Egftnjytyk

; ;	; Gail Sheriff Chanfreau;
	; Gail Sheriff Chanfreau;
; Państwo;	; Francja;
Data i miejsce urodzenia;	; 3 kwietnia 1945 ; Australia;
Gra;	praworęczna;
Status profesjonalny;	1962;
Zakończenie kariery;	1998;
	; Gra pojedyncza;
Wygrane turnieje;	4 WTA;
Najwyżej w rankingu;	56 (5 grudnia 1976);
; Australian Open;	QF (1967, 1972);
; Roland Garros;	QF (1968, 1971);
; Wimbledon;	3R (1966, 1970);
; US Open;	3R (1971);
	; Gra podwójna;
Australian Open;	SF (1968, 1972);
Roland Garros;	; W (1967, 1970, 1971, 1976);
Wimbledon;	SF (1971, 1975);
US Open;	F (1971);

Gail Chanfreau (z domu Sherriff; ur. 3 kwietnia 1945 w Australii) – australijska i francuska tenisistka. Pod nazwiskiem Chanfreau grała w latach 1969–1975, znana także jako Gail Lovera (1976–1980) i Gail Benedetti (od 1981).

Spis treści

1 Kariera tenisowa
- 1.1 Gra pojedyncza
- 1.2 Gra podwójna

2 Życie prywatne

3 Historia występów wielkoszlemowych
- 3.1 Występy w grze pojedynczej
- 3.2 Występy w grze podwójnej
- 3.3 Występy w grze mieszanej

4 Finały wielkoszlemowe w grze podwójnej

5 Finały turniejów WTA
- 5.1 W grze pojedynczej
- 5.2 W grze podwójnej

6 Przypisy

7 Bibliografia

Kariera tenisowa |

Gra pojedyncza |

Chanfreau urodziła się w Australii, ale przeniosła się do Francji w 1968. Chanfreau wystąpiła w barwach Australii w rozgrywkach Fed Cup w 1966, natomiast w latach 1969–1980 grała już w reprezentacji Francji.

Czterokrotnie wygrywała turnieje singlowye cyklu WTA. W 1969 roku pokonała w meczu finałowym w Indianapolis Lindę Tuero 6:2, 6:2. W 1971 w meczu mistrzowskim w Monte Carlo wygrała z Betty Stöve 6:4, 4:6, 6:4. Rok później na mączce w Barcelonie wygrała ze swoją rodaczką Nathalie Fuchs 6:1, 6:4. Ostatnie zwycięstwo odniosła podczas turnieju w Dublinie w 1974, kiedy to pokonała tenisistkę z Argentyny Raquel Giscafré wynikiem 6:4, 6:1.

Ostatni mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego zaliczyła w 1982 na French Open. W 1984 roku grała tam po raz ostatni, ale nie przeszła eliminacji.

Ostatni mecz singlowy rozegrała w grudniu 1990 roku, kiedy to przegrała w pierwszej rundzie kwalifikacji do turnieju ITF we francuskim Le Harve z Holenderką Amy Van Buuren 7:5, 4:6, 2:6. Miała wówczas ponad 45 lat.

Gra podwójna |

Znana jest przede wszystkim z występów deblowych, w których aż cztery razy zwyciężyła French Open – w 1967, 1970 i 1971 z Françoise Durr, a w 1976 z Fiorellą Bonicelli. Jej ulubionym turniejem był właśnie ten rozgrywany w Paryżu, gdzie na 17 występów aż 12 razy dochodziła co najmniej do ćwierćfinału.

Najlepszym sezonem w karierze był dla Chanfreau rok 1971. Wtedy to obroniła mistrzostwo w Paryżu, doszła do finału US Open i zaliczyła też półfinał Wimbledonu.

Starty w zawodach zakończyła w 1984 roku. Później zdarzały jej się pojedyncze występy w małych turniejach ITF (1989, 1991, 1994, 1998), lecz bez żadnych sukcesów. Ostatni mecz rozegrała w kwietniu 1998 roku, w parze z trzydzieści sześć lat młodszą Sophie Lefèvre, przegrywając ćwierćfinał turnieju w Gelos z Ancą Dumitrescu i Kelly Liggan 6:3, 5:7, 1:6.

Życie prywatne |

Pod koniec lat 60. wyszła za mąż za francuskiego tenisistę Jeana-Baptiste'a Chanfreau, z którym grała w mikście trzykrotnie podczas French Open (w 1968 roku doszli do ćwierćfinału, a w 1967 i 1972 – do drugiej rundy), trzykrotnie podczas Wimbledonu (1967 – pierwsza runda, 1968 – druga, 1969 – trzecia) i raz podczas Australian Open (1969 – pierwsza runda). W październiku 1973 urodziła córkę Carol Ann.

W 1974 i 1975 roku podczas Wimbledonu, w 1975 podczas US Open i w 1980 podczas French Open grała w mikście z innym francuskim tenisistą, Jeanem Loverą, swoim późniejszym drugim mężem.

Historia występów wielkoszlemowych |

Legenda

W, wygrany turniej

F, przegrana w finale

SF, przegrana w półfinale

QF, przegrana w ćwierćfinale

xR, przegrana w x rundzie

A, brak startu

Występy w grze pojedynczej |

Turniej	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968	1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984
Australian Open	1R	3R	2R	2R	3R	QF	3R	1R	A	1R	QF	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A
French Open	A	A	A	4R	4R	4R	QF	3R	4R	QF	4R	A	1R	2R	2R	A	1R	1R	1R	1R	1R	A	A
Wimbledon	A	A	A	2R	1R	1R	2R	3R	3R	2R	1R	A	2R	1R	1R	2R	A	1R	A	A	A	A	A
US Open	A	A	A	1R	2R	A	A	2R	2R	3R	A	A	1R	1R	2R	1R	2R	1R	A	A	A	A	A

Ranking na koniec roku	Ranking nie był publikowany													71^[1]	56^[2]	–	63^[3]	–	–	–	–	–	–

Występy w grze podwójnej |

Turniej	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968	1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984
Australian Open	A	A	A	2R	QF	1R	SF	QF	A	A	SF	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A
French Open	A	A	A	SF	QF	W	QF	SF	W	W	2R	A	F	SF	W	A	F	QF	1R	2R	2R	A	1R
Wimbledon	A	A	A	2R	3R	QF	1R	QF	QF	SF	1R	A	3R	SF	A	A	1R	A	A	A	A	A	A
US Open	A	A	A	A	SF	A	A	QF	SF	F	A	A	A	1R	3R	A	A	A	A	A	A	A	A

Występy w grze mieszanej |

Turniej	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968	1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984
Australian Open	A	A	A	QF	QF	1R	2R	1R	turnieju nie rozgrywano
French Open	A	A	A	3R	3R	2R	QF	3R	QF	SF	2R	A	SF	QF	SF	A	2R	QF	1R	1R	1R	A	A
Wimbledon	A	A	A	2R	A	1R	2R	3R	2R	A	A	A	3R	3R	A	A	A	A	A	A	A	A	A
US Open	A	A	A	A	A	A	A	1R	QF	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A

Finały wielkoszlemowe w grze podwójnej |

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Partnerka	Przeciwniczki w finale	Wynik
Zwyciężczyni	1967	French Open	Françoise Durr	Annette Van Zyl Pat Walkden	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	1970	French Open	Françoise Durr	Rosie Casals Billie Jean King	6:1, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni	1971	French Open	Françoise Durr	Helen Gourlay Kerry Harris	6:4, 6:1
Finalistka	1971	US Open	Françoise Durr	Rosie Casals Judy Tegart	6:3, 6:3
Finalistka	1974	French Open	Katja Burgemeister	Chris Evert Olga Morozowa	4:6, 6:2, 1:6
Zwyciężczyni	1976	French Open	Fiorella Bonicelli	Kathleen Harter Helga Niessen Masthoff	6:4, 1:6, 6:3
Finalistka	1978	French Open	Lesley Bowrey	Mima Jaušovec Virginia Ruzici	7:5, 4:6, 6:8

Finały turniejów WTA |

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971 – 1987	Virginia Slims Circuit
	Grand Prix Series
	Colgate Series
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V

W grze pojedynczej |

Końcowy wynik	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka w finale	Wynik
Finalistka	20/01/1964	Hobart	Ceglana	Madonna Schacht	6:1, 6:8, 8:10
Finalistka	28/01/1968	Auckland	Trawiasta	Kerry Melville	6:8, 1:6
Finalistka	15/07/1969	Cincinnati	Twarda	Lesley Turner Bowrey	1:6, 7:5, 10:10 krecz
Zwyciężczyni	22/07/1969	Indianapolis	Ceglana	Linda Tuero	6:2, 6:2
Finalistka	20/07/1970	Indianapolis	Ceglana	Linda Tuero	5:7, 1:6
Zwyciężczyni	05/04/1971	Monte Carlo	Ceglana	Betty Stöve	6:4, 4:6, 6:4
Finalistka	19/04/1971	Katania		Virginia Wade	0:6, 3:6
Zwyciężczyni	16/10/1972	Barcelona	Ceglana	Nathalie Fuchs	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	08/07/1974	Dublin	Twarda	Raquel Giscafré	6:4, 6:1
Finalistka	05/08/1974	Indianapolis	Ceglana	Chris Evert	0:6, 0:6
Finalistka	05/07/1976	Gstaad	Ceglana	Michèle Gurdal	6:4, 2:6, 3:6

W grze podwójnej |

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	11 kwietnia 1977	Monte Carlo	Ceglana	Rosie Darmon	Katja Ebbinghaus Helga Masthoff	3:6, 5:7

Przypisy |

↑ Ranking singlowy WTA na koniec roku 1975 (ang.). www.wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

↑ Ranking singlowy WTA na koniec roku 1976 (ang.). www.wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

↑ Ranking singlowy WTA na koniec roku 1978 (ang.). www.wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

Bibliografia |

Profil na stronie WTA (ang.). wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

Profil na stronie ITF (ang.). itftennis.com. [dostęp 3 września 2015].

Profil na stronie Pucharu Federacji (ang.). fedcup.com. [dostęp 3 września 2015].

Profil Gail Sheriff na stronie Australian Open

Profil Gail Lovera na stronie Australian Open

[1] Ranking singlowy WTA na koniec roku 1975 (ang.). www.wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

[2] Ranking singlowy WTA na koniec roku 1976 (ang.). www.wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

[3] Ranking singlowy WTA na koniec roku 1978 (ang.). www.wtatennis.com. [dostęp 3 września 2015].

搜尋此網誌