Strażnica KOP „Zahacie”




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




























Strażnica KOP „Zahacie”


Ilustracja
Dowódca KOP na strażnicy „Zachacie”
(około 1927)
Historia

Państwo

 II Rzeczpospolita
Rozformowanie

1939
Organizacja
Dyslokacja
Zahacie[a]

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość

Kompania graniczna KOP „Prozoroki”

Kompania KOP Prozoroki w 1934.png

Strażnica KOP „Zahacie” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i zmiany organizacyjne


  • 2 Służba graniczna


  • 3 Walki w 1939


  • 4 Uwagi


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia





Formowanie i zmiany organizacyjne |


W 1924 roku, w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 5 batalion graniczny. W 1928 roku w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1]. Strażnica KOP „Zahacie” w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Prozoroki”[2][3][4][5][6][7][8]batalionu KOP „Podświle”[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.


W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła kolej do stacji Zahacie i droga polna długości 1 km[7].



 Osobny artykuł: strażnica KOP.


Służba graniczna |


Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[10]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[11].


Strażnica KOP „Zahacie” w 1932 roku ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 6 kilometrów 250 metrów od słupa granicznego nr 167 do 181[5], a w 1938 roku pododcinek szerokości 7 kilometrów 650 metrów od słupa granicznego nr 167 do 183[7].


Wydarzenia:



  • W meldunku sytuacyjnym z 29 stycznia 1925 roku napisano: Strażnica zatrzymała mieszkańca miejscowości Witebska, który zeznał, że przekroczył granicę, ponieważ chciał się porozumieć ze znajomymi z Rosji. Dochodzenie w toku[12].

  • W meldunku sytuacyjnym KOP za okres od 1 do 10 października 1928 odnotowano: Pododcinek Polewacze (!). Przez stację Zahacie przejechało do Polski 5 pociągów. Do Rosji sowieckiej przepuszczono 6 pociągów[13].


Sąsiednie strażnice:




  • strażnica KOP „Łozy” ⇔ strażnica KOP „Folwark Zachacie” – 1928[2], 1929[3]


  • strażnica KOP „Parczyńszczyzna” ⇔ strażnica KOP „Stelmachowo Wielkie” – 1931[4], 1932[5], 1934[6], 1938[7]



Walki w 1939 |


17 września 1939 odcinek 2 kompanii kpt. Antoniego Przybylskiego został zaatakowany przez jednostki 5 Dywizji Strzeleckiej płk. Kuźmy Galickiego i pododdziały 22 Wietrińskiej komendantury pogranicznej NKWD. Sowieci zniszczyli wszystkie strażnice i zlikwidowali większą część ich załóg. Przy zdobywaniu strażnicy „Zahacie” poległo dwóch Polaków, jeden został ranny, ponadto 11 żołnierzy i policjant dostało się do niewoli[14].



Uwagi |




  1. stacja kolejowa Zahacie, gmina Prozoroki, powiat dziśnieński, województwo wileńskie



Przypisy |




  1. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.


  2. ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 8/1928.


  3. ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1929.


  4. ab Szkice dyslokacyjne ↓.


  5. abcd Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 14/1932.


  6. ab Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 54/1934.


  7. abcd Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 83/1938.


  8. Prochwicz 2003 ↓, s. 305.


  9. Szubański 2000 ↓, s. 88.


  10. Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.


  11. Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.


  12. Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 18/1925.


  13. Meldunek sytuacyjny KOP ↓, s. 33/1928.


  14. Cygan 2006 ↓, s. 93.



Bibliografia |



  • Wiktor Krzysztof Cygan: Kresy we krwi. Obrona północno-wschodniej Polski we wrześniu 1939. Warszawa: Espadon Publishing, 2006. ISBN 978-83-60786-00-0.

  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.

  • Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 


  • Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 

  • Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].

  • Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.

  • Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.





這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna