Rząd Jana Kantego Steczkowskiego




Rząd Jana Kantego Steczkowskiego – Rada Ministrów Królestwa Polskiego pod przewodnictwem Jana Kantego Steczkowskiego, powołana 4 kwietnia 1918 r. przez Radę Regencyjną, zastępując Radę Kierowników Ministerstw, której przewodniczył Antoni Ponikowski[1].


29 kwietnia 1918 premier wystosował tajną notę do Państw Centralnych o konieczności budowy państwa w granicach Królestwa Polskiego. W nocie godził się na granicę z Ukraińską Republiką Ludową odpowiadającą strategicznym koniecznościom, na utratę czterech północnych powiatów guberni suwalskiej w zamian za rekompensatę na wschód od linii rzek Narew–Biebrza, deklarował zawarcie przymierza wojskowego i traktatu handlowego z Państwami Centralnymi, zapewniającego wolną żeglugę na Wiśle i dostęp w ten sposób Polski do morza. Tajna nota Steczkowskiego została opublikowana 25 sierpnia 1918 przez Berliner Tageblatt. Ujawnienie treści noty wywołało falę krytyki i oburzenia w społeczeństwie polskim, w konsekwencji 5 września 1918 był zmuszony podać się do dymisji z funkcji premiera.


W dniu 5 września 1918 r. Rada Regencyjna przyjęła dymisję Steczkowskiego oraz pozostałych członków jego gabinetu, polecając im dalsze prowadzenie czynności urzędowych[2]. W dniu 22 września 1918 r. misję utworzenia rządu przyjął Jan Kucharzewski, otrzymując oficjalną nominację 2 października[3], jednak nie przystąpił on do formowania własnego gabinetu, nie brał udziału w posiedzeniach Rady Ministrów, a 9 października podał się do dymisji[4]. Z dniem 23 października 1918 r. Rada Regencyjna powołała na stanowisko Prezydenta Ministrów Józefa Świeżyńskiego, który sformował nowy gabinet[5].



Skład |




  • Jan Kanty Steczkowski – Prezydent Ministrów (do 2 października 1918 r.), Minister Skarbu


  • Antoni Ponikowski – Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego


  • Jan Zagleniczny – Minister Przemysłu i Handlu – do 17 IV 1918 r.


  • Bohdan Broniewski – Minister Przemysłu i Handlu – od 17 IV 1918 r.[6]


  • Stanisław Dzierzbicki – Minister Rolnictwa i Dóbr Koronnych


  • Jan Stecki – Minister Spraw Wewnętrznych


  • Józef Higersberger – Minister Sprawiedliwości


  • Witold Chodźko – Minister Zdrowia Publicznego, Opieki Społecznej i Ochrony Pracy[7]


  • vacat – Minister Aprowizacji[8]


Funkcję Wiceprezydenta Ministrów pełnili Stanisław Dzierzbicki, w okresie od 27 lipca[9] do 30 września 1918 r., oraz Bohdan Broniewski, w okresie od 30 września do 23 października 1918 r.[10]. W okresie od 10 do 23 października 1918 r. w zastępstwie Prezydenta Ministrów działał Wiceprezydent Ministrów Bohdan Broniewski.


Wraz z członkami Rady Ministrów Rada Regencyjna powołała 4 kwietnia 1918 r. Janusza Radziwiłła na stanowisko Dyrektora Departamentu Spraw Politycznych, zaś 17 kwietnia 1918 r. – Franciszka Radziwiłła na stanowisko Dyrektora Komisji Wojskowej[6]. Razem z Radą Ministrów zostali oni odwołani 23 października 1918 r.[11].



Przypisy |




  1. M.P. Nr 38 z 4 kwietnia 1918 r.


  2. M.P. Nr 141 z 6 września 1918 r.


  3. M.P. Nr 170 z 8 października 1918 r.


  4. M.P. Nr 171 z 8 października 1918 r.


  5. M.P. Nr 183 z 23 października 1918 r.


  6. ab M.P. Nr 48 z 17 kwietnia 1918 r.


  7. Odpowiednie ministerstwo powstało formalnie 15 maja 1918 r., kiedy został ogłoszony i wszedł w życie dekret Rady Regencyjnej o utworzeniu Ministerstwa Zdrowia Publicznego, Opieki Społecznej i Ochrony Pracy z 4 kwietnia 1918 r. (Dz.U. z 1918 r. nr 5, poz. 8).


  8. Dekretem z dnia 4 maja 1918 r. (M.P. Nr 64) Rada Regencyjna przekształciła Ministerstwo Aprowizacji w Urząd Aprowizacji.


  9. M.P. Nr 107 z 27 lipca 1918 r.


  10. M.P. Nr 163 z 1 października 1918 r.


  11. M.P. Nr 189 z 30 października 1918 r.








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

University of Vienna

Rikitea