Frank Lampard
.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}
| |||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Frank James Lampard, Junior | ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 20 czerwca 1978 Romford | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 184 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | Derby County (menadżer) | ||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Frank James Lampard, OBE (ur. 20 czerwca 1978 w Romford) – angielski piłkarz, który występował na pozycji defensywnego, jak i ofensywnego pomocnika. Lampard z 147 bramkami na koncie jest najlepszym strzelcem w historii Chelsea oraz drugim pomocnikiem w Premier League, który przekroczył próg stu goli, wcześniej uczynił to Matthew Le Tissier. Od maja 2018 menadżer Derby County.
Swoją karierę piłkarską rozpoczynał w zespole West Ham United, byłym klubie jego ojca. Do juniorskiego zespołu dołączył w roku 1994 i w sezonie 1997/1998 zapewnił sobie miejsce w pierwszym składzie. Rok później pomógł swojej drużynie zająć najwyższe miejsce w Premier League w całej historii klubu. W następnym sezonie grając w linii pomocy zdobył 14 bramek we wszystkich rozgrywkach. W roku 2001 przeszedł za 11 milionów funtów do lokalnego rywala West Hamu, Chelsea.
Od czasu debiutu w nowym zespole był podstawowym graczem Chelsea, pobił rekord 164 kolejnych występów w Premier League. W klubie z zachodniego Londynu pierwsze ważniejsze trofeum zdobył w roku 2005, wygrywając rozgrywki o mistrzostwo kraju oraz zdobywając Pucharu Ligi. Pod wodzą José Mourinho osiągnął więcej sukcesów; zdobył mistrzostwo Anglii w sezonie 2005/2006 oraz dublet pucharów krajowych w roku 2007. Następnie podpisał nowy kontrakt z klubem, stając się najlepiej zarabiającym piłkarzem ligi. W tym samym roku zdobył bramkę w swoim pierwszym finale Ligi Mistrzów, przegranym z Manchesterem United. W sezonie 2009/2010 razem z Chelsea ponownie sięgnął po dublet. W 2012 roku wygrał z klubem Ligę Mistrzów, a w kolejnym sezonie zdobył Ligę Europy.
W reprezentacji Anglii zadebiutował w roku 1999 i wystąpił w jej barwach na Euro 2004 (gdzie zdobył trzy gole w czterech spotkaniach), Mistrzostwach Świata 2006, 2010 oraz 2014. Z Elen Rives piłkarz ma dwójkę dzieci: Lunę i Islę.
2 lutego 2017 ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[2].
Spis treści
1 Życiorys
2 Kariera klubowa
2.1 West Ham United
2.2 Chelsea
2.3 Manchester City
2.4 New York City FC
3 Kariera reprezentacyjna
4 Kariera szkoleniowa
5 Rekordy
6 Życie prywatne
7 Styl gry
8 Sukcesy
8.1 Klubowe
8.1.1 West Ham
8.1.2 Chelsea
8.2 Reprezentacyjne
8.3 Indywidualne
9 Przypisy
10 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Urodzony w Romford w Londynie Frank Lampard jest synem Franka Lamparda seniora, byłego obrońcy, reprezentanta Anglii oraz dwukrotnego zdobywcy Pucharu Anglii z West Ham United. Jego matka, Pat zmarła na zapalenie płuc 24 kwietnia 2008 roku[3] i od czasu jej śmierci po każdym strzelonym golu patrzy się w niebo i unosi ręce oddając jej cześć[4]. Jego wujkiem jest szkoleniowiec Harry Redknapp[5], zaś kuzynem Jamie Redknapp[6], który grał przez 12 sezonów w Liverpoolu oraz 17 razy wystąpił w reprezentacji Anglii, po czym w roku 2005 zakończył karierę[7].
Lampard uczył się w Brentwood School w Essex, gdzie jego klasową koleżanką była osobowość telewizyjna Jodie Marsh. W GCSE z łaciny otrzymał ocenę A*[8]; był to jeden z 12 egzaminów jakie wykonał. IQ Lamparda wynosi więcej niż 150, przez co mieści się w 0,1% społeczeństwa, którzy mają taki iloraz inteligencji[9].
Kariera klubowa |
West Ham United |
Lampard karierę rozpoczynał w sierpniu 1992 roku w West Ham United[10]. Dwa lata później jego wujek, Harry Redknapp został szkoleniowcem klubu a jego ojciec asystentem[11][12]. W październiku 1995 roku został wypożyczony do grającego w Division Two Swansea City i w tym zespole zadebiutował w wygranym 2:0 meczu z Bradford City, zaś pierwszą bramkę strzelił w meczu z Brighton & Hove Albion[13]. W Swansea rozegrał łącznie dziewięć ligowych meczów i w styczniu 1996 roku powrócił do Londynu. Tego samego roku wraz z zespołem juniorów West Ham, którego był kapitanem doszedł do finału FA Youth Cup[14]. 5 maja w meczu z Sheffield Wednesday zadebiutował w West Ham, zaś resztę sezonu spędził na rezerwie[15].
Rok później w marcowym spotkaniu z Aston Villą doznał kontuzji nogi po rozegraniu 13 ligowych meczów[16]. 9 sierpnia 1997 roku w meczu z Barnsley zdobył swoją pierwszą bramkę dla zespołu[17] i stał się podstawowym graczem klubu występując w ponad 30 meczach. W sezonie 1998/1999 zagrał w każdym spotkaniu Premier League[18] i West Ham rozgrywki Premier League zakończył na piątym miejscu, przez co zakwalifikował się do europejskich pucharów[19]. W sezonie 1999/2000 zdobył 13 bramek i był trzecim najlepszym strzelcem zespołu[20]. Zdobył także swoją pierwszą bramkę w europejskich pucharach, w meczu Pucharu Intertoto z FC Jokerit. Łącznie strzelił trzy gole w tych rozgrywkach oraz w Pucharze UEFA[21]. Po sprzedaniu Rio Ferdinanda do Leeds United po sezonie 2000/2001 oraz odejściu jego ojca oraz wujka Redknappa z zespołu, Lampard przeszedł za 11 milionów funtów do Chelsea[22]. Wcześniej otrzymał także ofertę od Aston Villi[14].
Chelsea |
Lampard w czasie rozgrzewki
Lampard pierwszy raz w Premier League dla nowego klubu wystąpił 19 sierpnia w zremisowanym 1:1 meczu z Newcastle United, zaś w spotkaniu z Tottenhamem Hotspur otrzymał pierwszą czerwoną kartkę[23]. Sezon 2001/2002 zakończył z 37 ligowymi występami. Zdobył pięć bramek w Premier League i siedem we wszystkich rozgrywkach[24]. W pierwszym meczu następnego sezonu, z Charlton Athletic zdobył bramkę dającą Chelsea zwycięstwo 3:2. Był podstawowym graczem zespołu i wystąpił we wszystkich meczach ligowych (38). W 48 wszystkich swoich spotkaniach zdobył osiem bramek[25].
We wrześniu 2003 roku został wybrany najlepszym piłkarzem miesiąca w Premier League, zaś w październiku najlepszym graczem miesiąca PFA według kibiców. W sezonie 2003/2004 po raz pierwszy zdobył dwucyfrową liczbę bramek w lidze (10); poza tym strzelił cztery gole w rozgrywkach Ligi Mistrzów[26], w której Chelsea dotarła do półfinału.
Lampard w 2007 roku
W lipcu 2004 roku przedłużył swoją umowę z klubem o pięć lat[11]. Został również mianowany drugim kapitanem zespołu przez José Mourinho[10]. W sezonie 2004/2005 zagrał w 28 ligowych spotkaniach. Strzelił również 13 bramek (19 we wszystkich rozgrywkach) i poza tym z 16 asystami na koncie został najlepszym asystentem w lidze[27][28]. Wraz z Chelsea zdobył także mistrzostwo Anglii[29]. W Lidze Mistrzów jego klub odpadł po półfinałach z Liverpoolem, zdobył natomiast Pucharu Ligi. W tych rozgrywkach Lampard wystąpił sześciokrotnie i strzelił dwie bramki[28]. Został również wybrany najlepszym piłkarzem roku według FWA[10].
W sezonie 2005/2006 zdobył 16 bramek w 35 meczach[30]. We wrześniu 2005 roku Lampard znalazł się w najlepszej jedenastce na świecie według FIFPro. 28 grudnia opuścił mecz ligowy z powodu choroby i tym samym zakończył serię 164 kolejnych występów w Premier League; pobił rekord, który należał wcześniej do Davida Jamesa (159 spotkań)[31][32]. Pierwszy występ z tej serii zaliczył 13 października 2001 roku, w czasie pierwszego sezonu w Chelsea. Na gali Piłkarza Roku FIFA oraz w plebiscycie na Złotą Piłkę zajął drugie miejsce, za Ronaldinho[33][34].
Z powodu kontuzji pleców Johna Terry’ego Lampard większą część sezonu 2006/2007 grał jako kapitan. Zdobył także swoją 77. bramkę dla klubu i stał się najbardziej bramkostrzelnym pomocnikiem Chelsea, bijąc rekord Dennisa Wise[35]. Lampard sezon zakończył z 21 golami we wszystkich rozgrywkach, w tym rekordowej liczbie sześciu bramek zdobytych w Pucharze Anglii. 6 stycznia 2007 roku w trzeciej rundzie tych rozgrywek w spotkaniu z Macclesfield Town strzelił natomiast swojego pierwszego hat-tricka dla Chelsea. W meczu ćwierćfinałowym z Tottenhamem Hotspur zdobył dwa gole wyrównując zarazem wynik z 3:1 na 3:3; został również wybrany najlepszym graczem rundy za ten występ[36]. Po wygranym finale z Manchesterem United Lampard powiedział, że chciałby zostać w klubie „na zawsze”[37].
Lampard podpisuje program meczowy
W sezonie 2007/2008 Lampard zmagał się z kontuzją i wystąpił w 24 ligowych spotkaniach, najmniej od sezonu 1996/1997. 16 lutego 2008 roku w meczu Pucharu Anglii z Huddersfield Town zdobył setną bramkę dla Chelsea stając się ósmym graczem, który tego dokonał[38]. 12 marca 2008 roku zdobył cztery bramki w wygranym 6:1 meczu z Derby County. Mimo śmierci matki Lampard zagrał w półfinałowym spotkaniu Ligi Mistrzów z Liverpoolem, w którym jego zespół wygrał dzięki jego bramce strzelonej z rzutu karnego w dogrywce. W finałowym meczu z Manchesterm United zdobył bramkę na 1:1 w 45. minucie, jednak jego zespół przegrał po serii rzutów karnych.
13 sierpnia 2008 roku przedłużył swój kontrakt z klubem o pięć lat. Ma w tym czasie zarobić 39,2 milionów funtów[39]. W pierwszych jedenastu spotkaniach sezonu 2008/2009 zdobył pięć bramek. 2 listopada strzelił swojego setnego gola w Premier League. 17 stycznia 2009 roku w meczu ze Stoke City po raz 400. wystąpił w Chelsea. W drugim ćwierćfinałowym meczu z Liverpoolem strzelił dwie bramki, zaś w następnym meczu z Arsenalem również zdobył gola. Sezon zakończył z 12 bramkami na koncie oraz został wybrany najlepszym piłkarzem roku w klubie. W finale Pucharu Anglii z Evertonem strzelił gola a Chelsea wygrała 2:1[40].
W sierpniowym spotkaniu o Tarczę Wspólnoty z Manchesterem United zdobył bramkę, a Chelsea wygrała po serii rzutów karnych. W 2010 roku Chelsea zdobyła Mistrzostwo Anglii i Puchar Anglii. Lampard z liczbą 22 goli w lidze został drugim strzelcem zespołu i czwartym całej Premier League. Był też najlepszym asystentem na angielskich boiskach.
5 maja 2012 roku wraz z zespołem Chelsea zdobył Puchar Anglii sezonu 2011/12. Był to 7. w historii triumf Chelsea w Pucharze Anglii. Londyński klub z Lampardem w składzie dotarł do finału Ligi Mistrzów sezonu 2011/12, w którym zmierzył się z Bayernem Monachium 19 maja 2012 na stadionie Allianz Arena, gdzie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w finale Ligi Mistrzów.
11 maja 2013 roku Lampard w meczu z Aston Villą pobił rekord strzelonych bramek dla The Blues; razem ma ich 211, zaraz za nim jest Bobby Tambling.
Manchester City |
W lipcu 2014 roku jako wolny agent podpisał kontrakt z nowo utworzonym klubem MLS New York City FC[41]. Według mediów Lampard nie podpisał kontraktu, tylko krótkoterminową umowę z klauzulą od jej odstąpienia 31 grudnia 2014[42][43]. W klubie z Nowego Jorku miał stawić się 1 stycznia 2015, w dniu, od którego nowy kontrakt miał obowiązywać[44][45]. Pod koniec grudnia oficjalna strona klubu Manchester City poinformowała, że Lampard przedłuży umowę z tym zespołem, obowiązującą do końca sezonu 2014/2015[46], co wywołało oburzenie wśród kibiców nowojorskiego klubu[47].
Pierwszą bramkę w barwach The Citizens zdobył 21 września 2014 w meczu przeciwko swojemu byłemu klubowi Chelsea rozegranym na Etihad Stadium[48]. Bramka Lamparda zapewniła podział punktów między obiema drużynami.
New York City FC |
W styczniu 2015 podpisał kontrakt z New York City FC, obowiązujący od 1 lipca 2015[49]. 14 listopada 2016 roku, klub New York City FC ogłosił, że Lampard opuści szeregi drużyny wraz ze zbliżającym się końcem kontraktu zawodnika. Po wygaśnięciu kontraktu Lampard zakończył karierę[50].
Kariera reprezentacyjna |
W kadrze do lat 21 Lampard zadebiutował 13 listopada 1997 roku w meczu z Grecją. Do roku 2000 wystąpił w tej kategorii wiekowej niemal 20 razy[11]. Był również kapitanem swojego zespołu[14]. W drużynie seniorów po raz pierwszy wystąpił 10 października 1999 roku w spotkaniu z Belgią. W sierpniu 2003 roku w meczu z Chorwacją zdobył pierwszą bramkę[40]. Brał udział w Euro 2004 i Mistrzostwach Świata w 2006 roku. Podczas Euro 2004 zdobył gola przeciwko reprezentacji Francji, która wygrała tamten mecz po dwóch bramkach Zinedine Zidane’a. W roku 2005 został również wybrany najlepszym graczem reprezentacji[10]. Na Mistrzostwach Świata w RPA w meczu z Niemcami w 1/8 finału strzelił wyrównującego gola, który jednak nie został uznany. Lampard został powołany na Euro 2012, ale z udziału w turnieju wykluczyła go kontuzja uda odniesiona na treningu.
26 sierpnia 2014 roku zawodnik ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[51].
Kariera szkoleniowa |
31 maja 2018 został menadżerem Derby County[52].
Rekordy |
Lampard był rekordzistą w Anglii pod względem serii nieprzerwanie rozgrywanych meczów w Premier League, rozpoczynający się 13 października 2001, a kończący 26 listopada 2005 i wynoszący 164 gry[53]. Ten wynik prawie dwukrotnie (310 spotkań) poprawił w latach 2003–2012 Brad Friedel. Frank pobił wcześniejszy rekord 159 występów z rzędu zdobyty przez Davida Jamesa[53].
16 bramek Lamparda w sezonie 2005/2006 było rekordem w Anglii w klasyfikacji bramek zdobytych przez pomocników. W sezonie 2009/2010 Lampard pobił swoje osiągnięcie, trafiając do siatki aż 22 razy w sezonie. 27 marca 2010, podczas meczu z Aston Villą, wygranym przez Chelsea 7:1, Lampard zdobył 4 gole i zanotował swoje 150. trafienie dla londyńskiego klubu. 17 marca 2013 zdobył swoją 200. bramkę dla The Blues, po trafieniu do bramki głową w wygranym 2:0 meczu z West Hamem. Dwa miesiące później, strzelając dwa gole w meczu z Aston Villą, pobił rekord strzelonych bramek dla Chelsea, należący do tego momentu do Bobby’ego Tamblinga[54]. Lampard zdobył 211 bramek dla Chelsea, co stawia go na 1. pozycji w klasyfikacji najlepszych strzelców klubu oraz sprawia, że jest najskuteczniejszym pomocnikiem Chelsea w historii. Jako jeden z dwóch zawodników w historii Premier League zdobywał co najmniej 10 bramek w dziesięciu kolejnych sezonach (drugim jest Wayne Rooney). Jest czwartym najlepszym strzelcem w historii Barclays Premier League (wyprzedzają go Alan Shearer, Andrew Cole i Rooney)[55].
Łącznie w lidze angielskiej rozegrał 48 904 minut i średnio co 278 minut zdobywał bramkę[56].
Życie prywatne |
Lampard ma dwie siostry o imionach Natalie i Clare[3]. Mieszka w Surrey i ma dwójkę dzieci z Elen Rivers, z którą był zaręczony, Lunę oraz Islę; ta druga urodziła się kilka godzin po tym jak Chelsea zdobyła Puchar Anglii w roku 2007. W sierpniu 2006 roku opublikował swoją autobiografię zatytułowaną Totally Frank. W lutym 2009 roku Lampard rozstał się z Rives[57][58]. W tym samym roku zaczął spotykać się z dziennikarką Christine Bleakley. 20 grudnia 2015 para wzięła ślub. Uroczystość odbyła się w Katedrze Św. Pawła w Londynie[59]. Za zasługi dla angielskiego futbolu został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego[60].
Styl gry |
Lampard był uważany za gracza nieustępliwego. Dysponował silnym strzałem[14] oraz potrafił tworzyć okazje strzeleckie[32]. José Mourinho opisał go jako gracza „unikalnego”. Wyróżniał się boiskową „inteligencją”[32].
Sukcesy |
Klubowe |
West Ham |
Puchar Intertoto: 1999
Lampard wraz z kolegami świętujący triumf w Lidze Mistrzów.
Chelsea |
- Zwycięstwo
Premier League: 2004/2005, 2005/2006, 2009/2010
Puchar Anglii: 2006/2007, 2008/2009, 2009/2010, 2011/2012
Puchar Ligi: 2004/2005, 2006/2007
Tarcza Wspólnoty: 2005, 2009
Liga Mistrzów: 2012
Liga Europy UEFA: 2013
- Drugie miejsce/Finalista
Premier League: 2003/2004, 2006/2007, 2007/2008
Puchar Anglii: 2001/2002, 2006/2007, 2008/2009, 2009/2010, 2011/2012
Puchar Ligi: 2004/2005, 2006/2007
Tarcza Wspólnoty: 2006, 2007, 2010
Liga Mistrzów: 2007/2008
Reprezentacyjne |
- FA Summer Tournament: 2004
Indywidualne |
- Drużyna roku PFA: 2004, 2005, 2006
- Piłkarz roku Chelsea: 2004, 2005, 2009
- Piłkarz roku FWA: 2005
- Piłkarz roku PFA według kibiców: 2005
- Piłkarz roku w Premier League: 2005
- Jedenastka roku FIFPro: 2005
- Jedenastka roku ESM: 2004/2005, 2005/2006, 2009/2010
Piłkarz Roku FIFA: drugie miejsce 2005
Złota Piłka: drugie miejsce 2005
- Piłkarz roku w Anglii: 2004, 2005
- Najlepszy pomocnik sezonu UEFA: 2007/2008
- Zawodnik dekady w Premier League (2000-2009)
- Piłkarz miesiąca w Premier League: wrzesień 2003, kwiecień 2005, październik 2005, październik 2008
Przypisy |
↑ Profil piłkarza na stronie premierlegue.com.
↑ Piłka nożna. Frank Lampard zakończył karierę piłkarską!, „Sport.pl” [dostęp 2017-02-02] (pol.).
↑ ab Lampard grief as mum Pat dies (ang.). The Sun, 25.04.2008. [dostęp 19.07.2009].
↑ Frank Lampard. Daily Mail. [dostęp 19.07.2009].
↑ Harry Redknapp was the inspiration behind Frank Lampard staying with Chelsea (ang.). Daily Mirror, 16.08.2008. [dostęp 19.07.2009].
↑ Harry offers Jamie coaching role at Tottenham (ang.). ESPNsoccernet, 12.05.2009. [dostęp 19.07.2009].
↑ Jamie Redknapp (ang.). Soccerbase. [dostęp 19.07.2009].
↑ advantages of a classical education? (ang.). users.globalnet.co.uk. [dostęp 18.07.2009].
↑ Frank Lampard has 'higher IQ than Carol Vorderman (ang.). Daily Telegraph. [dostęp 18.07.2009].
↑ abcd LAMPARD (Frank James) (ang.). Football Database. [dostęp 11.08.2009].
↑ abc Frank Lampard (ang.). englans.11v11.com. [dostęp 11.08.2009].
↑ Frank Lampard (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Steve Tucker: First goal for Swans started my career – Lampard (ang.). Wales on Sunday, 09.11.2008. [dostęp 19.07.2009].
↑ abcd Frank Lampard (ang.). 4thegame. [dostęp 11.08.2009].
↑ Games played by Frank Lampard in 1995/1996 (ang.). Soccerbase. [dostęp 10.08.2009].
↑ West Ham 1996/1997 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 19.07.2009].
↑ Games played by Frank Lampard in 1997/1998 (ang.). Soccerbase. [dostęp 19.07.2009].
↑ West Ham 1998/1999 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 19.07.2009].
↑ Final 1998/1999 English Premier Table (ang.). Soccerbase. [dostęp 19.07.2009].
↑ West Ham 1999/2000 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 10.08.2009].
↑ Games played by Frank Lampard in 1999/2000 (ang.). Soccerbase. [dostęp 10.08.2009].
↑ Lampard’s moment of truth (ang.). BBC Sport, 14.06.2001. [dostęp 19.07.2009].
↑ Games played by Frank Lampard in 2001/2002 (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Chelsea 2001/2002 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Chelsea 2002/2003 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Chelsea 2003/2004 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Premier League – Statistics (ang.). PremierLeague.com. [dostęp 20.07.2009].
↑ ab Chelsea 2004/2005 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Final 2004/2005 English Premier Table (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Chelsea 2005/2006 player appearances (ang.). Soccerbase. [dostęp 11.08.2009].
↑ Lampard 164 and out (ang.). The Guardian, 29.12.2005. [dostęp 11.08.2009].
↑ abc Frank Lampard (ang.). Chelsea F.C.. [dostęp 11.08.2009].
↑ Ronaldinho scoops European award (ang.). BBC, 28.12.2005. [dostęp 11.08.2009].
↑ Ronaldinho wins world award again (ang.). BBC, 29.12.2005. [dostęp 11.08.2009].
↑ Match Report: Everton 3 Chelsea 2. chelseafc.com, 2006-12-17. [dostęp 2006-12-17].
↑ Lampard triumphs in FA Cup award. BBC, 2007-03-30. [dostęp 2007-04-09].
↑ Mourinho proud of Chelsea players. Eurosport, 2007-05-20. [dostęp 2007-05-20].
↑ Frank and the Full 100 Club. Official Chelsea FC website, 2008-02-17. [dostęp 2008-02-17].
↑ Lamps signs mega deal (ang.). Malaysian Star Online, 15.08.2008. [dostęp 10.08.2009].
↑ ab Frank Lampard Bio (ang.). ESPNsoccernet. [dostęp 11.08.2009].
↑ Welcome to New York City: Frank Lampard (ang.). nycfc.com. [dostęp 24 lipca 2014].
↑ Frank Lampard’s deal from New York extended (ang.). bbc.com. [dostęp 9 stycznia 2015].
↑ Frank Lampard in limbo at Manchester City as registration expires on New Year’s Day (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 9 stycznia 2015].
↑ Man City boss confirms loan deal until January (ang.). bbc.com. [dostęp 9 stycznia 2015].
↑ Frank Lampard’s Contract with Manchester City Extended (ang.). nycfc.com. [dostęp 9 stycznia 2015].
↑ Club Statement: Frank Lampard (ang.). mcfc.co.uk. [dostęp 9 stycznia 2015].
↑ Man City stay prompts New York fans’ outrage (ang.). bbc.com. [dostęp 9 stycznia 2015].
↑ Man City 1-1 Chelsea (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 21 września 2014].
↑ Frank Lampard finally signs MLS contract to play with NYCFC (ang.). espn.com. [dostęp 4 czerwca 2015].
↑ Lampard departs (ang.). nycfc.com. [dostęp 2 lutego 2017].
↑ Frank Lampard pożegnał się z reprezentacją (pol.). interia.pl. [dostęp 14 lutego 2017].
↑ Frank Lampard joins the Rams as new manager (ang.). dcfc.co.uk. [dostęp 31 maja 2018].
↑ ab Lampard 164 and out (ang.). The Guardian, 29 grudnia 2005. [dostęp 19 października 2008].
↑ Frank Lampard scored his 200th goal for Chelsea who moved into third place with a win over West Ham (ang.). BBC Sport. [dostęp 17 marca 2013].
↑ Transfermarkt.
↑ Transfermarkt.
↑ Frank Lampard to lose £1m after split from Elen Rives (ang.). Wags Blog. [dostęp 19.07.2009].
↑ Frank Lampard and Elen Rives hammer out deal after split (ang.). The Sun, 16.02.2009. [dostęp 19.07.2009].
↑ 'On cloud 9!': Newlywed Christine Bleakley thanks fans for well wishes, Mail Online [dostęp 2016-05-17] .
↑ Lampard z Orderem Imperium Brytyjskiego! (pol.). Polsat Sport. [dostęp 2015-11-04].
Linki zewnętrzne |
Frank Lampard w bazie Soccerbase (ang.)
Profil na oficjalnej stronie Chelsea (ang.)
Frank Lampard w bazie National Football Teams (ang.)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| ||||
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 5150 5931
VIAF: 44264287
LCCN: nr2006031111
NKC: xx0175652
BIBSYS: 14030597
- WorldCat
