Morze Karskie















































Morze Karskie

Morze Karskie: ujścia Obu i Jeniseju
Morze Karskie: ujścia Obu i Jeniseju
Kontynent
Azja
Państwa
 Rosja
Powierzchnia
 883 tys. km²
Średnia głębokość
 111 m
Największa głębia
 620 m

Zasolenie
 8-30‰
Temperatura
 zima: -28 – -20 °C
lato: 1 – 6 °C
Typ morza
 otwarte
Wyspy
Wyspa Biała, Olenij, Archipelag Nordenskiölda


Położenie na mapie Arktyki


Mapa lokalizacyjna Arktyki

Morze Karskie

Morze Karskie





Ziemia74°49′55″N 71°18′43″E/74,831944 71,311944

Mapa morza Karskiego
Mapa morza Karskiego





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Morze Karskie (ros. Карское море) – część Oceanu Arktycznego u północnych wybrzeży Azji, między wyspami Nowej Ziemi i archipelagami Ziemi Franciszka Józefa i Ziemi Północnej. Jest to morze szelfowe. Można spotkać się z nazwą Arktycznego Morza Śródziemnego.




Spis treści






  • 1 Hydrologia


  • 2 Wyspy


  • 3 Działalność ludzka


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Hydrologia |


Od zachodu Morze Karskie łączy się z Morzem Barentsa za pośrednictwem kilku cieśnin: Karskie Wrota, Jugorski Szar, Matoczkin Szar. Od wschodu z Morzem Łaptiewów głównie przez cieśniny: Wilkickiego, Szokalskiego i Armii Czerwonej. Od północy morze otwiera się na pokryte lodem wody Oceanu Arktycznego.


Do Morza Karskiego wpadają duże syberyjskie rzeki: Ob i Jenisej, także rzeka Taz.



Wyspy |


Na Morzu Karskim znajduje się dużo wysp, znacznie więcej niż na innych morzach rosyjskiej Arktyki. U wybrzeży znajdują się duże, nizinne wyspy, oddzielone od lądu wąskimi cieśninami, m.in. Wyspa Biała, Olenij, Wyspa Sibiriakowa i Wyspa Wilkickiego. Na pełnym morzu znajdują się zarówno samotne wyspy (m.in. Wyspa Uszakowa, Wyspa Wize), jak i archipelagi (Archipelag Nordenskiölda, Wyspy Instytutu Arktycznego, Wyspy Izwiestii CIK).



Działalność ludzka |


Główny port Morza Karskiego to rosyjskie miasto Dikson.


Na archipelagu Nowa Ziemia, oddzielającym Morze Karskie od Morza Barentsa, znajdował się radziecki poligon atomowy. W latach 1955-90 były przeprowadzane na nim próby nuklearne, najpierw podwodne, w latach 1957-62 nadziemne i w latach 1964-90 podziemne[1].


W latach zimnej wojny w Morzu Karskim ZSRR zatopił 17 tys. pojemników i 19 statków z radioaktywnymi odpadami, a także 14 reaktorów atomowych[2]. Według oficjalnych danych opublikowanych przez rząd Rosji w marcu 1993 roku, w latach 1965-1988 zatopiono w Morzu Karskim sześć reaktorów atomowych z atomowych okrętów podwodnych i dziesięć innych reaktorów atomowych[3]. M.in. do Morza Karskiego została wrzucona odcięta sekcja uszkodzonego i napromieniowanego reaktora atomowego okrętu podwodnego K-19[4].



Przypisy |




  1. ↑ Vitaly I. Khalturin, Tatyana G. Rautian, Paul G. Richards i William S. Leith "A Review of Nuclear Testing by the Soviet Union at Novaya Zemlya, 1955–1990"


  2. ↑ BBC:"Russia explores old nuclear waste dumps in Arctic"


  3. ↑ "Radioecological Hazard of Ship Nuclear Reactors Sunken in the Arctic", Atomic Energy, Vol.79, No. 3, 1995.


  4. ↑ Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines, s. 112-114.



Bibliografia |


  • www.wody.edu.pl




Poduszkowiec Hivus-10 na brzegu Morza Karskiego
































-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容