Skrajna Sieczkowa Przełączka



























Skrajna Sieczkowa Przełączka


Ilustracja
Skrajna Sieczkowa Przełączka przed Pośrednim Granatem i Kozim Wierchem

Państwo
 Polska

Wysokość
 ok. 2200 m n.p.m.
Pasmo
Karpaty, Tatry Wysokie
Sąsiednie szczyty
Pośredni Granat, Skrajny Granat


Położenie na mapie Tatr


Mapa lokalizacyjna Tatr

Skrajna Sieczkowa Przełączka

Skrajna Sieczkowa Przełączka





Ziemia49°13′34″N 20°02′00″E/49,226111 20,033333



Od lewej: Wierch pod Fajki, Skrajny, Pośredni i Zadni Granat


Skrajna Sieczkowa Przełączka (ok. 2200 m, słow. Predné Sieczkovo sedlo, niem. Vorderer Sieczka-Sattel, węg. Elülső-Sieczka-nyereg)[1] – przełęcz między Pośrednim Granatem (2234 m) a Skrajnym Granatem (2225 m) w polskich Tatrach Wysokich. Jest jedną z trzech Sieczkowych Przełączek w długiej wschodniej grani Świnicy na trasie Orlej Perci. Z zachodnich zboczy przełęczy (po stronie Dolinie Czarnej Gąsienicowej) opada Żleb Drège'a, z wschodnich, do górnej części Dolinki Buczynowej szeroka płytowo-trawiasta depresja[2].




Spis treści






  • 1 Turystyka


  • 2 Taternictwo


  • 3 Szlaki turystyczne


  • 4 Przypisy





Turystyka |


Przez Skrajną Sieczkową Przełączkę i sąsiednie szczyty prowadzi szlak Orlej Perci, pokonywany najczęściej w kierunku od Zawratu na Krzyżne (odcinek Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowy). Od czasów wytyczenia szlaku Orlej Perci masyw Granatów zyskał na popularności wśród turystów. Najszybszymi dojściami na przełęcz są szlaki żółty na Skrajny Granat oraz zielony na Zadnią Sieczkową Przełączkę i Zadni Granat, oba pnące się wzwyż od strony Doliny Gąsienicowej[3]. 5 m powyżej przełączki w grani Pośredniego Granatu znajduje się szczerbina o szerokości 1 m. Jej przejście ubezpieczone jest łańcuchem, możliwe jest także obejście szczeliny[2]. Niebezpieczne jest zejście do Żlebu Drège'a. Doszło w nim do kilku wypadków śmiertelnych na skutek zabłądzenia i zboczenia ze szlaku. Żleb w swojej górnej części wydaje się być łagodny, jednak po zejściu niżej przechodzi w stromy komin, z którego bez sprzętu wspinaczkowego niemożliwe jest przejście w żadną stronę[2].


Pierwszymi udokumentowanymi zdobywcami szczytów Granatów byli Eugeniusz Janota i Bronisław Gustawicz wraz z przewodnikiem Maciejem Sieczką. Nie byli oni jednak pierwsi na wierzchołkach, bo podczas wyprawy 19 września 1867 r. znaleźli na Skrajnym Granacie ślady wcześniejszego pobytu człowieka. Od nazwiska Macieja Sieczki pochodzą nazwy trzech Sieczkowych Przełączek[4].



Taternictwo |


Rejon Granatów jest udostępniony do uprawiania wspinaczki skalnej. Na Skrajną Sieczkową Przełączkę prowadzi kilka dróg wspinaczkowych[2]:



  • Droga Rzepeckich; II stopień trudności w skali tatrzańskiej, 2 godz.,

  • Droga Stanisławskiego; IV, 3 godz.,

  • Żlebem Drege`a; V lub VI (zależnie od wariantu), 3 godz.,

  • Wschodnią depresją; VI, 2 godz. 40 min.[2]



Szlaki turystyczne |



szlak turystyczny czerwony – czerwony (Orla Perć) przebiegający granią główną z Zawratu przez Kozi Wierch, Granaty i Buczynowe Turnie na Krzyżne.

  • Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h

  • Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[5]




Przypisy |




  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2018-09-02].


  2. ↑ abcde Władysław Cywiński: Granaty. Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 18. Poronin: Wyd. Górskie, 2013. ISBN 978-83-7104-046-7.


  3. ↑ Dariusz Dyląg: Orla Perć. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2012. ISBN 978-83-62460-23-6.


  4. ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.


  5. ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.






p • d • e

Wschodnia grań Świnicy – odcinek od Świnicy do Krzyżnego


  • Świnica

  • Świnicka Szczerbina Wyżnia

  • Świnicka Kopa

  • Gąsienicowa Przełączka

  • Gąsienicowa Turnia

  • Niebieska Przełączka Wyżnia

  • Niebieska Turnia

  • Niebieska Przełęcz

  • Zawratowa Turnia

  • Zawrat

  • Mały Kozi Wierch

  • Zmarzła Przełączka Wyżnia

  • Zmarzłe Czuby

  • Zmarzła Przełęcz

  • Zamarła Turnia

  • Kozia Przełęcz

  • Kozie Czuby

  • Kozia Przełęcz Wyżnia

  • Kozi Wierch

  • Kozi Mur

  • Buczynowa Strażnica

  • Przełączka nad Dolinką Buczynową

  • Czarne Ściany

  • Zadnia Sieczkowa Przełączka

  • Zadnia Sieczkowa Turnia

  • Wyżnie Sieczkowe Siodełko

  • Skrajna Sieczkowa Turnia

  • Sieczkowa Szczerba

  • Zadni Granat

  • Pośrednia Sieczkowa Przełączka

  • Pośredni Granat

  • Skrajna Sieczkowa Przełączka

  • Skrajny Granat

  • Granacka Przełęcz

  • Wielka Orla Turniczka

  • Orla Przełączka Wyżnia

  • Mała Orla Turniczka

  • Orla Przełączka Niżnia

  • Orla Baszta

  • Pościel Jasińskiego

  • Buczynowy Karb

  • Buczynowe Czuby

  • Przełęcz Nowickiego

  • Budzowa Igła

  • Budzowa Przełączka

  • Wielka Buczynowa Turnia

  • Buczynowa Przełęcz

  • Mała Buczynowa Turnia

  • Wyżnia Przełączka pod Ptakiem

  • Ptak

  • Przełączka pod Ptakiem

  • Kopa nad Krzyżnem

  • Krzyżne





-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容