Olej lniany
Olej lniany (łac. Oleum Lini[1][2]) – poprzez tłoczenie na zimno nasion lnu zwyczajnego (Linum usitatissimum) otrzymywany jest olej roślinny o żółtawym zabarwieniu i intensywnym, cierpkim zapachu. Znany już w starożytnym Egipcie, do niedawna szeroko wykorzystywany do celów spożywczych i przemysłowych. Jako tłuszcz jadalny stracił na znaczeniu ze względu na stosunkowo wysoką cenę i specyficzny smak. Jako surowiec przemysłowy olej lniany był wykorzystywany ze względu na zdolność polimeryzacji pod wpływem światła i tlenu atmosferycznego.
Spis treści
1 Cechy
2 W malarstwie
3 W dietetyce
4 Zobacz też
5 Przypisy
Cechy |
Skład: | powyżej 50% kwasu linolenowego (omega-3), 15% kwasu linolowego (omega-6), 15% kwasu oleinowego (omega-9) oraz niewielkie ilości nasyconych kwasów tłuszczowych[2] |
Kategoria: | olej schnący |
Ważność: | po otwarciu tylko 3-4 tygodnie |
Wytrzymałość na temperatury: | nie ogrzewać; ochłodzony do temp. –20 °C staje się miękką masą[3] |
Gęstość względna: | ok. 0,931[3] |
Wskaźnik odbicia: | ok. 1,48[3] |
Wskaźnik jodu: | 160–200[3] |
Wskaźnik mydlenia: | 188–195[3] |
Udział % w gotowym produkcie: | |
Zastosowanie |
|
W malarstwie |
Do celów artystycznych olej lniany był stosowany prawdopodobnie już od czasów starożytnych, głównie do zabezpieczania powierzchni malowideł i polichromowanych rzeźb. Pierwsze próby wykorzystywania oleju jako spoiwa farb były przeprowadzane już we wczesnym średniowieczu, jednak ze względu na niezrozumienie wymagań procesu oksydacji (a także używanie mieszanek oleju lnianego i olejów nieschnących, jak oliwy z oliwek) zostały zarzucone. Dopiero rozwój malarstwa temperowego doprowadził do wykorzystania właściwości oleju lnianego, początkowo jako ważnego składnika emulsji temperowej. Naturalnym krokiem rozwoju była rezygnacja z fazy wodnej w spoiwie temperowym i użycie czystego oleju lnianego jako medium. Pierwsze udane próby malarstwa „czysto” olejnego przypisuje się braciom Van Eyck (XV w.) jednak ich wkład w rozwój tej techniki może być anegdotyczny. W każdym razie na przełomie XV i XVI w. sztalugowe malarstwo olejne zwłaszcza w Holandii i Włoszech jest już dominujące wobec wcześniejszych, wodnych technik.
Obecnie olej lniany jako spoiwo i medium w malarstwie powoli traci na znaczeniu na rzecz materiałów syntetycznych (np. roztworów metakrylanów), ale z pewnością będzie jeszcze bardzo długo używany.
Istnieje szereg technik i sposobów na polepszenie jakości oleju lnianego, choć obecnie sprzedawany do celów artystycznych olej lniany jest na ogół całkowicie wystarczający. Zalecane już w renesansie przechowywanie oleju lnianego w płytkich naczyniach ołowianych wystawionych na słońce jest chyba najlepszym, choć bardzo czasochłonnym sposobem na polepszenie jego właściwości. Inne metody to gotowanie z opiłkami ołowiu, tlenkiem manganu lub wodą utlenioną, a także naświetlanie promieniami UV (uwaga: przy podgrzewaniu oleju w warunkach domowych, zwłaszcza w obecności utleniaczy, należy zachować szczególną ostrożność ze względu na realną groźbę pożaru lub eksplozji). Tak potraktowany olej musi być przed użyciem starannie przefiltrowany i sklarowany, ale ma z punktu widzenia malarza szereg interesujących właściwości, tzn. szybkie, równomierne schnięcie, gładkość i połysk po stwardnieniu, i szczególną, sprzyjającą modelowaniu szczegółów obrazu metodą „mokre w mokrym” konsystencję.
W dietetyce |
W 1952 roku niemiecka biochemik Johanna Budwig stworzyła dietę znaną pod nazwą „dieta budwigowa”, wspomagającą leczenie nowotworów, a także chorób serca i cukrzycy, w której istotnym elementem jest olej lniany wysokolinolenowy i zawarty w nim kwas tłuszczowy omega-3[5].
Rozwojowi raka piersi po menopauzie sprzyja duże spożycie tłuszczów wielonienasyconych typu omega-6 (obecnych zwłaszcza w oleju roślinnym z soi, kukurydzy, słonecznika i innych olejach z nasion, w margarynie), np. kwasu linolowego, przy niedostatku tłuszczów wielonienasyconych omega-3 (zawartych w oleju rybnym, ale również w lnianym)[6].
Tłuszcze wielonienasycone omega-6 przy niedostatku tłuszczów wielonienasyconych omega-3 stymulują wzrost nowotworów prostaty, przyśpieszają postęp histopatologiczny i zmniejszają przeżywalność pacjentów z rakiem prostaty, podczas gdy tłuszcze wielonienasycone omega-3 (m.in. w oleju lnianym wysokolinolenowym) mają odwrotne, pozytywne działanie[7].
Len jest jedyną rośliną uprawianą przez człowieka, która może wytworzyć tłuszcz zawierający ponad 50% wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3[8].
Kwas tłuszczowy omega-3 charakteryzuje się dużą nietrwałością – szybko się utlenia. Jeżeli nie przechowuje się go w odpowiednich warunkach, traci on swoje lecznicze i zdrowotne właściwości[9]. Dlatego olej lniany wysokolinolenowy (określany często na opakowaniach jako „budwigowy”) należy przechowywać w ciemnych butelkach, z dala od światła, a po otwarciu – w temperaturze poniżej 10 °C[10].
Olej lniany powszechnie dostępny w sprzedaży pochodzi ze niskolinolenowych odmian lnu i zawiera śladowe ilości tłuszczów omega-3 (zwykle do 5%), natomiast bardzo dużo omega-6 (nawet powyżej 70%)[8]. Jest więc znacznie trwalszy, ale z powodu niewłaściwych proporcji kwasów tłuszczowych nie jest zalecany w diecie[10].
Zobacz też |
- Pokost
Przypisy |
↑ ab Stanisław Kohlmünzer: Farmakognozja: podręcznik dla studentów farmacji. Wyd. V unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 669. ISBN 83-200-2846-9.
↑ abc S. Janiski, A. Fiebig, M. Sznitowska: Farmacja stosowana: podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 719. ISBN 978-83-200-3778-4.
↑ abcde Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska VIII. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491. ISBN 978-8388157-53-0.
↑ Krystyna Reinfuss-Janusz: Źródła kulinarnego dziedzictwa Małopolski. W: Tajemnice smaku produktów regionalnych i tradycyjnych (materiały seminaryjne). Kraków: Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie Oddział w Krakowie, 2006.
↑ http://www.budwigdieta.pl/index.php/sample-sites-2.
↑ Emily Sonestedt. Do both heterocyclic amines and omega-6 polyunsaturated fatty acids contribute to the incidence of breast cancer in postmenopausal women of the Malmö diet and cancer cohort?. „The International Journal of Cancer”. 123 (7), s. 1637–1643, 2008. DOI: 10.1002/ijc.23394. PMID: 18636564.
↑ Yong Q. Chen. Modulation of prostate cancer genetic risk by omega-3 and omega-6 fatty acids. „The Journal of Clinical Investigation”. 117 (7), s. 1866–1875, 2007. DOI: 10.1172/JCI31494. PMID: 17607361. PMCID: PMC1890998.
↑ ab Czy każdy olej lniany jest korzystny dla zdrowia? olejedlaciebie.pl.
↑ Olej Lniany – Produkcja. olejlniany.info.pl [strona archiwalna].
↑ ab Dieta dr Budwig – olej lniany, jaki kupować. primanatura.pl, 2010.