Dhjana
Dhjana (dewanagari ध्यान , trl. dhyāna, pali jhana wym. [dżana], chiński 禪 chán, koreański sŏn 선, japoński zen, wietnamski thiền) – hinduistyczna oraz buddyjska praktyka medytacyjna, skupienie.
Spis treści
1 Hinduizm
1.1 Rodzaje dhjany
2 Buddyzm
3 Przypisy
Hinduizm |
W kontekście praktyki jogi dhjana została opisana w trzecim rozdziale Jogasutr Patańdźalego "Wibhuti Padah". Poprzedza ją opanowanie dharany, natomiast po niej następuje samadhi. Wszystkie te trzy wymienione jednocześnie wykonane to samjama.
Rodzaje dhjany |
Dzieło Gherandasanhita wymienia trzy rodzaje dhjany[1]
, w zależności od natury obiektu obranego za cel praktyki :
- sthuladhjana
- dźjotirdhjana
sukszmadhjana .
Buddyzm |
W buddyzmie odnosi się głównie do czterech medytacyjnych wchłonięć. Są one osiągane poprzez pełne skupienie (pali samādhi), podczas którego następuje całkowite, chociaż tymczasowe zawieszenie aktywności pięciu zmysłów oraz pięciu przeszkód (pali nīvarana). Ten stan świadomości jednakże jest stanem pełnej czujności i przytomności. W tradycji therawady taki wysoki poziom skupienia jest na ogół rozwijany poprzez praktykę jednego z 40 przedmiotów medytacji wyciszenia (pali samatha-kammatthāna) lub rozwoju umysłu (pali bhavana).
Przypisy |
↑ Dhjana - medytacja. W: Agata Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2009, s. 209, seria: Mała Biblioteka Religii. ISBN 978-83-7505-192-6. (pol.)