Lej krasowy
Leje krasowe w pobliżu Morza Martwego, powstałe na skutek rozpuszczenia podziemnej soli.
Lej krasowy, lejek krasowy, werteb krasowy, wertep krasowy – zwykle naturalna forma ukształtowania powierzchni ziemi: okrągłe lub eliptyczne zagłębienie terenu, o głębokości zazwyczaj mniejszej niż średnica, często z podziemnym odwodnieniem. Jego średnica może się wahać od kilkudziesięciu centymetrów do kilkuset metrów. Leje krasowe mogą się formować stopniowo bądź pojawiać się nagle; występują na całym świecie.
Największy na świecie lej krasowy, noszący nazwę „Heavenly Pit” (Niebiański dół), o głębokości 320 m, znajduje się w chińskich górach Qiyao (prowincja Chongqing). Lej ten w 2001 wpisany został na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].
Great Blue Hole
Powstawanie |
Leje krasowe powstają na skutek stopniowego usuwania słabo związanego podłoża skalnego (takiego jak wapień) przez płynącą wodę, zapadnięcie się stropu jaskiń czy też obniżenie się lustra wody. Czasem lejem krasowym może być także wejście do położonej głębiej jaskini. Są one powszechne wszędzie tam, gdzie dominującymi skałami są wapień, halit albo inne skały, które stosunkowo łatwo ulegają rozpuszczeniu przez wodę.
Kiedy skały zostają rozpuszczone, w ich miejscu powstają puste przestrzenie oraz groty. W wyniku takiego procesu mogą wystąpić nagłe zapadnięcia się gruntu.
Przypisy |
↑ Wirtualna Polska MediaW.P.M. S.A. Wirtualna Polska MediaW.P.M., Lej krasowy Heavenly Pit, Chiny, „turystyka.wp.pl”, 27 czerwca 2014 [dostęp 2018-07-26] (pol.).
