Károly Fogl




.mw-parser-output .infobox td>.kariera td{padding:2px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(1){min-width:61px}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(2){width:100%}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(3){text-align:right}.mw-parser-output .kariera td:nth-child(4){text-align:right}


























Károly Fogl


Ilustracja
Data i miejsce urodzenia
 19 stycznia 1895
Újpest, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci
 12 stycznia 1969
Budapeszt, Węgry
Pozycja
prawy obrońca
Kariera seniorska
































Lata
 Klub
 Wyst.
 Gole

Mezei TC

1912–1914
 Újpesti Törekvés

1914–1930
Újpesti TE-Újpest FC

1931
Vasas SC
 3
 (0)

Kariera reprezentacyjna














Lata
 Reprezentacja
 Wyst.
 Gole
1918–1929
 Węgry
 51
 (2)

Kariera trenerska


























































Lata
 Klub
1934–1935
Bułgaria
1935
Sportklub Sofia
1936
Juventus Bukareszt
1937
Győri Vagongyár ETO
1938–1939
Warta Poznań

Kolozsvári AC
1947–1948
Warta Poznań
1948
Polonia Warszawa
1950–1951
Warta Poznań
1952
Brda Bydgoszcz
1953
Czarni Nakło
1955–1956
Polonia Chodzież
1957–1958
Olimpia Poznań


Károly Fogl, wcześniej Fogoly, (ur. 19 stycznia 1895 w Újpescie, zm. 12 stycznia 1969 w Budapeszcie) – węgierski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, 51-krotny reprezentant Węgier, trener piłkarski.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Kariera piłkarska


    • 2.1 Kariera reprezentacyjna




  • 3 Kariera trenerska


    • 3.1 Kariera trenerska w ekstraklasie




  • 4 Bibliografia





Życiorys |


Przedstawiciel sportowej rodziny, jeden z trójki braci którzy byli piłkarzami i trenerami. Losy wszystkich były związane z Polską. Najstarszy brat Ferenc Fogl (1887–1954) był trenerem Ruchu Chorzów w ekstraklasie, a najmłodszy József Fogl (1897–1971) miał trenować AKS Chorzów, ale wrócił na Węgry.



Kariera piłkarska |


Zawodnik klubów węgierskich: Mezei TC (?-12), Újpesti Törekvés (12-14), Újpest FC (14-30), Vasas SC (31). Jako piłkarz Újpestu mistrz Węgier 1930 oraz czterokrotny finalista Pucharu Węgier w 1922, 1923, 1925 i 1927 r. Zdobywca tytułu węgierskiego piłkarza roku 1920. W 1927 roku po raz pierwszy zagrał w rozgrywkach klubowego Pucharu Europy Środkowej, znanym jako Mitropa Cup. Dwa lata później jako piłkarz Újpest FC został zdobywcą tego pucharu.



Kariera reprezentacyjna |


Debiutował w reprezentacji Węgier w czerwcu 1918 roku, w zwycięskim spotkaniu z Austrią, wygranym w Wiedniu 2:0. W 1920 roku po raz pierwszy wystąpił w reprezentacji razem ze swoim młodszym bratem Józsefem Foglem III. Obaj szybko stali się dominującymi postaciami węgierskiej drużyny narodowej w latach dwudziestych, tworząc legendarny duet obrońców "Fogl-gate" (węg. Fogl-GAT), niezwykle silną i trudną do sforsowania formację. Był uczestnikiem igrzysk olimpijskich w Paryżu w 1924 r., w trakcie których wystąpił w dwóch meczach. Po raz ostatni w drużynie narodowej zagrał w kwietniu 1929 w spotkaniu ze Szwajcarią. Ogółem wystąpił w 51 meczach reprezentacji Węgier i zdobył w nich 2 bramki.



Kariera trenerska |


W latach międzywojennych był trenerskim obieżyświatem. Selekcjoner reprezentacji Bułgarii w 8 meczach (34-35). Pracował w bułgarskim Sportklub Sofia (35), z którym wywalczył tytuł mistrzowski, rumuńskim Juventusie Bukareszt (36), węgierskim Győri ETO (37) oraz Warcie Poznań (38-39), z którą wywalczył tytuł wicemistrza Polski 1938. Tuż przed wybuchem II wojny światowej wyjechał na Węgry i prowadził tam zespół Kolozsvári AC (HUN). W maju 1947 powrócił do Polski i objął drużynę Warty Poznań, do której miał podobno ogromny sentyment. Zaledwie o kilku miesiącach doprowadził ten zespół do tytułu mistrza Polski. Po nieudanym starcie rozgrywek ekstraklasy rozstał się z Wartą z końcem kwietnia 1948. W maju 1948 objął Polonię Warszawa i prowadził ją w ekstraklasie do końca sezonu. Wrócił do Poznania by ponownie trenować Wartę Poznań (50-51) w ekstraklasie i II lidze. W kolejnych latach prowadził polskie kluby Brdę Bydgoszcz (52) w II lidze, Czarnych Nakło (53), Polonię Chodzież (55-56), Olimpię Poznań (57-58).




Grób Károly'ego Fogla na Cmentarzu Megyeri w Budapeszcie



Kariera trenerska w ekstraklasie |


W ekstraklasie prowadził zespoły Warty Poznań w 54 meczach (38-50) i Polonii Warszawa w 21 meczach (48).



Bibliografia |



  • Jarosław Owsiański, Tomasz Siwiński: Historia futbolu wielkopolskiego. WZPN Poznań, 2013. ISBN 978-83-64237-00-3.

  • Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów. Fundacja Dobrej Książki Warszawa, 2015. ISBN 978-83-86320-65-3.


  • Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017








p • d • e

Trenerzy Győri ETO FC


Fogl (1938–39) ·
Lóránt (1945) ·
Farkas (1945–46) ·
Remmer (1946–47) ·
Horváth (1947–48) ·
Baróti (1948–52) ·
Magyar (1952) ·
Kovács Murok (1952–54) ·
Jeny (1955) ·
Kovács Murok (1958–59) ·
Orczfalvi (1960–62) ·
Szusza (1962–63) ·
Hidegkuti (1963–65) ·
Szusza (1966–68) ·
Mészáros (1969–71) ·
Dombos (1971–72) ·
Győrfi (1972) ·
Farsang (1972–75) ·
Pálfy (1975–76) ·
Palicskó (1976–78) ·
Kovács (1978–1981) ·
Verebes (1981–86) ·
Gellei (1986) ·
Győrfi (1986–88) ·
Haász (1988–89) ·
Pecze (1989–90) ·
Glázer (1990–92) ·
Szentes (1992) ·
Tornyi (1992) ·
Verebes (1993–94) ·
Győrfi (1995) ·
Póczik (1995) ·
Haász (1996) ·
Keglovich (1997) ·
Reszeli Soós (1997–99) ·
Gergely (1999) ·
Garami (1999–01) ·
Varga (2001) ·
Tamási (2001–02) ·
Csertői (2003) ·
Varga (2003) ·
Kiprich (2003) ·
Reszeli Soós (2004–05) ·
Csank (2006) ·
Pajkos (2006) ·
Reszeli Soós (2007) ·
Klement (2007) ·
Egervári (2007–08) ·
Bekvalac (2009) ·
Pintér (2009–11) ·
Csertői (2011–12) ·
Pintér (2012–13) ·
Horváth (2014) ·
Miriuță (2014–15) ·
Németh (2015–16) ·
Preszeller (2016) ·
Bekő (2016–17) ·
Szentes (2017–18) ·
Mészöly (od 2018)










p • d • e

Trenerzy Warty Poznań


Fűrst (1921–1922) ·
Biró (1924–1925) ·
Fűrst (1929–1930) ·
Kosicki (1930) ·
Spojda (1931) ·
Śmiglak (1931) ·
Spojda (1931–1932) ·
Śmiglak (1932) ·
Waxmann (1932–1933) ·
Kosicki (1933–1934) ·
Riebe (1935–1937) ·
Fogl (1938–1939) ·
Scherfke (1939) ·
Balcer (1945) ·
Śmiglak i Balcer (1945–1946) ·
Śmiglak (1947) ·
Fogl (1947–1948) ·
Śmiglak (1948) ·
Križek (1948–1949) ·
Śmiglak (1949) ·
Fogl (1950–1951) ·
Nowicki (1952–?) ·
Matyas (1955–1956) ·
Fenyvesi (1957–1958) ·
Nowicki (1958–1959) ·
Kaźmierczak (1960–?) ·
Godek (?–1971) ·
Żywotko (1972–1974) ·
Błażejewski (1974) ·
Kazmucha (1975) ·
Dzięgielewski (1975–1976) ·
Komasa (1977–1979) ·
Łuczak (1979–?) ·
Stępczak (1983–1984) ·
Żurawski (?–1991) ·
Mparmperis (1991) ·
Wąsikiewicz (1992–1993) ·
Samolczyk (1993–1994) ·
Łuczak (1994) ·
Wąsikiewicz (1994) ·
Pawlak (1994–1995) ·
Giese i Myśliński (1995) ·
Jakubowski (1995–1996) ·
Żurawski (1996–?) ·
Niewiadomski (?–1997) ·
Żurawski (1997–1999) ·
Szuba (1999) ·
Wichniarek (1999) ·
Pluskota (1999) ·
Łuczak (2000–2001) ·
Wąsikiewicz (2001–2002) ·
Pancewicz (2002–2003) ·
Wąsikiewicz (2003–2004) ·
Araszkiewicz (2004–2007) ·
Łukasik (2007) ·
Baniak (2007–2009) ·
Czerniawski (2009–2010) ·
Łukasik (2010) ·
Baniak (2011) ·
Jakołcewicz (2011) ·
Płatek (2011) ·
Araszkiewicz (2011–2012) ·
Owczarek (2012) ·
Łukasik (2012) ·
Owczarek (2012) ·
Przysiuda (2013) ·
Borowski (2013) ·
Pawlak (2013) ·
Kamiński (2013) ·
Kowal (2014) ·
Bekas (2014–2016) ·
Němec (od 2016)










p • d • e

Trenerzy Polonii Warszawa


Burford (1921) ·
Kimpton (1921–22) ·
Šmid (1923–24) ·
Tauber (1925) ·
Koželuh (1928–29) ·
Steyskal (1929) ·
Śliwiński (1930–31) ·
Ferenczi (1934) ·
Bułanow (1935–38) ·
Kossok (1938–39) ·
Pieniążek (1945–47) ·
Foryś (1948) ·
Fogl (1948) ·
Foryś (1948–49) ·
Brzozowski (1949–50) ·
Foryś (1950–51) ·
Szczepaniak (1951–53) ·
Wiśniewski (1953) ·
Szczepaniak (1953) ·
Kuchar (1953–57) ·
Popiołek (1957–58) ·
Szularz (1958–59) ·
Brzozowski (1960–61) ·
Gierwatowski (1961) ·
Sowiński (1961) ·
Gierwatowski (1962) ·
Łabęda (1962–63) ·
brak danych (1963–66) ·
Gierwatowski (1966–68) ·
Kurżak (1968) ·
Brzozowski (1968–71) ·
Siech (1971–72) ·
Misiak (1972–74) ·
Brzozowski (1974) ·
Zamilski (1974–76) ·
Obrębski (1976–77) ·
Szymczak (1977–78) ·
Engel (1978–79) ·
Kapera (1979–82) ·
Szarama (1982–83) ·
Kapera (1983) ·
Szymczak (1983–84) ·
Piętka (1984–85) ·
Pieszko (1985–88) ·
Dawidczyński (1988–92) ·
Jabłoński (1992–93) ·
Wiśnik (1993) ·
Giedrys (1993–94) ·
Majewski (1994) ·
Jabłoński (1994–95) ·
Kraska (1995) ·
Bakalarczyk (1995–96) ·
Majewski (1996) ·
Broniszewski (1996–97) ·
Małowiejski (1997–98) ·
Podedworny (1998) ·
Engel i Wdowczyk (1998–99) ·
Wdowczyk (2000) ·
Mikulski (2001) ·
Lička (2001–02) ·
Białek (2002) ·
Chrobak (2002–04) ·
Broniszewski (2004) ·
Motyka (2004–05) ·
Kubicki (2005) ·
Moleda (2005–06) ·
Żurek (2006) ·
Wiśniewski (2006) ·
Engel jr. (2006) ·
Fornalik (2006–07) ·
Wdowczyk (2007–08) ·
Strejlau (2008) ·
Kowalik (2008) ·
Zieliński (2008–09) ·
Kaczmarek (2009) ·
Grembocki (2009) ·
Radolský (2009) ·
Libich (2009) ·
Bakero (2009–10) ·
Janas (2010) ·
Bos (2011) ·
Stokowiec (2011) ·
Zieliński (2011–12) ·
Michniewicz (2012) ·
Stokowiec (2012–13) ·
Dziewicki (2013–2014) ·
Szczechowicz (2014) ·
Dźwigała (2014) ·
Końko (2015) ·
Gołaszewski (2015–2017) ·
Szymanek (2017) ·
Chrobak (od 2017)










p • d • e

Trenerzy Olimpii Poznań


Śmiglak (1948–1954?) ·
Fogl (?–?) ·
Tarka (1958–1960) ·
Tarka (1958–1960) ·
Zbroja (1961) ·
Pikulik (1961) ·
Chudziak (1961–1963?) ·
Gracz (1963–196?) ·
Czapczyk (1966) ·
Brzeżańczyk (1967–68) ·
Lemiszko (1968–69) ·
Kołtuniak (1969) ·
Hodżew (1970) ·
Szczepański (1970–71) ·
Samolczyk (1973?–74) ·
Komasa (1975–1976) ·
Samolczyk (1977–1978) ·
Kołtuniak (1978) ·
Czapczyk (1978–79) ·
Komasa (1979–82) ·
Różański (1982–1983) ·
Komasa (1984) ·
Jakubowski (1984–85) ·
Stępczak (1985) ·
Podedworny (1985–86) ·
Kopa (1987) ·
Nowok (1988) ·
Szuba (1989) ·
Różański (1989) ·
Kostka i Różański (1989) ·
Kostka i Szuba (1990) ·
Wieczorek (1990) ·
Szuba (1990–91) ·
Król (1992t) ·
Wojciechowski (1992) ·
Kowalski (1992–1993) ·
Białek (1993) ·
Lato (1993–1995) ·
Kasalik (1995) ·



(t) tymczasowo










p • d • e

Selekcjonerzy reprezentacji Bułgarii


Nich (1924) ·
Scheiscal (1925) ·
Grozdanow (1927–30) ·
Nemes (1930) ·
Faist (1931) ·
Grozdanow (1932–33) ·
Fogl (1934–35) ·
Kałkandżijew (1935) ·
Batandżijew (1936) ·
Matejew (1936) ·
Toms (1937–38) ·
Maznikow (1938) ·
Radojew (1939) ·
Koler (1940–41) ·
Radojew (1942) ·
Batandżijew (1943) ·
Konow (1946) ·
Manow (1947) ·
Somlai i Radojew (1947) ·
Radojew (1947) ·
L.Angełow (1948) ·
Haidu (1948–49) ·
Radojew (1950) ·
L.Angełow (1950) ·
Haidu (1950) ·
L.Angełow (1953) ·
Ormandżiew| (1950–53) ·
Ormandżiew| i Milew (1954–60) ·
Paczedżiew (1955–62) ·
Ormandżiew| (1963) ·
Volentik (1963–64) ·
Vytlačil (1965–66) ·
Taszkow (1966) ·
Bożkow (1967–70) ·
Spasow (1970–72) ·
Ch.Mładenow (1972–74) ·
Ormandżiew| (1974–77) ·
Iłchew (1978–80) ·
Parzchełow (1980–82) ·
Wucow (1982–86) ·
Ch.Mładenow (1986–87) ·
B.Angełow (1988–89) ·
D.Penew i Dermendżiew (1989) ·
Wucow (1989–91) ·
Borisow (1991) ·
D.Penew (1991–96) ·
Bonew (1996–98) ·
Dimitrow (1998–2000) ·
S.Mładenow (2000–01) ·
Markow (2002–04) ·
Stoiczkow (2004–07) ·
Stoiłow (2007) ·
D.Penew (2007) ·
Markow (2008) ·
Stoiłow (2009–10) ·
Matthäus (2010–11) ·
Madanski (2011) ·
L.Penew (2011–14) ·
Petew (2015–16) ·
Chubczew (od 2016)



Bułgaria








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容