Eugeniusz Janota
.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}
| ||
Kraj działania | Polska | |
Data i miejsce urodzenia | 31 października 1823 r. Kęty | |
Data i miejsce śmierci | 17 października 1878 r. Lwów | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Prezbiterat | 1847 |
Eugeniusz Janota (ur. 31 października 1823 w Kętach, zm. 17 października 1878 we Lwowie) – polski animator ruchu turystycznego, germanista, taternik, przyrodnik, badacz folkloru góralskiego, ksiądz katolicki, obrońca praw zwierząt.
Spis treści
1 Życiorys
1.1 Ochrona zwierząt
1.2 Działalność naukowa
2 Działalność literacka
3 Bibliografia
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Studiował filozofię i teologię w Tarnowie, gdzie w roku 1847 otrzymał stopień doktora filozofii oraz święcenia kapłańskie. Był nauczycielem gimnazjalnym w Krakowie[1].
Po raz pierwszy w Tatrach był w roku 1846. Od roku 1856 corocznie organizował wyjazdy z młodzieżą w Tatry. W 1852 został profesorem gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie uczył niemieckiego, polskiego, historii i geografii, początkowo będąc także katechetą w młodszych klasach. Jednym z jego zasłużonych dla polskiej turystyki uczniów był Walery Eljasz-Radzikowski. W bardzo istotnym zakresie pomagał Eljaszowi przy pierwszym wydaniu jego przewodnika. Czytał i poprawiał każdy nowo napisany rozdział książki, uzupełniał i dopisywał całe akapity. Był też autorem ostatnich fragmentów tatrzańskiej części przewodnika, traktującej o ochronie zwierząt w górach. Z jego artykułu w „Kłosach” pochodzi rozdział o przewodnictwie tatrzańskim.
Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Tatrzańskiego i jednym z głównych autorów jego statutu. Współuczestniczył w pierwszych wejściach m.in. na Świnicę (1867), Wołoszyn, Kozi Wierch (1867), przełęcz Szpara i Granaty (1866). W wyprawach często towarzyszył mu wychowanek Bronisław Gustawicz, późniejszy krajoznawca i przyrodnik. W niektórych wejściach istotną rolę odegrał przewodnik Maciej Sieczka.
Ochrona zwierząt |
Wraz z doktorem Maksymilianem Nowickim profesorem zoologii na uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie zaangażował się w ochronę zwierząt halnych w Tatrach - kozic oraz świstaków tatrzańskich. Przeprowadzili wspólnie akcję uświadamiającą wśród myśliwych i udało im się część z nich przekonać do swojej akcji dzięki czemu niektórzy z nich zaangażowali się w ich ochronę. Byli twórcami ustawy sejmowej z 19 lipca 1868 roku o ochronie tych zwierząt w Tatrach. Po jej wprowadzeniu obaj inicjatorzy utrzymywali z własnych środków finansowych straż, która dbała o to aby te przepisy były przestrzegane. Janota był także założycielem oraz pierwszym prezesem Galicyjskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt[1].
Działalność naukowa |
Oprócz działalności popularyzującej turystykę zajmował się również badaniami naukowymi. Wykonywał pomiary barometryczne na szczytach gór tatrzańskich, a także mierzył zasięgi występowania krzewów i drzew na różnych wysokościach. Pisał również monografie różnych gatunków zwierząt występujących w Tatrach. W 1871 r. wygrał konkurs na kierownika katedry języka i literatury niemieckiej na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie mianowano go profesorem zwyczajnym. Takie stanowisko zdobył jako jedyny Polak w ówczesnej Galicji. Wykładał na uniwersytecie język oraz literaturę niemiecką, a także pisał podręczniki na ten temat.
Jako pierwszy badał muzykę ludową Podhala. 3 listopada 1860 roku, na podstawie swego przewodnika tatrzańskiego otrzymał doktorat filozofii UJ. Działał także w Komisji Fizjograficznej Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, której podarował własnoręcznie zebrany zielnik złożony z tysiąca kilkuset roślin wraz z opisem. Był także członkiem Towarzystwa Archeologicznego we Lwowie, członkiem Krajowej Rady Szkolnej oraz kilku innych organizacji[1].
Działalność literacka |
Współpracował z wieloma czasopismami polskimi "Przyrodnikiem", "Szkołą" oraz "Kosmosem". Założył także własne p.t. Miesięcznik galicyjskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt, które sam redagował.
Był autorem wielu dzieł z dziedziny historii, biologii oraz geografii. Zapisał się w historii polskiej turystyki także jako jeden z pierwszych autorów nowoczesnych przewodników turystycznych w języku polskim – m.in. należy tu wydany 1860 w Krakowie nakładem Juliusza Wildta Przewodnik w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin, jak również Bardyjów. Historyczno-topograficzny opis miasta i okolicy, przedrukowany z oryginału jeszcze w roku 1991. Napisał następujące dzieła:
Historyczno-topograficzna wiadomość o wodach lekarskich bardyowskich 1858[2],
Wiadomość historyczna i jeograficzna o Żywieccczyźnie 1859[3],
Przewodnik w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin 1860,
Bardyjów. Historyczno-topograficzny opis miasta i okolicy[4]
O potrzebie ochraniania zwierząt pożytecznych 1866,
Gramatyka języka niemieckiego 1865[5].
Bibliografia |
- Bolesław Chwaściński: Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach. Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 39-41. ISBN 83-217-2463-9.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Przypisy |
↑ abc Eugeniusz Janota. „Tygodnik Ilustrowany nr 181”, s. 369-370, 14 czerwca 1789.
↑ Eugeniusz Janota, "Historyczno-topograficzna wiadomość o wodach lekarskich bardyowskich", Kraków 1858.
↑ Eugeniusz Janota, "Wiadomość historyczna i jeograficzna o Żywieccczyźnie", Gwiazdka Cieszyńska, Cieszyn 1859
↑ Eugeniusz Janota, "Bardyjów. Historyczno-topograficzny opis miasta i okolicy", Rocz. Tow. nauk w Krakowie, Kraków 1861
↑ Eugeniusz Janota, "Gramatyka języka niemieckiego", dwa tomy i trzy wydania, Kraków 1865, 1867 i 1868
Linki zewnętrzne |
- Biogram Eugeniusza Janoty w: Zofia i Henryk Paryscy, Internetowa Wielka encyklopedia tatrzańska (dostęp 2012-09-06)
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 7147 5063
VIAF: 45111263
LCCN: n96098486
GND: 119419513
NKC: ola2012720696
- WorldCat