Ciudad Rodrigo
| |||||
Plaza mayor w Ciudad Rodrigo | |||||
| |||||
Państwo | Hiszpania | ||||
Wspólnota autonomiczna | Kastylia i León | ||||
Prowincja | Salamanka | ||||
Burmistrz | Javier Iglesias | ||||
Powierzchnia | 240,11 km² | ||||
Wysokość | 653 m n.p.m. | ||||
Populacja (2017) • liczba ludności • gęstość | 12 668[1] 52,76 os./km² | ||||
Kod pocztowy | 37500 | ||||
Tablice rejestracyjne | SA | ||||
Położenie na mapie Kastylii i Leónu Ciudad Rodrigo | |||||
Położenie na mapie Hiszpanii Ciudad Rodrigo | |||||
40°36′N 6°32′W/40,600000 -6,533333 | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal Hiszpania |
Ciudad Rodrigo – miasto w Hiszpanii, we wspólnocie autonomicznej Kastylia i León, w prowincji Salamanka nad rzeką Águeda (lewobrzeżny dopływ Duero). Znajduje się ono w północno-zachodniej części Mesety, w odległości około 86 km na południowy zachód od Salamanki i około 25 km na wschód od granicy z Portugalią.
Spis treści
1 Historia
2 Zabytki
2.1 Architektura sakralna
2.2 Architektura obronna
2.3 Budynki mieszkalne i użyteczności publicznej
2.4 Inne
3 Kultura
3.1 Teatry
3.2 Muzea
4 Sport
5 Transport
6 Miasta partnerskie
7 Przypisy
Historia |
Pierwsze ślady osadnictwa na terenie miasta pochodzą z IV w p.n.e., kiedy to powstała tu osada Mirobriga Wettonum założona przez Wettonów – lud pochodzenia celtyckiego[2]. W drugim wieku przed naszą erą zostało ono podbite przez Rzymian, w okresie ich panowania nosiło nazwę Augustóbriga i Civitas Augusta. W piątym stuleciu naszej ery, wraz z upadkiem Cesarstwa rzymskiego, osada została podbita przez Swebów i znajdowała się w ich władaniu do roku 585 n.e., kiedy to Swebowie zostali pokonani przez Wizygotów pod wodzą Leowigilda[3]. Wraz z arabskim podbojem Hiszpanii i upadkiem Królestwa Wizygotów okoliczne ziemie wraz z miastem przeszły w ręce muzułmańskie. Ze względu na brak wiarygodnych źródeł pisanych historia ówczesnej Mirobrigi aż do czasów panowania Alfonsa VI, króla Leónu, Królestwo Kastylii i Galicji jest mało znana[2].
W roku 1100 hrabia Rodrigo González Girón zasiedlił osadę na nowo, głównie przybyszami z Leónu, Zamory, Segowii y Ávili. Od jego imienia pochodzi współczesna nazwa miasta. Za prawdziwego restauratora Ciudad Rodrigo uważa się jednak Ferdynanda II, króla Leónu, który w XII wieku otoczył je murami celem obrony przed Maurami oraz swoim teściem – Alfonsem I Zdobywcą, pierwszym królem Portugalii. Nadał on też mieszkańcom liczne przywileje, założył biskupstwo i zapoczątkował budowę katedry. W XIII stuleciu z polecenia Henryka II Trastámara zostaje zbudowany zamek. XV i XVI wiek to okres największego rozkwitu miasta – powstaje wtedy szereg budowli sakralnych, pałaców i kamienic. Kolejne dwa stulecia to czas stagnacji gospodarczej i zniszczeń spowodowanych portugalską wojną restauracyjną i wojną o hiszpańską sukcesję[2]. Ze względu na znaczenie strategiczne, jakie miasto odegrało w czasie tych wojen, rozbudowano jego fortyfikacje przekształcając miasto w silną twierdzę na pograniczu hiszpańsko-portugalskim. Odpowiednikiem Ciudad Rodrigo po drugiej stronie granicy jest portugalskie miasto-twierdza Almeida.
W czasie wojny na Półwyspie Iberyjskim miasto stanowiło jeden z dwóch głównych (obok Badajoz) umocnionych punktów na drodze do Portugalii i było zwane "kluczem do korytarza północnego"[4]. W tym czasie było trzykrotnie oblegane i dwukrotnie szturmowane. Pierwszy raz pierścień wokół twierdzy zamknął się w czerwcu 1810 roku. Bronił jej marszałek Andrés Pérez de Herrasti dowodzący siłami hiszpańkimi przed armią francuską pod komendą marszałka Michela Neya[4]. Obrońcy poddali miasto 10 lipca, po wykonaniu wyłomu w murach przez artylerię francuską[5]. Opór broniących opóźnił o około miesiąc inwazję Portugalii przez armię francuską dowodzoną przez marszałka André Masséna. Wbrew naciskom rządów Hiszpanii i Portugalii oraz chęciom własnych żołnierzy, dowodzący wojskami brytyjskimi i portugalskimi Arthur Wellesley, późniejszy książę Wellington, nie przyszedł miastu z pomocą, tłumacząc, że nie zamierza dawać szansy uzyskania przewagi Massenie w miejscu przez niego wybranym[5][6].
Drugie oblężenie rozpoczęło się pod koniec czerwca 1811 roku. Prowadzący działania wojenne Brytyjczycy nie posiadali jednakże wystarczającej ilości sprzętu oblężniczego, co spowodowało, że 20 września musieli się wycofać[5].
8 stycznia 1812 roku ponownie do oblężenia miasta znajdującego się w rękach Francuzów przystąpili Brytyjczycy. Obroną dowodził generał Jean Leonard Barrié, oblężeniem – osobiście Arthur Wellesley[4]. Po zniszczeniu wysuniętych elementów fortyfikacji jakim były umocnione klasztoy: Santa Cruz i San Francisco[4][7] oraz dokonaniu dwóch wyłomów w murach (z czego jeden dokładnie w tym samym miejscu co podczas oblężenia z 1810 roku), 19 stycznia rozpoczął się szturm generalny zakończony powodzeniem[4][5][6]. Podczas szturmu Brytyjczycy stracili ponad tysiąc zabitych, w tym dwóch generałów (Robert Craufurd i Henry MacKinnon)[4][6]. Zdobycie Ciudad Rodrigo zakończyło się pijaństwem i grabieżami, pomimo iż hiszpańscy mieszkańcy byli sojusznikami zdobywców[4][5]. Zdobycie kluczowej twierdzy na pograniczu hiszpańsko-portugalskim wraz ze znajdującymi się tam 153 działami (w tym 44 oblężniczymi przygotowanymi do inwazji Portugalii) pozbawiło armię francuską możliwości wykonywania działań ofensywnych, oddając inicjatywę w ręce sprzymierzonych[4].
Wraz z buntem generała Franco przeciwko władzy republikańskiej w lipcu 1936 kontrolę nad całą prowincją Salamanka wraz z Ciudad Rodrigo, przejęły siły narodowców i utrzymały ją do końca hiszpańskiej wojny domowej[8].
Zabytki |
Architektura sakralna |
Katedra Santa María – wznoszenie rozpoczęto pod koniec XII w., u schyłku rządów Ferdynanda II lub początku władzy jego syna – Alfonsa IX. Świątynia zbudowana jest na planie krzyża łacińskiego w stylach: późnoromańskim i wczesnogotyckim z późniejszymi modyfikacjami, jednak duża część kościoła zachowała cechy pierwotne. Budowla zawiera dużo ciekawych elementów rzeźbiarskich, min. figury dwunastu postaci ze starego testamentu umieszczone w łukach gotyckich nad wejściem od strony południowej. Od strony północnej do katedry przylega kwadratowy budynek z dziedzińcem i krużgankami[9][10].
Kaplica Capilla de Cerralbo – budowana z polecenia kardynała Francisco Pacheco de Toledo pomiędzy rokiem 1585 a 1687 w stylu późnego renesansu na planie krzyża łacińskiego. Posiada jedną nawę i kwadratową wieżę na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu[11].
Kościół San Andrés – znajduje się poza centrum historycznym na przedmieściu San Francisco i jest jedną z dwóch najstarszych świątyni w mieście. Pierwotnie zbudowany jako romański, jednakże zachowały się jedynie dwa portale w tym stylu[10][11].
Dawny klasztor Franciszkanek Bosych Antiguo convento de las Franciscanas Descalzas – budynek w stylu barokowym, dzieło architekta Manuela de Larra Churriguera. Od roku 1869 do lat sześćdziesiątych XX w. pełnił funkcje więzienne[11].
Kościół San Pedro y San Isidoro – obok kościoła San Andrés najstarsza świątynia w mieście. Zbudowany jako romański, poddany późniejszym przybudowom w XVI w. Z pierwotnej konstrukcji pozostała ceglana absyda w stylu mudéjar[10][11].
Kościół San Augustín – budynek z końca XVI w. o cechach późnogotyckich, znajduje się w obrębie murów miejskich[11].
Hospital de la passión – Obiekt z XVI w., pierwotnie pełnił funkcję synagogi w dzielnicy żydowskiej[11].
Kościół Tercera Orden – wzniesiony w końcu XVIII stulecia w stylu klasycystycznym w obrębie murów miejskich. Tereny kościoła należały pierwotnie do zakonu templariuszy, następnie do bożogrobców, którzy ostatecznie przekazali świątynię franciszkanom[11].
Ruiny klasztoru San Francisco – wzniesiony na północnych przedmieściach miasta w stylu gotyckim zawierał grobowce bogatych mieszczan. Zniszczony w czasie oblężenia z 1812 roku, kiedy to został zaadaptowany przez broniące miasto wojska francuskie na wysunięty element fortyfikacji[4][7][11].
Architektura obronna |
Zamek Henryka II Trastámara – początek budowy sięga roku 1372. Został on zbudowany na skarpie nad rzeką na linii mostu przez rzekę Aguedę celem kontroli nad przeprawą. Centrum obiektu stanowi kwadratowa wieża o boku 17 m u podstawy, otoczona murem z basztami (całość na planie kwadratu). Obecnie w zamku mieści się jeden z hiszpańskich Paradorów [11][12]
Mury średniowieczne – budowa została zapoczątkowana w XII w. przez Ferdynanda II, przebudowane w czasach późniejszych podczas unowocześniania twierdzy. Są proste w formie i nie posiadają baszt ani wież. Obecna liczba bram to siedem, ale ich ilość zmieniała się na przełomie dziejów[11].
Mury twierdzy – wznoszenie rozpoczęto w połowie XVII w., rozbudowę kontynuowano także w następnym stuleciu. Wykonstruowane w systemie kleszczowym z zastosowaniem rozwiązań technicznych szkoły Vaubana, otoczone suchą fosą, w kilku strategicznych punktach wzmocnione rawelinami. Kilkukrotnie użyte bojowo, zachowane w bardzo dobrym stanie[11].
Budynki mieszkalne i użyteczności publicznej |
Ratusz (Ayuntamiento) – obiekt z XVI w. w stylu renesansowym. Na początku XX w. gruntownie przebudowany – budynek obniżono o jedną kondygnację i dobudowano skrzydło południowe[11].
Casa de los Vázquez – obiekt z końca XV w., jeden z najbardziej reprezentatywnych budynków miasta, wewnątrz bogate zdobienia ścian kafelkamiazulejo[11].
Cuartel de artillería – budynek o funkcji zbrojowni z XVIII w. w stylu barokowym, z dwoma dziedzińcami wewnętrznymi. W czasach pokoju składowano w nim działa używane do obrony twierdzy[11].
Palacio de los Águila – największy z pałaców miejskich, pochodzący z wieku XVI-XVII. W środku znajduje się dziedziniec, z dwoma poziomami krużganków z bogatymi zdobieniami rzeźbiarskimi o tematyce mitologicznej i groteskowej[11].
Inne budynki z XVI-XVIII w., min. Casa de la Cadena, Palacio Episcopal, Casa de la Marquesa de Cartago, Casa de los Miranda, Palacio de Moctezuma, Palacio de Ávila y Tiedra, Palacio de los Condes de Alba de Yeltes, Casa del Primer Marqués de Cerralbo, Casa de los Gómez de Silva, Casa de los Cuernos, Casa de los Chaves o del Cañón, Antigua Audiencia y Cárcel, Casa de los Miranda-Ocampo, etc. w stylach: renesansowym, barokowym i klasycystycznym[11].
Inne |
Puente Mayor – kamienny most nad rzeką Aguedą o siedmiu przęsłach łukowych. Istniał on w tym miejscu już w czasach rzymskich, jednak pierwsze źródła pisane wspominające konstrukcję pochodzą z lat 1458-1460. W XVI wieku część obiektu była zbudowana z drewna, w wiekach XVII-XVIII most był przebudowywany (między innymi w tym ostatnim stuleciu zostały dobudowane trzy łuki od strony miasta)[11].
Verraco – kamienna rzeźba zoomorficzna pochodząca z epoki żelaza (IV w. p.n.e.), pozostałość po ludzie Wettonów[11].
Kultura |
Teatry |
- Teatro Nuevo Fernando Arrabal
Muzea |
Muzeum Diecezjalno-Katedralne (Museo Diocesano y Catedralico) – zawiera kolekcję rzeźby i obrazów, sztuki złotniczej, szat i naczyń liturgicznych. Obejmuje również zwiedzanie katedry[9][13].
Muzeum Fortyfikacji (Museo de las Fortificaciones) – zajmuje dwa dawne budynki warty zlokalizowane przy bramach miejskich, zawiera również ekspozycję plenerową. Zaprezentowano w nim ewolucję budowli obronnych od czasów prehistorycznych do XVIII w. w formie makiet, planów, mundurów i prezentacji audiowizualnych[13][14].
Muzeum Nocników (Museo del Orinal) – jedyne tego typu muzeum na świecie, zawiera kolekcję ponad 1300 nocników z okresu od XIII do XX w. pochodzących z całego świata (również z Polski)[13][15].
Sport |
W mieście działa klub piłkarski Ciudad Rodrigo Club de Futbol. Aktualnie gra on w Pierwszej Lidze Regionalnej Castilla i León (Primera División Regional Aficionados de Castilla y León)[16].
Transport |
Ciudad Rodrigo leży przy autostradzie A-62 biegnącej z Kastylii do północnej Portugalii. W mieście znajduje się stacja kolejowa oraz dworzec autobusowy[17]. Najbliższe lotnisko – Port lotniczy Salamanka-Matacán jest położony około 109 km od miasta.
Miasta partnerskie |
Aveiro – Portugalia [18]
Przypisy |
↑ (hiszp.) Strona INE (Narodowy Instytut Statystyczny)
↑ abc (hiszp.) Historia Ciudad Rodrigo na stronie www.clubrural.com
↑ Historia Hiszpanii. Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz, przekład Szymon Jędrusiak. Kraków: TAiWPN UNIVERSITAS, 2012, s. 56. ISBN 97883-242-1754-0.
↑ abcdefghi (pol.) Informacje o oblężeniu Ciudad Rodrigo na polskiej stronie poświęconej wojnom napoleońskim
↑ abcde Gregory Fremont-Barnes: Wojny napoleońskie. Kampania iberyjska. 1807-1814. przekład Natalia Łajszczak. Poznań: AmerCom SA, 2011, s. 47, 52, 58. ISBN 978-83-261-0907-2.
↑ abc George Bidwell: Ten zły wódz. przekład Anna Bidwell. Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1968, s. 191, 211-213.
↑ ab Ian Fletcher: Oblężenie Badajoz. 1812. przekład Jan Muranty. Poznań: AmerCom SA, 2011, s. 36-41. ISBN 978-83-261-0520-3.
↑ Frances Lannon: Wojna domowa w Hiszpanii. Fiasko demokratycznego eksperymentu. 1936-1939. przekład Michał Studniarek. Poznań: AmerCom SA, 2010, s. 9, 27. ISBN 978-83-261-0508-1.
↑ ab (hiszp. • ang. • fr. • port. • niem. • wł.) Strona katedry w Ciudad Rodrigo
↑ abc (hiszp.) Opis zabytków romańskich na stronie traktującej o sztuce średniowiecznej w Hiszpanii
↑ abcdefghijklmnopqr (ang. • hiszp. • port.) Informacje o zabytkach Ciudad Rodrigo na stronie www.ciudadesamuralladas.com
↑ (hiszp. • ang. • fr. • niem. • port. • wł. • galic. • kat. • bask.) Informacje o zamku Henryka II w Ciudad Rodrigo na stronie www.castillosnet.org
↑ abc (hiszp.) Podstawowe informacje o muzeach Ciudad Rodrigo na stronie www.minube.com
↑ (hiszp.) Informacje o Muzeum Fortyfikacji w Ciudad Rodrigo na stronie Fundacji Dziedzictwa Historycznego Regionu Kastylia i León
↑ (hiszp.) Strona Muzeum Nocników w Ciudad Rodrigo
↑ (hiszp.) Strona klubu Ciudad Rodrigo CF
↑ (hiszp.) Połączenia autobusowe z Ciudad Rodrigo
↑ (port.) Informacje o miastach partnerskich powiązanych z Aveiro na stronie poświęconej miejscowościom w Portugalii
|
Kontrola autorytatywna (gmina w Hiszpanii):
VIAF: 128759992
GND: 4404248-6
- WorldCat