Sucha Beskidzka
| |||||
| |||||
Widok ogólny od strony zachodniej | |||||
| |||||
Państwo | Polska | ||||
Województwo | małopolskie | ||||
Powiat | suski | ||||
Data założenia | 1405 | ||||
Prawa miejskie | 1896 | ||||
Burmistrz | Stanisław Lichosyt | ||||
Powierzchnia | 27,65 km² | ||||
Wysokość | 350 m n.p.m. | ||||
Populacja (2017) • liczba ludności • gęstość | 9 295[1] 336,2 os./km² | ||||
Strefa numeracyjna | (+48) 33 | ||||
Kod pocztowy | 34-200 | ||||
Tablice rejestracyjne | KSU | ||||
Położenie na mapie powiatu suskiego Sucha Beskidzka | |||||
Położenie na mapie Polski Sucha Beskidzka | |||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego Sucha Beskidzka | |||||
49°44′25″N 19°35′19″E/49,740278 19,588611 | |||||
TERC (TERYT) | 1215021 | ||||
SIMC | 0925287 | ||||
Urząd miejski ul. Mickiewicza 1934-200 Sucha Beskidzka | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Sucha Beskidzka (do 1965 Sucha) – miasto w południowo-zachodniej części województwa małopolskiego, w powiecie suskim (siedziba starostwa).
W okresie II Rzeczypospolitej oraz w latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego, a od 1975 do 1998 do województwa bielskiego.
Spis treści
1 Położenie
2 Historia
2.1 Państwo suskie
2.2 Zabór austriacki
2.3 II RP
2.4 II wojna światowa
2.5 PRL
3 Turystyka i miejsca warte zwiedzenia
3.1 Budowle sakralne
3.2 Turystyka aktywna
4 Sport
4.1 Imprezy, zawody
5 Transport
5.1 Transport drogowy
5.2 Transport kolejowy
5.3 Transport lotniczy
6 Gospodarka
7 Edukacja
8 Wspólnoty wyznaniowe
9 Osoby pochodzące z Suchej Beskidzkiej
10 Demografia
11 Współpraca międzynarodowa
12 Przypisy
13 Linki zewnętrzne
Położenie |
Miasto położone jest w niewielkiej kotlinie na skraju Beskidu Makowskiego i Beskidu Małego, u ujścia rzeki Stryszawki do Skawy[2].
Powierzchnia miasta wynosi 27,65 km² (2011)[3], w tym:
- użytki rolne: 44%
- użytki leśne: 43%
Miasto stanowi 4% powierzchni powiatu.
Sąsiaduje z gminami: Maków Podhalański, Stryszawa, Zembrzyce
Zanieczyszczenie powietrza: Położenie geograficzne utrudnia wentylację miasta, przez co spowija je smog, szczególnie w sezonie grzewczym. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 roku Sucha Beskidzka została sklasyfikowana jako siódme najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[4][5].
Historia |
Historycznie miejscowość jest częścią księstwa oświęcimskiego[6]. Początki zasiedlenia i zagospodarowania kotliny suskiej wiążą się z akcją kolonizacyjną książąt oświęcimskich. Wedle przekazów źródłowych, w 1405 r. Jan II, książę oświęcimski, wydał przywilej, w którym zezwalał niejakiemu Strzale na lokację w tym miejscu osady. Skąpe dokumenty źródłowe niewiele jednak mówią o najwcześniejszym okresie dziejów Suchej. Strzałowie pozostawali jej właścicielami prawdopodobnie przez kilkadziesiąt lat, następnie, w 2. poł. XV wieku Sucha przeszła w ręce Słupskich. W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim tereny te znajdowały się w granicach Korony Królestwa Polskiego w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 r. księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772 r.[6]
Państwo suskie |
W 1554 r. Stanisław Słupski sprzedał Suchą złotnikowi krakowskiemu Gaspare Castiglione, który po uzyskaniu nobilitacji szlacheckiej przybrał od swojej posiadłości polskie nazwisko – Kasper Suski. Z osobą Kaspra Suskiego wiąże się budowa zamku, który miał stać się na kilkaset kolejnych lat głównym ośrodkiem administracyjnym, gospodarczym i kulturalnym okolicznych terenów. Doszło do tego za czasów kolejnych właścicieli Suchej, Komorowskich, którzy na początku XVII wieku skupiali w swych rękach znaczne obszary ziemskie w okolicach Suchej i na Żywiecczyźnie. Po ich podziale w 1608 r. zachodnia część trafiła w ręce Piotra Komorowskiego i aż do 1939 r. jako tzw. „państwo suskie” pozostawała w rękach prywatnych właścicieli, którymi, po Komorowskich, były inne znane polskie rody: Wielopolskich, Branickich i Tarnowskich.
XVII wiek był okresem szybkiego rozwoju dominium suskiego. Piotr Komorowski założył w Suchej parafię, a w latach 1613–1614 wybudował i bogato uposażył kościół. Również wiele starań poświęcił rozbudowie dawnego dworu obronnego Kaspra Suskiego, tworząc okazałą rezydencję magnacką. W tym okresie powstały w Suchej: huta szkła, młyn wodny, browar, suszarnia chmielu, gorzelnia, kuźnia żelaza i miedzi.
W latach 1693–1726 panią zamku suskiego była Anna Konstancja Wielopolska, która, będąc sprawną administratorką, przeprowadziła reformę administracyjną „państwa suskiego”. W XVIII wieku. Pod rządami Wielopolskich, na mocy przywilejów otrzymanych od króla polskiego, a następnie po 1772 r. od cesarza austriackiego, Sucha przeobraziła się z osady typowo rolniczej w osadę targową. Przywileje te zezwalały na organizowanie jarmarków, dzięki którym Sucha stała się znanym ośrodkiem handlowym i rzemieślniczym Podbeskidzia.
W latach 1769–1772, Sucha i okolice stały się terenem wzmożonych działań wojennych wojsk konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi. Pod koniec XVIII wieku Sucha liczyła około 3 tys. mieszkańców.
Zabór austriacki |
W ostatnich latach panowania Wielopolskich rozbudowano i zmodernizowano hutę żelaza – tzw. „Kuźnice Suskie”, znajdujące się w centrum osady. W 1843 r. dobra suskie wykupili od Wielopolskich Braniccy herbu Korczak. Lata 40. XIX wieku były dla mieszkańców Suchej jednym z najcięższych okresów w historii. Obfitowały bowiem w powodzie i epidemie, które stały się główną przyczyną klęsk i nieurodzajów.
Do około 1880 r. w Suchej działały huty żelaza. W latach 80. XIX wieku, po uruchomieniu tzw. kolei transwersalnej, wiodącej z Żywca przez Nowy Sącz do Husiatynia, Sucha stała się ważnym węzłem kolejowym w miejscu odgałęzienia się trasy do Krakowa. Wówczas właścicielami miejscowości byli już Braniccy, z których nazwiskiem wiąże się powstanie wspaniałego zbioru biblioteczno-muzealnego na zamku, w swoim czasie jednej z największych bibliotek prywatnych na ziemiach polskich. Zbiory te podczas II wojny światowej uległy częściowo zniszczeniu, reszta uległa rozproszeniu.
Ostatnie ćwierćwiecze XIX wieku można nazwać okresem ożywienia gospodarczego. Rozbudowano suski browar, a w 1883 r. otwarto linię kolejową Sucha – Żywiec, a rok później linię Kraków – Sucha – Nowy Sącz. Sucha stała się ważnym węzłem kolejowym, a kolej, poza rolnictwem, była jednym z głównych źródeł utrzymania mieszkańców. W 1886 r. powstał tartak, przy którym założono straż ogniową. Ukoronowaniem tego okresu było nadanie Suchej w 1896 r. praw miejskich. W latach 1895–1907 wzniesiono nowy kościół, a w 1911 r. otwarto Bank Spółdzielczy.
II RP |
W czasach dwudziestolecia międzywojennego Sucha kilkakrotnie zmieniała swą przynależność administracyjną, wchodząc kolejno w skład powiatów: żywieckiego, makowskiego i ponownie żywieckiego. W 1922 r. dobra suskie drogą wiana przeszły na Tarnowskich. Właścicielem zamku był hrabia Juliusz Tarnowski, syn Anny z Branickich Tarnowskiej. Przed I wojną światową, a także w okresie powojennym, w Suchej rozwijały się instytucje kulturalno-oświatowe. Działały: Towarzystwo Oświaty Ludowej, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Towarzystwo Szkoły Ludowej, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży (Żeńskiej i Męskiej) oraz harcerstwo. W latach trzydziestych najwięcej osób zatrudniały: węzeł PKP, tartak, browar, fabryki Rudolfa Edwarda Fortunów – „Robot” (200 osób) i „Walor”. W 1939 r. w Suchej mieszkało około 6200 osób.
II wojna światowa |
3 września 1939 r. do Suchej, od strony Żywca, wkroczyły wojska hitlerowskie. Miasto zostało wcielone do Rzeszy jako miejscowość graniczna, ponieważ sąsiedni Maków Podhalański znajdował się już w granicach Generalnego Gubernatorstwa. Wojna przyniosła zagładę około 500-osobowej społeczności żydowskiej zamieszkującej Suchą. Miasto zostało wyzwolone 23 stycznia 1945 roku przez oddziały 28 armii 4 Frontu Ukraińskiego (na cmentarzu wojskowym znajdują się mogiły 736 radzieckich żołnierzy poległych przy wyzwalaniu miasta)[7].
PRL |
W latach powojennych miasto zdecydowanie zmieniło oblicze. Powstał stadion sportowy, a później osiedle mieszkaniowe Na Stawach, które wraz z wybudowanym jako pierwszym osiedlem Beskidzkim, stanowi największe skupisko mieszkalne w Suchej. Obok budownictwa komunalnego i spółdzielczego prężnie rozwijało się budownictwo indywidualne. Rozwinęły się nowe gałęzie przemysłu. Powstała Babiogórska Fabryka Mebli, Zakłady Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego, Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego, GS Samopomoc Chłopska. Powstała sieć szkół podstawowych, zawodowych i średnich.
W latach 1956–1975 istniał powiat suski. 27 listopada 1965 r. do tradycyjnej, dawnej nazwy miasta, dodano oficjalnie drugi człon – Beskidzka – jednoznacznie identyfikujący jego położenie[8]. W wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej w 1975 r. miasto zostało włączone do nowo utworzonego województwa bielskiego. W 1983 roku zakończono budowę szpitala rejonowego, wokół którego powstało nowe osiedle mieszkaniowe. Również we współczesnym wyglądzie miasta zachodzą zasadnicze zmiany. Przykładem może być powstały w centrum, na terenie po zamkniętym tartaku i bazie PKS-u, nowoczesny pasaż handlowo-usługowy. 1 stycznia 1999 r. przywrócono powiat suski – zgodnie z tradycjami historyczno-kulturowymi – w województwie małopolskim.
Turystyka i miejsca warte zwiedzenia |
renesansowy zamek suski przy ul. Zamkowej 1, zwany „Małym Wawelem” (obecnie siedziba Miejskiego Ośrodka Kultury i Muzeum Miejskiego oraz hotel i restauracja „Kasper Suski”),
barokowy park zamkowy w stylu francuskim z ok. 1708,
neogotycka oranżeria z II poł. XIX w. w parku zamkowym,- drewniana karczma „Rzym” z XVIII w. na rynku,
- Muzeum Ziemi Suskiej przy ul. Batalionów Chłopskich 22, „Domek Ogrodnika” (zamieszkały niegdyś przez zamkowego ogrodnika),
- budynek stacyjny, powstały w latach 1881–1882, z typową dla galicyjskich kolei architekturą,
- trzy drewniane dworki oficjalistów z lat 80. XIX w. przy ulicy Mickiewicza 36,38 i 40,
- drewniany dom z II poł. XVIII w. przy ul. Role 182 oraz inny drewniany dom z przełomu XIX i XX w. przy ul. Mickiewicza 68,
- murowany budynek browaru dworskiego z ok. 1800 r. przy ul. Mickiewicza 32,
- kamienice przy suskim rynku z XIX w.,
- mini skansen taboru kolejowego fila skansenu w Chabówce; dwa parowozy: normalnotorowy z 1909 r. i wąskotorowy z 1919 r., parowozownia z 1886 r.,
- ścieżka przyrodniczo-leśna „Jasień”,
- grób konfederatów barskich,
- wiąz Sobieskiego.
Budowle sakralne |
- zespół klasztoru kanoników regularnych: kościół manierystyczno-barokowy z 1613–14, budynek klasztoru (obecnie plebania), trzy kaplice z XVII wieku oraz kaplica cmentarna z 1910 r., drewniany spichlerz z XVIII / XIX w. powyżej plebanii[9],
kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, neogotycki z początku XX w. zbudowany według projektu Teodora Talowskiego,- mogiła konfederatów barskich znajdująca się koło kościoła, rozstrzelanych w 1771 r. przez Moskali,
- kaplica pod wezwaniem św. Brata Alberta z 1983 r. w dzielnicy Błądzonka[10],
Kaplica Konfederatów Barskich na górze Jasień z II połowy XVIII w.,- figury i kapliczki przydrożne, między innymi dwie figury św. Jana Nepomucena z 1779 r. oraz 1795 r. przy kościele neogotyckim, św. Antoni z 1728 r., Chrystus Frasobliwy z 1743 r., św. Wawrzyniec z 1838 r.,
- XIX w. pomniki na cmentarzu parafialnym założonym w 1836 r.
Turystyka aktywna |
W 1906 r. Hugo Zapałowicz wyznaczył pierwszy polski szlak turystyczny w Beskidach Zachodnich – z Suchej przez Magurkę do Zawoi[11].
Miasto jest punktem wyjścia następujących szlaków turystycznych w Beskid Mały, Beskid Makowski, Beskid Żywiecki:
Sucha Beskidzka Dworzec PKP – Przełęcz Przysłop – Zawoja Centrum,
Sucha Beskidzka Dworzec PKP – Zawoja Przysłop – Zawoja Dolna,
Sucha Beskidzka Dworzec PKP – Lipska Góra – Przełęcz Lipie – Cyrchel – Kozie Skały – Krzeszów – Smrekowica – Gibasy – Kocierz,
Sucha Beskidzka dworzec PKS – Mioduszyna – Maków Podhalański.
W mieście wytyczono ponadto 6 tras rowerowych:
- Trasa nr 1 – kolor żółty spod zamku suskiego w kierunku Zembrzyc i dalej na górę Jasień,
- Trasa nr 2 – kolor niebieski do 1700 m identyczna z trasą nr 1, rozszerzona o przejazd przez osiedle Koźle oraz dzielnicę Błądzonka i do zamku,
- Trasa nr 3 – kolor pomarańczowy trasa ul. Zamkowa, Rynek, ul. Kościelna, ul. Szpitalna/ul. 3-go Maja, „Pod Modrzewie”, os. Podksięże, wjazd na teren wsi Przysłop, os. Bielasy, os. Polana, wjazd na teren wsi Grzechynia: Za Wodą, Zarąbki, wjazd na teren miasta Sucha Beskidzka osiedle Sumerówka, docieramy do ul. Nad Skawą i dalej ul. Piłsudskiego przez Rynek, ul. Zamkowa,
- Trasa nr 4 – kolor zielony pokrywa się z trasą nr 3 z tym, że dojeżdżamy do placu przed klasztorem Karmelitów Bosych w Zawoi,
- Trasa nr 5 – kolor bordowy przebiega, tj. trasa nr 4, rozszerzona jest o osiedle Hucisko w Stryszawie, do Suchej wracamy drogą wojewódzkiej nr 946, ul. Role, ul. Mickiewicza, ul. Zamkowa,
- Trasa nr 6 – kolor granatowy wiedzie ul. Zamkową, Rynek, ul. Juliusza hr. Tarnowskiego, ul. Batalionów Chłopskich i ul. Błądzonka, przełęcz Lipie, pomiędzy Lipską Górą i Głuszkową Górą, osiedle Błachutówka, stryszawskie osiedla Krupniaki i Gałuszki, most w Stryszawie oraz przejazd kolejowy, droga wojewódzka nr 946, powrót do Suchej Beskidzkiej ul. Role, ul. Mickiewicza, ul. Zamkowa.
Miasto posiada bazę hotelową: Hotel Monttis, Hotel Kasper Suski, Szkolne Schronisko Młodzieżowe.
Sport |
- Stadion Sportowy MKKS „Babia Góra” przy ul. Mickiewicza, pojemność stadionu 700 siedzących (w tym 450 krzesełek) i ok. 1000 stojących, na kompleks składają się: boisko piłkarskie, główna płyta, płyta treningowa, płyta asfaltowa do gry w piłkę ręczną, bieżnie oraz rzutnie dyskiem, kulą, skocznie w dal i do skoku wzwyż, kort tenisowy, trzy domki fińskie oraz zabudowania gospodarcze z miejscem na magazyny, szatnie z natryskiem,
- Kompleks sportowy „Orlik” przy ul. płk. T. Semika,
- Kryta pływalnia przy ul. Zielonej 1,
- Wyciąg narciarski orczykowy „Zasypna” przy ul. Zasypnica 275, długość 130 m.,różnica poziomów 42 m, sztucznie naśnieżany i oświetlony,
- Lodowisko sezonowe „Biały Orlik” przy ul. płk. T. Semika,
- Miejska Wypożyczalnia Rowerów z czterema punktami wypożyczeń: ul. Wadowicka 4, ul. Zamkowa 1, ul. Mickiewicza 19, ul. Zielona 1, ul. Role 133,
- Miejski Klub Sportowy „Babia Góra” – piłkarski i narciarski klub sportowy – rok założenia 1918 r., barwy klubu niebiesko-czerwone, największym sukcesem był awans do IV ligi w sezonie 2000/01,
- Łucznicze Towarzystwo Sportowe „Zamek Suski”,
- UKS Broncos Sucha Beskidzka – zespół futbolu amerykańskiego,
- Beskidzki Klub Seido Karate,
- Klub Nordic Walkerów „Kijanki”.
Imprezy, zawody |
- Podbabiogórskie spotkania podróżnicze,
- Otwarty turniej szachowy Ziemi Suskiej,
- 1–5 maja – Suska Majówka – blok imprez, w tym m.in.: Konkurs Wiedzy Historycznej „Ocalić od zapomnienia”, XIV Turniej Łuczniczy Robin Hooda, XXI Rajd Rowerowy Ziemi Suskiej, Koncert w „Małej Zbrojowni”
- Wystawa ogrodnicza – maj,
- 21–22 czerwca – Dni Ziemi Suskiej – powitanie lata,
- Suskie spotkania z folklorem,
- Plener artystyczny – Letnia Szkoła Malowania,
- Międzynarodowy Wyścig Kolarski „Memoriał Henryka Łasaka”,
- Mały Wyścig „Memoriał Henryka Łasaka”,
- Cinema Castello – Letnia akademia filmowa – sierpień,
- Dni Muzyki na zamku,
- Rajd „Podbabiogórskie Miasta”
- ponadto szereg wystaw plastycznych w Miejskiej Galerii Sztuki, warsztaty rzeźbiarskie oraz malarskie, zawody łucznicze oraz w strzelaniu z broni i inne.
Transport |
Transport drogowy |
droga krajowa nr 28 Zator – Wadowice – Sucha Beskidzka – Limanowa – Nowy Sącz – Gorlice – Biecz – Jasło – Krosno – Sanok – Medyka
droga wojewódzka nr 946 – Żywiec – Łękawica – Okrajnik – Las – Kuków – Lachowice – Stryszawa – Sucha Beskidzka
Transport kolejowy |
Przez miasto przechodzą dwie linie kolejowe: 97 Skawina – Żywiec oraz 98 Sucha Beskidzka – Chabówka. Sucha Beskidzka jest węzłem kolejowym, z którego odchodzą pociągi do Krakowa, Zakopanego i Żywca. Wcześniej również do Wadowic, jednak w latach 1988–1992 odcinek Skawce – Wadowice został zlikwidowany, w związku z budową zbiornika Świnna Poręba.
Transport lotniczy |
4 października 2012 r. otwarto sanitarne lądowisko przy ul. Szpitalnej. Około 13 km na południowy wschód od miasta znajduje się prywatne lądowisko Blachdom Plus Maków Podhalański.
Najbliższe porty lotnicze:
Port lotniczy Kraków-Balice – ok. 60 km
Port lotniczy Katowice-Pyrzowice – ok. 120 km
Gospodarka |
W mieście znajdują się zakłady przemysłu elektronicznego, meblarskiego, spożywczego[12]. W Suchej mieści się Szpital Rejonowy im. dr. Jana Gawlika[13] oraz Klinika Stomatologiczna[14].
Edukacja |
- Niepubliczne Przedszkole „Lobus” z Oddziałem Integracyjnym i Oddziałami Specjalnymi, ul. Billy Wildera 14,
- Przedszkole Niepubliczne „Klub Malucha”, ul. Role 89,
- Przedszkole Niepubliczne „Bajkowe Ranczo”, ul. Batalionów Chłopskich 260,
- Miejskie Przedszkole Samorządowe, ul. Mickiewicza 23,
- Miejska Świetlica Profilaktyczna, ul. Handlowa 2[15],
- Szkoła Podstawowa Nr 1, ul. płk Semika 3,
- Szkoła Podstawowa Nr 2 im. Władysława Broniewskiego, ul. Zasypnicka 1,
- Filia Szkoły Podstawowej Nr 2 w Suchej Beskidzkiej, ul. Błądzonka 73,
- Gimnazjum im. Jana Pawła II, ul. płk Semika 3,
- Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Marii Skłodowskiej-Curie, ul. płk Semika 1,
- Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, ul. płk Semika 1,
Zespół Szkół im. Walerego Goetla, ul. Kościelna 5,
Zespół Szkół im. Wincentego Witosa, ul. Spółdzielców 1,- Niepubliczne Medyczne Studium Zawodowe w Suchej Beskidzkiej Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Katowicach, Rynek 16,
- Beskidzka Szkoła Zawodowa, ul. Kościelna 5,
- Europejskie Centrum Kształcenia Ustawicznego Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr, ul. Spółdzielców 1,
- Szkoła Muzyczna I stopnia, ul. płk. Semika 3,
Wyższa Szkoła Turystyki i Ekologii, ul. Zamkowa 1[16]
Wspólnoty wyznaniowe |
Kościół rzymskokatolicki:
- parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Świadkowie Jehowy:
- zbór Sucha Beskidzka (Sala Królestwa ul. Zamkowa 31)[17]
- zbór Sucha Beskidzka (Sala Królestwa ul. Zamkowa 31)[17]
Osoby pochodzące z Suchej Beskidzkiej |
- Łukasz Burliga
- Ferdynand Goetel
- Walery Goetel
- Kazimierz Jancarz
- Irma Kozina
- Lucyna Legut
- Mateusz Mak
- Michał Mak
- Gustaw Różycki
- Tadeusz Semik
- Monika Sewioło
- Andrzej Szczepkowski
- Edward Szklarczyk
- Władysław Tarnowski
- Billy Wilder
Demografia |
Dane z 30 czerwca 2004 r.[18]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 9750 | 100 | 5051 | 51,8 | 4699 | 48,2 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] | 355,1 | 183,9 | 171,1 |
Demografia
- Piramida wieku mieszkańców Suchej Beskidzkiej w 2014 roku[1].
Współpraca międzynarodowa |
Miasta i gminy partnerskie:
Frombork
Jászberény
Ceriale [19]
Przypisy |
↑ ab Sucha Beskidzka polskawliczbach.pl, w oparciu o dane GUS.
↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. , 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507.
↑ Gazeta Wyborcza – 33 z 50 miast UE z najgorszym powietrzem jest w Polsce. Na pierwszym miejscu...
↑ Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa.
↑ ab Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867, s. 10,98.
↑ Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945, Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 85, ISBN 83-217-2709-3 .
↑ Zarządzenie nr 63 Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 listopada 1965 r. w sprawie zmiany i ustalenia nazw niektórych miejscowości (M.P. z 1965 r. nr 67, poz. 382, s. 750).
↑ Muzeum Sucha Beskidzka.
↑ Muzeum Sucha Beskidzka, Kaplica na Bladzonce.
↑ Figiel, Stanisław (1952-)., Beskid Żywiecki. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, ISBN 83-89188-59-7, OCLC 749851899 [dostęp 2018-07-02] .
↑ Sucha Beskidzka, Historia.
↑ ZOZ Sucha Beskidzka.
↑ Klinika Stomatologiczna.
↑ Świetlica Profilaktyczna.
↑ Szkoły – gmina Sucha Beskidzka.
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-20] .
↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
↑ sucha-beskidzka.pl.
Linki zewnętrzne |
- Strona Muzeum Miejskiego w Suchej Beskidzkiej
- Serwis informacyjny z wieściami z Suchej Beskidzkiej oraz powiatu suskiego „Sucha24”
- Serwis informacyjny z wieściami z Suchej Beskidzkiej oraz powiatu suskiego „powiatsuski24”
- Serwis informacyjny z wieściami z Suchej Beskidzkiej oraz regionu „beskidzka24”
- Synagoga w Suchej Beskidzkiej
Sucha, wś i dobra w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa 1890.
|
|
|
|
|
|
Kontrola autorytatywna (gmina miejska):
VIAF: 154733635
GND: 4592794-7
- WorldCat