János Göröcs




.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}




























János Göröcs


Ilustracja
Data i miejsce urodzenia
 8 maja 1939
Gánt, Węgry
Wzrost
 174 cm
Pozycja
pomocnik
Kariera juniorska














Lata
 Klub
1949–1951
 Jutagyár
1951–1957
Bp. Vasas Izzó

Kariera seniorska


























Lata
 Klub
 Wyst.
 Gole
1957–1972
Újpesti Dózsa
 339
 (109)
1972–1974
Tatabányai Bányász
 23
 (0)

W sumie:
 362
 (109)

Kariera reprezentacyjna














Lata
 Reprezentacja
 Wyst.
 Gole
1958–1970
 Węgry
 62
 (19)

Kariera trenerska










Lata
 Klub
1985–1988
Újpesti Dózsa


János Göröcs (ur. 8 maja 1939 w Gánt) – piłkarz węgierski grający na pozycji pomocnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 174 cm wzrostu, ważył 68 kg. W swojej karierze rozegrał 62 mecze w reprezentacji Węgier i strzelił w nich 19 goli.



Kariera klubowa |


Swoją karierę piłkarską Göröcs rozpoczynał w klubach Jutagyár i Bp. Vasas Izzó. Następnie przeszedł do budapeszteńskiego Újpesti Dózsa. W sezonie 1957/1958 zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze węgierskiej. Wraz z Újpestem pięciokrotnie był mistrzem kraju w latach 1960, 1969, 1970, 1971 i 1972 oraz czterokrotnie wicemistrzem w latach 1961, 1962, 1967 i 1968. Dwukrotnie zdobył też Puchar Węgier (1969, 1970). W 1969 roku wystąpił w przegranym dwumeczu (0:3, 2:3) Pucharu Miast Targowych z Newcastle United.


W 1972 roku Göröcs odszedł z Újpestu do Tatabányai Bányász. Grał w nim do końca swojej kariery, czyli do 1974 roku.



Kariera reprezentacyjna |











Olympic rings without rims.svg


Piłka nożna

Bronze medal with cup.svg Brąz


1960
Rzym
piłka nożna

W reprezentacji Węgier Göröcs zadebiutował 4 września 1958 roku w wygranym 3:1 towarzyskim meczu z Polską. W 1960 roku zdobył z kadrą olimpijską brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie. Z kolei w 1962 roku wystąpił w dwóch meczach Mistrzostw Świata w Chile: z Bułgarią (6:1) i z Argentyną (0:0). Od 1958 do 1970 roku rozegrał w kadrze narodowej 62 mecze, w których strzelił 19 goli.



Bibliografia |



  • Profil w bazie National Football Teams (ang.)







p • d • e

Królowie strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów


1961:  Hamrin •
1962:  Göröcs •
1963:  Asparuchow, Greaves •
1964:  Mascarenhas •
1965:  Kerkhoffs, Mašek, Mráz •
1966:  Emmerich •
1967:  Claessen •
1968:  Seeler •
1969:  Rühl •
1970:  Lubański •
1971:  Lubański •
1972:  Osgood •
1973:  Chiarugi •
1974:  Heynckes •
1975:  van der Kuijlen •
1976:  Rensenbrink •
1977:  Miłanow •
1978:  Gritter, Keller, Van der Elst •
1979:  Altobelli •
1980:  Kempes •
1981:  Cross •
1982:  Szengelia, Voordeckers •
1983:  Santillana •
1984:  Hraczow, McGhee, Morozow •
1985:  Gazzajew, Gray, Panenka •
1986:  Biełanow, Błochin, Lippmann, Zawarow •
1987:  Bosman •
1988:  Cascavel •
1989:  Stoiczkow •
1990:  Vialli •
1991:  Baggio •
1992:  Lipcsei •
1993:  Czerniatynski •
1994:  Andonow, Jess, Kirsten, Mizrachi •
1995:  Wright •
1996:  Samec •
1997:  Fowler •
1998:  Luiso •
1999:  Mizrachi •













p • d • e

Skład reprezentacji Węgier na Mundialu 1962

1 Grosics • 2 Mátrai • 3 Mészöly • 4 Sárosi • 5 Solymosi • 6 Sipos • 7 Sándor • 8 Göröcs • 9 Albert • 10 Tichy • 11 Fenyvesi • 12 Sóvári • 13 Ihász • 14 Nagy • 15 Menczel • 16 Farkas • 17 Rákosi • 18 Monostori • 19 Kuharszki • 20 Bodor • 21 Szentmihályi • 22 Ilku • trener: Baróti
 Węgierska Republika Ludowa (1949–1989)







p • d • e

Trenerzy Újpest FC


Weisz (1920–22) ·
Holits (1922–24) ·
Hlavay (1924–25) ·
Holits (1925–26) ·
Pozsonyi (1926–28) ·
Bányai (1928–32) ·
Tóth (1932–34) ·
Jánossy (1934–37) ·
Sternberg (1937–38) ·
Guttmann (1938–39) ·
Mészáros (1939–40) ·
Takács (1940–43) ·
Lutz (1943) ·
Kertész (1943–44) ·
Takács (1945) ·
Jávor (1945–47) ·
Guttmann (1947) ·
Vincze (1947–48) ·
Sós (1948) ·
I. Balogh (1948–49) ·
Ember (1949–50) ·
Kemény (1949–50) ·
Opata (1950–51) ·
Jávor (1951–54) ·
Kolozsvári (1954) ·
Bukovi (1955–56) ·
S. Balogh (1957–58) ·
I. Balogh (1958–59) ·
Szűcs (1959–60) ·
Fenyvesi (1960–61) ·
Kalocsay (1961–62) ·
Szűcs (1962–63) ·
Szusza (1963–65) ·
S. Balogh (1965–66) ·
Baróti (1967–71) ·
Kovács I. (1971–73) ·
Szűcs (1973) ·
Pál Várhidi (1974–80) ·
Szusza (1980–81) ·
Temesvári (1981–85) ·
Göröcs (1985–88) ·
Varga (1988–90) ·
Kovács (1990–92) ·
Bene (1992–93) ·
Garami (1993–96) ·
Nagy (1996–97) ·
Péter Várhidi (1997–99) ·
Glázer (1999) ·
Péter Várhidi (2000) ·
Kisteleki (2000–01) ·
Glázer (2002) ·
Molnár (2002) ·
Szabó (2002–03) ·
Sarlós (2003) ·
Mezey (2003) ·
Mészöly (2004–06) ·
Bicskei (2006) ·
Billen (2006) ·
Urbányi (2006–08) ·
Szentes (2008–09) ·
McStay (2009–10) ·
Mészöly (2010–11) ·
Spisljak (2011–12) ·
Leliévre (2012) ·
Daerden (2012–13) ·
Leliévre (2013) ·
Vignjević (od 2013)











-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容