Wyspy Świętego Tomasza i Książęca























































































República Democrática de São Tomé e Príncipe
Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej












Flaga Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Herb Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

Flaga Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Herb Wysp Świętego Tomasza i Książęcej


Hymn:
Independência total
(Całkowita niepodległość)

Położenie Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

Język urzędowy
portugalski

Stolica
São Tomé

Ustrój polityczny
republika

Głowa państwa
prezydent Evaristo Carvalho
Szef rządu
premier Patrice Trovoada
Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe
171. na świecie
1001 km²
~0%
Liczba ludności (2017)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia
184. na świecie
201 025[1]
201 osób/km²

PKB (2014)
 • całkowite 
 • na osobę

0,341 mld[2]USD
1725[2]USD

PKB (PSN) (2014)
 • całkowite 
 • na osobę

0,624 mld[2]dolarów międzynar.
3153[2]dolarów międzynar.

Jednostka monetarna
dobra (STD)

Niepodległość
 od Portugalii
12 lipca 1975

Religia dominująca
katolicyzm

Strefa czasowa
UTC ±0

Kod ISO 3166
 ST

Domena internetowa
.st

Kod samochodowy
 STP

Kod samolotowy
 S9

Kod telefoniczny
 +239

Mapa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej






Commons
Multimedia w Wikimedia Commons






Wikipodróże
Informacje w Wikipodróżach






Wikicytaty
Cytaty w Wikicytatach




Położenie Wysp Świętego Tomasza i Książęcej


Wyspy Świętego Tomasza i Książęca (port. República Democrática de São Tomé e Príncipe) – państwo w Zatoce Gwinejskiej, na północ od równika, składające się z pięciu wysp, z których trzy są zamieszkane.




Spis treści






  • 1 Ustrój polityczny


  • 2 Geografia


  • 3 Historia


  • 4 Gospodarka


  • 5 Demografia


  • 6 Przypisy


  • 7 Linki zewnętrzne





Ustrój polityczny |


Zobacz więcej: Ustrój polityczny Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, Podział administracyjny Wysp Świętego Tomasza i Książęcej


W 1990 roku Wyspy stały się republiką demokratyczną, na czele której stoi prezydent, wybierany w wyborach powszechnych na 5-letnią kadencję. Parlament jednoizbowy (Assembleia Nacional), 55 osobowy, o uprawnieniach ustawodawczych i kontrolnych. Władzę wykonawczą sprawuje prezydent z rządem, na którego czele stoi premier.



Geografia |



 Osobny artykuł: Geografia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca znajdują się na Oceanie Atlantyckim w Zatoce Gwinejskiej na północny wschód od punktu, w którym równik przecina się z południkiem zerowym. W jego skład wchodzą dwie główne wyspy, od których wzięła się nazwa kraju, a które leżą od siebie w odległości około 150 km. Są to Wyspa Świętego Tomasza – 859 km² i Wyspa Książęca – 142 km². Ponadto do tej niewielkiej republiki należą także małe wysepki Pedras, Tinhosas i Ilhéu das Rolas (leżąca na równiku).


Wyspy są pochodzenia wulkanicznego, dosyć wysokie o górzystej powierzchni. Klimat tropikalny. Językiem urzędowym jest język portugalski, mieszkańcy używają także innych języków lokalnych. Walutą tego kraju jest dobra, która dzieli się na 100 centymów.


Państwo dzieli się na dwie prowincje obejmujące każda jedną z głównych wysp. Stolicą jest położone na Wyspie Świętego Tomasza miasto São Tomé.



Historia |



 Osobny artykuł: historia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

Przed przybyciem Portugalczyków wyspy były bezludne. Zostały odkryte w 1471 roku (João de Santarém i Pero de Escobar) a około 1483 roku przybywali tu pierwsi portugalscy osadnicy. Od 1522 roku kolonia portugalska. Do połowy XVI wieku wyspy stały się dużym ośrodkiem plantacji trzciny cukrowej. Do pracy na nich sprowadzano niewolników z zachodniej Afryki[3]. Od 1951 roku prowincja zamorska Portugalii. W latach 60. powstał ruch niepodległościowy. W 1973 roku region otrzymał autonomię a dwa lata później niepodległość[3].


Władzę na niepodległych wyspach objął marksistowski Ruch Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (MLSTP). Prezydentem został Manuel Pinto da Costa. Rządząca partia prowadziła program reform socjalistycznych który objął nacjonalizację plantacji. W 1985 roku doszło do załamania gospodarczego. Krach spowodował zmianę postawy rządzących. Bliskie stosunki z blokiem wschodnim zastąpiono współpracą z Portugalią i Francją a w gospodarce przyjęto wolny rynek. W 1990 roku wprowadzono konstytucję, gwarantującą system wielopartyjny. W październiku partia rządząca odeszła od ideologii marksistowskiej i zmieniła nazwę na Ruch Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej-Partia Socjaldemokratyczna (MLTSP-PSD). W pierwszych wielopartyjnych wyborach parlamentarnych 21 stycznia 1991 zwycięstwo uzyskała Partia Konwergencji Demokratycznej. Na czele rządu stanął Daniel Daio[4]. Prezydentem został kandydat niezależny Miguel Trovoada[3]. W przedterminowych wyborach z 1994 roku MLTSP-PSD powróciła do władzy. Wybory prezydenckie z 2001 roku wygrał Fradique de Menezes z opozycji. W 2002 roku rządząca formacja utworzyła rząd z partiami opozycyjnymi[3]. W latach 1995 i 2003, doszło do zamachów stanu armii w wyniku których władzę na krótko przejmowali oficerowie, szybko jednak ustępowali pod międzynarodową presją[3].



 Osobny artykuł: wybory prezydenckie na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej w 2011 roku.

W 2011 roku do władzy jako kandydat niezależny powrócił Manuel Pinto da Costa[5][6]. Jego głównym rywalem był Evaristo Carvalho, były premier oraz przewodniczący Zgromadzenia Narodowego. W pierwszej turze głosowania 17 lipca 2011 Pinto da Costa zajął pierwsze miejsce, zdobywając 35,62% głosów poparcia, podczas gdy Carvalho uzyskał 21,79% głosów[7][8]. W drugiej turze wyborów 7 sierpnia 2011 pokonał Carvalho, zdobywając 52,88% głosów[9][10]. Urząd szefa państwa objął 3 września 2011[11].



Gospodarka |


Główny sektor gospodarki stanowi rolnictwo oparte przede wszystkim na plantacyjnej uprawie kakaowca. Inne rośliny uprawne to m.in. kawowiec, palma kokosowa i olejowa, banany, wanilia, cynamonowiec oraz maniok. Główną rolę odgrywa przemysł spożywczy i drzewny; w kraju działają też zakłady produkujące mydło.



Demografia |


Wyspy zamieszkuje 201 tys. osób. Częstym zjawiskiem są migracje zarobkowe ludności. Zdecydowana większość ludności zamieszkuje Wyspę Świętego Tomasza. Ludność chrześcijańska stanowi większość, z czego przeważają to katolicy. Ludność czarna pochodzenia afrykańskiego przywieziona na wyspy przez Portugalczyków stanowi 95%, Kreole stanowią 4%, a ludność pochodzenia europejskiego głównie portugalskiego – 1%.










































Struktura etniczna, 2018[12]
Grupa etniczna
 Język
 Liczebność w tys.
 Procent ludności
Mestico Język saotomense 187 89,5%
Angolar
Język kreolski angolar		 7,7 3,7%
Cape Verdean Język kreolski 6,0 2,9%
Fangowie Język fang 2,5 1,2%
Principense Kreole język principense 2,4 1,1%

Struktura religijna kraju[13]:




  • katolicyzm – 55,7%

     Osobny artykuł: Diecezja Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.


  • brak religii – 21,2%


  • zielonoświątkowcy (Zbory Boże – 3,4%, Kościół Mana – 2,3%, Uniwersalny Kościół Królestwa Bożego – 2%)


  • adwentyści dnia siódmego – 4,1%


  • Kościół Nowoapostolski – 2,9%


  • Świadkowie Jehowy – 1,2%

     Osobny artykuł: Świadkowie Jehowy na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej.


  • inne religie – 6,2%.

  • niezadeklarowani – 1%.



Przypisy |




  1. ↑ The World Factbook — Central Intelligence Agency, www.cia.gov [dostęp 2017-10-05]  (ang.).


  2. ↑ abcd Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2014: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2015 (ang.). [dostęp 09-05-2015].


  3. ↑ abcde Republika Zielonego Przylądka. Historia (pol.). encyklopedia.pwn.pl.


  4. ↑ SAO TOME AND PRINCIPE Parliamentary Chamber: Assembleia Nacional ELECTIONS HELD IN 1991 (ang.). ipu.org. [dostęp 2011-07-19].


  5. ↑ Former leader Pinto da Costa enters Sao Tome race (ang.). Reuters, 25 maja 2011. [dostęp 2011-07-20].


  6. ↑ Sao Tome and Principe: Meet the 10 presidential candidates (ang.). africanelections.org, 14 lipca 2011. [dostęp 2011-07-20].


  7. ↑ Ex-president, speaker in Sao Tome presidency run-off (ang.). Reuters, 18 lipca 2011. [dostęp 2011-07-20].


  8. ↑ Elections in São Tomé and Príncipe (ang.). African Elections Database. [dostęp 2011-08-08].


  9. ↑ Sao Tome's Costa 'returns to power' (ang.). news24, 8 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-08].


  10. ↑ Sao Tome's Pinto da Costa wins presidential runoff (ang.). Reuters, 8 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-08].


  11. ↑ Pinto da Costa becomes Sao Tome's president (ang.). AFP, 3 września 2011. [dostęp 2011-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-25)].


  12. ↑ Country: Sao Tome and Principe – People Groups (ang.). Joshua Project, 2018. [dostęp 29 lipca 2018].


  13. ↑ The World Factbook. cia.gov.



Linki zewnętrzne |





Zobacz hasło Wyspy Świętego Tomasza i Książęca w Wikisłowniku


  • Oficjalny portal rządu

  • PKB Wysp

  • World Gazeetter







































p • d • e

Dawne kolonie Portugalii
Afryka

  • Gwinea Portugalska

  • Portugalska Afryka Wschodnia

  • Portugalska Afryka Zachodnia

  • Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

  • Wyspy Zielonego Przylądka


 Portugal Império total.png
Ameryka
  • Brazylia
Azja


  • Indie Portugalskie (Daman i Diu, Goa)

  • Makau

  • Timor Portugalski





Członkostwo w organizacjach międzynarodowych





p • d • e

Unia Afrykańska


  • Algieria

  • Angola

  • Benin

  • Botswana

  • Burkina Faso

  • Burundi

  • Czad

  • Demokratyczna Republika Konga

  • Dżibuti

  • Egipt

  • Erytrea

  • Eswatini

  • Etiopia

  • Gabon

  • Gambia

  • Ghana

  • Gwinea

  • Gwinea Bissau

  • Gwinea Równikowa

  • Kamerun

  • Kenia

  • Komory

  • Kongo

  • Lesotho

  • Liberia

  • Libia

  • Madagaskar

  • Malawi

  • Mali

  • Maroko

  • Mauretania

  • Mauritius

  • Mozambik

  • Namibia

  • Niger

  • Nigeria

  • Południowa Afryka

  • Republika Środkowoafrykańska

  • Republika Zielonego Przylądka

  • Rwanda

  • Sahara Zachodnia

  • Senegal

  • Seszele

  • Sierra Leone

  • Somalia

  • Sudan

  • Sudan Południowy

  • Tanzania

  • Togo

  • Tunezja

  • Uganda

  • Wybrzeże Kości Słoniowej

  • Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

  • Zambia

  • Zimbabwe







p • d • e

Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS)


  • Benin

  • Burkina Faso

  • Gambia

  • Ghana

  • Gwinea

  • Gwinea Bissau

  • Liberia

  • Mali

  • Niger

  • Nigeria

  • Republika Zielonego Przylądka

  • Senegal

  • Sierra Leone

  • Togo

  • Wybrzeże Kości Słoniowej































p • d • e

Unia Łacińska
Język francuski

  • Francja

  • Haiti

  • Monako

  • Senegal

  • Wybrzeże Kości Słoniowej


 Państwa należące do Unii Łacińskiej
Język hiszpański

  • Argentyna

  • Dominikana

  • Ekwador

  • Filipiny

  • Gwatemala

  • Hiszpania

  • Honduras

  • Kolumbia

  • Kostaryka

  • Kuba

  • Meksyk

  • Nikaragua

  • Panama

  • Paragwaj

  • Peru

  • Urugwaj

  • Wenezuela
Język kataloński
  • Andora
Język portugalski

  • Angola

  • Brazylia

  • Gwinea Bissau

  • Mozambik

  • Portugalia

  • Republika Zielonego Przylądka

  • Timor Wschodni

  • Wyspy Świętego Tomasza i Książęca
Język rumuński

  • Mołdawia

  • Rumunia
Język włoski

  • San Marino

  • Watykan

  • Włochy

  • Zakon Maltański








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容