Luís Figo




.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}



































Luís Figo


Ilustracja
Pełne imię i nazwisko
Luís Filipe Madeira Caeiro Figo
Data i miejsce urodzenia
4 listopada 1972
Almada
Wzrost
180 cm
Pozycja

skrzydłowy
Kariera juniorska














Lata
Klub

Os Pastilhas
1984–1989

Sporting CP

Kariera seniorska






































Lata
Klub
Wyst.
Gole
1989–1995

Sporting CP
137
(16)
1995–2000

FC Barcelona
172
(50)
2000–2005

Real Madryt
164
(38)
2005–2009

Inter Mediolan
105
(9)

W sumie:
578
(113)

Kariera reprezentacyjna


















































Lata
Reprezentacja
Wyst.
Gole
1988–1989

 Portugalia U-16
15
(8)
1988–1990

 Portugalia U-18
21
(8)
1989

 Portugalia U-17
6
(2)
1990–1991

 Portugalia U-20
12
(0)
1991–1994

 Portugalia U-21
7
(0)
1991–2006

 Portugalia
127
(32)

W sumie:
188
(50)

Dorobek medalowy









Mistrzostwa Europy
II miejsce Portugalia 2004 piłka nożna

Odznaczenia

Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia)Kawaler Orderu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z Vila Viçosa

Luís Filipe Madeira Caeiro Figo (wym. [luˈiʃ ˈfiɣu]; ur. 4 listopada 1972 w Almadzie) – portugalski piłkarz grający na pozycji skrzydłowego, zawodnik Sportingu CP, FC Barcelona, Realu Madryt i Interu Mediolan.




Spis treści






  • 1 Życiorys


    • 1.1 FC Barcelona


    • 1.2 Real Madryt


    • 1.3 Inter Mediolan


    • 1.4 Reprezentacja


    • 1.5 Statystyki w karierze


    • 1.6 Inna działalność




  • 2 Życie prywatne


  • 3 Osiągnięcia


  • 4 Odznaczenia


  • 5 Przypisy


  • 6 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Karierę sportową zaczynał w lokalnym klubie Os Pastilhas. Gdy miał 10 lat, trenował w lizbońskim Sportingu CP, jednej z najlepszych portugalskich drużyn. W młodości zdobył z narodową reprezentacją Mistrzostwo Europy U-16 (1989), a dwa lata później Mistrzostwo Świata U-20.


W ostatnim roku gry w Sportingu podpisał kontrakty z dwoma włoskimi klubami: Juventusem i Parmą, za co został ukarany zakazem gry w lidze włoskiej na dwa lata.



FC Barcelona |


W wieku 22 lat został zawodnikiem FC Barcelona, gdzie wkrótce objął funkcję kapitana drużyny. W Barcelonie Figo spędził pięć lat stając się współautorem zdobycia Mistrzostwa Hiszpanii 1998 i 1999 oraz Pucharu Hiszpanii 1997 i 1998, jak i Pucharu Zdobywców Pucharów.



Real Madryt |


W 2000 przeszedł do największego rywala swojego klubu, tj. do Realu Madryt, za 56 milionów dolarów, co uczyniło go wtedy najdroższym zawodnikiem świata. W tym samym sezonie wygrał w plebiscycie pisma "France Football" na najlepszego piłkarza w Europie, a w plebiscycie FIFA ustąpił miejsca tylko Zidane'owi. W dużej mierze dzięki niemu Real Madryt mógł triumfować w lidze. W swoim pierwszym sezonie w Madrycie, oprócz 9 goli mógł poszczycić się 17 asystami. Następny sezon Figo znów zaczyna z wysokiego pułapu, ale na początku 2002 roku doznał kontuzji, która wyłączyła go ze składu na kilka tygodni. Po powrocie do drużyny reprezentował bardzo słabą formę i często zmieniał go Steve McManaman. Mimo wszystko, w sporym stopniu przyczynił się do faktu, iż Real zagrał w finale Ligi Mistrzów i zwyciężył w nim 2:1 z Bayerem 04 Leverkusen a zwycięskiego gola strzelił Zinédine Zidane. W 2005 roku opuścił ekipę z Madrytu.



Inter Mediolan |


5 sierpnia 2005 odbyła się oficjalna prezentacja Luísa Figo jako zawodnika Interu Mediolan. Od 2007 miał grać dla zespołu z Arabii Saudyjskiej – Al-Ittihad Dżidda, lecz klub ten nie wywiązał się z kontraktu, wobec czego pozostał w dotychczasowym klubie. 31 maja 2009 zakończył karierę piłkarską, schodząc z boiska w 42. minucie meczu przeciwko Atalancie (mecz zakończył się wynikiem 4:3 dla Interu).




Luís Figo w barwach reprezentacji Portugalii



Reprezentacja |


Od 1991 grał także w reprezentacji Portugalii Po mistrzostwach Europy w 2004, na których Portugalia przegrała w finale z Grecją, ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery. Po kilkumiesięcznej przerwie zdecydował się jednak na powrót do gry w reprezentacji kraju. Wziął udział w rozgrywkach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata w 2006 i w samych mistrzostwach. W barwach drużyny narodowej rozegrał łącznie 127 meczów i strzelił 32 gole.



Statystyki w karierze |







































































































































































































































































































Klub
Sezon
Liga
Puchar

Europejskie puchary
Razem
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole

Sporting CP

1989-90
3 0 - - 3 0

1990-91
3 0 - - 3 0

1991-92
34 1 7 0 2 0 43 1

1992-93
32 0 8 1 2 0 42 1

1993-94
31 8 1 0 3 0 35 8

1994-95
34 7 7 3 2 0 43 10
Razem
137 16 23 4 9 0 169 20

FC Barcelona

1995-96
35 5 8 1 10 3 53 9

1996-97
36 4 9 2 8 1 53 7

1997-98
35 5 4 0 7 1 46 6

1998-99
34 7 10 1 6 1 50 9

1999-00
32 9 2 0 13 5 47 16
Razem
172 30 33 4 44 11 249 47

Real Madryt

2000-01
34 8 2 0 14 5 50 13

2001-02
29 7 6 1 10 3 45 11

2002-03
33 10 1 0 15 2 49 12

2003-04
36 8 8 3 11 1 55 12

2004-05
33 3 0 0 10 4 43 7
Razem
165 36 17 4 60 15 242 55

Inter Mediolan

2005-06
34 5 3 0 8 1 45 6

2006-07
32 2 7 0 7 0 47 2

2007-08
17 1 1 0 3 0 21 1

2008-09
22 1 - 3 0 25 1
Razem
105 9 11 0 21 1 138 10
Razem w karierze
579 91 84 12 134 27 798 132


Inna działalność |


W 2009 wystąpił w filmie Drugie życie[1].


Jego życiu i karierze poświęcono trzy książki: Born to win, Um ano na vida de Luis Figo i Classe Figo.


Jest pomysłodawcą i założycielem Fundacji "Luísa Figo", zajmującej się od 2003 promocją sportu wśród dzieci i młodzieży wywodzącej się z biedniejszych warstw społecznych, organizacją meczów charytatywnych, rozgrywek młodzieżowych o Puchar "Luísa Figo", prowadzeniem Akademii "Luísa Figo", itp. Za działalność charytatywną Luís Figo otrzymał szereg wyróżnień i nagród państwowych, został ambasadorem dobrej woli UNICEF.



Życie prywatne |


Jest mężem szwedzkiej modelki Helen Svedin, z którą ma trzy córki: Danielę, Martinę i Stellę.



Osiągnięcia |


Jako piłkarz zdobył m.in. Puchar Mistrzów, Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Europy, Puchar Interkontynentalny, Złotą Piłkę oraz Tytuł Najlepszego Piłkarza Świata.



  • Mistrzostwo Europy U-16 – 1989

  • Mistrzostwo Świata U-20 – 1991

  • Puchar Portugalii 1995

  • Mistrzostwo Hiszpanii – 1998, 1999, 2001, 2003

  • Puchar Hiszpanii – 1997, 1998

  • Superpuchar Hiszpanii – 1996, 2001, 2003

  • Puchar Zdobywców Pucharów – 1997

  • Superpuchar Europy – 1998, 2002

  • Puchar Mistrzów – 2002

  • Puchar Interkontynentalny – 2002

  • Złota Piłka – 2000

  • Tytuł Najlepszego Piłkarza Świata – 2001

  • Superpuchar Włoch – 2005, 2006, 2008

  • Puchar Włoch – 2006

  • Mistrzostwo Włoch – 2006, 2007, 2008, 2009



Odznaczenia |




  • Oficer Orderu Infanta Henryka – 2004[2]


  • Order Niepokalanej Matki Boskiej z Vila Viçosa (Portugalia) – 2006



Przypisy |




  1. Adamczyk w filmie z Luisem Figo. tvn24.pl. [dostęp 2017-11-24].


  2. Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). ordens.presidencia.pt. [dostęp 2011.09.21].



Linki zewnętrzne |



  • Fundacja "Luís Figo"


  • Kariera (ang. • port.)


  • Luís Figo w bazie National Football Teams (ang.)










Poprzednik
Zinédine Zidane


Piłkarz Roku FIFA
2001

Następca
Ronaldo










這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna