Freddie Hubbard






































Freddie Hubbard


Ilustracja
Freddie Hubbard (1976)
Imię i nazwisko
 Frederick Dewayne Hubbard
Data
i miejsce urodzenia
7 kwietnia 1938
Indianapolis
Data
i miejsce śmierci
29 grudnia 2008
Sherman Oaks

Instrumenty
trąbka,skrzydłówka

Gatunki
jazz (bebop, hard bop)
Zawód
trębacz

Wydawnictwo
Atlantic, Columbia, CTI, Blue Note

Strona internetowa

Frederick Dewayne Hubbard (ur. 7 kwietnia 1938 w Indianapolis, zm. 29 grudnia 2008 w Sherman Oaks)[1] – amerykański trębacz jazzowy. Hubbard współpracował m.in. z takimi wykonawcami jak: Herbie Hancock, Art Blakey, Jon Faddis, Roy Hargrove, Eric Dolphy, John Coltrane, Ornette Coleman, Dexter Gordon, Philly Joe Jones, Sonny Rollins, Slide Hampton czy J. J. Johnson. Brał udział w nagraniach do dwóch płyt uważanych za jedne z najważniejszych w historii free jazzu: Free Jazz: A Collective Improvisation Ornette'a Colemana z 1961 roku oraz Ascension Johna Coltrane'a (1965).




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Wybrana dyskografia


  • 3 Nagrody i wyróżnienia


  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Życiorys |


Freddie Hubbard rozpoczął grę na trąbce i na skrzydłówce w Arsenal Technical High School w Indianapolis. Od najmłodszych lat wspópracował z Wesem Montgomery, który był dla niego wzorem i inspiracją przez całe życie. Kontynuował studia muzyczne w Arthur Jordan Conservatory of Music.
W 1958 roku przyjechał do Nowego Jorku, gdzie grał z takimi sławami jak Ornette Coleman, Eric Dolphy, Slide Hampton, J. J. Johnson, Philly Joe Jones, Quincy Jones, Oliver Nelson, Joe Zawinul, Wayne Shorter et Sonny Rollins.


Zaczyna grać hard bop w grupie The Jazz Messengers Arta Blakeya. Nagrywa z nimi kilka albumów, między innymi Mosaic, Buhaina's Delight i Free For All. W czerwcu 1960 wraz z saksofonistą Tiną Brooksem, pianistą McCoy Tynerem, bassistą Samem Jonesem i perkusistą Cliffordem Jarvisem nagrywa pierwszy album firmowany własnym nazwiskiem – Open Sesame. W grudniu, kiedy Ornette Coleman usłyszał jak gra z Donem Cherry, został zaproszony do uczestnictwa w nagrywaniu albumu Free Jazz: A Collective Improvisation.


W maju 1961 zaproszony przez Johna Coltrana Hubbard nagrywa w studiach Atlantic Records Olé Coltrane. W sierpniu tego samego roku we współpracy z saksofonistą Wayne'em Shorterem komponuje jeden ze swoich słynnych tytułów – Ready for Freddie.
Grając z Jazz Messengers wyzwala się z wpływów Clifforda Browna i tworzy swój własny styl. Przegląd jazzowy Downbeat przyznaje mu tytuł "New Star".


W latach sześćdziesiątych nagrał w sumie 36 albumów, z których większość to dzisiaj klasyka. Zaczyna również grać free jazz.


W latach siedemdziesiątych Freddie zostaje członkiem grupy V.S.O.P. prowadzonej przez Herbiego Hancocka. Ta nowatorska grupa gra nowy rodzaj jazzu – free bop (mieszanina bebopu lat czterdziestych, modal jazzu lat pięćdziesiątych i free jazzu lat sześćdziesiątych). Wspólnie z tą formacją Freddie odnosi kilka swoich największych sukcesów.
Lata siedemdziesiąte są punktem kulminacyjnym kariery Hubbarda. Wykonuje doskonałe, wyczynowe wręcz improwizacje. Jest uważany za jednego z czołowych trębaczy tej epoki.


Następnie zaczyna grać smooth jazz, za co bywa krytykowany. Dotknięty serią problemów zdrowotnych musi zaprzestać gry na trąbce. W 1992 roku głęboka rana w górnej wardze ulega infekcji. Po tym wypadku Freddie już nigdy nie odzyska poprzedniej sprawności w grze; kontynuuje jednak i okazjonalnie uczestniczy w nagraniach.
W 2006 roku otrzymuje NEA Jazz Masters Fellowship, najbardziej prestiżową nagrodę jazzu przyznawaną przez National Endowment for the Arts.


W ostatnich latach swojego życia był ciężko chory. 29 grudnia 2008 roku The Indianapolis Star informuje, że zmarł na skutek powikłań trzy dni po zawale serca[2].



Wybrana dyskografia |


źródło:[3]




  • Red Clay (1970)


  • Backlash (1966)


  • Blue Spirits (1965)


  • Breaking Point! (1964)


  • The Body & the Soul (1963)


  • Here to Stay (1962)


  • Hub-Tones (1962)


  • The Artistry of Freddie Hubbard (1962)


  • Ready for Freddie (1961)


  • Minor Mishap (1961)


  • Hub Cap (1961)


  • Ballads (1960)


  • Goin' Up (1960)


  • Open Sesame (1960)


  • The Night of the Cookers (1965)



Nagrody i wyróżnienia |



  • 2006 NEA Jazz Masters Award[4]

  • Downbeat Jazz Magazine Award "New Star"[4]



Przypisy |




  1. ↑ Peter Keepnews: Freddie Hubbard, Jazz Trumpeter, Dies at 70 (ang.). nytimes.com, 2008-12-29. [dostęp 2011-07-25].


  2. ↑ Indy trumpeter Freddie Hubbard dies (ang.). Indystar.com. [dostęp 2013-10-30].


  3. ↑ Dyskografia Freddiego Hubbarda na stronie allmusic.com (ang.). allmusic.com. [dostęp 2011-07-25].


  4. ↑ ab NEA Jazz Masters – Freddie Hubbard, www.nea.gov [dostęp 2014-07-05]  (ang.).



Linki zewnętrzne |


  • Strona oficjalna








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容