Grzegorz Schetyna
| ||
Grzegorz Schetyna podczas posiedzenia gabinetu cieni w 2018 | ||
Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1963 Opole | |
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej | ||
Okres | od 8 lipca 2010 do 7 listopada 2011 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Bronisław Komorowski | |
Następca | Ewa Kopacz | |
Tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP | ||
Okres | od 8 lipca 2010 do 6 sierpnia 2010[1] | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Bogdan Borusewicz | |
Minister spraw zagranicznych | ||
Okres | od 22 września 2014 do 16 listopada 2015 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Radosław Sikorski | |
Następca | Witold Waszczykowski | |
Wiceprezes Rady Ministrów, minister spraw wewnętrznych i administracji | ||
Okres | od 16 listopada 2007 do 13 października 2009 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Władysław Stasiak[2] | |
Następca | Jerzy Miller[3] | |
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej | ||
Okres | od 26 stycznia 2016 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Ewa Kopacz (p.o.) | |
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej | ||
Okres | od 9 października 2009 do 22 lipca 2010 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Grzegorz Dolniak (p.o.) | |
Następca | Tomasz Tomczykiewicz |
Grzegorz Juliusz Schetyna (ur. 18 lutego 1963 w Opolu) – polski polityk, z wykształcenia historyk.
Od 1997 poseł na Sejm III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, w latach 2007–2009 wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji, w latach 2010–2011 marszałek Sejmu VI kadencji, w latach 2014–2015 minister spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz. W 2010 tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP. Od 2016 przewodniczący Platformy Obywatelskiej.
Spis treści
1 Życiorys
1.1 Młodość i wykształcenie
1.2 Działalność polityczna w latach 1989–2010
1.3 Marszałek Sejmu
1.4 Działalność od 2011
2 Życie prywatne
3 Wyniki wyborcze
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Młodość i wykształcenie |
Przed 1989 był działaczem opozycji antykomunistycznej, w tym Solidarności Walczącej[4]. Początkowo studiował prawo[5], w 1990 ukończył historię na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Na uczelni był przez kilka lat przewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Od 1988 przewodniczył Międzyuczelnianemu Komitetowi Strajkowemu NZS we Wrocławiu.
Działalność polityczna w latach 1989–2010 |
W 1989 wszedł w skład Ogólnopolskiego Komitetu Strajkowego NZS. Kwestionował ustalenia Okrągłego Stołu, zarzucając Lechowi Wałęsie nieuwzględnienie kwestii legalności NZS[6]. W latach 1990–1991 był dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, a w latach 1991–1992 wicewojewodą wrocławskim. Współtworzył Radio Eska na Dolnym Śląsku (razem z Rafałem Dutkiewiczem), był także właścicielem i przewodniczącym rady nadzorczej koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław[7].
W latach 1997–2007 sprawował mandat posła III, IV i V kadencji – początkowo z okręgów wrocławskich: nr 50 i nr 3, a od 2005 z legnickiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 został wybrany na posła VI kadencji, otrzymując 54 345 głosów.
Należał do KLD, w którym od 1992 do 1994 pełnił funkcję sekretarza generalnego, w 1994 dołączył do Unii Wolności. Od 2001 działa w PO. Pełnił (w latach 2001–2003 i 2004–2010) funkcję sekretarza generalnego tego ugrupowania, następnie był I wiceprzewodniczącym partii (od 2010 do 2013). Kierował też jej dolnośląskimi strukturami do października 2013.
Od 16 listopada 2007 minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremier w pierwszym rządzie Donalda Tuska[8]. 7 października 2009 podał się do dymisji[9]. Dwa dni później wybrany został szefem klubu parlamentarnego PO. Prezydent Lech Kaczyński odwołał go ze składu Rady Ministrów i zajmowanych urzędów dnia 13 października[10].
Marszałek Sejmu |
5 lipca 2010 został ogłoszony kandydatem PO na stanowisko Marszałka Sejmu w miejsce Bronisława Komorowskiego, który zrezygnował z tej funkcji po wyborze na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[11]. 8 lipca 2010, 277 głosami za do 121 przeciw i przy 16 wstrzymujących się, został wybrany na marszałka Sejmu[12].
W związku z wyborem na to stanowisko Grzegorz Schetyna z urzędu został również osobą tymczasowo wykonującą obowiązki prezydenta RP. W ramach wykonywanych obowiązków 17 lipca 2010 wraz z prezydentem elektem Bronisławem Komorowskim gościł składających wizytę w Polsce z okazji 600. rocznicy bitwy pod Grunwaldem prezydent Litwy Dalię Grybauskaitė, prezydenta Rumunii Traiana Băsescu i pełniącego obowiązki prezydenta Mołdawii Mihaia Ghimpu oraz wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Brunona Plattera. 29 lipca 2010 spotkał się z przebywającą z wizytą w Polsce premier Słowacji Ivetą Radičovą. W ramach uzyskanych uprawnień podpisał dwanaście ustaw[13]. Powołał także dwóch ministrów Kancelarii Prezydenta RP – Jaromira Sokołowskiego (12 lipca na stanowisko podsekretarza stanu) i Dariusza Młotkiewicza (1 sierpnia na stanowisko sekretarza stanu)[13]. Ogółem przyznał 195 medali i odznaczeń, w tym 39 Orderów Odrodzenia Polski. Pełnienie tej funkcji zakończył 6 sierpnia 2010 z chwilą objęcia urzędu Prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.
10 sierpnia 2010 wziął udział w spotkaniu prezydentów Polski i Czech na Śnieżce[14]. Pierwsze trzy wizyty zagraniczne złożył w Niemczech, na Słowacji (udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Grupy Wyszehradzkiej) i w Chinach.
Urząd marszałka Sejmu pełnił do końca kadencji, tj. do 7 listopada 2011.
Działalność od 2011 |
W wyborach parlamentarnych w 2011 po raz piąty z rzędu został wybrany na posła, otrzymując w okręgu legnickim 67 670 głosów[15]. 17 listopada 2011 powołany został na przewodniczącego sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.
22 września 2014 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz.
W wyborach parlamentarnych w 2015 otworzył listę PO w okręgu kieleckim. Otrzymał 42 376 głosów, zdobywając tym samym ponownie mandat poselski[16]. 16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie VIII kadencji został przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych[17].
Wystartował następnie w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej przeprowadzanych wśród członków partii. Był jedynym kandydatem po rezygnacjach ze strony Borysa Budki i Tomasza Siemoniaka. W wyniku głosowania, w którym wzięło udział około 52% uprawnionych działaczy PO, został wybrany na tę funkcję, otrzymując 91% głosów[18]. 17 listopada 2016 został szefem utworzonego przez Platformę Obywatelską gabinetu cieni[19]. W 2017 został dwukrotnie zgłoszony jako kandydat PO na premiera w ramach konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Beaty Szydło. Sejm odrzucił oba wnioski: pierwszy 7 kwietnia 2017[20], a drugi 7 grudnia 2017[21]. W 2018 został zgłoszony jako kandydat PO na premiera w ramach konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Mateusza Morawieckiego; wniosek ten odrzucono 14 grudnia 2018[22].
Życie prywatne |
Jest synem Zbigniewa i Danuty[23]. W 1988 zawarł związek małżeński z Kaliną z domu Rowińską, z którą ma córkę Natalię[24]. Mieszka we Wrocławiu na osiedlu Wojszyce.
Wyniki wyborcze |
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1993 | Kongres Liberalno-Demokratyczny | Sejm II kadencji | nr 50 | 10 115 (2,41%)N[25] | |
1997 | Unia Wolności | Sejm III kadencji | nr 50 | 13 013 (3,17%)T[26] | |
2001 | KWW Platforma Obywatelska | Sejm IV kadencji | nr 3 | 4849 (1,16%)T[27] | |
2005 | Platforma Obywatelska RP | Sejm V kadencji | nr 1 | 14 978 (5,29%)T[28] | |
2007 | Platforma Obywatelska RP | Sejm VI kadencji | nr 1 | 54 345 (13,43%)T[29] | |
2011 | Platforma Obywatelska RP | Sejm VII kadencji | nr 1 | 67 670 (19,66%)T[15] | |
2015 | Platforma Obywatelska RP | Sejm VIII kadencji | nr 33 | 42 376 (9,04%)T[16] |
Przypisy |
↑ Funkcję tę pełnił do czasu objęcia urzędu prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.
↑ Władysław Stasiak pełnił urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji.
↑ Jerzy Miller pełnił urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji.
↑ Rafał Kalukin, Jestem przeciwnikiem elity, „Gazeta Wyborcza” z 27 marca 2010
↑ Polityczno-biznesowe dzieje Grzegorza Schetyny. gazeta.pl, 7 października 2009. [dostęp 8 lipca 2010].
↑ Renata Grochal, Rafał Kalukin: Tuska cień. wyborcza.pl, 30 listopada 2007. [dostęp 8 lipca 2010].
↑ Schetyna: z Sobiesiakiem ratowaliśmy klub, a nie zajmowaliśmy się hazardem. newsweek.pl, 3 lutego 2010. [dostęp 17 lipca 2011].
↑ M.P. z 2007 r. nr 87, poz. 947
↑ Odchodzą: Szejnfeld, Schetyna i Czuma. Tusk chce odwołać szefa CBA. gazeta.pl, 7 października 2009. [dostęp 6 lipca 2010].
↑ M.P. z 2009 r. nr 67, poz. 871
↑ Schetyna rekomendowany na marszałka sejmu. wp.pl, 5 lipca 2010. [dostęp 6 lipca 2010].
↑ Schetyna nowym marszałkiem Sejmu. gazeta.pl, 8 lipca 2010. [dostęp 8 lipca 2010].
↑ ab Działania Marszałka wykonującego obowiązki Prezydenta RP Grzegorza Schetyny w okresie 8.07–6.08.2010 r.. prezydent.pl, 6 sierpnia 2010. [dostęp 5 kwietnia 2012].
↑ Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu. orka.sejm.gov.pl, 10 sierpnia 2010. [dostęp 10 sierpnia 2010].
↑ ab Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 17 marca 2016].
↑ ab Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 17 marca 2016].
↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 1 sierpnia 2018].
↑ Grzegorz Schetyna nowym przewodniczącym Platformy Obywatelskiej. wyborcza.pl, 26 stycznia 2016. [dostęp 26 stycznia 2016].
↑ Poznaj skład Gabinetu Cieni. gabinetcieni.org. [dostęp 18 listopada 2016].
↑ Wniosek o wotum nieufności dla rządu Beaty Szydło odrzucony. wp.pl, 7 kwietnia 2017. [dostęp 7 kwietnia 2017].
↑ Jest decyzja Sejmu w sprawie wotum nieufności dla rządu Szydło. interia.pl, 7 grudnia 2017. [dostęp 7 grudnia 2017].
↑ Artur Bartkiewicz: Sejm odrzucił wniosek o wotum nieufności dla rządu Morawieckiego. rp.pl, 14 grudnia 2018. [dostęp 15 grudnia 2018].
↑ Dane osoby z katalogu. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 24 lipca 2017].
↑ Elegancka małżonka Grzegorza Schetyny. wp.pl, 27 stycznia 2016. [dostęp 24 lipca 2017].
↑ Poland – candidate data (ang.). University of Essex. [dostęp 17 marca 2016].
↑ M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621
↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 17 marca 2016].
↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 17 marca 2016].
↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 17 marca 2016].
Bibliografia |
- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 1 sierpnia 2018].
Linki zewnętrzne |
Grzegorz Schetyna – strona prywatna. [dostęp 6 lipca 2010].
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
VIAF: 307174896
- WorldCat