Augustus Henry FitzRoy, 3. książę Grafton KG (ur. 28 września 1735, zm. 14 marca 1811 w Euston Hall w Suffolk) – brytyjski arystokrata i polityk, premier Wielkiej Brytanii, najstarszy syn lorda Augustusa FitzRoya (młodszego syna 2. księcia Grafton) i Elizabeth Cosby, córki pułkownika Williama Cosby’ego, gubernatora Nowego Jorku. W prostej linii był potomkiem króla Karola II.
Spis treści
1Kariera polityczna
2Rodzina
3Zobacz też
4Linki zewnętrzne
Kariera polityczna |
W wieku 12 lat przejął po śmierci swojego stryja George’a tytuł grzecznościowy hrabiego Euston, przysługujący dziedzicowi tytułu księcia Grafton (tytuł książęcy przejął po śmierci swojego dziadka w 1757 r., wraz z miejscem w Izbie Lordów, wcześniej zasiadając od 1756 r. w Izbie Gmin z okręgu Bury St Edmunds). Kształcił się w Westminster School i w Peterhouse na Uniwersytecie Cambridge.
Grafton szybko znalazł się w opozycji do faworyta króla Jerzego III, lorda Bute, który przez pewien czas sprawował urząd premiera. Do jego upadku przyczynił się właśnie Grafton, który sprzymierzył się z księciem Newcastle. Pomimo udziału w upadku jego faworyta, król Jerzy uczynił Graftona w 1765 r. członkiem Tajnej Rady. Augustus wszedł tam w porozumienie z Williamem Pittem Starszym.
W tym samym roku został ministrem północnego departamentu w rządzie lorda Rockinghama. Po upadku tego rządu, w gabinecie Chathama, Grafton pełnił w latach 1766–1770 funkcję pierwszego lorda skarbu i przewodniczącego Izby Lordów. Choroba Chathama uczyniła Graftona zimą 1767 na 1768 r. głównym kandydatem na stanowisko premiera, które uzyskał w październiku 1768 r. Na stanowisku tym utrzymał się tylko przez 2 lata, stopniowo tracąc poparcie, do czego przyczyniły się w dużej mierze listy tajemniczego „Juniusa” (tożsamość ich autora jest wciąż przedmiotem ożywionych dyskusji, jako potencjalnych „Juniusów” wymienia się min. lorda Chatham, Horace’a Walpole’a i dra Samuela Johnsona), które oskarżały premiera min. o korupcję i zmusiły go do ustąpienia z urzędu w styczniu 1770 r.
W następnych latach Grafton nie był czynnym uczestnikiem życia politycznego Wielkiej Brytanii, aczkolwiek sprawował jeszcze ministerialne urzędy. Był m.in. dwukrotnie Lordem Tajnej Pieczęci (1771-1775 i 1782-1783). W późniejszych latach był prominentnym unitarianinem.
Książę Grafton był ponadto kawalerem Orderu Podwiązki od 1769 r., kanclerzem Uniwersytetu Cambridge od 1768 r. oraz Lordem Namiestnikiem Suffolk w latach 1757–1763 i 1767-1790.
Rodzina |
29 stycznia 1756 r. w Londynie poślubił Anne Liddell (1738 – 24 lutego 1804), córkę sir Henry’ego Liddella, barona Ravensworth, i Anne Delmé, córkę sir Petera Delmé. Augustus i Anne mieli razem dwóch synów i córkę:
George Henry FitzRoy (14 stycznia 1760 – 28 września 1844), 4. książę Grafton
generał Charles FitzRoy (14 lipca 1764 – 20 grudnia 1829), ożenił się z Frances Mundy i lady Frances Anne Stewart, miał dzieci (min. Charlesa Augustusa i Roberta)
Georgiana FitzRoy (1768 – 18 stycznia 1799), poślubiła Johna Smytha i miała dzieci
23 marca 1769 r. małżeństwo Augustusa i Anne zostało unieważnione. 24 czerwca tego samego roku w Woburn Abbey (Bedfordshire) poślubił Elisabeth Wrottesley (1 listopada 1745 – 25 maja 1822), córkę sir Richarda Wrottesley’a, 7. baroneta. Augustus i Elisabeth mieli razem dwóch synów i cztery córki:
Elisabeth FitzRoy (zm. 30 marca 1839), poślubiła generała-porucznika Williama FitzRoy’a, nie miała dzieci
Augusta FitzRoy (zm. 29 czerwca 1839), poślubiła G.F. Tavela, miała dzieci
Henry FitzRoy (9 kwietnia 1770 – 7 czerwca 1828), poślubił Caroline Pigot, miał dzieci
Frances FitzRoy (1 czerwca 1780 – 7 stycznia 1866), żona Francisa Spencera, 1. barona Churchill, miała dzieci
admirał William FitzRoy (1 czerwca 1782 – 13 maja 1857), ożenił się z Georgianą Raikes i miał dzieci
Isabella FitzRoy (1797 – 10 grudnia 1866), żona Barringtona Pope’a Blachforda, nie miała dzieci
Zobacz też |
Premierzy Wielkiej Brytanii
Gabinet księcia Grafton
Linki zewnętrzne |
victorianweb.org
thepeerage.com
Poprzednik Charles FitzRoy, 2. książę Grafton
Książę Grafton 1757-1811
Następca George FitzRoy, 4. książę Grafton
p•d•e
Ministrowie północnego departamentu
William Morice
John Trevor
Henry Coventry
Joseph Williamson
Lord Sunderland
Leoline Jenkins
Lord Conway
Lord Godolphin
Lord Middleton
Lord Preston
Lord Nottingham
Lord Sydney
Lord Nottingham
John Trenchard
Książę Shrewsbury
William Trumbull
James Vernon
Charles Hedges
James Vernon
Charles Hedges
Robert Harley
Henry Boyle
Lord Bolingbroke
William Bromley
Lord Townshend
Lord Stanhope
Lord Sunderland
Lord Stanhope
Lord Carteret
Lord Townshend
Lord Harrington
Lord Carteret
Lord Harrington
Lord Carteret
Lord Harrington
Lord Chesterfield
Książę Newcastle
Lord Holderness
Lord Bute
George Grenville
Lord Halifax
Lord Sandwich
Książę Grafton
Henry Seymour Conway
Lord Weymouth
Lord Rochford
Lord Sandwich
Lord Halifax
Lord Suffolk
Lord Weymouth
Lord Stormont
p•d•e
Pierwsi lordowie skarbu
Lord Halifax
Lord Carlisle
Robert Walpole
Lord Stanhope
Lord Sunderland
Robert Walpole
Lord Wilmington
Henry Pelham
Książę Newcastle
Książę Devonshire
Książę Newcastle
Lord Bute
George Grenville
Lord Rockingham
Książę Grafton
Lord North
Lord Rockingham
Lord Shelburne
Książę Portland
William Pitt Młodszy
Henry Addington
William Pitt Młodszy
Lord Grenville
Książę Portland
Spencer Perceval
Lord Liverpool
George Canning
Lord Goderich
Książę Welligton
Lord Grey
Lord Melbourne
Robert Peel
Lord Melbourne
Robert Peel
John Russell
Lord Derby
Lord Aberdeen
Lord Palmerston
Lord Derby
Lord Palmerston
Lord Russell
Lord Derby
Benjamin Disraeli
William Ewart Gladstone
Benjamin Disraeli
William Ewart Gladstone
Lord Iddesleigh
William Ewart Gladstone
Lord Salisbury
William Henry Smith
Arthur Balfour
William Ewart Gladstone
Lord Rosebery
Arthur Balfour
Premierzy Wielkiej Brytanii
p•d•e
Przewodniczący Izby Lordów
XVIII wiek
Lord Townshend
Lord Carteret
Książę Newcastle
Książę Devonshire
Książę Newcastle
Lord Bute
Lord Rockingham
Książę Grafton
Lord Rockingham
Lord Shelburne
Książę Portland
Lord Sydney
Książę Leeds
Lord Grenville
Lord Pelham
Lord Hawkesbury
Lord Grenville
XIX wiek
Lord Grenville
Lord Liverpool
Lord Goderich
Książę Wellington
Lord Grey
Lord Melbourne
Książę Wellington
Lord Melbourne
Książę Wellington
Lord Lansdowne
Lord Derby
Lord Aberdeen
Lord Granville
Lord Derby
Lord Granville
Lord Russell
Lord Derby
Lord Malmesbury
Lord Granville
Książę Richmond
Lord Beaconsfield
Lord Granville
Lord Salisbury
Lord Granville
Lord Salisbury
Lord Kimberley
Lord Rosebery
Lord Salisbury
XX wiek
Lord Salisbury
Książę Devonshire
Lord Lansdowne
Lord Ripon
Lord Crewe
Lord Curzon
Lord Haldane
Lord Curzon
Lord Salisbury
Lord Parmoor
Lord Reading
Lord Hailsham
Lord Londonderry
Lord Halifax
Lord Stanhope
Lord Caldecote
Lord Halifax
Lord Lloyd
Lord Moyne
Lord Cranborne
Lord Addison
Lord Salisbury
Lord Home
Lord Hailsham
Lord Carrington
Lord Longford
Lord Shackleton
Lord Jellicoe
Lord Windlesham
Lord Shepherd
Lord Peart
Lord Soames
Lady Young
Lord Whitelaw
Lord Belstead
Lord Waddington
Lord Wakeham
Lord Cranborne
Lord Richard
Lady Jay of Paddington
XXI wiek
Lady Jay of Paddington
Lord Williams of Mostyn
Lady Amos
Lady Ashton
Lady Royall
Lord Strathclyde
lord Hill of Oareford
lady Stowell
lady Evans
p•d•e
Premierzy Wielkiej Brytanii
Królestwo Wielkiej Brytanii (1707-1800)
Robert Walpole (1721-1742)
Lord Wilmington (1742-1743)
Henry Pelham (1743-1754)
Thomas Pelham-Holles (1754-1756)
William Cavendish (1756-1757)
Książę Newcastle (1757-1762)
Lord Bute (1762-1763)
George Grenville (1763-1765)
Lord Rockingham (1765-1766)
Lord Chatham (1766-1768)
Książę Grafton (1768-1770)
Lord North (1770-1782)
Lord Rockingham (1782)
Lord Shelburne (1782-1783)
Książę Portland(1783)
William Pitt Młodszy (1783-1801)
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii (1801-1922)
Henry Addington (1801-1804)
William Pitt Młodszy (1804-1806)
Lord Grenville (1806-1807)
Książę Portland (1807-1809)
Spencer Perceval (1809-1812)
Lord Liverpool (1812-1827)
George Canning (1827)
Lord Goderich (1827-1828)
Książę Wellington(1828-1830)
Lord Grey (1830-1834)
Lord Melbourne (1834)
Książę Wellington (1834)
Robert Peel (1834-1835)
Lord Melbourne (1835-1841)
Robert Peel (1841-1846)
John Russell (1846-1852)
Lord Derby (1852)
Lord Aberdeen (1852-1855)
Lord Palmerston (1855-1858)
Lord Derby (1858-1859)
Lord Palmerston (1859-1865)
Lord Russell (1865-1866)
Lord Derby (1866-1868)
Benjamin Disraeli (1868)
William Ewart Gladstone (1868-1874)
Lord Beaconsfield (Benjamin Disraeli) (1874-1880)
William Ewart Gladstone (1880-1885)
Lord Salisbury (1885-1886)
William Ewart Gladstone (1886)
Lord Salisbury (1886-1892)
William Ewart Gladstone (1892-1894)
Lord Rosebery (1894-1895)
Lord Salisbury (1895-1902)
Arthur Balfour (1902-1905)
Henry Campbell-Bannerman (1905-1908)
Herbert Henry Asquith (1908-1916)
David Lloyd George (1916-1922)
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (od 1922)
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]