Krzysztof Skubiszewski
| ||
Krzysztof Skubiszewski (2005) | ||
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1926 Poznań | |
Data i miejsce śmierci | 8 lutego 2010 Warszawa | |
Minister spraw zagranicznych | ||
Okres | od 12 września 1989 do 26 października 1993 | |
Poprzednik | Tadeusz Olechowski | |
Następca | Andrzej Olechowski | |
Sędzia ad hoc Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości | ||
Okres | od 1993 do 2004 | |
Odznaczenia | ||
Krzysztof Jan Skubiszewski (ur. 8 października 1926 w Poznaniu, zm. 8 lutego 2010 w Warszawie[1][2]) – polski naukowiec i polityk, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego, minister spraw zagranicznych w latach 1989–1993. Kawaler Orderu Orła Białego.
Spis treści
1 Życiorys
2 Odznaczenia
3 Wyróżnienia i upamiętnienie
4 Przypisy
5 Bibliografia
Życiorys |
Był synem Ludwika i bratem Piotra. Ukończył studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Obronił doktorat i habilitację. Był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1948–1973. Uzyskał tytuły profesorskie, w tym w 1973 tytuł naukowy profesora zwyczajnego[3]. Specjalizował się w zakresie prawa międzynarodowego. Wykładał we Francji, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Publikował prace naukowe i opracowania, był współautorem podręcznika do prawa międzynarodowego Prawo międzynarodowe publiczne. Zarys wykładu. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiej Akademii Umiejętności i pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Prawnych PAN[4].
W latach 1981–1984 wchodził w skład Prymasowskiej Rady Społecznej, a w okresie 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim. Działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” oraz w Wielkopolskim Klubie Politycznym „Ład i Wolność”.
12 września 1989 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego. Utrzymał tę tekę w kolejnych gabinetach – Jana K. Bieleckiego, Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej (do 26 października 1993). 14 listopada 1990 wraz z Hansem-Dietrichem Genscherem podpisał układ graniczny między Polską a Niemcami, gwarantujący uznanie przez RFN granicy na Odrze i Nysie. W okresie jego urzędowania zapoczątkowane zostały rokowania dotyczące członkostwa Polski w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO). Negocjował także zawarty 17 czerwca 1991 polsko-niemiecki traktat o dobrym sąsiedztwie. W 1992 jego nazwisko pojawiło się na tzw. liście Macierewicza[5].
Po odejściu z rządu został przewodniczącym Trybunału Rozjemczego USA-Iran oraz sędzią ad hoc Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.
Zmarł 8 lutego 2010 po krótkiej chorobie związanej z kontuzją stawu biodrowego[6]. Został pochowany 18 lutego tego samego roku w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej.
Odznaczenia |
Był odznaczony:
Złotym Krzyżem Zasługi (1977)[7][8],
Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (26 października 1993[7][9]),
Orderem Orła Białego (7 grudnia 1999)[7][10],
Krzyżem Wielkim Orderu Piusa IX (Stolica Apostolska, 1991)[7],
Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1991)[7],
Krzyżem Wielkiego Oficera Orderu Legii Honorowej (Francja, 1991)[7],
Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Chile (1991)[7],
Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (1994)[7],
Orderem Zasługi Dyplomatycznej Republiki Korei II klasy z gwiazdą (Korea Południowa, 1991)[7][11],
Orderem Wielkiego Księcia Giedymina II klasy (Litwa, 2001)[7][12],
Odznaką Honorową za Naukę i Sztukę I klasy (Austria, 2002)[7].
Wyróżnienia i upamiętnienie |
Otrzymał tytuł doktora honoris causa m.in. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[13]. Wspólnie z Hansem-Dietrichem Genscherem został laureatem ustanowionej w 1993 nagrody ministrów spraw zagranicznych Polski i Niemiec. W 2005 został uhonorowany polsko-niemiecką nagrodą Pomerania Nostra, przyznawaną ludziom szczególnie zasłużonym dla Pomorza Zachodniego i Przedniego w sztuce, nauce lub polityce. W 1993 otrzymał Nagrodę im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W 2009, w uznaniu wybitnych zasług dla polskiej służby zagranicznej i dorobku naukowego na arenie międzynarodowej, minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski nadał mu Odznakę Honorową „Bene Merito”[14].
12 grudnia 2014 w Instytucie Zachodnim im. Zygmunta Wojciechowskiego w Poznaniu otwarto Gabinet Ministra Krzysztofa Skubiszewskiego. Również w tym samym okresie jego imieniem nazwano jedno z nowych rond w Poznaniu (dzielnica Junikowo)[15].
W 2017 na budynku przy ul. Lewickiej 13/15 na warszawskim Mokotowie, w którym mieszkał, odsłonięto tablicę pamiątkową[16].
Przypisy |
↑ Krzysztof Skubiszewski nie żyje. wyborcza.pl, 8 lutego 2010. [dostęp 8 lutego 2010].
↑ Zmarł Krzysztof Skubiszewski – pierwszy minister spraw zagranicznych III RP. wp.pl, 8 lutego 2010. [dostęp 8 lutego 2010].
↑ Krzysztof Skubiszewski 12 IX 1989 – 25 X 1993. msz.gov.pl. [dostęp 28 listopada 2016].
↑ Krzysztof Skubiszewski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 8 lutego 2010].
↑ Macierewicz będzie... gwiazdą telewizji. tvn24.pl, 16 listopada 2007. [dostęp 27 listopada 2016].
↑ Jan Sandorski: Profesor Krzysztof Skubiszewski (1926–2010). pan.poznan.pl. [dostęp 7 listopada 2010].
↑ abcdefghijk Krzysztof Jan Skubiszewski (8 października 1926 r. – 8 lutego 2010 r.). iz.poznan.pl. [dostęp 9 października 2016].
↑ Kto jest kim w Polsce. Warszawa: Interpress, 1989, s. 1196.
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 1993 r. o nadaniu orderu (M.P. z 1993 r. nr 65, poz. 574).
↑ Jerzy Kranz: Krzysztof Skubiszewski (1926–2010). lex.pl. [dostęp 17 grudnia 2013].
↑ Beata Cynkier (red.): Kto jest kim w Polsce. Warszawa: PAI, 2001, s. 863.
↑ Dekret Prezydenta Republiki Litewskiej o odznaczeniu Obywateli Rzeczypospolitej Polskiej Orderem Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina. W: Edmund Pawlak (red.): 10-ta rocznica wznowienia stosunków dyplomatycznych między Polską a Litwą: uroczysta sesja. Warszawa: Fundacja Wspierania Współpracy Polsko-Litewskiej im. Adama Mickiewicza w Warszawie (pod auspicjami Prezydenta RP), 2001, s. 185.
↑ Doktorzy Honoris Causa. uksw.edu.pl. [dostęp 7 listopada 2010].
↑ Wręczenie odznaczeń „Bene Merito” przez Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego. msz.gov.pl, 13 listopada 2009. [dostęp 8 lutego 2010].
↑ Krzysztof Nowicki: Jest już rondo Krzysztofa Skubiszewskiego. codziennypoznan.pl, 12 grudnia 2014. [dostęp 28 listopada 2016].
↑ Jarosław Osowski. Tablice dla twórców RP. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 20 grudnia 2017.
Bibliografia |
- Krzysztof Jan Skubiszewski (8 października 1926 r. – 8 lutego 2010 r.). iz.poznan.pl. [dostęp 9 października 2016].
|
|
|
|
|
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 7976 9365
VIAF: 66510996
LCCN: no90003856
GND: 120903601
BnF: 12185875k
SUDOC: 030446007
NKC: jn19990008021
NTA: 070257949
- WorldCat