Sparta
| |||
Centrum miasta | |||
| |||
Państwo | Grecja | ||
Administracja zdecentralizowana | Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie | ||
Region | Peloponez | ||
Jednostka regionalna | Lakonia | ||
Gmina | Sparta | ||
Wysokość | 210 m n.p.m. | ||
Populacja (2011) • liczba ludności | 17,408 | ||
Nr kierunkowy | 27310 | ||
Kod pocztowy | 231 00 | ||
Tablice rejestracyjne | AK | ||
Położenie na mapie Grecji Sparta | |||
37°04′N 22°26′E/37,066667 22,433333 | |||
Strona internetowa |
Sparta (gr. Σπάρτη, Spártī; starogr. Spártē; Λακεδαίμων; Lakedaímōn, Lacedemon) – miasto w południowej Grecji, na Peloponezie, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Lakonia. Siedziba gminy Sparta. W 2011 roku liczyło 16 239 mieszkańców[1].
Współczesne miasto zostało założone w 1834 roku koło ruin starożytnego polis z rozkazu króla greckiego Ottona I[2]. W jego granicach leżą ruiny bizantyńskiego i średniowiecznego miasta Mistra, opuszczonego po roku 1834, wymieniane przez listę światowego dziedzictwa UNESCO, chętnie odwiedzane przez turystów. Znacznej części materiału budowlanego z Mistry użyto do budowy nowej Sparty. Pozostały dawne zabudowania diecezji, obecnie muzeum. Trwa restauracja i częściowa rekonstrukcja budynków dawnego pałacu cesarskiego; imponująco prezentuje się większa część fortyfikacji miejskich i górującego nad nimi weneckiego zamku. Zachowano mury, zadaszenie i polichromię większości świątyń bizantyńskich, jednak jedynie zręby domostw.
Pobliskie, bogate przyrodniczo, urozmaicone geologicznie i atrakcyjne widokowo, rozległe i wyniosłe pasmo górskie Tajgetu przyciąga amatorów wędrówek.
Spis treści
1 Miasta partnerskie
2 Zobacz też
3 Linki zewnętrzne
4 Przypisy
Miasta partnerskie |
Tarent, Włochy
Byblos, Liban
Catonsville, Stany Zjednoczone
City of Moreland, Australia
Nisz, Serbia
Sopron, Węgry
Stamford, Stany Zjednoczone
Zobacz też |
- starożytna Sparta
- Półwysep Mani
Linki zewnętrzne |
- walory turystyczne Sparty i Mistry w przewodniku turystycznym (ang.)
Przypisy |
↑ Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός
↑ Jerzy Ciechanowicz: Cień Minotaura. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1996, s. 484. ISBN 83-06-02405-2.