Egftnjytyk

Albatros C.I
Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Albatros, OAW, LFG
Typ	samolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1915
Dane techniczne
Napęd	1 Benz Bz.III
Moc	118 kW (160 KM)
Wymiary
Rozpiętość	12,90 m
Długość	7,85 m
Wysokość	3,14 m
Powierzchnia nośna	40,4 m²
Masa
Własna	875 kg
Startowa	1190 kg
Osiągi
Prędkość maks.	140 km/h
Prędkość wznoszenia	1,7-2,7 m/s
Pułap	3500 m
Zasięg	380 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm, 100 kg bomb
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie  Polska  Litwa
Multimedia w Wikimedia Commons

Albatros C.I - niemiecki samolot rozpoznawczy z okresu I wojny światowej, skonstruowany w firmie Albatros Werke.

Historia |

Samolot Albatros C.I został skonstruowany w 1915 jako rozwinięcie konstrukcji udanego samolotu wielozadaniowego Albatros B.II (Albatros DD). Głównym konstruktorem był Robert Thelen^[1]. Albatros B.II, używany masowo do celów rozpoznawczych na początku wojny, był nieuzbrojony. W miarę rozwoju lotnictwa myśliwskiego zaszła jednak potrzeba stosowania uzbrojenia obronnego na samolotach rozpoznawczych, czego efektem było wprowadzenie nowej niemieckiej klasy samolotów C (uzbrojonych wielozadaniowych dwupłatów). Główną zmianą w konstrukcji Albatrosa C.I w stosunku do modelu B.II była zamiana miejscami kabin załogi - obserwator zajmował tylną kabinę, co umożliwiło uzbrojenie jej w karabin maszynowy na obrotnicy. Zastosowano ponadto mocniejszy silnik^[2].

Samoloty te produkowane były w wersjach C.I - z silnikiem Rapp o mocy 150 KM (113 kW), Benz Bz.III (150 KM / 113 kW) lub Mercedes D.III (160 KM / 120 kW), C.Ia z silnikiem Argus AsIII o mocy 180 KM (156 kW) i C.Ib z silnikiem Mercedes D.III (160 KM / 120 kW). Wersja bazowa C.I miała chłodnice na burtach, wersje C.Ia i C.Ib miały chłodnice nad silnikiem, przed górnym płatem.

Produkcję seryjną samolotu Albatros C.I uruchomiono w zakładach macierzystych (łącznie zamówiono 485 samolotów) i filii w Pile (Alb. C.I.(OAW), 56 samolotów) oraz na licencji w zakładach lotniczych LFG (Alb. C.I(Rol), 78 samolotów, początkowo oznaczone jako Roland C.I)^[3]. Produkcję dla lotnictwa austro-węgierskiego podjęły także Austro-Węgierskie Zakłady Albatros w Stadlau pod Wiedniem, pod oznaczeniem Albatros B.I(Ph)^[4]. Ponadto, mimo, że C.I był już przestarzały jako samolot bojowy, w 1917 roku wyprodukowano ich dalsze serie jako samolotów szkolno-treningowych w zakładach BFW (Alb. C.I(Bay)) i Mercur (Alb. C.I(Mer)). Dalsze zlecenia w 1918 roku otrzymały też inne firmy, jak Linke-Hofmann, lecz brak danych, żeby jakieś zostały ukończone^[5].

Użycie |

Samoloty rozpoznawcze Albatros C.I były używane w latach I wojny światowej przez wojskowe lotnictwo niemieckie na wszystkich frontach, także do bombardowania. Pojawiły się po raz pierwszy na froncie w kwietniu 1915 roku, jako pierwsze niemieckie samoloty klasy C uzbrojone w karabin maszynowy w tylnej kabinie (wprowadzony równolegle Aviatik C.I miał karabin maszynowy w przedniej kabinie)^[2]. Na koniec grudnia 1915 było 228 Albatrosów C.I na froncie, co stanowiło aż 42% liczby samolotów klasy C, a na koniec lutego 1916 było ich najwięcej – 349 (37% samolotów klasy C)^[4]. Na skutek zużycia i strat, w toku 1916 roku zostały na froncie zachodnim zastąpione przez nowsze samoloty klasy C (Albatros C.III i dalsze), lecz pozostały jeszcze w użyciu na froncie wschodnim i mniej aktywnych odcinkach^[4]. Łącznie z późniejszą produkcją jako samoloty szkolno-treningowe, według spisów komisji międzyalianckiej, w 1920 w Niemczech istniało wciąż przynajmniej 595 samolotów Albatros C.I, będących w różnym stanie^[6].

Używane były podczas wojny także w lotnictwie Turcji i Bułgarii^[7], a po niej także w lotnictwie ZSRR, Rumunii, Jugosławii i Finlandii.

Użycie w lotnictwie polskim |

Lotnictwo polskie używało początkowo po odzyskaniu niepodległości 9 przejętych od zaborców samolotów Albatros C.I. Przez montaż ze zdobytych części uzyskano dwa dalsze samoloty. Łącznie z późniejszymi zakupami, liczba Albatrosów C.I używanych w Polsce sięgnęła ok. 27. Część wzięła udział w wojnie polsko-radzieckiej. W lotnictwie wojskowym były używane do początku lat dwudziestych.

Opis konstrukcji |

Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie.

Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Kadłub o konstrukcji kratownicowej drewnianej, krytej blachą aluminiową w przedniej części przy silniku i sklejką w pozostałej. Skrzydła dwudźwigarowe drewniane o kształcie prostokątnym, kryte płótnem, górny płat oparty na zastrzałach, dolny mocowany do kadłuba. Płaty usztywnione czterema parami rozpórek stalowych oraz cięgnami stalowymi. Lotki tylko na górnym płacie. Przód kadłuba mieścił silnik rzędowy chłodzony cieczą, częściowo wystający poza obrys górnej części kadłuba, z kolektorem wydechowym z rurą odprowadzającą spaliny nad górny płat. Chłodnice znajdowały się po bokach przedniej części kadłuba, w późniejszych samolotach stosowano chłodnicę na krawędzi natarcia górnego płata^[8]. W środkowej części kadłuba znajdowały się dwie odkryte kabiny załogi w układzie tandem – pierwsza pilota osłonięta małym wiatrochronem, druga obserwatora, z obrotnicą dla karabinu maszynowego. Usterzenie klasyczne, skośne, o dużej powierzchni, zbudowane z rur stalowych, kryte płótnem. Podwozie samolotu klasyczne stałe, z płozą ogonową. Śmigło drewniane, dwułopatowe.

Uzbrojenie stanowił ruchomy karabin maszynowy Parabellum LMG14 obserwatora na obrotnicy. Rzadziej stosowano karabiny maszynowe Bergmann LMG15^[9]. Niektóre samoloty były wyposażane w jednostkach w karabin maszynowy na górnym płacie, strzelający do przodu, obsługiwany przez stojącego obserwatora (np. Parabellum, Madsen, Lewis)^[9]. Samoloty miały wewnętrzny wyrzutnik bombowy na 4 bomby o masie 10 kg^[7].

Przypisy |

Bibliografia |

• Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: "Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 - Tomik 1", Barwa w lotnictwie polskim nr 6, Warszawa 1987, ​ISBN 83-206-0571-7​


• Peter M. Grosz: Albatros C.I, Windsock Datafile no. 57, Albatros Productions, 1996, ​ISBN 0-948414-76-6​ (ang.)
  

Zobacz też |

• Pokrewne konstrukcje: Albatros B.I - Albatros B.II - Lebied XI - Lebied XII
  

• Porównywalne samoloty: Hansa-Brandenburg C.I - Rumpler C.I - Lloyd C.I - Oeffag C.I
  

Linki zewnętrzne |

• 
  Sylwetki samolotu na stronie Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie
  

p • d • e  Niemieckie samoloty wojskowe z okresu I wojny światowej Samoloty myśliwskie AEG D.I Albatros D.I Albatros D.II Albatros D.III Albatros D.V Albatros W.4 Fokker D.I Fokker D.II Fokker D.III Fokker D.V Fokker D.VI Fokker D.VII Fokker D.VIII (E.V) Fokker Dr.I Fokker E.I Fokker E.II Fokker E.III Fokker E.IV Halberstadt D.II Junkers D.I LFG Roland D.II LFG Roland D.VI Pfalz D.III Pfalz D.VIII Pfalz D.XII Pfalz E.I Siemens-Schuckert D.III Siemens-Schuckert D.IV Samoloty bombowe AEG G.IV Gotha G.I Gotha G.IV Gotha G.V Gotha G.VI Friedrichshafen G.III S.S.W. R.III Staaken R.VI Staaken R.XIV Wodnosamoloty i łodzie latające Albatros W.4 Friedrichshafen FF.33 Friedrichshafen FF.49 Hansa-Brandenburg W.12 Hansa-Brandenburg W.29 Junkers J 11 Lübeck-Travemünde F4 Samoloty rozpoznawcze i lekkie bombowe AEG C.I AEG C.II AEG C.III AEG C.IV AEG C.V AEG C.VI AEG C.VII AEG C.VIII AEG C.VIII Dr AGO C.I AGO C.IV Albatros C.I Albatros C.III Albatros C.X Albatros C.XII Aviatik C.I Aviatik C.III DFW C.V Halberstadt C.V LFG Roland C.II LVG C.II LVG C.V LVG C.VI Rumpler C.I Rumpler C.IV Rumpler C.VII Samoloty wielozadaniowe Halberstadt CL.II Halberstadt CL.IV Hannover CL.II Hannover CL.V Junkers CL.I Samoloty szturmowe AEG J.I Albatros J.I Junkers J.I Nieuzbrojone samoloty szkolne i rozpoznawcze AEG B.I AEG B.II AEG B.III Albatros B.II Aviatik B.II Fokker A.I Hansa-Brandenburg B.I Kondor B.I LVG B.I, B.II, B.III Rumpler Taube Konstrukcje prototypowe Albatros D.IV Albatros D.VI Albatros D.VII Albatros D.IX Albatros D.X Albatros Dr.I DFW Floh Halberstadt C.III Junkers J 1 Kondor D 1 Kondor D 2 Kondor D 6 Kondor D 7 Inne System oznaczeń niemieckich samolotów z okresu I wojny światowej