Franco Zeffirelli




























Franco Zeffirelli


Ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko
 Gianfranco Corsi
Data i miejsce urodzenia
 12 lutego 1923
Florencja
Zawód
 reżyser, scenograf, projektant kostiumów, producent filmowy, aktor
Lata aktywności
 od 1957
Odznaczenia

Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001)Złoty Medal Kultury i Sztuki (Włochy)Honorowy Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Franco Zeffirelli [ˈfraŋko dzeffiˈrɛlli], właśc. Gian Franco Corsi Zeffirelli[1] (ur. 12 lutego 1923[2] we Florencji[3]) – włoski reżyser filmowy, a także scenograf, projektant kostiumów, producent i aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. Laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej za najlepszą scenografię za film Traviata (1984).




Spis treści






  • 1 Życiorys


    • 1.1 Wczesne lata


    • 1.2 Kariera


    • 1.3 Życie prywatne




  • 2 Filmografia


  • 3 Przypisy


  • 4 Bibliografia





Życiorys |



Wczesne lata |


Urodził się we Florencji jako syn Alaide Garosi, projektantki mody, i Ottorino Corsiego[4], handlarza wełny i jedwabiu. Kiedy miał sześć lat, w 1929 zmarła jego matka. Później został umieszczony pod opieką angielskiej guwernantki, która uczyła go języka angielskiego i literatury angielskiej[5].


W 1941 ukończył Akademię Sztuk Pięknych (Accademia di Belle Arti Firenze) we Florencji. Następnie studiował sztukę i architekturę na Uniwersytecie Florenckim. Po wybuchu II wojny światowej, walczył jako partyzant, zanim spotkał się z brytyjskimi żołnierzami z 1. batalionu Scots Guards i stał się ich tłumaczem. Po wojnie kontynuował studia na Uniwersytecie we Florencji, ale kiedy zobaczył Henryka V (1944) Laurence’a Oliviera, zwrócił swoją uwagę w stronę teatru.



Kariera |


W roku 1947 przyłączył się do trupy teatralnej Morelli-Stoppa, kierowanej przez Luchino Viscontiego, potem pracował jako jego asystent. Karierę filmową rozpoczął jako aktor rolą Filippo Carrone w dramacie Posłanka Angelina (L’Onorevole Angelina, 1947) Luigi Zampy.


Był scenografem i asystentem reżysera m.in. takich przedstawień jak: Tramwaj zwany pożądaniem Tennessee Williamssa (1948), Troilus i Kressyda Williama Szekspira (1949), Trzy siostry Antona Czechowa (1951).


Debiutował jako reżyser teatralny w roku 1950 spektaklem Lulù Carla Bertolazziego, następnie reżyserował opery i przedstawienia teatralne wystawiane w Londynie, Mediolanie i Nowym Jorku.


Po raz pierwszy reżyserował na dużym ekranie Poskromienie złośnicy Szekspira (1967) z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem. Rok później zrealizował film Romeo i Julia według sztuki Szekspira (1968), który przyniósł mu nominację do nagrody Oscara za reżyserię.


Kolejne jego filmy to m.in.: Brat Słońce, siostra Księżyc (1972) o świętym Franciszku z Asyżu, Jezus z Nazaretu (1977) i Hamlet (1990) z Melem Gibsonem w roli tytułowej.


W 1999 roku Franco Zeffirelli otrzymał Kryształowego Globusa na Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach za wybitny wkład w światową kinematografię[6].


W listopadzie 2004 otrzymał honorowy brytyjski tytuł szlachecki[7].



Życie prywatne |


Jest daleko spokrewniony z Leonardem da Vinci (przez potomków przyrodniego rodzeństwa malarza)[8][9].


W 1996 dokonał publicznego coming outu i otwarcie przyznał się do swojej orientacji homoseksualnej[10][11]. Wyjaśnił, że zaczął postrzegać swój homoseksualizm, kiedy miał 14 lub 15 lat. Swoje pierwsze homoseksualne doświadczenie z młodym wiejskim chłopcem Vierim podczas wojny, kiedy przebywał z partyzantami w lasach Florencji, opisał w wywiadzie dla tygodnika „Libero”. W 2007 ujawnił, że przeżył wielką miłość z Luchino Viscontim, o czym napisał także w swojej „Autobiografíi”[12]. Z kolei reżyser Bruce Robinson twierdził, że podczas kręcenia Romea i Julii (1968), gdzie wówczas on grał rolę Benvolio, doświadczył niechcianych zalotów przez Zeffirellego. Robinson wyjaśniał także, że postać lubieżnego Wujka Monty’ego (w tej roli Richard Griffiths) w swoim filmie Withnail i ja (Withnail & I, 1987) oparł na osobie Zeffirellego[13][14][15].


Franco Zeffirelli został członkiem włoskiego senatu od 1996 roku reprezentującym prawicową partię Forza Italia. Sprzeciwiał się również istnieniu Ministerstwa Kultury, jako reliktu epoki totalitaryzmu.



Filmografia |

































































































Rok
 Tytuł

1957
Camping

1964
Maria Callas w Covent Garden (Maria Callas at Covent Garden; film dokumentalny)

1965
Cyganeria (La Bohème) – scenografia

1966
Per Firenze (film dokumentalny TV)

1967
Poskromienie złośnicy (The Taming of the Shrew)

1968
Romeo i Julia (Romeo and Juliet)

1972
Brat Słońce, siostra Księżyc (Fratello sole, sorella luna)

1977
Jezus z Nazaretu (Jesus of Nazareth)

1979
Mistrz (The Champ)

1981
Niekończąca się miłość (Endless Love)

1982
Pajace (Pagliacci, TV)

La Traviata

Rycerskość wieśniacza (Cavalleria rusticana, TV)

1986
Otello

1988
Młody Toscanini (Il giovane Toscanini)

1989
12 registi per 12 città

1990
Hamlet

1991
The King of Ads – „Annabella Pavia commercial” (film dokumentalny)

1992
Don Carlo (TV)

1993
Rozterki serca (Storia di una capinera)

1996
Jane Eyre

1999
Herbatka z Mussolinim (Tea with Mussolini)

2002
Wieczna Callas (Callas Forever)

2009
Omaggio a Roma (film krótkometrażowy)


Przypisy |




  1. ↑ Franco Zeffirelli (wł.). MYmovies. [dostęp 2016-07-29].


  2. ↑ Franco Zeffirelli (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-30].


  3. ↑ Franco Zeffirelli – Regizor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2016-07-30].


  4. ↑ Ottorino Corsi (deceased) – Genealogy (ang.). Geni. [dostęp 2016-07-30].


  5. ↑ #BornThisDay: Director, Franco Zeffirelli (ang.). World of Wonder. [dostęp 2016-07-30].


  6. ↑ A brief Festival history (ang.). [dostęp 2008-10-26].


  7. ↑ UK honour for director Zeffirelli (ang.). BBC. [dostęp 2008-10-26].


  8. ↑ Legenda włoskiego kina potomkiem Leonarda da Vinci, TVN24.pl [dostęp 2016-05-06] .


  9. ↑ Scoperti 35 discendenti di Leonardo da Vinci: c'è anche Zeffirelli (wł.). gds.it. [dostęp 2016-07-30].


  10. ↑ Zeffirelli, Franco (b. 1923) (ang.). Encyclopedia of Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, and Queer. [dostęp 2008-10-26].


  11. ↑ Zeffirelli tells all about priest’s sexual assault (ang.). The Guardian. [dostęp 2016-07-30].


  12. ↑ Franco Zeffirelli narra su primera experiencia homosexual (hiszp.). Elmundo. [dostęp 2016-07-30].


  13. ↑ Romeo and Juliet review – Zeffirelli’s honey-drenched Shakespeare (ang.). The Guardian. [dostęp 2016-07-30].


  14. ↑ Withnail & I (ang.). TCM.com. [dostęp 2016-07-30].


  15. ↑ Will Self Meets Withnail And I DIrector Bruce Robinson (ang.). Esquire. [dostęp 2016-07-30].



Bibliografia |




  • Franco Zeffirelli w bazie IMDb (ang.)


  • Franco Zeffirelli w bazie Filmweb


  • Franco Zeffirelli w bazie Notable Names Database (ang.)

























p • d • e

Filmy w reżyserii Franca Zeffirellego
1960-69


  • Poskromienie złośnicy (1967)


  • Romeo i Julia (1968)
1970-79

  • Brat Słońce, siostra Księżyc (1972)


  • Jezus z Nazaretu (1977)


  • Mistrz (1979)

    		•
    1980-89

  • Niekończąca się miłość (1981)


  • Pajace (1982)


  • Rycerskość wieśniacza (1982)


  • La Traviata (1983)


  • Otello (1986)


  • Młody Toscanini (1988)

    		•
    1990-99

  • Hamlet (1990)


  • Rozterki serca (1993)


  • Jane Eyre (1996)


  • Herbatka z Mussolinim (1999)

    		•
    2000-09

  • Wieczna Callas (2002)

    		•








    -

    這個網誌中的熱門文章

    12.7 cm/40 Type 89 naval gun

    圖片
    12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
    閱讀完整內容

    Shark

    圖片
    For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
    閱讀完整內容

    Wiciokrzew

    圖片
    Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
    閱讀完整內容