Nazwa własna
Nazwy własne, imiona własne (łac. nomina propria) – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnoszą się do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).
Spis treści
1 Nazwy własne nie są definiowalne
2 Nauka o nazwach własnych to onomastyka
3 Przypisy
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne
Nazwy własne nie są definiowalne |
Przykład: znając definicję wyrazu krzesło z łatwością można przyporządkować mu przedmioty o cechach typowych dla krzesła. Natomiast Karol to po prostu ten, kto został nazwany Karolem, i nie można na podstawie takiej definicji stwierdzić, komu jeszcze mogłaby taka nazwa przysługiwać.
Nauka o nazwach własnych to onomastyka |
Wyróżnić można dwie duże grupy nazw własnych:
antroponimy – nazwy osobowe, odnoszące się do ludzi;
toponimy – nazwy geograficzne nazywające miejsca.
Wyróżnia się także mniejsze grupy, jak np. nazwy zwierząt (zoonimia), ciał niebieskich (kosmonimia), statków itp.[1]
Przypisy |
↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 8. ISBN 83-04-02436-5.
Bibliografia |
Encyklopedia języka polskiego, pod red. S. Urbańczyka, Wrocław 1991, s. 216.
Linki zewnętrzne |
SamS. Cumming SamS., Names [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy [online], CSLI, Stanford University, 19 marca 2013, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-16] (ang.). (Nazwy)
Kontrola autorytatywna (fraza nominalna):
BNCF: 4061