Tadeusz Gede










































Tadeusz Gede


Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1911
Tbilisi
Data i miejsce śmierci

4 marca 1982
Warszawa

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 30 czerwca 1952
do 24 października 1956
Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Minister handlu zagranicznego
Okres

od 7 marca 1949
do 21 listopada 1952
Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca

Konstanty Dąbrowski
Odznaczenia

Order Sztandaru Pracy I klasyKrzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia PolskiKrzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia PolskiMedal 10-lecia Polski Ludowej



Grób Tadeusza Gedego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie


Tadeusz Gede (ur. 28 marca 1911 w Tbilisi, zm. 4 marca 1982 w Warszawie) – polski inżynier elektryk, dyplomata i polityk. Poseł na Sejm PRL I, III i IV kadencji, minister handlu zagranicznego (1949–1952), w latach 1952–1956 wiceprezes Rady Ministrów. Wieloletni ambasador i członek KC PZPR.



Życiorys |


W 1934 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W II Rzeczypospolitej działał w Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie” oraz Komunistycznym Związku Młodzieży Polski[1]. W 1945 zastępca kierownika grupy operacyjnej „Pomorze” w Bydgoszczy z polecenia Ministerstwa Przemysłu oraz naczelnik wydziału przemysłowego Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy. W latach 1945–1946 delegat Ministerstwa Przemysłu na Dolny Śląsk, od 1946 wicedyrektor departamentu ekonomicznego, a następnie od 1947 dyrektor departamentu kontroli Ministerstwa Przemysłu i Handlu.


W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1953–1971 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a następnie do 1975 Centralnej Komisji Rewizyjnej. Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I, III i IV kadencji, w latach 1949–1952 minister handlu zagranicznego, a od 1952 do 1956 wiceprezes Rady Ministrów, w okresie 1959–1968 I zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.


W latach 1957–1959 ambasador PRL w Związku Radzieckim i w Mongolii, a od 16 grudnia 1968 do 3 stycznia 1973 w Niemczech Wschodnich.


Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim z Gwiazdą (1964)[2]Orderu Odrodzenia Polski[3] oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej. W jego pogrzebie na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach w dniu 10 marca 1982 uczestniczyli m.in. zastępca przewodniczącego Rady Państwa prof. Kazimierz Secomski oraz wicepremier prof. Zbigniew Madej, który pożegnał zmarłego w imieniu rządu PRL. W imieniu przyjaciół przemawiał Franciszek Blinowski[4].



Przypisy |




  1. „Życie Warszawy”, nr 44 z 8 marca 1982, s. 10 (nekrolog).


  2. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964. 


  3. „Życie Warszawy”, nr 43 z 6–7 marca 1982, s. 2 (nekrolog).


  4. Pogrzeb Tadeusza Gede, „Trybuna Ludu”, nr 59 z 11 marca 1982, s. 2.



Bibliografia |




  • Tadeusz Gede, w: Leksykon historii Polski, Warszawa 1995


  • Tadeusz Gede, w: Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991

  • Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

  • Informacje w BIP IPN












這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna