Kazimierz Józef Dąmbski
| ||
 Godziemba | ||
| Rodzina | Dąmbscy | |
| Data urodzenia | 1701 | |
| Data i miejsce śmierci | 25 marca 1765 Warszawa | |
| Ojciec | Andrzej Dąmbski | |
| Matka | Katarzyna Krąkowska | |
| Żona | Jadwiga Dąmbska | |
| Dzieci | Tekla | |
Kazimierz Józef Dąmbski z Lubrańca herbu Godziemba (ur. 1701, zm. 25 marca 1765 w Warszawie) – wojewoda sieradzki.
Spis treści
1 Rodzina
2 Pełnione urzędy
3 Dobra majątkowe
4 Zasługi
5 Bibliografia
6 Przypisy
Rodzina |
Syn Andrzeja (zm. 1734), kasztelana i wojewody brzeskokujawskiego i Katarzyny Krąkowskiej, córki Wojciecha (1650-1717), kasztelana krzywińskiego. Brat jego Paweł Dąmbski (zm. 1783), pełnił urząd kasztelana brzeskokujawskiego.
Poślubił Jadwigę Dąmbską (1710-1767), córkę Wojciecha Andrzeja Dąmbskiego, marszałka nadwornego koronnego. Z małżeństwa urodziło się 6 dzieci: m.in. Karol (1730-1787); Jan Chrzciciel Dąmbski (1731-1812), generał, kasztelan konarsko-kujawski, kowalski, inowrocławski i brzeskokujawski; Ludwik Karol Dąmbski (1731-1783), wojewoda brzeskokujawski; jedna z córek Karolina Katarzyna poślubiła Antoniego Kossowskiego (1701-1771), sekretarza wielkiego koronnego. Kazimierz Józef Dąmbski był pradziadem Michała Hieronima Sumińskiego (1820-1898), polskiego botanika, malarza i kolekcjonera.
Pełnione urzędy |
Początkowo pełnił obowiązki podkomorzego królewskiego od 1729 roku. Od 1730 roku stolnika brzeskokujawskiego. Mianowany chorążym nadwornym koronnym dnia 8 stycznia 1737 roku, następnie na dworze pełnił obowiązki podczaszego koronnego (od 17 grudnia 1738). Od 1748 na stanowisku cześnika wielkiego koronnego. Pełnił urząd starosty bolimowskiego (1738-1746), kłodawskiego, pokrzywnickiego 1750. Nominację na urząd wojewody sieradzkiego otrzymał 18 grudnia 1756 roku.
W 1764 roku jako deputat do paktów konwentów podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa sieradzkiego[1].
Dobra majątkowe |
Właściciel Kuźnic, Kazimierza, Dabrowy, Wólki i Rudnej w województwie sieradzkim (dzisiaj województwo łódzkie). Od 1751 pan na Głuszynie i Dąbie, Pan na Ostrowie, Kaczkowie. w swych majątkach posiadał Jóźwiska, Dąbrówkę, Putusce, Wiosło, Nową Wieś, Mielewo na Pomorzu, Płowce i Dobre na Kujawach. Właściciel zamku Szczurskiego pod Toruniem oraz pięknego pałacu nad Kłodawą.
Zasługi |
W polityce oraz życiu prywatnym człowiek energiczny, prawy, prawdziwy obywatel i gorący patriota często zabierający głos w sprawach państwowych, hojny na rzecz kościołów. Domagał się aukcji wojska i reform skarbowych. Będąc człowiekiem wymownym i poważanym często zabierał głos na sejmach. Na sejmie 9 października 1738 roku mówił otwarcie o upadku Rzeczypospolitej, której przypisywał wojnę domową. Wybrany został jako poseł do papieża Benedykta XIII. Podpisał konfederację generalną warszawską w 1733 roku. Król Polski Stanisław Leszczyński obrał sobie jego jako plenipotenta i 3-krotnie wysyłał do Lunivellu jako swego wysłannika.
Był dobrym gospodarzem dla swych majątków. Pochowany został na Podgórzu w Toruniu.
Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1757 roku w Warszawie.
Bibliografia |
- Hr. Jerzy Dunin-Borkowski "Allmanach Błękitny" (Dąmbscy herbu Godziemba, str. 305-311)
- Hr. Seweryn Uruski "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej" (tom 3, str. 97-123, Dąmbscy herbu Godziemba)
- Adam Boniecki "Herbarz Polski" tom IV, str. 157-181, Dąmbscy herbu Godziemba)
Przypisy |
↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 58.
