Abolicjonizm






Arabscy łowcy niewolników


Abolicjonizm (z łac. abolitio 'zniesienie, umorzenie' i -izm z gr. ισμός ismos 'wiedza')[1] – w XVIII i XIX wieku ruch społeczno-polityczny i ideowy w Europie (głównie w Wielkiej Brytanii i Francji) i obu Amerykach (głównie w USA), stawiający sobie za zadanie zniesienie niewolnictwa i związanego z nim handlu czarnoskórą ludnością afrykańską.


Został zapoczątkowany przez kwakrów żyjących w angielskich koloniach na kontynencie północnoamerykańskim[2]. Zyskał poparcie czołowych autorytetów filozoficznych Europy, przede wszystkim angielskich i francuskich filozofów Oświecenia. Pierwsze towarzystwa abolicyjne powstały w 2. połowie XVIII wieku – w 1753 w Wielkiej Brytanii, w 1775 w USA, i w 1788 we Francji. Wybitnymi działaczami abolicjonizmu byli m.in. G. Sharp i Th. Clarkson (Wlk. Brytania), Benjamin Franklin, A. Benezet i B. Rush (USA), H. Gregoire i Jacques Pierre Brissot de Warville (Francja).


W okresie rewolucji francuskiej 1789-1799 na mocy decyzji Konwentu Narodowego z 4 lutego 1794 Francuzom zakazano handlu niewolnikami i zniesiono niewolnictwo w koloniach francuskich. Była to pierwsza decyzja w tej sprawie podjęta przez władze państwowe. Została ona jednak odwołana 20 maja 1802 przez Napoleona Bonaparte. Znacznie większy wpływ na sytuację niewolników w koloniach (już tylko francuskich) miało zwycięskie powstanie niewolników we francuskiej kolonii Saint-Domingue (wybuchło w nocy z 22 na 23 sierpnia 1791), które doprowadziło w roku 1804 do proklamowania niepodległego Haiti, państwa byłych niewolników, na które powoływali się odtąd często abolicjoniści.


Istotny wpływ na losy niewolnictwa miała polityka Wielkiej Brytanii, gdzie w 1807 uchwalono zakaz udziału obywateli brytyjskich w handlu niewolnikami, w 1833 zniesiono niewolnictwo w części kolonii brytyjskich (ostatecznie w 1843), a w połowie lat 60. XIX wieku doprowadzono do likwidacji transatlantyckiego handlu niewolnikami. Również Francja w początkach 1848 na wniosek François Arago zniosła niewolnictwo w swoich koloniach.


W USA walka o abolicję była trudna ze względu na oparcie na niewolnictwie plantacyjnej gospodarki południowych stanów – zaniepokojone zamachem na swój dotychczasowy tryb życia i wyborem Abrahama Lincolna na prezydenta ogłosiły secesję, co w konsekwencji doprowadziło do wybuchu wojny secesyjnej. W 1863 proklamowana została emancypacja Murzynów zamieszkujących południowe stany, natomiast w 1865 roku 13. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych zniosła niewolnictwo na terenie całego kraju.


W Ameryce Południowej kraje uzyskujące niepodległość same znosiły niewolnictwo, kolejno: Chile 1823, Meksyk 1829, Boliwia 1831, Urugwaj 1842, Ekwador 1851, Peru i Wenezuela 1854; na Kubie dokonał tego w 1880 rząd hiszpański. W Brazylii w 1880 zostało założone Brazylijskie Stowarzyszenie do Walki z Niewolnictwem, a w 1888 parlament zniósł ostatecznie niewolnictwo.



Zobacz też |










  • Zniesienie niewolnictwa


Przypisy |




  1. Słownik Wyrazów Obcych


  2. Kazimierz Bem Język religijny w sporze o niewolnictwo w XVIII i XIX wieku w USA (www.opentheology.org)



Bibliografia |


  • David Nathaniel Gellman: Emancipating New York: The Politics of Slavery And Freedom, 1777–1827. Louisiana State Univ Press, 2006. ISBN 0-8071-3174-1.








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Shark

Wiciokrzew