Albatros C.III







































































































Albatros C.III


Albatros C.III
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie
Producent

Albatros, OAW, LVG
Typ

samolot rozpoznawczy
Konstrukcja

dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe
Załoga
2 osoby
Historia
Data oblotu
1915
Lata produkcji
1916
Dane techniczne
Napęd
1 silnik rzędowy Benz Bz.III lub Mercedes D.III

Moc
112 kW (150 KM) lub 118 kW (160 KM)[1]
Wymiary
Rozpiętość
11 lub 11,7 m[1]
Długość
7,95 m
Wysokość
3,1 m
Powierzchnia nośna
34,37 lub 37,1 m²[1]
Masa

Własna
771 kg (przeciętnie)[1]
inne dane: 825–875 kg

Startowa
1271 kg (przeciętnie)[1]
inne dane: 1350–1380 kg
Osiągi

Prędkość maks.
135–150 km/h (różne egzemplarze)[1]

Prędkość wznoszenia
1,7-1,9 m/s
(1000 m w 5–8 min,
3000 m w 25–45 min[1])

Pułap
3300–3658 m
Zasięg
490 km
Długotrwałość lotu
4 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm, 1 zsynchronizowany karabin maszynowy lMG 08 lub LMG 08/15 (7,92 mm) + do 91 kg bomb
Użytkownicy

 Cesarstwo Niemieckie  Polska  Finlandia  Litwa
Rzuty

Rzuty samolotu

Albatros C.III – niemiecki dwupłatowy samolot wielozadaniowy z okresu I wojny światowej zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie.




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Użycie samolotu w lotnictwie polskim


  • 3 Przypisy


  • 4 Bibliografia


  • 5 Linki zewnętrzne





Historia |




Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie.


Albatros C.III został zaprojektowany przez inż. Schuberta w 1915 roku, będąc rozwinięciem udanego samolotu Albatros C.I, z bardziej opływowym kadłubem i usterzeniem na wzór samolotu Albatros B.III[2]. Przeznaczony był do lotów obserwacyjnych, fotorozpoznania, jako lekki bombowiec oraz do eskorty bombowej. Nosił oznaczenie fabryczne LDDM, od 1919 roku L 10[3]. Najłatwiej dostrzegalną różnicę w stosunku do C.I stanowił zupełnie inny zaokrąglony obrys steru kierunku i usterzenia poziomego. Napęd stanowiły takie same silniki Benz Bz.III 150 KM lub Mercedes D.III 160 KM, lecz dzięki mniejszej masie i bardziej dopracowanej konstrukcji, samolot miał lepsze osiągi, zwłaszcza prędkość wznoszenia i manewrowość. Dodano też stały zsynchronizowany karabin maszynowy pilota[4]. Oprócz zakładów macierzystych i ich filii OAW w Pile, produkowany był na licencji aż przez 6 zakładów: BFW, DFW, Linke-Hofmann, LVG, Hansa (Caspar) oraz Siemens-Schuckertwerke (SSW).


Albatros C.III był uważany za udany samolot, cechował się odporną konstrukcją, stabilnością w locie i dobrą podatnością na stery[2]. Pierwsze 12 samolotów weszło do użytku na froncie w grudniu 1915 roku[5]. Największa ich liczba na froncie była w sierpniu 1916 roku – 354[6]. W większości zostały wycofane z frontu i zastąpione przez nowsze konstrukcje w połowie 1917 roku[5]. Po tej dacie służyły, i były nadal nowo budowane, jako samoloty szkolno-treningowe[5]. Znane są zamówienia ogółem na 2271 samolotów tego typu[6].



Użycie samolotu w lotnictwie polskim |


Polskie lotnictwo użytkowało po wojnie 15 egzemplarzy tego samolotu[4] (w starszej literaturze można znaleźć informacje o 49 samolotach, w tym 38 zakupionych). 10 z nich zdobyto 14-15 listopada 1918 roku na Lotnisku Mokotowskim (był on pierwszym samolotem uruchomionym tam 20 listopada), a dalsze 5 zdobyto podczas powstania wielkopolskiego w 1919 roku na lotnisku Ławica i w hali na Winiarach w Poznaniu[4]. Samoloty służyły bojowo, od jednej do kliku sztuk, w eskadrach: 1., 2., 4., 7., 8. i w Toruńskiej Eskadrze Wywiadowczej[4]. Następnie nieliczne służyły do szkolenia, m.in. w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie (ostatni egzemplarz został wycofany z eksploatacji w 1922 roku)[4].



Przypisy |




  1. abcdefg Grosz 1989 ↓, s. 29.


  2. ab Grosz 1989 ↓, s. 2.


  3. Grosz 1989 ↓, s. 2-3.


  4. abcde Morgała 1997 ↓, s. 18-20.


  5. abc Grosz 1989 ↓, s. 3.


  6. ab Grosz 1989 ↓, s. 28.



Bibliografia |



  • Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 – Tomik 1. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1987. ISBN 83-206-0566-0.

  • Volker, Nemsch: Die Fliegerei des Ersten Weltkrieges. Germany: QAU, 2003. ISBN 3-930571-71-4.

  • Peter M. Grosz: Albatros C.III. Berkhamsted: Albatros Productions, 1989, seria: Windsock Datafile. no.13. ISBN 0-948414-17-0. (ang.)

  • Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X.



Linki zewnętrzne |


  • http://www.airwar.ru











































































































































































這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna