Malá Úpa















































Malá Úpa


Ilustracja
Zabudowania w Horní Malá Úpa











Herb
Flaga

Herb
Flaga


Państwo
 Czechy

Kraj
hradecki

Powiat
Trutnov
Powierzchnia
 26,65 km²
Wysokość
 1041 m n.p.m.
Populacja (2006)
• liczba ludności

130

Kod pocztowy
 542 27

Tablice rejestracyjne
 TU


Położenie na mapie Czech


Mapa lokalizacyjna Czech

Malá Úpa

Malá Úpa





Ziemia50°44′40″N 15°49′11″E/50,744444 15,819722





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Strona internetowa

Portal Portal Czechy

Malá Úpa (niem. Klein Aupa) – wioska i gmina przygraniczna w Czechach, w kraju kralovohradeckim. Na terenie gminy znajduje się szczyt Śnieżki.


Duża, przygraniczna, górska wioska, położona we wschodniej części Karkonoszy, w rozległej dolinie między Grzbietem Lasockim a Kowarskim Grzbietem, na południe od Przełęczy Okraj.


Wieś charakteryzuje się luźną zabudową budynków, grupowo położonych na zboczach długiej, południkowo ciągnącej się doliny rzeczki Malá Úpa (wzmiankowanej po raz pierwszy w 1537[potrzebny przypis]). Zbocza doliny pokrywają rozległe górskie łąki z ciekawą i cenną przyrodniczo fauną i florą.


Gmina wiejska dzieli się oficjalnie na dwie części: Dolní Malá Úpa i Horní Malá Úpa (przy granicy z Polską), ale tworzy ją kilka dawnych osad: czes. Pomezní Boudy, Nove domký (niem. Neuhäuser), Mokre Jámy, Rennerovy Boudy, Lysečinské Boudy, Rottrovy Boudy, U Kostela (niem. Kegelplan), Žacléřskie Boudy, Seidlův Důl, Spáleny Mlýn oraz położone na wysokości 1000-1060 m n.p.m. Šímovy Chalupy (niem. Simmaberg), założone według tradycji przez 3 braci przybyłych z Tyrolu[1].




Obiekty noclegowe przy granicy z Polską


Wieś o charakterze letniskowo-wypoczynkowym, dobrze zagospodarowana turystycznie. Znajduje się tu kilka wyciągów i narciarskich tras zjazdowych, restauracji i obiektów noclegowych (m.in. schronisko Pomezní bouda).


Do 2007 we wsi działało drogowe przejście graniczne. Budynek dawnego przejścia mieści obecnie urząd gminy.




Spis treści






  • 1 Historia


    • 1.1 Turystyka




  • 2 Przypisy


  • 3 Bibliografia





Historia |


Obszar wsi został zasiedlony w XVI w., w związku z rozpoczęciem w 1558 kolonizacji Karkonoszy przez Krzysztofa Gendorfa. W 1566 osadzono tu przez drwali przybyłych z Tyrolu, Styrii i Karyntii. Rozwój osady związany był z wyrębem drzewa i wypalaniem węgla drzewnego, a później z wydobyciem i wytopem rud żelaza i arsenu. Po działalności górniczej pozostały tylko znikome ślady. W 1779 r. okolicę odwiedził cesarz Józef II z feldmarszałkiem Laudonem. Z ciekawych budynków pod względem architektury możemy zaliczyć drewniany budynek szkoły z 1797 r. oraz późno barokowy kościół św. Piotra i Pawła z 1805 roku w dawnej osadzie U kostela, który w chwili powstania był najwyższym, a obecnie jest 4. najwyżej położonym kościołem w Czechach (975 m n.p.m.). Kościół otoczony jest cmentarzem.


W 1815 odnotowano pierwsze czysto turystyczne użycie sań rogatych na dystansie 7 km do Kowar.


W 1876 otwarto w Malej Úpie pierwszy urząd pocztowy. Aż do 1950 mieścił się w prywatnych domach naczelników poczty, a od tego momentu w budynku wybudowanym w 1930. Początkowo pocztę dostarczano raz na tydzień, od lat 80. XIX wieku codziennie, a od 1914 dwa razy dziennie.


W lutym 1945 nad miejscowością rozbił się samolot Junkers Ju 52, ewakuujący rannych żołnierzy z oblężonego Wrocławia[2]. Szczątki maszyny (jeden z 3 silników) eksponowane są obecnie w miejscowym punkcie informacji turystycznej.


Od 1990 w miejscowości działa Horská služba, ulokowana w budynku z 1999. Na stałe dyżuruje jeden ratownik zawodowy, a zimą trzech ratowników-ochotników.



Turystyka |


Przez wieś biegną piesze szlaki turystyczne:




  • Szlak czerwony czerwony - prowadzący z Przełęczy Okraj przez osady położone po wschodniej stronie wsi do jaskiń krasowych w Horní Albeřice i dalej.


  • Szlak żółty żółty - prowadzący z Czarnego Grzbietu czes.Obří hřeben przez osady położone po wschodniej stronie wsi


W obszarze wsi wyznaczonych jest także kilka tras rowerowych, a także Bajkowa Ścieżka dla dzieci z 10 stacjami, na których zapoznać się można z opartymi na motywach karkonoskich bajkami Marii Kubatovej.



Przypisy |




  1. ↑ Šímovy chalupy - życie na grzbiecie Karkonoszy


  2. ↑ WaldemarW. Brygier WaldemarW., Katastrofa lotnicza na Śnieżce, naszesudety.pl, 17 stycznia 2015 [dostęp 2016-04-26] .



Bibliografia |




  • Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ​ISBN 83-88049-26-7​


  • Krkonoše-východ. turistická a lyžařská mapa 1:25 000, Nakladelství ROSY, 1995, 80-85510-29-4




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容