Jełgawa
| |||||
| |||||
Państwo | Łotwa | ||||
Okręg (do 2014) | Jełgawa | ||||
Burmistrz | Andris Rāviņš | ||||
Powierzchnia | 60 km² | ||||
Wysokość | 13 m n.p.m. | ||||
Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość | 61 623[1] 1025,3 os./km² | ||||
Nr kierunkowy | (+371) 630 | ||||
Kod pocztowy | LV-30(01-18) | ||||
Położenie na mapie Łotwy Jełgawa | |||||
56°39′N 23°42′E/56,650000 23,700000 | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal Litwa, Łotwa i Estonia |
Jełgawa (łot. Jelgava; do 1918 Mitawa, niem. Mitau, ros. Елгава, jidysz מיטאַווע, Mitawe) – miasto na Łotwie, w środkowej części kraju, ok. 45 km na południowy zachód od Rygi, przy ujściu rzeki Drykszny do Lelupy (dawniej Aa), miasto wydzielone.
W mieście znajduje się stacja kolejowa Jelgava.
Spis treści
1 Historia
2 Turystyka
3 Miasta partnerskie
4 Osoby związane z Jełgawą
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne
Historia |
Na terenie obecnej Jełgawy w X wieku powstała osada Liwów. W XIII wieku, zakon kawalerów mieczowych, pod wodzą wielkiego mistrza Konrada von Mandera rozpoczął budowę w tym miejscu zamku, nazwanego Mitau. Mitau był zamkiem granicznym, z którego rycerze zakonu często organizowali wyprawy przeciwko Liwom i Semigalom aż do 1290. Później znaczenie zamku jeszcze wzrosło z powodu rozwoju na południu państwa litewskiego. Litwinom udało się splądrować Mitawę w 1345.
Po rozpadzie zakonu w 1561 Mitawa przypadła w udziale Księstwu Kurlandii i Semigalii. W 1573 otrzymała ona prawa miejskie. Od 1596, po podziale księstwa, Mitawa stała się stolicą Semigalii, rezydencją księcia Fryderyka Kettlera. W 1617 ponownie została stolicą zjednoczonego księstwa Kurlandii i Semigalii podległego Rzeczypospolitej.
W listopadzie 1622 zawarto rozejm w Mitawie między Polską a Szwecją. Pomimo wielu wojen polsko-szwedzkich Mitawa dalej rozwijała się w kierunku miasta handlowego i przemysłowego. Widać było jednak w Mitawie duże wpływy rosyjskie dużo wcześniej niż w innych miastach Kurlandii i Semigalii. Z Mitawy pochodziła m.in. księżniczka Anna Iwanowna Romanowa, późniejsza caryca Rosji Anna I.
W 1763 książę Karol Krystian Wettyn został oblężony przez wojska rosyjskie i zmuszony do detronizacji.
W II poł. XVIII wieku przedostatni książę Kurlandii Ernest Jan Biron wspierał kulturalny rozwój Mitawy. Zburzył on stary zamek i postawił na jego miejscu okazały pałac. Książę Biron otworzył również pierwszą w mieście publiczną bibliotekę i założył Akademię Piotra (Academia Petrina), uniwersytet i duchowe centrum kraju. Po wybuchu rewolucji francuskiej w 1789 mieszkańcy Mitawy zaczęli domagać się większych praw.
Miasto zostało zajęte przez Rosjan w wyniku III rozbioru Polski w 1795. W okresie wojen napoleońskich miasto było okupowane przez Prusy i zostało częściowo zniszczone. W XIX wieku Mitawa rozwinęła się z powodu doprowadzenia tutaj kolei w 1868. Rozwój miasta zachęcił Łotyszy (mieszkańców wsi) do osiedlania się w mieście. W 1914 Mitawa liczyła 45 tys. mieszkańców. Miasto zostało wyniszczone przez niemiecką okupację podczas I wojny światowej, a po wojnie było areną walk niemieckich, rosyjskich i łotewskich oddziałów paramilitarnych. Po zwycięstwie tych ostatnich Jełgawa stała się jednym z ważniejszych miast w nowo powstałym państwie łotewskim.
W 1940, po aneksji kraju przez Związek Radziecki, wielu mieszkańców Jełgawy, głównie Niemców, wyemigrowało z miasta. Później Jełgawę okupowali Niemcy, a od 1944 Sowieci. Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległo prawie 90% budynków w mieście. W czasach kolejnej okupacji sowieckiej nastąpiła odbudowa miasta. Obecnie Jełgawa jest jednym z ważniejszych miast w kraju, centrum turystycznym i edukacyjnym. W okresie sowieckim rozwinął się tutaj również przemysł, w tym samochodowy.
W Mitawie urodzili się:
- pomiędzy 1765-1770 r. Fryderyk Bauman – polski architekt i rzeźbiarz-dekorator okresów klasycyzmu i romantyzmu;
- w 1780 r. Jan Damel – polski malarz i karykaturzysta;
- w 1889 r. Mamert Stankiewicz – polski dowódca wojskowy, komandor podporucznik Marynarki Wojennej II RP, kapitan żeglugi wielkiej Polskiej Marynarki Handlowej, dowódca statków „Lwów”, „Polonia” oraz „Piłsudski”;
- w 1903 r. Jan Jaroszewicz – polski biskup rzymskokatolicki.
Turystyka |
Jełgawa jest częstym miejscem odwiedzin turystów ze względu na zabytki. Głównym z nich jest klasycystyczny pałac, jeden z najcenniejszych zabytków na Łotwie. Innymi miejscami wartymi zobaczenia są barokowy kościół św. Anny i wieża zniszczonego kościoła św. Trójcy. Ciekawymi budowlami są neoklasycystyczne gmachy Villa Medema i Academia Petrina, w której znajduje się muzeum historii i sztuki im. G. Eliasa.
Miasta partnerskie |
Białystok, Polska
Parnawa, Estonia
Szawle, Litwa
Vejle, Dania
Xinying, Republika Chińska
Alcamo, Włochy
Baranowicze, Białoruś
Berlin, Niemcy
Hällefors, Szwecja
Moskwa, Rosja
Iwano-Frankiwsk, Ukraina
Nacka, Szwecja
Rueil-Malmaison, Francja
Magadan, Rosja
Osoby związane z Jełgawą |
gen. Kazimierz Pułaski – od października 1762 do maja 1763 paź na dworze księcia Karola Krystiana Wettyna
- Konstanty Kurnatowski
Przypisy |
↑ «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā».
Bibliografia |
Aleksander Kraushar, Bourboni na wygnaniu w Mitawie i Warszawie: szkic historyczny: 1798-1805, 1899
Linki zewnętrzne |
- Szczegółowa historia Mitawy w I Rzeczypospolitej, wirtualna mapa okolic, historia okolicznych miast
- zdjęcia z Jełgawy
Mitawa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VI: Malczyce – Netreba. Warszawa 1885.
Mitawa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa 1902.
|
|
Kontrola autorytatywna (city under state jurisdiction in Latvia):
VIAF: 123225432
LCCN: n85238498
GND: 4380740-9
- WorldCat