Skrajna Sieczkowa Przełączka
| ||
 Skrajna Sieczkowa Przełączka przed Pośrednim Granatem i Kozim Wierchem | ||
Państwo |  Polska | |
Wysokość | ok. 2200 m n.p.m. | |
| Pasmo | Karpaty, Tatry Wysokie | |
| Sąsiednie szczyty | Pośredni Granat, Skrajny Granat | |
Położenie na mapie Tatr   Skrajna Sieczkowa Przełączka | ||
 49°13′34″N 20°02′00″E/49,226111 20,033333 | ||
Od lewej: Wierch pod Fajki, Skrajny, Pośredni i Zadni Granat
Skrajna Sieczkowa Przełączka (ok. 2200 m, słow. Predné Sieczkovo sedlo, niem. Vorderer Sieczka-Sattel, węg. Elülső-Sieczka-nyereg)[1] – przełęcz między Pośrednim Granatem (2234 m) a Skrajnym Granatem (2225 m) w polskich Tatrach Wysokich. Jest jedną z trzech Sieczkowych Przełączek w długiej wschodniej grani Świnicy na trasie Orlej Perci. Z zachodnich zboczy przełęczy (po stronie Dolinie Czarnej Gąsienicowej) opada Żleb Drège'a, z wschodnich, do górnej części Dolinki Buczynowej szeroka płytowo-trawiasta depresja[2].
Spis treści
1 Turystyka
2 Taternictwo
3 Szlaki turystyczne
4 Przypisy
Turystyka |
Przez Skrajną Sieczkową Przełączkę i sąsiednie szczyty prowadzi szlak Orlej Perci, pokonywany najczęściej w kierunku od Zawratu na Krzyżne (odcinek Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowy). Od czasów wytyczenia szlaku Orlej Perci masyw Granatów zyskał na popularności wśród turystów. Najszybszymi dojściami na przełęcz są szlaki żółty na Skrajny Granat oraz zielony na Zadnią Sieczkową Przełączkę i Zadni Granat, oba pnące się wzwyż od strony Doliny Gąsienicowej[3]. 5 m powyżej przełączki w grani Pośredniego Granatu znajduje się szczerbina o szerokości 1 m. Jej przejście ubezpieczone jest łańcuchem, możliwe jest także obejście szczeliny[2]. Niebezpieczne jest zejście do Żlebu Drège'a. Doszło w nim do kilku wypadków śmiertelnych na skutek zabłądzenia i zboczenia ze szlaku. Żleb w swojej górnej części wydaje się być łagodny, jednak po zejściu niżej przechodzi w stromy komin, z którego bez sprzętu wspinaczkowego niemożliwe jest przejście w żadną stronę[2].
Pierwszymi udokumentowanymi zdobywcami szczytów Granatów byli Eugeniusz Janota i Bronisław Gustawicz wraz z przewodnikiem Maciejem Sieczką. Nie byli oni jednak pierwsi na wierzchołkach, bo podczas wyprawy 19 września 1867 r. znaleźli na Skrajnym Granacie ślady wcześniejszego pobytu człowieka. Od nazwiska Macieja Sieczki pochodzą nazwy trzech Sieczkowych Przełączek[4].
Taternictwo |
Rejon Granatów jest udostępniony do uprawiania wspinaczki skalnej. Na Skrajną Sieczkową Przełączkę prowadzi kilka dróg wspinaczkowych[2]:
- Droga Rzepeckich; II stopień trudności w skali tatrzańskiej, 2 godz.,
- Droga Stanisławskiego; IV, 3 godz.,
- Żlebem Drege`a; V lub VI (zależnie od wariantu), 3 godz.,
- Wschodnią depresją; VI, 2 godz. 40 min.[2]
Szlaki turystyczne |
– czerwony (Orla Perć) przebiegający granią główną z Zawratu przez Kozi Wierch, Granaty i Buczynowe Turnie na Krzyżne.
- Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
- Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[5]
– czerwony (Orla Perć) przebiegający granią główną z Zawratu przez Kozi Wierch, Granaty i Buczynowe Turnie na Krzyżne.
Przypisy |
↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2018-09-02].
↑ abcde Władysław Cywiński: Granaty. Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 18. Poronin: Wyd. Górskie, 2013. ISBN 978-83-7104-046-7.
↑ Dariusz Dyląg: Orla Perć. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2012. ISBN 978-83-62460-23-6.
↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.
| ||||
