Egftnjytyk

	; Reprezentacja Stanów Zjednoczonych w hokeju na lodzie mężczyzn;
	; ;
Przydomek;	; Team USA, Jankesi;
Związek;	USA Hockey;
Menedżer generalny;	; Jin Johansson;
Trener;	; Jeff Blashill;
Asystent trenera;	; Jack Capuano; Rand Pecknold;
; Skrót IIHF;	; USA;
	Zawodnicy;
Najwięcej występów;	; William Schneider (126);
Najwięcej punktów;	; Pat LaFontaine (140);
; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; Stroje; domowe; ;	; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; Stroje; wyjazdowe; ;
	Mecze;
	; Pierwszy mecz; Stany Zjednoczone 29:0 Szwajcaria ; (Antwerpia, Belgia; 23 kwietnia 1920);
	; Najwyższe zwycięstwo; Stany Zjednoczone 31:1 Włochy ; (St. Moritz, Szwajcaria; 1 lutego 1948);
	; Najwyższa porażka; Szwecja 17:2 Stany Zjednoczone ; (Sztokholm, Szwecja; 12 marca 1963); ZSRR 17:2 Stany Zjednoczone ; (Sztokholm, Szwecja; 15 marca 1969);
	Medale;
	; Igrzyska olimpijskie;
; ;	1960, 1980;
; ;	1920, 1924, 1932, 1952, 1956, 1972, 2002, 2010;
; ;	1936;
	Mistrzostwa świata;
; ;	1933, 1960;
; ;	1931, 1934, 1939, 1950;
; ;	1949, 1962, 1996, 2004, 2013, 2015, 2018;
; ;	; Multimedia w Wikimedia Commons;

Reprezentacja Stanów Zjednoczonych w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Stany Zjednoczone w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo amerykańskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest USA Hockey.

Reprezentacja Stanów Zjednoczonych dwukrotnie triumfowała na igrzyskach olimpijskich (1960, 1980) i na mistrzostwach świata(1933, 1960) oraz ma na koncie jeden triumf w Pucharze Spenglera (1988) oraz w Pucharze Świata (1996).

Reprezentacja Stanów Zjednoczonych jest członkiem tzw. „Big Six” – nieoficjalnej grupy sześciu najsilniejszych drużyn narodowych w hokeju na lodzie, wraz z reprezentacją Czech, reprezentacją Finlandii, reprezentacją Kanady, reprezentacją Rosji i reprezentacją Szwecji^[2].

Spis treści

1 Historia

2 Osiągnięcia
- 2.1 Igrzyska olimpijskie
- 2.2 Mistrzostwa Świata
- 2.3 Canada Cup
- 2.4 Puchar Spenglera
- 2.5 Puchar Świata
- 2.6 TUI Nations Cup
- 2.7 Deutschland Cup

3 Przypisy

4 Linki zewnętrzne

Historia |

Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe kadra narodowa rozegrała dnia 23 kwietnia 1920 roku na Palais de Glace d'Anvers w belgijskiej Antwerpii podczas odbywających się tam letnich igrzysk olimpijskich, wygrywając 29:0 z reprezentacją Szwajcarii. Drużyna była reprezentowana przez drużynę z Uniwersytetu Oksfordzkiego – Oxford Canadians, którzy reprezentowali Kanadę również podczas odbywających się w Brukseli mistrzostw LIGH 1912. Dnia 26 kwietnia 1920 roku, USA Hockey został przyjęty do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF).

Największym sukcesem reprezentacji Stanów Zjednoczonych jest zdobycie mistrzostwa olimpijskiego na turnieju olimpijskim 1980 w Lake Placid. Wówczas reprezentacja składający się z zawodników amatorów pokonała w fazie finałowej m.in. dnia 22 lutego 1980 roku w Herb Brooks Arena głównego faworyta turnieju – reprezentację ZSRR (4:3) – mecz później został nazwany „Cudem na lodzie”.

Chociaż hokej na lodzie nie jest powszechnie popularną dyscypliną sportu w Stanach Zjednoczonych, Cud na lodzie często jest wymieniany jako jedno z najważniejszych wydarzeń w historii amerykańskiego sportu. Reprezentacja Stanów Zjednoczonych zdobyła mistrzostwo olimpijskie również na turnieju olimpijskim 1960 w Squaw Valley, pokonując na nim m.in. reprezentację Czechosłowacji (7:5), reprezentację Szwecji (6:3), reprezentację Kanady (2:1), reprezentację ZSRR (3:2), jednak nie jest popularny tak, jak triumf z turnieju olimpijskiego 1980 i często jest nazywany „Forgotten Miracle” („Zapomniany Cud”)^[3]^[4].

Po „Cudem na lodzie” w Stanach Zjednoczonych nastąpił rozwój talentów w latach 80. i 90., wraz z przyszłymi gwiazdami ligi NHL m.in.: Tony Amonte, Tom Barrasso, Chris Chelios, Brett Hull, Pat LaFontaine, John LeClair, Brian Leetch, Mike Modano, Mike Richter, Jeremy Roenick, Kevin Stevens, Keith Tkachuk, Doug Weight. W latach 1981–1994 reprezentacja Stanów Zjednoczonych nie zdobyła ani jednego medalu na żadnym turnieju olimpijskim oraz w turnieju o mistrzostwo świata. W 1996 roku reprezentacja Stanów Zjednoczonych z zawodnikami ligi NHL w składzie triumfowała w Pucharze Świata 1996 rozgrywanym w Filadelfii i w Montrealu. Sześć lat później, w 2002 władze MKOl-u oraz ligi NHL umożliwiły zawodnikom tej ligi udział w turnieju olimpijskim 2002 w Salt Lake City, podczas których reprezentacja Stanów Zjednoczonych wraz z zawodnikami ligi NHL w składzie zdobyła srebrny medal. Jednak w 2006 roku sporo zawodników wraz z wiekiem straciło swoje umiejętność lub zrezygnowało ze startu w turnieju olimpijskim 2006 w Turynie, na którym reprezentacja Stanów Zjednoczonych zajęła rozczarowujące zdaniem wielu ekspertów 8. miejsce, jednak to był zespół, w skład którego wchodzili młodzi zawodnicy ligi NHL tacy jak m.in.: Rick DiPietro, John-Michael Liles, Jordan Leopold.

Na turnieju olimpijskim 2010 w Vancouver reprezentacja Stanów Zjednoczonych mająca w składzie takich zawodników jak m.in.: David Backes, Dustin Brown, Jack Johnson, Patrick Kane, Phil Kessel, Zach Parise, Joe Pavelski, Bobby Ryan, Paul Stastny, Ryan Suter, Brian Rafalski, Jamie Langenbrunner – kapitan, po przegranej w dogrywce (3:2) z reprezentacją Kanady w meczu finałowym zdobyła srebrny medal. Mecz ten oglądało łącznie 27,6 miliona osób w Stanach Zjednoczonych od czasu tzw. „Cudem na lodzie”, licząc również finały Pucharu Stanleya oraz NHL Winter Classic^[5]. Jednak kilka miesięcy później, podczas odbywających się w Niemczech mistrzostw świata Elity 2010 reprezentacja Stanów Zjednoczonych zanotowała swój najgorszy start w historii, zajmując dopiero 13. miejsce, po trzech wygranych w fazie o utrzymanie, dzięki czemu utrzymała się w Elicie i wystartowała w mistrzostwach świata Elity 2011 na Słowacji.

Osiągnięcia |

Igrzyska olimpijskie |

1920 – Srebrny medal (turniej podczas letnich igrzysk olimpijskich)

1924 – Srebrny medal

1928 – Nie uczestniczyli

1932 – Srebrny medal

1936 – Brązowy medal

1948 – dyskwalifikacja

1952 – Srebrny medal

1956 – Srebrny medal

1960 – Złoty medal

1964 – 5. miejsce

1968 – 6. miejsce

1972 – Srebrny medal

1976 – 5. miejsce

1980 – Złoty medal

1984 – 7. miejsce

1988 – 7. miejsce

1992 – 4. miejsce

1994 – 8. miejsce

1998 – 6. miejsce

2002 – Srebrny medal

2006 – 8. miejsce

2010 – Srebrny medal

2014 – 4. miejsce

Mistrzostwa Świata |

1930 – Nie uczestniczyli

1931 – Srebrny medal

1932 – Brązowy medal

1933 – Złoty medal

1934 – Srebrny medal

1935 – Nie uczestniczyli

1936 – Nie uczestniczyli

1937 – Nie uczestniczyli

1938 – 7. miejsce

1939 – Srebrny medal

1947 – 5. miejsce

1949 – Brązowy medal

1950 – Srebrny medal

1953 – Nie uczestniczyli

1954 – Nie uczestniczyli

1955 – 4. miejsce

1957 – Nie uczestniczyli

1958 – 5. miejsce

1959 – 4. miejsce

1960 – Złoty medal

1961 – 6. miejsce

1962 – Brązowy medal

1963 – 8. miejsce

1965 – 6. miejsce

1966 – 6. miejsce

1967 – 5. miejsce

1969 – 6. miejsce: spadek

1970 – 7. miejsce (1. w Grupie B)

1971 – 6. miejsce: spadek

1972 – 8. miejsce (2. w Grupie B)

1973 – 8. miejsce (2. w Grupie B)

1974 – 7. miejsce (1. w Grupie B)

1975 – 6. miejsce

1976 – 4. miejsce

1977 – 6. miejsce

1978 – 6. miejsce

1979 – 7. miejsce

1981 – 5. miejsce

1982 – 8. miejsce: spadek

1983 – 9. miejsce (1. w Grupie B)

1985 – 4. miejsce

1986 – 6. miejsce

1987 – 7. miejsce

1989 – 6. miejsce

1990 – 5. miejsce

1991 – 4. miejsce

1992 – 7. miejsce

1993 – 6. miejsce

1994 – 4. miejsce

1995 – 6. miejsce

1996 – Brązowy medal

1997 – 6. miejsce

1998 – 12. miejsce

1999 – 6. miejsce

2000 – 5. miejsce

2001 – 4. miejsca

2002 – 7. miejsce

2003 – 13. miejsce

2004 – Brązowy medal

2005 – 6. miejsce

2006 – 7. miejsce

2007 – 5. miejsce

2008 – 6. miejsce

2009 – 4. miejsce

2010 – 13. miejsce

2011 – 8. miejsce

2012 – 7. miejsce

2013 – Brązowy medal

2014 – 6. miejsce

2015 – Brązowy medal

2016 – 4. miejsce

2017 – 5. miejsce

2018 – Brązowy medal

Canada Cup |

1976 – 5. miejsce

1981 – 4. miejsce

1984 – 2. miejsce

1987 – 5. miejsce

1991 – 2. miejsce

Puchar Spenglera |

1988 – 1. miejsce

Puchar Świata |

1996 – 1. miejsce

2004 – Półfinał

2016 – 7. miejsce

TUI Nations Cup |

2005 – 2. miejsce

Deutschland Cup |

2002 – 2. miejsce

2003 – 1. miejsce

2004 – 1. miejsce

2005 – 3. miejsce

2007 – 2. miejsce

Przypisy |

↑ http://reports.iihf.hockey/Hydra/416/IHM4160USA_33_1_0_USA.pdf.

↑ NHL announces World Cup of Hockey for 2016 [data dostępu:2015-01-24] (ang.).

↑ Hockey’s miracle before the 'Miracle' [data dostępu: 2010-02-08] (ang.).

↑ The Morning Skate: The Forgotten Miracle of 1960 [data dostępu: 2009-12-11] (ang.).

↑ Minor Miracle on Ice: A Stunning Audience [data dostępu: 2010-03-01] (ang.).

Linki zewnętrzne |

Oficjalna strona amerykańskiego hokeja

USA na stronie IIHF

[1] ttp://reports.iihf.hockey/Hydra/416/IHM4160USA_33_1_0_USA.pdf.

[2] NHL announces World Cup of Hockey for 2016 [data dostępu:2015-01-24] (ang.).

[3] Hockey’s miracle before the 'Miracle' [data dostępu: 2010-02-08] (ang.).

[4] The Morning Skate: The Forgotten Miracle of 1960 [data dostępu: 2009-12-11] (ang.).

[5] Minor Miracle on Ice: A Stunning Audience [data dostępu: 2010-03-01] (ang.).

搜尋此網誌