Zagłębie Sosnowiec (piłka nożna)
| |||
Pełna nazwa | Zagłębie Sosnowiec Spółka Akcyjna w Sosnowcu | ||
Przydomek | Zagłębiacy, Chłopcy znad Brynicy | ||
Barwy | czerwono-zielono-białe | ||
Data założenia | 1906 | ||
Debiut w najwyższej lidze | 20 marca 1955 Zagłębie – Górnik Radlin 4:0 | ||
Liga | Ekstraklasa | ||
Adres | ul. Kresowa 1 41-200 Sosnowiec | ||
Stadion | Stadion Ludowy | ||
Numer KRS | 0000105589 | ||
Prezes | Marcin Jaroszewski | ||
Trener | Valdas Ivanauskas [1] | ||
Asystent trenera | Robertas Poškus | ||
| |||
Strona internetowa |
Zagłębie Sosnowiec – polski klub piłkarski z Sosnowca, występujący w rozgrywkach Ekstraklasy
Spis treści
1 Historia
1.1 Od KS Milowice do Unionu Sosnowiec
1.2 Czasy Victorii, KS Sosnowiec i Unii
1.3 Późniejsze losy
1.4 Afera korupcyjna
1.5 Powrót do Ekstraklasy
1.6 Szkolenie Juniorów
1.7 Dotychczasowe nazwy
2 Sukcesy
3 Statystyki drużyny
3.1 Rekordy
3.2 Europejskie puchary
4 Statystyki piłkarzy
4.1 Królowie strzelców
4.2 Najskuteczniejsi strzelcy
4.3 Reprezentanci Polski
4.4 Występy zawodników w I lidze
5 Prezesi klubu (po II wojnie światowej)
6 Stadion
7 Kibice
8 Obecny skład
8.1 Piłkarze na wypożyczeniu
9 Sztab szkoleniowy
10 Przypisy
11 Linki zewnętrzne
Historia |
Od KS Milowice do Unionu Sosnowiec |
Pierwsza organizacja sportowa na terenie Sosnowca powstała w 1906 r. – przy hucie „Milowice” w dzielnicy o tej samej nazwie. Wśród założycieli powstałego wówczas klubu sportowego byli: Aleksander Rene, Edward Michałowski i Józef Komander. Powstała drużyna nie miała stałego boiska – w piłkę grano praktycznie wszędzie tam, gdzie się dało.
W 1908 m.in. za prowadzenia nielegalnego klubu, aresztowany i osadzony w więzieniu w Łodzi został jeden z jego założycieli Aleksander Rene. Wydawało się, że nowo powstały klub nie ma szans na przetrwanie zwłaszcza że gubernator piotrkowski (któremu administracyjnie podlegał Sosnowiec) odmówił pomocy w stworzeniu w mieście filii petersburskiego Unionu.
Pomimo tak niesprzyjających okoliczności Rene nie rezygnował i jeszcze w 1908 r. zwrócił się z prośbą wprost do władz Unionu. Tym razem sprawę udało się załatwić pozytywnie i jeszcze w tym samym roku klubik z Sosnowca mógł nosić dumne miano „TS Union”. Organizacją nowego klubu zajął się m.in. wypuszczony na wolność Aleksander Rene.
Wtedy też powstał pierwszy w mieście plac do gry (stadionem to jeszcze to miejsce trudno było nazwać) przy skrzyżowaniu ulic Swobodnej i Starososnowieckiej[2], gdzie starano się rozgrywać mecze z drużynami ościennych miast. Union grał w barwach białych z poprzecznie przechodzącym czerwonym pasem. Oprócz drużyny piłkarskiej w klubie istniały również sekcje: cyklistów i kręglarska. W składzie Unionu grali: Peterek, Kwapisz, Nalewka, Bińkowski, Rene, Pladek, Plich, Kandziora, Twardoch, Kiel, Brinwgwald, Lenger, bracia Heizelmannowie, Oskar[3].
Czasy Victorii, KS Sosnowiec i Unii |
Podczas I wojny światowej wszelka działalność sportowa w Sosnowcu uległa zawieszeniu. Drużynę piłkarską udało się reaktywować dopiero pod koniec 1918 r., kiedy przy Towarzystwie Kulturalno-Oświatowym „Świt” powstał klub TS „Victoria”. Drużyna przyjęła barwy biało-zielone, a w jej składzie możemy odnaleźć m.in. braci Kiepurów (przez krótki czas w klubie grał późniejszy słynny tenor Jan Kiepura), Filipkowskiego, Judę, Okularczyka, Muszyńskiego, Rolskiego, Siwka, Słomczyńskiego, Wieprzyckiego, Wiewiórkę i Zygmuntowskiego.
W 1919 r. powstał drugi z sosnowieckich klubów – TS Sosnowiec (przemianowany w 1921 r. na KS Sosnowiec), który poprzez kierownika Aleksandra Rene nawiązywał do wcześniejszych sosnowieckich klubów – KS Milowice i Unionu.
Już w 1922 r. sosnowieccy działacze piłkarscy podjęli rozmowy nad stworzeniem jednej, silnej organizacji sportowej. Niestety nie udało się im wówczas dojść do porozumienia.
Do szczebla ogólnokrajowego (pierwszej ligi) Victoria miała szansę awansować w 1928 r., kiedy to po wygraniu kieleckiej klasy A (Sosnowiec należał wówczas administracyjnie do województwa kieleckiego), w pierwszej rundzie eliminacji drużyna zagrała z Garbarnią Kraków i Pogonią Katowice. Spotkania te zakończyły się jednak znaczącymi porażkami klubu.
Brak sukcesów na arenie ogólnopolskiej skłoniły działaczy do ponownego podjęcia rozmów w sprawie fuzji. Ostatecznie realizacja śmiałych planów doszła do skutku dopiero w 1931 r., kiedy to na bazie Victorii i KS Sosnowiec stworzono Unię Sosnowiec. Nowa drużyna miała rozgrywać swoje mecze na boisku przy Alei Mireckiego (otwartym kilka lat wcześniej w 1926 r.). Pierwszym sprawdzianem nowej drużyny był mecz towarzyski z pierwszoligowym Ruchem Hajduki Wielkie zakończony zaszczytnym dla nowej drużyny remisem 1:1. Prezesem nowo utworzonego klubu został inż. Jerzy Bijasiewicz, a do zarządu weszli Bronisław Bitnerowski, Stanisław Iskry, Teofil Kubiczek i Aleksander Wiprzycki[4]. Wśród wybijających się graczy tego okresu widzimy: Dudka, Gwoździa, Słotę, Suwałę i Widawskiego. Klub oprócz sekcji piłki nożnej prowadził jeszcze sekcje: hokeja na lodzie, bokserską, gier sportowych, łyżwiarską, kolarską, motocyklową, lekkoatletyczną, tenisa ziemnego oraz turystyczno-krajoznawczą.
Unia Sosnowiec aż do wybuchu II wojny światowej swoją wyższość w klasie A udowadniała 4 -krotnie. W każdym z tych przypadków nie udawało się jednak awansować do pierwszej ligi/
Za pierwszym razem w 1933 r. drużyna zajęła drugie miejsce w pierwszej rundzie eliminacji za Naprzodem Lipiny (remis i porażka), a przed Olszą Kraków (zwycięstwo i porażka).
Trochę lepiej Unii poszło rok później, kiedy to odniosła zwycięstwo i remis nad Grzegórzeckim Kraków oraz remis i porażkę ze Śląsk Świętochłowice. Zajęte ponownie drugie miejsce nie dawało prawa do dalszych gier eliminacyjnych.
Ostatnią przed wojną szansę na awans drużyna z Sosnowca miała w 1939 r., którą jednak tak jak i poprzednio nie udało się wykorzystać. Co więcej Unia przegrała wówczas wszystkie cztery mecze i zajęła ostatnie miejsce w tabeli za Śląskiem Świętochłowice i Fablokiem Chrzanów.
W drużynie grał wtedy m.in. wyróżniający się junior, późniejszy prezes PZPN Wiesław Ociepka.
Późniejsze losy |
Podczas okupacji początkowo grano sporadycznie, potem przeprowadzano regularne konspiracyjne rozgrywki z udziałem zespołów z Czeladzi, Piasków, Dąbrowy Górniczej, Niwki, Będzina, Zagórza i Sosnowca.
Afera korupcyjna |
2 sierpnia 2007 Wydział Dyscypliny PZPN za udział w największej w historii polskiego futbolu ujawnionej aferze korupcyjnej ukarał Zagłębie Sosnowiec degradacją o jedną klasę rozgrywkową, karą czterech ujemnych punktów oraz grzywną w wysokości 50 tys. złotych. Karą punktową klub ukarany został w sezonie 2007/08 zaś karą degradacji w sezonie 2008/09[5]. Później karę punktów przeniesiono na sezon 2008/09.
Powrót do Ekstraklasy |
27 maja 2018, po zwycięstwie 1:0 z Ruchem Chorzów, Zagłębie Sosnowiec po 10 latach wróciło do Ekstraklasy.
Szkolenie Juniorów |
Klub szkoli 14 grup młodzieżowych od 6 latków do juniorów starszych. Od 2012 roku Zagłębie wprowadziło projekt szkolenia dla najmłodszych[6]. Który dba o przygotowania dzieci w wieku od 3 do 6 lat. W sumie Zagłębie szkoli ponad 300 młodych piłkarzy.
Dotychczasowe nazwy |
1906 – Klub Sportowy Milowice
1908 – Towarzystwo Sportowe Union Sosnowiec (jako filia Unionu Petersburg)
1918 – Towarzystwo Sportowe Victoria Sosnowiec
1931 po fuzji z Towarzystwem Sportowym Sosnowiec – Unia Sosnowiec
1945 – Robotniczy Klub Sportowy Sosnowiec
1945 – Rejonowa Komenda Uzupełnień Sosnowiec
1948 – ZKSM Unia Sosnowiec
1949 – Zakładowy Klub Sportowy Stal Sosnowiec
1962 – Górniczy Klub Sportowy Zagłębie Sosnowiec
1993 – Stal Sosnowiec
1994 – Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji Sosnowiec
1994 – Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Sosnowiec
1994 – Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Zagłębie Sosnowiec
2001 – Zagłębie Sosnowiec Sportowa Spółka Akcyjna
2004 – Zagłębie Sosnowiec Spółka Akcyjna
Sukcesy |
Mistrzostwa Polski:
Wicemistrzostwo (4x): 1955, 1963/64, 1966/67, 1971/72
3. miejsce (3x): 1962, 1962/63, 1964/65
Puchar Polski:
1. miejsce (4x): 1961/1962, 1962/1963, 1976/1977, 1977/1978
2. miejsce (1x): 1970/1971
Puchar Ligi Polskiej:
2. miejsce (1x): 1978
- Półfinał Pucharu Karla Rappana (Intertoto): 1966/67.
- Mistrzostwo w International Soccer League, czyli promującej w Stanach Zjednoczonych piłkę nożną, czyli „europejską odmianę futbolu” amerykańskiej lidze międzynarodowej – i związany z tym udział w Finale Pucharu Ameryki tejże organizacji – 1964.
Statystyki drużyny |
Rekordy |
W pierwszej lidze 36 sezonów: 1955-58, 60-85/86, 89/90-91/92, 2007/08, 2018/19
- Debiut w ekstraklasie:
20 marca 1955 z Górnikiem Radlin u siebie 4:0 (1:0)
- Najwyższa wygrana w I lidze:
9 kwietnia 1966 z ŁKS Łódź u siebie 6:0 (2:0)
- Najwyższe przegrane w I lidze:
14 sierpnia 1958 z ŁKS-em Łódź na wyjeździe 0:7 (0:5)
1 czerwca 1991 ze Śląskiem Wrocław na wyjeździe 0:7 (0:5)
- Zagłębie Sosnowiec zajmuje 14 miejsce w tabeli Wszech czasów Ekstraklasy.
Europejskie puchary |
Legenda do wszystkich tabel:
|
Sezon | Rozgrywki | Runda | Przeciwnik | Dom | Wyjazd | Ogólnie |
---|---|---|---|---|---|---|
1962/63 | Puchar Zdobywców Pucharów | Q | Újpest FC | 0–0 | 0–5 | 0–5 |
1963/64 | Puchar Zdobywców Pucharów | 1R | Olympiakos SFP | 1–0 | 1–2 | 2–2, 0–2 (N) |
1971/72 | Puchar Zdobywców Pucharów | 1R | Åtvidabergs FF | 3–4 | 1–1 | 4–5 |
1972/73 | Puchar UEFA | 1R | Vitória Setúbal | 1–0 | 1–6 | 2–6 |
1977/78 | Puchar Zdobywców Pucharów | 1R | PAOK FC | 0–2 | 0–2 | 0–4 |
1978/79 | Puchar Zdobywców Pucharów | 1R | SSW Innsbruck | 2–3 | 1–1 | 3–4 |
Statystyki piłkarzy |
Królowie strzelców |
- Królowie strzelców w Ekstraklasie w barwach Zagłębia:
- 1964 – Józef Gałeczka – 18 bramek
- 1970 – Andrzej Jarosik – 18 bramek
- 1971 – Andrzej Jarosik – 13 bramek
- 1977 – Włodzimierz Mazur – 17 bramek
Najskuteczniejsi strzelcy |
W meczach rozgrywanych w ekstaklasie najwięcej bramek zdobyli:
Andrzej Jarosik 113
Józef Gałeczka 98
Włodzimierz Mazur 79
Ginter Piecyk 61
Czesław Uznański 42
Reprezentanci Polski |
W reprezentacji Polski grało 19 zawodników Zagłębia[7]. Zaszczytu tego dostąpili:
- 57 – Jan Urban
- 38 – Wojciech Rudy w latach 1974-1981
- 25 – Andrzej Jarosik w latach 1965-1972
- 21 – Roman Bazan w latach 1963-1968
- 21 – Włodzimierz Mazur w latach 1976-1982
- 20 – Józef Gałeczka w latach 1962-1966
- 18 – Roman Strzałkowski w latach 1966-1970
- 8 – Włodzimierz Śpiewak
- 7 – Witold Majewski
- 3 – Witold Szyguła
- 3 – Czesław Uznański
- 2 – Marian Masłoń
- 1 – Jerzy Dworczyk
- 1 – Witold Kasperski
- 1 – Zdzisław Kostrzewa
- 1 – Józef Kowalczyk
- 1 – Jan Leszczyński
- 1 – Zbigniew Myga
- 1 – Zbigniew Mikołajów
Występy zawodników w I lidze |
Najwięcej meczów rozegrali:
Roman Bazan 304
Włodzimierz Mazur 282
Wojciech Rudy 275
Andrzej Jarosik 265
Zbigniew Seweryn 263
Prezesi klubu (po II wojnie światowej) |
1945-1945 Jan Nalepa
1946-1947 Marian Rodzaj
1948-1950 Wacław Heldt
1951-1958 Eugeniusz Zawadzki
1958-1959 Lucjan Kochański
1960-1961 Henryk Studencki
1962-1966 Franciszek Wszołek
1967-1967 Bronisław Wartak
1968-1972 Zdzisław Sender
1973-1973 Mieczysław Kopka
1974-1978 Marian Gustek
1979-1980 Jan Rodzoń
1980-1982 Krzysztof Krajewski
1983-1986 Franciszek Gaździk
1987-1990 Marian Janowski
1991-1991 Andrzej Wydrychiewicz
1992-1992 Jan Szot
1993-1995 Maciej Opalski
1995-2001 Leszek Baczyński
2001-2003 Francesco Cimminelli
03.07.03-20.06.07 Giancarlo Motto
21.06.07-24.06.07 Irena Kurdziel
25.06.07-17.12.07 Leszek Baczyński
24.01 08-07.07.10 Paweł Hytry
08.07.10-29.06.11 Marek Adamczyk
30.06.11- 2013 Leszek Baczyński
2013- Marcin Jaroszewski
Stadion |
Stadion Ludowy istnieje od 1956 (debiut w pierwszej lidze 21 października w meczu z Gwardią Bydgoszcz), kiedy to zanotowano nie pobity dotąd rekord frekwencji 40 000 widzów). Optymalna pojemność stadionu to 7500 widzów.
Kibice |
Kibice Zagłębia Sosnowiec przyjaźnią się z kibicami Legii Warszawa[8] (od połowy lat 70.), Olimpii Elbląg (od początku XXI wieku) oraz BKS Stal Bielsko-Biała od 1982 roku.[9]
Obecny skład |
Stan na 19 grudnia 2018
|
|
Piłkarze na wypożyczeniu |
|
Sztab szkoleniowy |
- Aktualne na dzień 18 października 2018
Funkcja | Imię i Nazwisko |
---|---|
Trener | Valdas Ivanauskas |
Asystent trenera | Robertas Poškus |
Asystent trenera | Michal Farkaš |
Trener bramkarzy | Anton Sawczenkow |
Kierownik drużyny | Piotr Caliński |
Analityk | Kamil Orawczak |
Masażysta | Grzegorz Buczek |
Masażysta | Krzysztof Skibiński |
Trener przygotowania fizycznego | Artur Gołaś |
Lekarz | Paweł Konrad |
Lekarz | Łukasz Chmielewski |
Fizjoterapeuta | Marcel Płachta |
Przypisy |
↑ Valdas Ivanauskas trenerem Zagłębia - 100% Zagłębie Sosnowiec, zaglebie.sosnowiec.pl [dostęp 2018-10-17] (pol.).
↑ błędnie podano: przy Swobodnej i Staropogońskiej gdyż ulice te nie zbiegają się ze sobą i są dość odległe.
↑ Mirosław Ponczek – „Męska piłka nożna w stuleciu miasta Sosnowca 1902-2002” Sosnowiec 2002, s. 11.
↑ Tamże s. 19.
↑ 90minut.pl: Zagłębie Sosnowiec ukarane degradacją.
↑ SZKÓŁKA PIŁKARSKA, akademia Sosnowiec, treningi dla dzieci | Zagłębie – O nas.
↑ Za „Polski Związek Piłki Nożnej. Zarys historii 1919 – 1994”, Warszawa 1994.
↑ gazeta.pl: Historia zgody Zagłębia i Legii Warszawa.
↑ Zgody Zagłębia Sosnowiec.
Linki zewnętrzne |
- Oficjalna strona klubu
|
|
Kontrola autorytatywna (klub piłki nożnej):
VIAF: 302416637
- WorldCat