Flórián Albert (ur. 15 września 1941 w Hercegszántó, zm. 31 października 2011[1] w Budapeszcie) – węgierski piłkarz występujący na pozycji napastnika, zdobywca Złotej Piłki France Football za rok 1967.
Spis treści
1Lata młodzieńcze
2Kariera
2.1Kariera klubowa
2.2Kariera reprezentacyjna
2.3Profil zawodnika
2.4Kariera trenerska
3Życie prywatne
4Osiągnięcia
5Odznaczenia i nagrody
6Przypisy
7Bibliografia
Lata młodzieńcze |
Urodził się i dorastał w małym mieście Hercegszántó, w pobliżu granicy z Jugosławią. Jego ojciec był Węgrem, zaś matka była węgierską Chorwatką. Matka zmarła gdy Flórián miał dwa lata i od tego czasu Flórián oraz dwaj jego bracia byli utrzymywani przez ojca, który był kowalem. Już jako dziecko grał razem z braćmi w piłkę nożną. W wieku jedenastu lat wraz z całą rodziną przeprowadził się do Budapesztu i zapisał się do juniorskiej drużyny Ferencvárosi TC.
Kariera |
Kariera klubowa |
Albert w całej swojej piłkarskiej karierze klubowej reprezentował tylko jeden klub: Ferencvárosi TC. Ligowy debiut w drużynie seniorskiej tego klubu miał miejsce 2 listopada 1958 w meczu przeciwko Diósgyőri VTK, który został rozegrany na Népstadion.
Z klubem czterokrotnie zdobywał Mistrzostwo Węgier (w sezonach 1963, 1964, 1967 i 1968) i czternastokrotnie zajmował medalowe miejsce w ligowej tabeli.
Największym sukcesem klubowym Alberta było zdobycie w 1965 roku Pucharu Miast Targowych, po pokonaniu w finale 1:0 Juventusu. Do finału tych rozgrywek doszedł także w 1968 roku (porażka w dwumeczu z Leeds United).
Ostatni mecz ligowy w barwach FTC rozegrał 17 marca 1974 w meczu przeciwko Zalaegerszegi TE. 7 czerwca 1975 rozegrany został mecz pożegnalny Alberta, w którym Ferencvárosi TC podejmował Wojwodinę. Mecz zakończył się remisem 1:1, a bramkę dla FTC zdobył Albert. Był to jedyny oficjalny mecz, który Albert rozegrał na stadionie Üllői út, który później nazwano imieniem Alberta.
Łącznie w barwach FTC rozegrał 540 spotkań (351 ligowych), w których strzelił 391 goli (256 w lidze).
Kariera reprezentacyjna |
Albert grał w reprezentacji Węgier od 1959 roku. Zadebiutował w spotkaniu przeciwko Szwecji, rozegranym 28 czerwca 1959 roku. Swoje pierwsze gole (trzy) zdobył w spotkaniu przeciwko Jugosławii w swoim trzecim występie w reprezentacji. W 1960 roku znalazł się w kadrze reprezentacji olimpijskiej, która na Igrzyskach w Rzymie zdobyła brązowy medal. W 1962 roku awansował z reprezentacją do finałów Mistrzostw Świata, na których został najlepszym strzelcem turnieju. Dwa lata później wystąpił w Mistrzostwach Europy, a w 1966 ponownie w Mistrzostwach Świata. Ostatnim dużym turniejem Alberta w reprezentacji były Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1972. 29 maja 1974 roku Albert rozegrał swój ostatni mecz w reprezentacji. Przeciwnikiem była Jugosławia.
Łącznie Węgry reprezentował w 75 meczach, w których zdobył 31 goli.
Profil zawodnika |
Albert przez wielu statystyków i historyków jest uważany za najlepszego zawodnika swojego pokolenia. Dysponował doskonałą techniką. Kontrola piłki, doskonałe podania oraz drybling sprawiły, że Albert stał się światowej klasy zawodnikiem.
Kariera trenerska |
Po przejściu na emeryturę, dwukrotnie był menedżerem libijskiego Al-Ahly Bengazi, z którym nie osiągnął jednak znaczących sukcesów. Po powrocie z Afryki Północnej, Albert pracował w FTC m.in. jako jak dyrektor techniczny, kierownik drużyny, a od kilku lat był honorowym prezesem klubu.
Życie prywatne |
Albert 30 listopada 1963 roku poślubił węgierską aktorkę Irén Bársony. Para miała dwójkę dzieci: córkę Magdi oraz syna Flóriána juniora. Syn Alberta, podobnie jak ojciec, przez wiele lat bronił barw FTC. Flórián Patrik, wnuk Alberta gra obecnie w kształcącej młodych piłkarzy budapeszteńskiej Akademii Piłkarskiej im. Ferenca Puskása[2].
Osiągnięcia |
Zdobywca Pucharu Miast Targowych (1965)
Mistrz Węgier (1963, 1964, 1967, 1968)
Zdobywca Pucharu Węgier (1972)
Najlepszy strzelec Mistrzostw Świata (1962)
Najlepszy strzelec Pucharu Miast Targowych (1967)
Najlepszy strzelec Nemzeti Bajnokság I (1960, 1961, 1965)
Zdobywca Złotej Piłki (1967)
Zdobywca nagrody FIFA dla Najlepszego Młodego Zawodnika (1962)
Odznaczenia i nagrody |
Krzyż Orderu Zasługi Republiki Węgier (2011, Węgry)
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Republiki Węgier (1994, Węgry)
Honorowe obywatelstwo miasta Hercegszántó (2007, Węgry)
Stadion klubu Ferencvárosi TC, mieszczący się przy Üllői út 129 nazwano imieniem Flóriána Alberta (2007)
Przypisy |
↑Ma hajnalban elhunyt Albert Flórián (węg.). www.ftc.hu, 2011-10-31. [dostęp 2011-10-31].
↑A három Albert Flórián együtt volt a Puskás Akadémia vendége (węg.). www.fourfourtwo.hu, 2011-10-31. [dostęp 2011-10-31].
Bibliografia |
Flórián Albert - Goals in International Matches(ang.). rsssf.com. [dostęp 31 października 2011].
Albert Flórián(węg.). tempofradi.hu. [dostęp 31 października 2011].
1 Szentmihályi •
2 Káposzta •
3 Mátrai •
4 Sóvári •
5 Mészöly •
6 Sipos •
7 Bene •
8 Varga •
9 Albert •
10 Farkas •
11 Rákosi •
12 Fenyvesi •
13 Mathesz •
14 I. Nagy •
15 Molnár •
16 Tichy •
17 Szepesi •
18 Ihász •
19 Puskás •
20 A. Nagy •
21 Gelei •
22 Géczi •
trener: Baróti
p•d•e
Skład reprezentacji Węgier na Euro 1972
BR Géczi • OB Rapp • OB Bálint • OB Fábián • OB P. Juhász • OB Páncsics • PO Albert • PO I. Juhász • PO Kocsis • PO Kovács • PO Kozma • PO Kű • PO Szöke • NA Bene • NA Dunai • NA Szűcs • NA Zambó • trener: Illovszky
Osiągnięcia i nagrody
p•d•e
Laureaci Złotej Piłki
1956: Matthews • 1957: Di Stéfano • 1958: Kopa • 1959: Di Stéfano • 1960: Suárez • 1961: Sívori • 1962: Masopust • 1963: Jaszyn • 1964: Law • 1965: Eusébio • 1966: Charlton • 1967: Albert • 1968: Best • 1969: Rivera • 1970: Müller • 1971: Cruijff • 1972: Beckenbauer • 1973: Cruijff • 1974: Cruijff • 1975: Błochin • 1976: Beckenbauer • 1977: Simonsen • 1978: Keegan • 1979: Keegan • 1980: Rummenigge • 1981: Rummenigge • 1982: Rossi • 1983: Platini • 1984: Platini • 1985: Platini • 1986: Biełanow • 1987: Gullit • 1988: van Basten • 1989: van Basten • 1990: Matthäus • 1991: Papin • 1992: van Basten • 1993: Baggio • 1994: Stoiczkow • 1995: Weah • 1996: Sammer • 1997: Ronaldo • 1998: Zidane • 1999: Rivaldo • 2000: Figo • 2001: Owen • 2002: Ronaldo • 2003: Nedvěd • 2004: Szewczenko • 2005: Ronaldinho • 2006: Cannavaro • 2007: Kaká • 2008: C. Ronaldo • 2009: Messi • 2010: Messi • 2011: Messi • 2012: Messi • 2013: C. Ronaldo • 2014: C. Ronaldo • 2015: Messi • 2016: C. Ronaldo • 2017: C. Ronaldo
1956: Milutinović •
1957: Viollet •
1958: Di Stéfano •
1959: Fontaine •
1960: Puskás •
1961: J. Águas •
1962: Di Stéfano, Løfqvist, Puskás, Strehl i Tejada •
1963: Altafini •
1964: Kovačević, Mazzola i Puskás •
1965: Eusébio i Torres •
1966: Albert i Eusébio •
1967: Piepenburg i Van Himst •
1968: Eusébio •
1969: Law •
1970: Jones •
1971: Antoniadis •
1972: Dunai, Macari i Takač •
1973: Müller •
1974: Müller •
1975: Markarow i Müller •
1976: Heynckes •
1977: Cucinotta i Müller •
1978: Simonsen •
1979: Sulser •
1980: Lerby •
1981: McDermott, Rummenigge i Souness •
1982: Hoeneß •
1983: Rossi •
1984: Sokał •
1985: Nilsson i Platini •
1986: Nilsson •
1987: Cvetković •
1988: R. Águas, Ferreri, Hagi, Madjer, McCoist, Míchel i Novák •
1989: van Basten •
1990: Papin i Romário •
1991: Pacult i Papin •
1992: Papin i Juran
Liga Mistrzów
1993: Sauzée •
1994: Stoiczkow •
1995: Weah •
1996: Litmanen •
1997: Pantić •
1998: Del Piero •
1999: Szewczenko •
2000: Jardel, Rivaldo, Raúl •
2001: Raúl •
2002: van Nistelrooy •
2003: van Nistelrooy •
2004: Morientes •
2005: van Nistelrooy •
2006: Szewczenko •
2007: Kaká •
2008: C. Ronaldo •
2009: Messi •
2010: Messi •
2011: Messi •
2012: Messi •
2013: C. Ronaldo •
2014: C. Ronaldo •
2015: Messi, C. Ronaldo i Neymar •
2016: C. Ronaldo •
2017: C. Ronaldo •
2018: C. Ronaldo
p•d•e
Jedenastka gwiazd Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 1964
Lew Jaszyn • Feliciano Rivilla • Dezső Novák • Ferran Olivella • Ignacio Zoco • Amancio Amaro • Walentin Iwanow • Jesús Pereda • Ferenc Bene • Flórián Albert • Luis Suárez
p•d•e
Jedenastka gwiazd Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1966
Gordon Banks • George Cohen • Vicente • Bobby Moore • Silvio Marzolini • Franz Beckenbauer • Mário Coluna • Bobby Charlton • Florian Albert • Uwe Seeler • Eusébio
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]