Mieczysław Ledóchowski
.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}
| ||
| Kardynał prezbiter Prymas Polski | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | Prusy | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1822 Górki | |
| Data i miejsce śmierci | 22 lipca 1902 Rzym | |
| Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary | ||
| Okres sprawowania | 1892–1902 | |
| Arcybiskup metropolita gnieźnieński i poznański | ||
| Okres sprawowania | 1866–1886 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Prezbiterat | 13 lipca 1845 | |
Nominacja biskupia | 30 września 1861 | |
Sakra biskupia | 3 listopada 1861 | |
Kreacja kardynalska | 15 marca 1875 Pius IX | |
Kościół tytularny | S. Mariae de Aracoeli S. Lorenzo in Lucina | |
| Odznaczenia | ||
      | ||
| |||||||||
| Data konsekracji | 3 listopada 1861 | ||||||||
| Konsekrator | Camillo di Pietro | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Salvatore Vitelleschi Alessandro Franchi | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Pomnik w Ostrowie Wlkp. (1925/1984)
Mieczysław Ledóchowski herbu Szaława, właśc. hrabia Mieczysław Jan Halka-Ledóchowski (ur. 29 października 1822 w Górkach, zm. 22 lipca 1902 w Rzymie) – polski biskup rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita gnieźnieński i poznański oraz prymas Polski w latach 1866–1886, prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary w latach 1892–1902, kardynał prezbiter od 1875.
Spis treści
1 Życiorys
2 Odznaczenia
3 Przypisy
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Urodził się w Górkach (parafia św. Wawrzyńca w Olbierzowicach) koło Klimontowa jako syn hrabiego Józefa Zachariasza Ledóchowskiego i Rozalii z Zakrzewskich. Uczył się w gimnazjach w Radomiu i Warszawie, a następnie w warszawskim Seminarium Świętokrzyskim. Studia rozpoczął jednocześnie na Uniwersytecie Gregoriańskim i w Accademia dei Nobili Ecclesiastici w Rzymie, kończąc je w 1847 uzyskaniem tytułu doktora obojga praw. Jeszcze podczas studiów w 1845 przyjął święcenia kapłańskie. Po studiach rozpoczął pracę w dyplomacji watykańskiej, działając m.in. w Belgii, Portugalii i Ameryce Południowej. W latach 1856–1861 był delegatem apostolskim w Boliwii, Ekwadorze, Kolumbii, Peru i w Wenezueli[1].
W 1861 otrzymał sakrę biskupią jako tytularny arcybiskup tebański. W 1864 papież Pius IX uczynił Ledóchowskiego biskupem koadiutorem przy arcybiskupie metropolicie poznańskim i gnieźnieńskim Leonie Przyłuskim. Pomimo oporu zarówno kapituły poznańskiej jak i gnieźnieńskiej oraz sprzeciwu lokalnych władz pruskich 24 kwietnia 1866, po śmierci poprzednika, objął oba trony biskupie.
W pierwszym okresie sprawowania urzędu zyskał sobie życzliwość władz pruskich, zobowiązując się do powstrzymywania Kościoła od popierania ruchów narodowych, zwiększenia udziału Niemców w zarządzie diecezji i wychowaniu kleryków w duchu lojalności wobec państwa pruskiego. Podczas wyborów w 1867 i w okresie kampanii przedwyborczej zakazywał organizowania nabożeństw o charakterze narodowym, a także walczył z działaczami, szczególnie liberalnymi, takimi jak Karol Libelt. Zyskał sobie w tym czasie tak duże zaufanie władz pruskich, że doprowadził do dymisji niesprzyjających mu urzędników władz lokalnych. Równocześnie w społeczeństwie polskim traktowany był niechętnie lub wręcz wrogo. Podczas soboru watykańskiego I prowadził aktywną działalność na rzecz utrzymania świeckiej władzy papieża.
Od całkowicie ugodowej polityki Ledóchowski odszedł dopiero w okresie kulturkampfu, gdy w 1873 nie zgodził się na zniesienie języka polskiego w nauce religii, a także mianował urzędników diecezjalnych wbrew zaleceniom władz niemieckich. Nie zgodził się również na państwową kontrolę kształcenia księży, co doprowadziło do zamknięcia seminariów w Poznaniu i Gnieźnie. Pomimo wysokich kar finansowych nie zaprzestał działalności na rzecz utrzymania niezależności Kościoła od państwa, co doprowadziło w końcu do uwięzienia go w 1874 w Ostrowie Wielkopolskim. Uwięzienie sprawiło, że stał się bardzo popularny wśród polskich diecezjan. Jego polityka przez cały ten czas była wspierana przez papieża, co zostało potwierdzone nadaniem mu w 1875 godności kardynała. Nominację kardynalską miał mu potajemnie dostarczyć ks. Edmund Radziwiłł. Kardynałów, w myśl prawa niemieckiego traktowano na równi z członkami rodziny królewskiej i nie można ich było więzić, więc w 1876 zwolniono arcybiskupa, nakazując jednocześnie opuszczenie kraju. Ledóchowski udał się do Watykanu, skąd zarządzał diecezjami przez tajnych delegatów. W 1878 jako jedyny kardynał polski w XIX wieku wziął udział w konklawe, podczas dwóch pierwszych głosowań otrzymał po jednym głosie. Głosował na niego belgijski prymas kardynał Victor August Dechamps, który w ten sposób chciał uhonorować jego postawę podczas uwięzienia. Został bliskim współpracownikiem wybranego wówczas papieża Leona XIII. W latach 1884–1885 stał na czele Sekretariatu ds. Memoriałów, a 1885–1892 na czele Sekretariatu ds. Brewe Apostolskich. Gdy rozpoczęły się negocjacje między Niemcami a Watykanem, kardynał musiał się w 1886 zrzec arcybiskupstw. Pozostał w Watykanie, piastując różnorodne stanowiska, w tym od 1892 prefekta Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Pomimo zrzeczenia się godności metropolity poznańsko-gnieźnieńskiego nadal interesował się życiem politycznym Wielkopolski, wspierając nurty konserwatywne i ugodowe, co przyczyniło się do złagodzenia pod koniec jego życia konfliktu z władzami niemieckimi. W 1896 został protoprezbiterem Kolegium Kardynałów, zyskując tym samym prawo promocji do rangi kardynała biskupa pierwszej wakującej diecezji suburbikarnych. Odmówił jednak skorzystania z tego prawa twierdząc, że po wymuszonej rezygnacji z archidiecezji poznańskiej i gnieźnieńskiej nie chce być już biskupem żadnej diecezji.
Zmarł 22 lipca 1902 w Rzymie. W 1927 jego prochy spoczęły w katedrze poznańskiej. Jego serce znajduje się za ozdobną płytą z jego wizerunkiem w katedrze gnieźnieńskiej[2]. W Ostrowie uhonorowany pomnikiem przed konkatedrą św. Stanisława.
Odznaczenia |
Odznaczony m.in. hiszpańskim Orderem Izabeli Katolickiej, portugalskim Orderem Niepokalanego Poczęcia, pruskim Orderem Orła Czerwonego, perskim Orderem Lwa i Słońca i Krzyżem Wielkim Orderem Grobu Świętego[3].
Baliw Wielkiego Krzyża Zakonu Maltańskiego i jego protektor[4].
Przypisy |
↑ Mieczysław Ledóchowski (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2017-07-30].
↑ Serce kardynała Ledóchowskiego. „Kurjer Lwowski”. Rok 20, nr 263, s. 3, 1902-09-22. [dostęp 2017-08-18].
↑ Z.A. Judycki. Polacy w świecie. „Kwartalnik biograficzny Polonii”. Paryż, nr 1/1992. s. 40.
↑ T.W. Lange: Szpitalnicy, Joannici, Kawalerowie Maltańscy. Warszawa: 1999, s. 144.
Bibliografia |
Gąsiorowski A., Topolski J. (red.), Wielkopolski słownik biograficzny, PWN, Warszawa – Poznań 1983, ISBN 83-01-02722-3.
Linki zewnętrzne |
Nota biograficzna Mieczysława Ledóchowskiego na stronie archidiecezji gnieźnieńskiej [dostęp 2012-07-03]
Mieczysław Ledóchowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2012-01-15]
| ||||||||
| ||||||
| ||||||||
| |||||||||||||||||
| ||||||||||||||
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 0884 8186
VIAF: 32029864
LCCN: n98092963
GND: 119066459
BnF: 121267681
NKC: xx0206629
- WorldCat
