Egftnjytyk

Dom Wedla przy ul. Puławskiej 28 w Warszawie

Szklany Dom przy ul. Mickiewicza 34/36

Juliusz Żórawski (ur. 2 października 1898 w Krakowie, zm. 24 listopada 1967 tamże^[1]) – polski architekt okresu modernizmu.

Życiorys |

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1927). Asystent m.in. w Katedrze Projektowania Monumentalnego do 1939 roku. W latach 1936–1939 był sekretarzem w Zarządzie Głównym SARP. W czasie wojny uzyskał tajny doktorat na WAPW w 1943 o psychologicznym oddziaływaniu architektury na człowieka, którego promotorem był Władysław Tatarkiewicz. Okres 1943–1945 spędził w Zakopanem.

Po wojnie osiadł w Krakowie, gdzie od 1945 pracował na Politechnice Krakowskiej, w której w 1946 uzyskał tytuł profesorski. Prowadził tam katedrę projektów przemysłowych. Autor m.in. pracy O budowie formy architektonicznej (1962)^[1].

Większość jego projektów została zrealizowana w 2. połowie lat 30. Najbardziej znane są jego awangardowe budynki mieszkalne projektowane w oparciu o pięć zasad architektury nowoczesnej, sformułowanych przez Le Corbusiera. W latach 1927–1939 prowadził własną pracownię projektową na ulicy Korzeniowskiego w Warszawie.

Wybrane realizacje |

• 
  Kino Atlantic w Warszawie (1929–1930, z Jerzym Sosnkowskim; przebudowane po 1945)^[2]
  


• 
  Dom Wedla przy ul. Puławskiej 28 (1935–1938)


• kamienice przy ul. Puławskiej 24a i 24b (1935)^[3]
  


• kamienica przy ul. Bartoszewicza 1 (1937–1939)^[4]
  


• dom w al. Przyjaciół 3 w Warszawie (1937, współpraca – Aleksander Więckowski)^[5]
  


• zespół szkół powszechnych przy ul. Różanej 22/24 (lata 30.)^[6]
  


• 
  Szklany Dom dla Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych Pracowników Umysłowych na ul. Mickiewicza 34/36 (1937–1939)^[7]
  


• kamienica przy ul. Krętej 1 (1937)^[8]
  


• willa prof. Zakrzewskiego (obecnie rezydencja ambasadora Danii) przy ul. Filtrowej 13 (1922–1926 lub 1930, z Antonim Dygatem)^[9]
  


• Apartment House na ulicy 6 Sierpnia (obecnie Nowowiejska) w Warszawie (1933–1935, zniszczony w 1944, odbudowany w zmienionej formie po 1945)^[10]
  


• kamienica przy ul. Chocimskiej (1932, z Zygmuntem Plater-Zyberkiem)^[11]
  


• 
  Kino Femina (1936–1939)


• współpraca z Zygmuntem Plater-Zyberkiem w projekcie budowy Toru wyścigów konnych Służewiec wraz z zespołem budynków (1937–1939)


• Gmach PKO w Wilnie (1936–1938, razem z Z. Pugetem, przebudowa 1996, A. Nasvytas)

Przypisy |