Tyczenie lokalizacyjne




Tyczenie lokalizacyjne – zespół czynności pomiarowych mających na celu wskazanie w terenie lub na realizowanym obiekcie budowlanym punktów o założonym położeniu w przyjętym układzie odniesienia[1]. Wyznaczenie punktów o zaprojektowanych współrzędnych geodezyjnych względem osnowy realizacyjnej.



Charakterystyka |



  • tyczenie lokalizacyjne ma wskazać położenie obiektu budowlanego w terenie względem innych obiektów,

  • wykonywane jest w oparciu o osnowę realizacyjną,

  • tyczeniu podlegają główne punkty osiowe,

  • dokładność z reguły nie mniejsza niż 10 cm,

  • szkic tyczenia jako potwierdzenie wykonania jest przekazywany wykonawcy,

  • geodeta dokonuje wpisu w dzienniku budowy potwierdzającego wykonanie tyczenia.



Metody |



  1. biegunowa (długość celowej musi być mniejsza niż odległość do punktu nawiązania),

  2. ortogonalna (domiary jak najkrótsze),

  3. przedłużenie prostej (nie powinno przekraczać 1/3 długości bazy).

  4. wcięcie kątowe w przód

  5. metoda trygonometryczna

  6. metoda przecięć

  7. metoda teogrametryczna (z wykorzystaniem 3 teodolitów optycznych)


Jeśli spełni się zalecenia, układ błędów jest najbardziej korzystny, trzeba tak projektować osnowę, aby było możliwe zachowanie tych warunków.



Przypisy |




  1. Dz.U. z 2011 r. nr 263, poz. 1572








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna