Krzysztof Skubiszewski







































Krzysztof Skubiszewski


Ilustracja
Krzysztof Skubiszewski (2005)
Data i miejsce urodzenia

8 października 1926
Poznań
Data i miejsce śmierci

8 lutego 2010
Warszawa

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 12 września 1989
do 26 października 1993
Poprzednik

Tadeusz Olechowski
Następca

Andrzej Olechowski

Sędzia ad hoc Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości
Okres
od 1993
do 2004
Odznaczenia

Order Orła BiałegoKrzyż Wielki Orderu Odrodzenia PolskiZłoty Krzyż ZasługiOdznaka Honorowa „Bene Merito”Krzyż Wielki Orderu Piusa IXKrzyż Wielki Orderu Zasługi RFNWielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Chile)Krzyż Wielki Węgierskiego Orderu Zasługi (cywilny)Order of Diplomatic Service Merit (Class 2) Gwanghwa Medal ribbon.gifWielki Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)Order of Honour for Science and Art Rib.png



Tablica pamiątkowa na budynku przy ul. Lewickiej 13/15 w Warszawie, w którym mieszkał Krzysztof Skubiszewski





Krypta Krzysztofa Skubiszewskiego w Panteonie Wielkich Polaków Świątyni Opatrzności Bożej


Krzysztof Jan Skubiszewski (ur. 8 października 1926 w Poznaniu, zm. 8 lutego 2010 w Warszawie[1][2]) – polski naukowiec i polityk, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego, minister spraw zagranicznych w latach 1989–1993. Kawaler Orderu Orła Białego.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Odznaczenia


  • 3 Wyróżnienia i upamiętnienie


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Życiorys |


Był synem Ludwika i bratem Piotra. Ukończył studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Obronił doktorat i habilitację. Był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1948–1973. Uzyskał tytuły profesorskie, w tym w 1973 tytuł naukowy profesora zwyczajnego[3]. Specjalizował się w zakresie prawa międzynarodowego. Wykładał we Francji, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Publikował prace naukowe i opracowania, był współautorem podręcznika do prawa międzynarodowego Prawo międzynarodowe publiczne. Zarys wykładu. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiej Akademii Umiejętności i pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Prawnych PAN[4].


W latach 1981–1984 wchodził w skład Prymasowskiej Rady Społecznej, a w okresie 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim. Działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” oraz w Wielkopolskim Klubie Politycznym „Ład i Wolność”.


12 września 1989 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego. Utrzymał tę tekę w kolejnych gabinetach – Jana K. Bieleckiego, Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej (do 26 października 1993). 14 listopada 1990 wraz z Hansem-Dietrichem Genscherem podpisał układ graniczny między Polską a Niemcami, gwarantujący uznanie przez RFN granicy na Odrze i Nysie. W okresie jego urzędowania zapoczątkowane zostały rokowania dotyczące członkostwa Polski w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO). Negocjował także zawarty 17 czerwca 1991 polsko-niemiecki traktat o dobrym sąsiedztwie. W 1992 jego nazwisko pojawiło się na tzw. liście Macierewicza[5].


Po odejściu z rządu został przewodniczącym Trybunału Rozjemczego USA-Iran oraz sędzią ad hoc Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.


Zmarł 8 lutego 2010 po krótkiej chorobie związanej z kontuzją stawu biodrowego[6]. Został pochowany 18 lutego tego samego roku w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej.



Odznaczenia |


Był odznaczony:




  • Złotym Krzyżem Zasługi (1977)[7][8],


  • Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (26 października 1993[7][9]),


  • Orderem Orła Białego (7 grudnia 1999)[7][10],


  • Krzyżem Wielkim Orderu Piusa IX (Stolica Apostolska, 1991)[7],


  • Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1991)[7],


  • Krzyżem Wielkiego Oficera Orderu Legii Honorowej (Francja, 1991)[7],


  • Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Chile (1991)[7],


  • Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (1994)[7],


  • Orderem Zasługi Dyplomatycznej Republiki Korei II klasy z gwiazdą (Korea Południowa, 1991)[7][11],


  • Orderem Wielkiego Księcia Giedymina II klasy (Litwa, 2001)[7][12],


  • Odznaką Honorową za Naukę i Sztukę I klasy (Austria, 2002)[7].



Wyróżnienia i upamiętnienie |


Otrzymał tytuł doktora honoris causa m.in. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[13]. Wspólnie z Hansem-Dietrichem Genscherem został laureatem ustanowionej w 1993 nagrody ministrów spraw zagranicznych Polski i Niemiec. W 2005 został uhonorowany polsko-niemiecką nagrodą Pomerania Nostra, przyznawaną ludziom szczególnie zasłużonym dla Pomorza Zachodniego i Przedniego w sztuce, nauce lub polityce. W 1993 otrzymał Nagrodę im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W 2009, w uznaniu wybitnych zasług dla polskiej służby zagranicznej i dorobku naukowego na arenie międzynarodowej, minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski nadał mu Odznakę Honorową „Bene Merito”[14].


12 grudnia 2014 w Instytucie Zachodnim im. Zygmunta Wojciechowskiego w Poznaniu otwarto Gabinet Ministra Krzysztofa Skubiszewskiego. Również w tym samym okresie jego imieniem nazwano jedno z nowych rond w Poznaniu (dzielnica Junikowo)[15].


W 2017 na budynku przy ul. Lewickiej 13/15 na warszawskim Mokotowie, w którym mieszkał, odsłonięto tablicę pamiątkową[16].



Przypisy |




  1. Krzysztof Skubiszewski nie żyje. wyborcza.pl, 8 lutego 2010. [dostęp 8 lutego 2010].


  2. Zmarł Krzysztof Skubiszewski – pierwszy minister spraw zagranicznych III RP. wp.pl, 8 lutego 2010. [dostęp 8 lutego 2010].


  3. Krzysztof Skubiszewski 12 IX 1989 – 25 X 1993. msz.gov.pl. [dostęp 28 listopada 2016].


  4. Krzysztof Skubiszewski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 8 lutego 2010].


  5. Macierewicz będzie... gwiazdą telewizji. tvn24.pl, 16 listopada 2007. [dostęp 27 listopada 2016].


  6. Jan Sandorski: Profesor Krzysztof Skubiszewski (1926–2010). pan.poznan.pl. [dostęp 7 listopada 2010].


  7. abcdefghijk Krzysztof Jan Skubiszewski (8 października 1926 r. – 8 lutego 2010 r.). iz.poznan.pl. [dostęp 9 października 2016].


  8. Kto jest kim w Polsce. Warszawa: Interpress, 1989, s. 1196.


  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 1993 r. o nadaniu orderu (M.P. z 1993 r. nr 65, poz. 574).


  10. Jerzy Kranz: Krzysztof Skubiszewski (1926–2010). lex.pl. [dostęp 17 grudnia 2013].


  11. Beata Cynkier (red.): Kto jest kim w Polsce. Warszawa: PAI, 2001, s. 863.


  12. Dekret Prezydenta Republiki Litewskiej o odznaczeniu Obywateli Rzeczypospolitej Polskiej Orderem Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina. W: Edmund Pawlak (red.): 10-ta rocznica wznowienia stosunków dyplomatycznych między Polską a Litwą: uroczysta sesja. Warszawa: Fundacja Wspierania Współpracy Polsko-Litewskiej im. Adama Mickiewicza w Warszawie (pod auspicjami Prezydenta RP), 2001, s. 185.


  13. Doktorzy Honoris Causa. uksw.edu.pl. [dostęp 7 listopada 2010].


  14. Wręczenie odznaczeń „Bene Merito” przez Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego. msz.gov.pl, 13 listopada 2009. [dostęp 8 lutego 2010].


  15. Krzysztof Nowicki: Jest już rondo Krzysztofa Skubiszewskiego. codziennypoznan.pl, 12 grudnia 2014. [dostęp 28 listopada 2016].


  16. Jarosław Osowski. Tablice dla twórców RP. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 20 grudnia 2017. 



Bibliografia |


  • Krzysztof Jan Skubiszewski (8 października 1926 r. – 8 lutego 2010 r.). iz.poznan.pl. [dostęp 9 października 2016].














這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna