George William Frederick Villiers, 4. hrabia Clarendon KG, GCB (ur. 12 stycznia 1800 w Londynie, zm. 27 czerwca 1870 tamże) – brytyjski arystokrata, dyplomata i polityk, członek stronnictwa wigów i Partii Liberalnej, minister w rządach lorda Melbourne’a, lorda Russella, lorda Aberdeena, lorda Palmerstona i Williama Ewarta Gladstone’a.
Spis treści
1Kariera dyplomatyczna
2Kariera polityczna
3Rodzina
4Przypisy
5Linki zewnętrzne
Kariera dyplomatyczna |
Był najstarszym synem George’a Villiersa (najmłodszego syna 1. hrabiego Clarendon) i Theresy Parker, córki 1. barona Boringdon. W 1816 r. rozpoczął studia w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge i w 1820 r. uzyskał tytuł magistra. W tym samym roku został attaché brytyjskiej ambasady w Sankt Petersburgu. Na tej placówce pracował przez trzy lata. Po powrocie do Wielkiej Brytanii został na 10 lat komisarzem ceł. W 1831 r. został wysłany do Francji w celu wynegocjowania traktatu handlowego. 16 sierpnia 1833 r. został mianowany ambasadorem na dworze króla Hiszpanii Ferdynanda VII.
Miesiąc po przybyciu Villiersa do Madrytu zmarł król Ferdynand. Wkrótce wybuchła wojna domowa między liberałami popierającymi królową Izabelę a konserwatywnymi karlistami popierającymi pretendenta don Carlosa. W konflikcie tym Wielka Brytania poparła królową Izabelę. Wspierał liderów Partii Liberalnej oraz przeciwdziałał francuskim intrygom na dworze. Za służbę w Hiszpanii został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Łaźni. W tym samym roku zmarł jego stryj i George zasiadł w Izbie Lordów jako 4. hrabia Clarendon. W 1839 r. został odwołany z madryckiej placówki.
Kariera polityczna |
W styczniu 1840 r. Clarendon został członkiem gabinetu jako Lord Tajnej Pieczęci. Jesienią tego roku został również Kanclerzem Księstwa Lancaster. Pozostał na tych stanowiskach do upadku gabinetu w 1841 r. W okresie rządów Roberta Peela (1841-1846) działał na rzecz zniesienia ustaw zbożowych. W rządzie Russella w 1846 r. został przewodniczącym Zarządu Handlu. W 1847 r. został Lordem Namiestnikiem Irlandii. Był to czas klęski głodu oraz próby powstania dokonanej przez ruch Młodej Irlandii. W 1849 r. zorganizował pierwszą wizytę królowej Wiktorii w Irlandii. Clarendon pozostał Lordem Namiestnikiem do 1852 r. W 1849 r. otrzymał Order Podwiązki.
Rok po sformowaniu koalicyjnego rządu lorda Aberdeena, w 1853 r., Clarendon został ministrem spraw zagranicznych. Wobec zbliżającej się wojny krymskiej doprowadził do zbliżenia z Francją. Kierował delegacją brytyjską na kongresie pokojowym w Paryżu w 1856 r. Głównym zadaniem delegacji postawionym przez nowego premiera, lorda Palmerstona, było uniemożliwienie Rosji prowadzenia aktywnej polityki wobec Turcji i na Zakaukaziu. Clarendon próbował również poruszyć na kongresie kwestię polską, ale porzucił ją, niepoparty przez innych dyplomatów[1].
Clarendon pozostał ministrem spraw zagranicznych do upadku wigowskiego gabinetu w 1858 r. Kiedy wigowie (już pod szyldem Partii Liberalnej) ponownie sformowali rząd w 1859 r., Clarendon nie otrzymał w nim żadnego stanowiska. Jako zwykły deputowany krytykował politykę Wielkiej Brytanii wobec amerykańskiej wojny secesyjnej. Dopiero w maju 1864 r. powrócił do gabinetu jako Kanclerz Księstwa Lancaster. Do Foreign Office powrócił w 1865 r., kiedy lord Russell, dotychczasowy minister, został nowym premierem. Liberalny gabinet upadł w 1866 r. Partia Liberalna powróciła do władzy w 1868 r. i Clarendon po raz trzeci został ministrem spraw zagranicznych. Zmarł podczas sprawowania urzędu w 1870 r.
Rodzina |
4 czerwca 1839 w Gorhambury w hrabstwie Hertfordshire poślubił lady Katherine Foster-Barham (18 kwietnia 1810 - 4 lipca 1874), wdowę po Johnie Fosterze-Barhamie, córkę Jamesa Grimstona, 1. hrabiego Verulam, i lady Charlotte Jenkinson, córki 1. hrabiego Liverpool. George i Katherine mieli razem czterech synów i cztery córki:
Constance Villiers (1840 - 17 kwietnia 1922), żona Fredericka Stanleya, 16. hrabiego Derby
Alice Villiers (17 września 1841 - 23 listopada 1897), żona Edwarda Bootle-Wilbrahama, 1. hrabiego Lathom
Emily Theresa Villiers (9 września 1843 - 22 lutego 1927), żona Odo Russella, 1. barona Ampthill
Edward Hyde Villiers (30 stycznia 1845 - 26 lutego 1846), lord Hyde
Edward Hyde Villiers (11 lutego 1846 - 2 października 1914), 5. hrabia Clarendon
George Patrick Hyde Villiers (27 września 1847 - 10 stycznia 1892)
Florence Margaret Villiers (21 września 1850 - 25 sierpnia 1851)
Francis Hyde Villiers (13 sierpnia 1852 - 18 listopada 1925)
Przypisy |
↑MichałM.KlimeckiMichałM., Krym 1854-1855, Warszawa: Bellona, 2006, s. 254, ISBN 83-11-10481-6, OCLC 76284595.
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives ...
Carlow County Council Comhairle Contae Cheatharlach Type Type County council Leadership Cathaoirleach Brian O'Donoghue, FG Structure Seats 18 Political groups Fine Gael (6) Fianna Fáil (5) Sinn Féin (3) Labour Party (2) Independent (2) Elections Last election 23 May 2014 Meeting place County Buildings, Carlow Website carlow.ie The area governed by the council Carlow County Council (Irish: Comhairle Contae Cheatharlach ) is the authority responsible for local government in County Carlow, Ireland. As a county council, it is governed by the Local Government Act 2001. The council is responsible for housing and community, roads and transportation, urban planning and development, amenity and culture, and environment. [1] The council has 18 elected members. Elections are held every five years and are by single transferable vote. The head of the council has the title of Cathaoirleach (Chairperson)....
