Ergotyzm








Spożycie innych części rośliny (roślin)

Ignis sacer





ICD-10
T62.2





W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Ergotyzm

Ergotyzm (łac. ignis sacer – święty ogień[1]) – efekt zatrucia alkaloidami sporyszu[1].


Przyczyną jest grzyb Claviceps purpurea, który infekuje ryż oraz inne zboża i trawy, pochodne jego alkaloidów znalazły zastosowanie w leczeniu migreny (ich stosowanie jest przyczyną niektórych zatruć)[2][3][4][5]. Ergotyzm jest także znany jako ogień świętego Antoniego[6].


Objawy obejmują silny, palący ból, zaczerwienienie skóry, gorączkę, leukocytozę, halucynacje, manię, drgawki, niedokrwienia prowadzące do martwicy tkanek (w szczególności kończyn), niewydolność nerek[5][4][7][8].



Przypisy |




  1. ↑ ab Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćPaul L.P.L. Schiff Paul L.P.L., Ergot and Its Alkaloids, „American Journal of Pharmaceutical Education”, 70 (5), 2006, ISSN 0002-9459, PMID: 17149427, PMCID: PMC1637017 [dostęp 2017-09-06] .


  2. ↑ Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćG.G. Glazer G.G., K.A.K.A. Myers K.A.K.A., E.R.E.R. Davies E.R.E.R., Ergot poisoning., „Postgraduate Medical Journal”, 42 (491), 1966, s. 562–568, ISSN 0032-5473, PMID: 5919182, PMCID: PMC2465954 [dostęp 2017-09-06] .


  3. ↑ Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćThomasT. Miedaner ThomasT., Hartwig H.H.H. Geiger Hartwig H.H.H., Biology, Genetics, and Management of Ergot (Claviceps spp.) in Rye, Sorghum, and Pearl Millet, „Toxins”, 7 (3), 2015, s. 659–678, DOI: 10.3390/toxins7030659, ISSN 2072-6651, PMID: 25723323, PMCID: PMC4379517 [dostęp 2017-09-06] .


  4. ↑ ab Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćGeorgG. Fröhlich GeorgG., VladimirV. Kaplan VladimirV., BeatriceB. Amann-Vesti BeatriceB., Holy fire in an HIV-positive man: a case of 21st-century ergotism, „CMAJ: Canadian Medical Association Journal”, 182 (4), 2010, s. 378–380, DOI: 10.1503/cmaj.091362, ISSN 0820-3946, PMID: 20048008, PMCID: PMC2831703 [dostęp 2017-09-06] .


  5. ↑ ab Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćE.A.E.A. Cameron E.A.E.A., E.B.E.B. French E.B.E.B., St. Anthony’s Fire Rekindled: Gangrene Due to Therapeutic Dose of Ergotamine, „British Medical Journal”, 2 (5191), 1960, s. 28–30, ISSN 0007-1447, PMID: 13807148, PMCID: PMC2096865 [dostęp 2017-09-06] .


  6. ↑ M.W.M.W. Carlton M.W.M.W., D.B.D.B. Kunkel D.B.D.B., St. Anthony’s fire: an eponym for ergotism, not erysipelas, „American Family Physician”, 52 (1), 1995, s. 95, ISSN 0002-838X, PMID: 7604780 [dostęp 2017-09-06] .


  7. ↑ Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćJJ. Webb JJ., Renal failure associated with ergot poisoning., „British Medical Journal”, 2 (6098), 1977, s. 1355, ISSN 0007-1447, PMID: 589198, PMCID: PMC1632523 [dostęp 2017-09-06] .


  8. ↑ Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytaćSt. Anthony’s Fire Rekindled, „Canadian Medical Association Journal”, 83 (12), 1960, s. 658–659, ISSN 0008-4409, PMID: 20326453, PMCID: PMC1938681 [dostęp 2017-09-06] .









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容