Freddie Hubbard
| ||
Freddie Hubbard (1976) | ||
Imię i nazwisko | Frederick Dewayne Hubbard | |
Data i miejsce urodzenia | 7 kwietnia 1938 Indianapolis | |
Data i miejsce śmierci | 29 grudnia 2008 Sherman Oaks | |
Instrumenty | trąbka,skrzydłówka | |
Gatunki | jazz (bebop, hard bop) | |
Zawód | trębacz | |
Wydawnictwo | Atlantic, Columbia, CTI, Blue Note | |
Strona internetowa |
Frederick Dewayne Hubbard (ur. 7 kwietnia 1938 w Indianapolis, zm. 29 grudnia 2008 w Sherman Oaks)[1] – amerykański trębacz jazzowy. Hubbard współpracował m.in. z takimi wykonawcami jak: Herbie Hancock, Art Blakey, Jon Faddis, Roy Hargrove, Eric Dolphy, John Coltrane, Ornette Coleman, Dexter Gordon, Philly Joe Jones, Sonny Rollins, Slide Hampton czy J. J. Johnson. Brał udział w nagraniach do dwóch płyt uważanych za jedne z najważniejszych w historii free jazzu: Free Jazz: A Collective Improvisation Ornette'a Colemana z 1961 roku oraz Ascension Johna Coltrane'a (1965).
Spis treści
1 Życiorys
2 Wybrana dyskografia
3 Nagrody i wyróżnienia
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Freddie Hubbard rozpoczął grę na trąbce i na skrzydłówce w Arsenal Technical High School w Indianapolis. Od najmłodszych lat wspópracował z Wesem Montgomery, który był dla niego wzorem i inspiracją przez całe życie. Kontynuował studia muzyczne w Arthur Jordan Conservatory of Music.
W 1958 roku przyjechał do Nowego Jorku, gdzie grał z takimi sławami jak Ornette Coleman, Eric Dolphy, Slide Hampton, J. J. Johnson, Philly Joe Jones, Quincy Jones, Oliver Nelson, Joe Zawinul, Wayne Shorter et Sonny Rollins.
Zaczyna grać hard bop w grupie The Jazz Messengers Arta Blakeya. Nagrywa z nimi kilka albumów, między innymi Mosaic, Buhaina's Delight i Free For All. W czerwcu 1960 wraz z saksofonistą Tiną Brooksem, pianistą McCoy Tynerem, bassistą Samem Jonesem i perkusistą Cliffordem Jarvisem nagrywa pierwszy album firmowany własnym nazwiskiem – Open Sesame. W grudniu, kiedy Ornette Coleman usłyszał jak gra z Donem Cherry, został zaproszony do uczestnictwa w nagrywaniu albumu Free Jazz: A Collective Improvisation.
W maju 1961 zaproszony przez Johna Coltrana Hubbard nagrywa w studiach Atlantic Records Olé Coltrane. W sierpniu tego samego roku we współpracy z saksofonistą Wayne'em Shorterem komponuje jeden ze swoich słynnych tytułów – Ready for Freddie.
Grając z Jazz Messengers wyzwala się z wpływów Clifforda Browna i tworzy swój własny styl. Przegląd jazzowy Downbeat przyznaje mu tytuł "New Star".
W latach sześćdziesiątych nagrał w sumie 36 albumów, z których większość to dzisiaj klasyka. Zaczyna również grać free jazz.
W latach siedemdziesiątych Freddie zostaje członkiem grupy V.S.O.P. prowadzonej przez Herbiego Hancocka. Ta nowatorska grupa gra nowy rodzaj jazzu – free bop (mieszanina bebopu lat czterdziestych, modal jazzu lat pięćdziesiątych i free jazzu lat sześćdziesiątych). Wspólnie z tą formacją Freddie odnosi kilka swoich największych sukcesów.
Lata siedemdziesiąte są punktem kulminacyjnym kariery Hubbarda. Wykonuje doskonałe, wyczynowe wręcz improwizacje. Jest uważany za jednego z czołowych trębaczy tej epoki.
Następnie zaczyna grać smooth jazz, za co bywa krytykowany. Dotknięty serią problemów zdrowotnych musi zaprzestać gry na trąbce. W 1992 roku głęboka rana w górnej wardze ulega infekcji. Po tym wypadku Freddie już nigdy nie odzyska poprzedniej sprawności w grze; kontynuuje jednak i okazjonalnie uczestniczy w nagraniach.
W 2006 roku otrzymuje NEA Jazz Masters Fellowship, najbardziej prestiżową nagrodę jazzu przyznawaną przez National Endowment for the Arts.
W ostatnich latach swojego życia był ciężko chory. 29 grudnia 2008 roku The Indianapolis Star informuje, że zmarł na skutek powikłań trzy dni po zawale serca[2].
Wybrana dyskografia |
źródło:[3]
Red Clay (1970)
Backlash (1966)
Blue Spirits (1965)
Breaking Point! (1964)
The Body & the Soul (1963)
Here to Stay (1962)
Hub-Tones (1962)
The Artistry of Freddie Hubbard (1962)
Ready for Freddie (1961)
Minor Mishap (1961)
Hub Cap (1961)
Ballads (1960)
Goin' Up (1960)
Open Sesame (1960)
The Night of the Cookers (1965)
Nagrody i wyróżnienia |
- 2006 NEA Jazz Masters Award[4]
- Downbeat Jazz Magazine Award "New Star"[4]
Przypisy |
↑ Peter Keepnews: Freddie Hubbard, Jazz Trumpeter, Dies at 70 (ang.). nytimes.com, 2008-12-29. [dostęp 2011-07-25].
↑ Indy trumpeter Freddie Hubbard dies (ang.). Indystar.com. [dostęp 2013-10-30].
↑ Dyskografia Freddiego Hubbarda na stronie allmusic.com (ang.). allmusic.com. [dostęp 2011-07-25].
↑ ab NEA Jazz Masters – Freddie Hubbard, www.nea.gov [dostęp 2014-07-05] (ang.).
Linki zewnętrzne |
- Strona oficjalna
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 1446 2300
VIAF: 64192087
LCCN: n83163529
GND: 134411773
BnF: 13895374d
SUDOC: 080538967
NKC: pna2006362591
BNE: XX854449
NTA: 070532974
- WorldCat