Oscar Peterson









































Oscar Emmanuel Peterson


Ilustracja
Oscar Peterson (1977)
Data
i miejsce urodzenia
15 sierpnia 1925
Montreal
Data
i miejsce śmierci
23 grudnia 2007
Mississauga

Instrumenty
fortepian

Gatunki
jazz
Zawód
 pianista i kompozytor
Aktywność
 1945-2007

Wydawnictwo
Verve, Pablo
Odznaczenia

Order Kanady – Towarzysz (Companion)Order Kanady – Oficer (Officer)Order of OntarioKawaler Narodowego Orderu Quebecu (Kanada)Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Strona internetowa

Oscar Emmanuel Peterson (ur. 15 sierpnia 1925 w Montrealu, zm. 23 grudnia 2007 w Mississauga) – kanadyjski pianista jazzowy i kompozytor. Posiada w swoim dorobku ponad 200 płyt oraz siedem nagród Grammy.


Był swingującym improwizatorem. Silna lewa ręka Petersona, szczególnie wyróżniająca się w grze solowej, wskazuje, że czerpał inspirację nie tylko od Arta Tatuma, lecz również od jego poprzedników: Fatsa Wallera i Jamesa P. Johnsona z ich potężnymi liniami basowymi[1].


Oscar Peterson, którego trio było początkowo nowocześniejszą wersją trzyosobowych zespołów King Cole’a i Tatuma, skłaniał się w kierunku zasady integracji, aż do czasu, kiedy najpierw stracił swojego pierwszego gitarzystę, Herba Ellisa (1959), a potem kontrabasistę Raya Browna (1966). Od końca lat 60. jego trio prezentowało jedynie muzykę fortepianową z akompaniamentem rytmicznym.




Spis treści






  • 1 Wybrana dyskografia


  • 2 Przypisy


  • 3 Bibliografia


  • 4 Linki zewnętrzne





Wybrana dyskografia |



  • 1945 I Got Rhythm

  • 1947 Rockin’ in Rhythm

  • 1950 Oscar Peterson At Carnegie Hall

  • 1951 Oscar Peterson Plays Cole Porter

  • 1952 Lester Young – The President Plays with the Oscar Peterson Trio

  • 1952 Oscar Peterson Plays Duke Ellington

  • 1956 At the Stratford Shakespearean Festival

  • 1959 A Jazz Portrait of Frank Sinatra

  • 1959 The Jazz Soul of Oscar Peterson

  • 1959 Oscar Peterson Plays the Duke Ellington Song Book

  • 1959 Oscar Peterson Plays the George Gershwin Song Book

  • 1959 Oscar Peterson Plays the Cole Porter Song Book

  • 1959 Oscar Peterson Plays Porgy and Bess

  • 1964 Oscar Peterson Trio + One

  • 1964 We Get Requests

  • 1967 Jazz at the Philharmonic – The Greatest Jazz Concert in the World

  • 1968 My Favorite Instrument

  • 1969 Motions and Emotions

  • 1969 Hello Herbie

  • 1970 Oscar Peterson in Paris

  • 1970 Tristeza on Piano

  • 1970 Another Day

  • 1970 Oscar Peterson, Milt Jackson – Reunion Blues

  • 1972 The Oscar Peterson Trio in Tokyo

  • 1972 Solo

  • 1982 Freedom Song The Oscar Peterson Big 4 in Japan '82 (Oscar Peterson, Joe Pass, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Martin Drew)

  • 1983 A Tribute to My Friends

  • 1983 If You Could See Me Now

  • 1986 Benny Carter Meets Oscar Peterson

  • 1984 Easter Suite

  • 1990 The Legendary Oscar Peterson Trio Encore at the Blue Note

  • 1990 The Legendary Oscar Peterson Trio Live at the Blue Note

  • 1990 The Legendary Oscar Peterson Trio Saturday Night at the Blue Note

  • 1990 The Legendary Oscar Peterson Trio Last Call at the Blue Note

  • 1992 Exclusively for My Friends

  • 1994 Side by Side (Oscar Peterson, Itzhak Perlman)

  • 1994 Some of My Best Friends Are... ...The Piano Players (Ray Brown)

  • 1995 The More I See You (Oscar Peterson, Benny Carter, Clark Terry, Ray Brown)

  • 1995 An Oscar Peterson Christmas

  • 1996 Oscar in Paris

  • 1996 Live at the Town Hall

  • 1999 Oscar Peterson Plays the Duke Ellington Song Book (1999)

  • 1999 A Summer Night in Munich

  • 1999 My Personal Choice

  • 2000 Trail of Dreams: A Canadian Suite

  • 2001 Oscar’s Ballads

  • 2004 A Night in Vienna



Przypisy |




  1. ↑ Oscar Peterson (ang.).



Bibliografia |


  • Joachim ErnstJ.E. Berendt Joachim ErnstJ.E., Od raga do rocka, IrenaI. Panek (tłum.), WacławW. Panek (tłum.), StanisławS. Haraschin (tłum.), Kraków: Polskie Wydaw. Muzyczne, 1979, ISBN 83-224-0102-7, OCLC 297534939 .


Linki zewnętrzne |



  • Zdjęcia z koncertu w Jazz Alley

  • Pełna dyskografia Oscara Petersona






p • d • e

Laureaci nagrody Praemium Imperiale (muzyka)


  • 1989: Pierre Boulez

  • 1990: Leonard Bernstein

  • 1991: György Ligeti

  • 1992: Alfred Schnittke

  • 1993: Mstisław Rostropowicz

  • 1994: Henri Dutilleux

  • 1995: Andrew Lloyd Webber

  • 1996: Luciano Berio

  • 1997: Ravi Shankar

  • 1998: Sofija Gubajdulina

  • 1999: Oscar Peterson

  • 2000: Hans Werner Henze

  • 2001: Ornette Coleman

  • 2002: Dietrich Fischer-Dieskau

  • 2003: Claudio Abbado

  • 2004: Krzysztof Penderecki

  • 2005: Martha Argerich

  • 2006: Steve Reich

  • 2007: Daniel Barenboim

  • 2008: Zubin Mehta

  • 2009: Alfred Brendel

  • 2010: Maurizio Pollini

  • 2011: Seiji Ozawa

  • 2012: Philip Glass

  • 2013: Plácido Domingo

  • 2014: Arvo Pärt

  • 2015: Mitsuko Uchida

  • 2016: Gidon Kremer

  • 2017: Youssou N’Dour










-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容