Polski Związek Ludowy
Polski Związek Ludowy – nielegalne stronnictwo chłopskie założone w 1904 r. w Królestwie Polskim. Zlikwidowane przez władze rosyjskie w 1907 r.
PZL założony został 13 listopada 1904 r. stawiając sobie za cel walkę z caratem, polityczną samodzielność chłopów, wywłaszczenie obszarników, rozwój oświaty i spółdzielczości wiejskiej oraz wyzwolenie wsi spod wpływów endecji. Czołowymi działaczami związku byli m.in. Stanisław Osiecki, W. Kuszewski, Z. Nowicki, i K. Klimek. Organem prasowym było „Życie Gromadzkie” i „Zagon” wydawany w latach 1906-1907[1]. Po rozbiciu stronnictwa przez władze rosyjskie kontynuacją PZL był ruch zaraniarski[2].
Przypisy |
↑ Zenon Kmiecik, Postępowa Myśl oświatowa w Królestwie Polskim w latach 1905-1914, Warszawa 1961, s. 329.
↑ Tadeusz Łepkowski, Słownik historii Polski. Warszawa 1973, s.349,350