Bitwa morska pod Granhamn
| ||||
| ||||
Czas | 27 lipca?/7 sierpnia 1720 | |||
Miejsce | Blisko Granhamn, Wyspy Alandzkie, Szwecja (obecnie Finlandia) | |||
Wynik | Wygrana Rosji | |||
Strony konfliktu | ||||
| ||||
Dowódcy | ||||
| ||||
Siły | ||||
| ||||
Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie Finlandii miejsce bitwy | ||||
60°00′N 20°18′E/60,000000 20,300000 |
III wojna północna |
---|
Narwa – Dźwina – Tryszki – Druskenniki – Wilno – Kliszów – Piotrków – Pułtusk – Toruń – Chybice – Poniec – Gemauerthof – Warszawa – Wschowa – Kalisz – Hołowczyn – Smoleńsk – Leśna – Koniecpol – Lachowce – Połtawa – Helsingborg – Køge – Gadebusch – Storkyro – Hanko – Stralsund – Dynekilen – Poznań – Ozylia – Stäket – Granhamn |
Bitwa morska pod Granhamn – starcie zbrojne, które miało miejsce 27 lipca?/7 sierpnia 1720 podczas wielkiej wojny północnej.
Bitwa stoczona została w pobliżu wyspy Granhamn między flotą szwedzką (1 okręt liniowy, 4 fregaty i 9 mniejszych jednostek, 1 tysiąc żołnierzy) dowodzoną przez wiceadmirała Carla Sjöblada a flotą rosyjską (61 skampawej, 25 łodzi, 11 tysięcy żołnierzy) dowodzoną przez admirała Michaiła Golicyna.
Rosjanie zdobyli cztery okręty szwedzkie: 34-działową fregatę Stor Phoeniz, 30-działowy Vainqueur, 22-działowy Kiskin oraz 18-działowy Danska Orn. Szwedzi stracili 103 zabitych i 407 rannych, Rosjanie – 82 zabitych i 203 rannych. Bitwa pod Granhamn ostatecznie zakończyła szwedzką dominację na Bałtyku.