Michael Hepburn



















Michael Hepburn


Michael Hepburn 2016.jpg
Data i miejsce urodzenia
17 sierpnia 1991
Brisbane, Australia
Dyscypliny
kolarstwo torowe i szosowe
Dorobek medalowy















































































Reprezentacja  Australia

Igrzyska olimpijskie
srebro Londyn 2012
kolarstwo
(Druż. na dochodzenie)

Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
Złoto Kopenhaga 2010 Druż. na dochodzenie
Złoto Apeldoorn 2011 Druż. na dochodzenie
Złoto Melbourne 2012 Ind. na dochodzenie
Złoto Mińsk 2013 Druż. na dochodzenie
Złoto Mińsk 2013 Ind. na dochodzenie
Złoto Londyn 2016 Druż. na dochodzenie
Srebro Melbourne 2012 Druż. na dochodzenie
Brąz Apeldoorn 2011 Ind. na dochodzenie

Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
Brąz Kopenhaga 2011 Ind. na czas do lat 23
Mistrzostwa Oceanii w kolarstwie szosowym
Złoto Helidon 2015 jazda ind. na czas

Orica-GreenEDGE

Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym
Srebro Florencja 2013 Druż. na czas
Srebro Ponferrada 2014 Druż. na czas
Brąz Doha 2016 Druż. na czas






























Michael Hepburn


ilustracja
Narodowość
 Australia
Wzrost
 186 cm
Waga
 77 kg
Drużyna
Mitchelton-Scott
Drużyny




2010–2011
2012–
 Team Jayco-Skins
Orica GreenEDGE

Największe sukcesy



Dorobek medalowy



Multimedia w Wikimedia Commons

Michael Hepburn (ur. 17 sierpnia 1991 w Brisbane) – australijski kolarz torowy i szosowy, zawodnik należącej do dywizji UCI WorldTeams drużyny Mitchelton-Scott. Wicemistrz olimpijski oraz wielokrotny medalista torowych mistrzostw świata.




Spis treści






  • 1 Kariera


  • 2 Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy


    • 2.1 kolarstwo torowe


    • 2.2 kolarstwo szosowe




  • 3 Bibliografia





Kariera |


Pierwszy sukces w karierze Michael Hepburn osiągnął w 2009 roku, kiedy zdobył złoty medal w indywidualnym wyścigu na dochodzenie podczas torowych mistrzostw świata juniorów. Na rozgrywanych rok później torowych mistrzostwach świata w Kopenhadze wspólnie z Jackiem Bobridge'em, Cameronem Meyerem i Rohanem Dennisem zdobył złoto w drużynowym wyścigu na dochodzenie. W tym samym roku brał także udział w igrzyskach Wspólnoty Narodów w Nowym Delhi, gdzie był najlepszy w drużynie oraz trzeci indywidualnie. W 2011 roku zdobył trzy medale na międzynarodowych imprezach: podczas torowych mistrzostw świata w Apeldoorn ponownie był najlepszy w drużynie i trzeci indywidualnie (za Bobridge'em i Jesse Sergentem z Nowej Zelandii), a na szosowych mistrzostwach świata w Kopenhadze był trzeci w indywidualnej jeździe na czas w kategorii U-23 (wyprzedzili go tylko rodak Luke Durbridge i Duńczyk Rasmus Quaade). W 2012 roku brał udział w mistrzostwach świata w Melbourne, gdzie drużyna australijska była tym razem druga, ale indywidualnie Hepburn był najlepszy. Parę miesięcy później wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie razem z Bobridge'em, Glenem O’Shea i Dennisem zajmując drużynowo drugą pozycję. Kolejne dwa medale zdobył podczas torowych mistrzostw świata w Mińsku w 2013 roku. W indywidualnym wyścigu na dochodzenie zwyciężył, bezpośrednio wyprzedzając Irlandczyka Martyna Irvine'a i Stefana Künga ze Szwajcarii. Na tej samej imprezie w drużynowym wyścigu na dochodzenie reprezentacja Australii w składzie: Glenn O’Shea, Alexander Edmondson, Michael Hepburn i Alexander Morgan była najlepsza. W 2012 dołączył do zespołu GreenEDGE Cycling.



Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy |



kolarstwo torowe |



2010



  • Gold medal world centered-2.svg 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)


  • MaillotAustralia.PNG 1. miejsce w mistrzostwach Australii (omnium)

  • 3. miejsce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów (wyścig ind. na dochodzenie)

  • 1. miejsce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów (wyścig druz. na dochodzenie)


2011



  • Gold medal world centered-2.svg 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)


  • Bronze medal world centered-2.svg 3. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig ind. na dochodzenie)


2012



  • Gold medal world centered-2.svg 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig ind. na dochodzenie)


  • Silver medal world centered-2.svg 2. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)


  • Silver medal olympic.svg 2. miejsce w igrzyskach olimpijskich (wyścig druż. na dochodzenie)


  • MaillotAustralia.PNG 1. miejsce w mistrzostwach Australii (wyścig ind. na dochodzenie)


2013



  • Gold medal world centered-2.svg 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig ind. na dochodzenie)


  • Gold medal world centered-2.svg 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)


  • MaillotAustralia.PNG 1. miejsce w mistrzostwach Australii (wyścig ind. na dochodzenie)


2016


  • Gold medal world centered-2.svg 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)



kolarstwo szosowe |



2010



  • MaillotAustralia.PNG 1. miejsce w mistrzostwach Australii do lat 23 (start wspólny)

  • 1. miejsce na 1. etapie Internationale Thüringen-Rundfahrt U23

  • 3. miejsce w Rogaland GP


2011


  • 1. miejsce na prologu i 4. etapie Tour de l'Avenir


  • Bronze medal world centered-2.svg 3. miejsce w mistrzostwach świata (do lat 23, jazda ind. na czas)

  • 1. miejsce na 2. etapie Glava Tour of Norway

  • 1. miejsce na 2. etapie Internationale Thüringen-Rundfahrt U23

  • 2. miejsce w Gran Premio della Liberazione


2013


  • Silver medal world centered-2.svg 2. miejsce w mistrzostwach świata (jazda druż. na czas)

2014


  • 1. miejsce na 3. etapie Tour of Qatar


  • Silver medal world centered-2.svg 2. miejsce w mistrzostwach świata (jazda druż. na czas)


  • MaillotAustralia.PNG 1. miejsce w mistrzostwach Australii (jazda ind. na czas)


2015


  • Gold medal australia.svg 1. miejsce w mistrzostwach Oceanii (jazda ind. na czas)

2016


  • Bronze medal world centered-2.svg 3. miejsce w mistrzostwach świata (jazda druż. na czas)



Bibliografia |




  • Michael Hepburn na stronie cyclingarchives.com (ang.)


  • Michael Hepburn na sports-reference.com (ang.)


  • Michael Hepburn na cqranking.com (ang.)






p • d • e

Kolarze grupy Mitchelton-Scott (sezon 2019)


  • Edoardo Affini

  • Michael Albasini

  • Jack Bauer

  • Sam Bewley

  • Brent Bookwalter

  • Esteban Chaves

  • Luke Durbridge

  • Alex Edmondson

  • Tsgabu Grmay

  • Jack Haig

  • Lucas Hamilton

  • Michael Hepburn

  • Damien Howson

  • Daryl Impey

  • Christopher Juul-Jensen

  • Cameron Meyer

  • Luka Mezgec

  • Mikel Nieve

  • Nick Schultz

  • Callum Scotson

  • Dion Smith

  • Robert Stannard

  • Matteo Trentin

  • Adam Yates

  • Simon Yates










p • d • e

Mistrzowie świata w kolarstwie torowym (Wyścig indywidualny na dochodzenie zawodowców)



  • 1946: Peters


  • 1947: Coppi


  • 1948: Schulte


  • 1949: Coppi


  • 1950: Bevilacqua


  • 1951: Bevilacqua


  • 1952: Patterson


  • 1953: Patterson


  • 1954: Messina


  • 1955: Messina


  • 1956: Messina


  • 1957: Rivière


  • 1958: Rivière


  • 1959: Rivière


  • 1960: Altig


  • 1961: Altig


  • 1962: Nijdam


  • 1963: Faggin


  • 1964: Bracke


  • 1965: Faggin


  • 1966: Faggin


  • 1967: Groen


  • 1968: Porter


  • 1969: Bracke


  • 1970: Porter


  • 1971: Baert


  • 1972: Porter


  • 1973: Porter


  • 1974: Schuiten


  • 1975: Schuiten


  • 1976: Francesco Moser


  • 1977: Braun


  • 1978: Braun


  • 1979: Oosterbosch


  • 1980: Doyle


  • 1981: Bondue


  • 1982: Bondue


  • 1983: Bishop


  • 1984: Ørsted


  • 1985: Ørsted


  • 1986: Doyle


  • 1987: Ørsted


  • 1988: Piasecki


  • 1989: Sturgess


  • 1990: Jekimow


  • 1991: Moreau


  • 1992: McCarthy


  • 1993: Obree


  • 1994: Boardman


  • 1995: Obree


  • 1996: Boardman


  • 1997: Ermenault


  • 1998: Ermenault


  • 1999: Bartko


  • 2000: Lehmann


  • 2001: Symonenko


  • 2002: McGee


  • 2003: Wiggins


  • 2004: Escobar


  • 2005: Bartko


  • 2006: Bartko


  • 2007: Wiggins


  • 2008: Wiggins


  • 2009: Phinney


  • 2010: Phinney


  • 2011: Bobridge


  • 2012: Hepburn


  • 2013: Hepburn


  • 2014: Edmondson


  • 2015: Küng


  • 2016: Ganna


  • 2017: Kerby


  • 2018: Ganna


 Cycling (track) pictogram.svg










-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容