Egftnjytyk

Valmiera
Centrum miasta
Herb Flaga
Państwo	Łotwa
Okręg (do 2014)	Valmiera
Powierzchnia	18,1 km²
Wysokość	43 m n.p.m.
Populacja (2012) • liczba ludności • gęstość	27 123 1520 os./km²
Kod pocztowy	LV-4201
Położenie na mapie Łotwy Valmiera
57°33′N 25°24′E/57,550000 25,400000
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa
Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża

Valmiera, do 1917 Wolmar – miasto w północno-wschodniej części Łotwy, w Liwonii, nad Gaują, na skrzyżowaniu kilku ważnych dróg, ok. 100 km od Rygi, stolicy kraju, 50 km od granicy z Estonią, stolica okręgu Valmiera, 27 515 mieszkańców (2006).

Historia |

Wolmar i jego okolice to jedne z najwcześniej zasiedlonych terenów na Łotwie. Znaleziska archeologiczne potwierdziły obecność stałych siedzib ludzkich na tym terenie już 9000 lat temu. W XI w. znajdował się tu gród o nazwie Tälava. Murowany zamek w Wolmarze wzniesiony został przez zakon kawalerów mieczowych w roku 1224. Po raz pierwszy jako miasto Wolmar jest wspominany w 1323 roku. Właściwa lokacja miała najprawdopodobniej miejsce co najmniej 40 lat wcześniej, kiedy to mistrz zakonu kawalerów mieczowych Willekin I von Endorp wzniósł tu w 1283 r. kościół. Wieża kościelna dobudowana została w drugiej połowie XIV w. Wolmar był członkiem Hanzy od XIV do XVI wieku. Przynależność do tego związku przyniosła znaczący rozwój handlu i transportu.

Wolmar włączył do Rzeczypospolitej w 1561 roku król Zygmunt August po pakcie wileńskim. W 1601 roku podczas wojny ze Szwecją o Inflanty został zdobyty przez Szwedów i odbity po oblężeniu 19 grudnia przez hetmana Jana Zamoyskiego. Wzięto wtedy do niewoli syna Karola Sudermańskiego Carla Carlssona Gyllenhielma. Ponownie Wolmar Szwedzi zdobyli w 1622 roku podczas IV wojny polsko-szwedzkiej. Rzeczpospolita zrzekła się formalnie Wolmaru w 1660 roku wraz z częścią Inflant w pokoju oliwskim.

Podczas wielkiej wojny północnej Wolmar był zniszczona i spalona w 1702. Następnie miasto dzieliło losy północnej Liwonii. Uruchomienie kolei z Rygi do Pskowa w 1889 r. wpłynęło na rozwój drobnego przemysłu, głównie przetwórstwa rolnego. Po I wojnie światowej miasto znalazło się w granicach niepodległej Łotwy. W okresie międzywojennym Valmiera zasłynęła jako ośrodek sportów lekkoatletycznych, pochodzili stąd znani w kraju chodziarze, np. Jānis Daliņš (1904-1978), sześciokrotny rekordzista świata, zdobywca srebrnego medalu na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles i mistrz Europy z 1934 r. II wojna światowa przyniosła prawie całkowite zniszczenie miasta, zwłaszcza jego zabytkowej części. Podczas okresu ZSRR nieopodal Valmiery znajdowała się baza wojsk lotniczych Liepas.

Obecnie |

Valmiera jest de facto kulturalnym i administracyjnym ośrodkiem Liwonii. Jest jedynym miastem w regionie posiadającym profesjonalny teatr, Valmieras teātris, założony w 1919 roku. W latach 90. XX wieku założono tutaj również regionalną uczelnię, Vidzemes Augstskola. Valmiera stanowi również gospodarcze centrum rejonu. Dominującymi gałęziami przemysłu są przemysł spożywczy, produkcja włókna szklanego, przemysł metalowy, drzewny i meblowy. W planach jest budowa w mieście elektrowni geotermalnej oraz hali sportowej i centrum olimpijskiego.

Sport |

W mieście znajdują się kluby sportowe:

• 
  Valmieras FK (piłka nożna)


• 
  BK Valmiera (koszykówka)

Miasta partnerskie |

• 
  Gmina Høje-Taastrup
  


• 
  Gmina Solna
  


• 
  Halle (Westf.)
  


• 
  Marly
  


• 
  Psków
  


• 
  Viljandi
  


• 
  Zduńska Wola
  

Bibliografia |

• 
  Wolmar w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa 1893.


• „Lettland wie wir es lieben”, Nacionālais APGĀDS, Rīga, 2008, ​ISBN 978-9984-26-372-4​ (s. 79; Valmiera: XI w. – gród Tälava, 1224 r. – zamek, 1283 r. – kościół)


• JarosławJ. Swajdo JarosławJ. i inni, Litwa, Łotwa, Estonia i obwód kaliningradzki, Bielsko-Biała: Pascal, 2000, s. 233-234, ISBN 83-88355-30-9, OCLC 830224638 .

Linki zewnętrzne |

• Valmierai.lv Wiadomości z Valmiery


• Valmiera.lv Strona miejska


• Strona turystyczna o mieście

p • d • e Podział administracyjny Łotwy Gminy Ādaži Agłona Aizkraukle Aizpute Aknīste Aloja Alsunga Alūksnē Amata Ape Auce Babīte Baldone Baltinava Balvi Bauska Beverīna Brocēni Burtnieki Carnikava Cesvaine Cibla Dagda Dobele Dundaga Durbe Dyneburg Ekawa Engure Ērgļi Garkalne Grobiņa Gulbene Ikšķile Iłukszta Inčukalns Jaunjelgava Jaunpiebalga Jaunpils Jēkabpils Jełgawa Kandava Kārsava Ķegums Ķekava Kieś Kocēni Koknese Krasław Krimulda Krustpils Kuldīga Lielvārde Līgatne Limbaži Līvāni Lubāna Lucyn Madona Mālpils Mārupe Mazsalaca Mērsrags Naukšēni Nereta Nīca Ogre Olaine Ozolnieki Pārgauja Pāvilosta Pļaviņas Preiļi Priekule Priekuļi Rauna Riebiņi Roja Ropaži Rucava Rugāji Rūjiena Rundāle Rzeżyca Sala Salacgrīva Salaspils Saldus Saulkrasti Sēja Sigulda Skrīveri Skrunda Smiltene Stopiņi Strenči Talsi Tērvete Tukums Vaiņode Valka Varakļāni Vārkava Vecpiebalga Vecumnieki Viesīte Viļaka Viļāni Windawa Zilupe Miasta wydzielone Dyneburg Jēkabpils Jełgawa Jurmała Lipawa Ryga Rzeżyca Valmiera Windawa

p • d • e Związek Hanzeatycki Wykaz miast hanzeatyckich Region nadreński (Ren – Moza) Dinant Duisburg Düsseldorf Emmerich Grieth KOLONIA[A] Neuss Nijmegen Roermond Tiel Venlo Wessel Zaltbommel Region IJssel i Zuiderzee Arnhem DEVENTER[B] Doesborg Elburg Harderwijk Hasselt Hattem KAMPEN[B] Ommen Stavoren Zutphen Zwolle Wybrzeże Morza Północnego Groningen BREMA[B] Stade Buxtehude HAMBURG[B] Między Renem i Wezerą (Westfalia) Ahlen Allendorf Altena Arnsberg Attendorn Beckum Belecke Bielefeld Blankenstein (Hattingen) Bocholt Bochum Bödefeld Borgentreich Borken Brakel Breckerfeld Brilon Coesfeld Dorsten DORTMUND[A] Drolshagen Dülmen Essen Eversberg Freienohl Fürstenau Geseke Grevenstein Hachen Hagen Haltern Hamm Hattingen Herford Hirschberg Hörde Hüsten Iburg Iserlohn Kallenhardt Kamen Langscheid Lemgo Lüdenscheid Lünen Melle Menden Minden MÜNSTER[B] Neheim Neuenrade Neustadt Nieheim Oldenzaal Olpe OSNABRÜCK[B] Paderborn Peckelsheim Plettenberg Quakenbrück Ratingen Recklinghausen Rheine Rüthen Schwerte SOEST[B] Solingen Sundern Telgte Unna Vörden Vreden Warburg Warendorf Warstein Wattenscheid Werl Werne Westhofen Wetter Wiedenbrück Między Wezerą i Łabą (Dolna Saksonia) Alfeld Aschersleben Bockenem BRUNSZWIK[A] Einbeck Gardelegen GOSLAR[B] Gronau Halberstadt Hameln Hanower Helmstedt HILDESHEIM[B] LÜNEBURG[B] MAGDEBURG[B] Osterburg Quedlinburg Salzwedel Seehausen Stendal Tangermünde Ulzen Werben Niemcy środkowe (na południe do Harzu między górną Wezerą i Soławą) Duderstadt Erfurt Getynga Halle Merseburg Mühlhausen Naumburg Nordhausen Northeim Osterode Uslar Brandenburgia Berlin Brandenburg Frankfurt nad Odrą Havelberg Cölln Kyritz Perleberg Pritzwalk Południowe wybrzeże Bałtyku w granicach cesarstwa Kilonia LUBEKA[A] WISMAR[B] ROSTOCK[B] STRALSUND[B] Greifswald Demmin Gützkow Szczecin Białogard Darłowo Goleniów Gryfice Kamień Kołobrzeg Koszalin Sławno Słupsk Stargard Trzebiatów Wolin Prusy, Polska Braniewo Chełmno GDAŃSK[A] Elbląg KRÓLEWIEC[B] TORUŃ[B] WROCŁAW[B] KRAKÓW[B] Inflanty DORPAT[B] Goldingen Kokenhusen Lemsal Parnawa REWEL[B] Roop RYGA[B] Valmiera Viljandi Wenden Windawa Szwecja Kalmar Nyköping SZTOKHOLM[B] VISBY[A] ↑ abcdef miasto-przywódca rejonu lub okręgu ↑ abcdefghijklmnopqrstuv miasto odegrała poważną rolę w Hanzie