György Orth Wirth (węg. György Faludi, ur. 30 kwietnia 1901 w Budapeszcie, zm. 11 stycznia 1962 w Porto) – węgierski piłkarz grający na pozycji napastnika, reprezentant Węgier w latach 1919–1927, trener piłkarski.
Podczas kariery trenerskiej pracował w dziewięciu różnych krajach. Był selekcjonerem reprezentacji Chile podczas pierwszych mistrzostw świata. W plebiscycie IFFHS zajął ósme miejsce wśród najlepszych węgierskich piłkarzy XX wieku.
Spis treści
1Kariera
1.1Kariera klubowa
1.2Kariera reprezentacyjna
1.3Kariera trenerska
2Osiągnięcia
3Linki zewnętrzne
Kariera |
Kariera klubowa |
Pierwszym klubem Ortha był Terézvárosi SK z Budapesztu. Zespół istniał stosunkowo krótko, lecz udało mu się wypromować wielu późniejszych reprezentantów Węgier.
W wieku 15 lat dostał się do jednego z bardziej znanych klubów węgierskich, Vasasu Budapeszt. Po zaledwie kilku miesiącach gry dla VSC na krótko przeprowadził się do Włoch, gdzie grał w piłkę dla Pisa Calcio. Wkrótce jednak powrócił do ojczyzny i dołączył do zespołu MTK Budapeszt, który trenował wówczas Anglik Jimmy Hogan. Po I wojnie światowej o sile MTK stanowili m.in. Imre Schlosser, Alfréd Schaffer, József Braun, a po dojściu do drużyny Ortha, zaczął on odnosić sukcesy na arenie krajowej. Początkowo trener Hogan ustawiał Ortha jako obrońcę obok Gyuli Feldmanna i Gyuli Mándiego. Przed sezonem 1919/1920 MTK opuścił jednak Schaffer i Orth, przeniesiony do linii ataku, z miejsca stał się najlepszym strzelcem klubu. Z 28 golami na koncie został najlepszym strzelcem ligi, który to wyczyn powtarzał jeszcze przez dwa sezony z rzędu. W tym okresie MTK ośmiokrotnie sięgał po mistrzostwo Węgier i raz po Puchar Węgier. W roku 1923 Orth wyjechał do Austrii, gdzie grał w klubie First Vienna FC.
Już po roku Orth wrócił do MTK po średnio udanej przygodzie w Austrii. We wrześniu 1925 jego klub grał mecz towarzyski z Wiener Amateur SV. W starciu z Johannem Tandlerem doznał poważnej kontuzji kolana i powrócił do gry dopiero jesienią 1926. Jego organizm był jednak już wówczas na tyle wyeksploatowany, że wielu węgierskich kibiców martwiło się, iż wkrótce zakończy grę w piłkę nożną. W 1927 Orth postanowił jednak kontynuować swoją karierę we Francji i kolejne dwa lata spędził w Olympique Marsylia. W teorii karierę zakończył w 1929 w węgierskim Budai 33 FC, lecz w latach 30. grywał jeszcze sporadycznie, pełniąc rolę grającego trenera w FC Messina i 1. FC Nürnberg.
Kariera reprezentacyjna |
W reprezentacji Węgier Orth zadebiutował w listopadzie 1917 jako zaledwie szesnastoletni chłopak w wygranym przez Madziarów 2:1 meczu z Austrią. W następnych latach miał niemal zawsze pewne miejsce w pierwszym składzie kadry, w której grał jako napastnik bądź środkowy pomocnik. W 1924 wziął udział w igrzyskach olimpijskich rozgrywanych w Paryżu. Tam Węgrzy w pierwszym spotkaniu wygrali 5:0 z Polską, by w następnej rundzie ulec 0:3 Egiptowi. Ostatni mecz w kadrze narodowej zagrał w październiku 1927 w przegranym 1:2 spotkaniu z Czechosłowacją. Ogółem jego dorobek reprezentacyjny zamknął się na 32 meczach i 13 golach.
Kariera trenerska |
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Orth wyrobił licencję trenerską w akademii w Berlinie. W 1930 dostał propozycję poprowadzenia reprezentacji Chile podczas mistrzostw świata w 1930, którą przyjął, jednocześnie stając się drugim najmłodszym trenerem w historii mundiali (miał wówczas 29 lat), przegrywając jedynie z ówczesnym selekcjonerem reprezentacji Argentyny Juanem José Tramutolą. Chilijczycy wygrali dwa z trzech spotkań na boiskach Urugwaju, jednak w decydującym o wyjściu z grupy meczu ulegli Argentynie. Po turnieju Orth pojechał wraz z podopiecznymi do Chile, gdzie kontynuował karierę trenerską w CSD Colo-Colo. Wkrótce otrzymał chilijski paszport, na którym figurował jako Jorge Orth.
W 1932 powrócił na Węgry, gdzie przez kilka miesięcy trenował tamtejszą drużynę Bocskai FC. Jeszcze w tym samym sezonie wyjechał do Włoch, gdzie kolejno trenował zespoły: AC Messina (jako grający trener), L’Aquila Calcio 1927, Pisa SC oraz Genoa CFC.
Jesienią 1936 Orth przeprowadził się do Niemiec, gdzie trenował piłkarzy 1. FC Nürnberg, a w kilku spotkaniach sam nawet pojawił się na boisku. Wraz z podopiecznymi dwukrotnie zdobył mistrzostwo Bawarii, zaś finałowy mecz o mistrzostwo kraju przegrał w stosunku 0:2 z FC Schalke 04. W sezonie 1938/1939 prowadził FC Metz.
W latach 1939–1942 znów pracował we Włoszech, trenując AFC Catania oraz AC Savona. W 1942 powrócił do Ameryki Południowej, gdzie szkolił ponownie reprezentację Chile, a następnie argentyńskie San Lorenzo de Almagro oraz meksykański CD Guadalajara. Był również szkoleniowcem CA Boca Juniors oraz selekcjonerem reprezentacji Meksyku, Kolumbii i Peru.
W 1961 powrócił do Europy i osiadł w Portugalii, gdzie trenował Sporting CP i FC Porto. 11 stycznia 1962, będąc szkoleniowcem Sportingu, zmarł na atak serca.
Osiągnięcia |
8 razy mistrzostwo Węgier (1918, 1919, 1920, 1921, 1922, 1923, 1924, 1925)
Puchar Węgier (1923)
3 razy król strzelców ligi węgierskiej (1920, 1921, 1922)
2 razy mistrzostwo Bawarii (1937, 1938)
wicemistrzostwo Niemiec (1938)
Linki zewnętrzne |
György Orth Notka biograficzna na Huszadikszazad.hu (węg.)
György Orth Biografia na Habostorta.hu (węg.)
György Orth Statystyki z Igrzysk Olimpijskich 1924 (ang.)
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
