Egftnjytyk

Ten artykuł dotyczy klubu piłkarskiego. Zobacz też: inne drużyny noszące tę nazwę – ujednoznacznienie.

Pogoń Szczecin
Pełna nazwa	Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin
Przydomek	Portowcy, Duma Pomorza, Granatowo-Bordowi
Maskotka	Gryfus
Barwy
Data założenia	21 kwietnia 1948 jako Klub Sportowy Sztorm
Debiut w najwyższej lidze	1959-03-1515 marca 1959
Liga	Ekstraklasa
Adres	71-102 Karłowicza 28 Szczecin
Stadion	Stadion Miejski im. Floriana Krygiera (Pojemność: 18 027)
Numer KRS	0000285971
Prezes	Jarosław Mroczek (od 1 lutego 2011)
Trener	Kosta Runjaić
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów o Pogoni Szczecin

Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin – polski klub piłkarski z siedzibą w Szczecinie, 2-krotny wicemistrz Polski^[1], 3-krotny finalista Pucharu Polski. Aktualnie klub zajmuje 7. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy^[2].

Historia |

Początki |

Najpopularniejszy klub sportowy w Szczecinie został założony 21 kwietnia 1948 roku pod nazwą Klub Sportowy Sztorm. Pierwszymi sekcjami były sekcje piłki nożnej i boksu. Drużynę piłkarzy zgłoszono do rozgrywek C-klasy, organizowanych przez Zachodniopomorski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Sztorm był objęty patronatem szczecińskich transportowców.

W marcu 1949 roku kluby związkowe w Szczecinie (KS Sztorm, KS Cukrownik, KS Drukarz, Pocztowy KS) zostały połączone w jeden, który nazwano Klub Sportowy Związkowiec. W 1949 r. Związkowiec przystąpił do rozgrywek A-klasy, w miejsce Pocztowego KS. W listopadzie 1950 r. w związku z machinacjami finansowymi rozwiązano Związkowca, a jego miejsce w lidze zajął powstały przy porcie klub o nazwie Klub Sportowy Kolejarz Szczecin. W 1950 i 1951 r. zespół brał udział w ogólnopolskim Pucharze Polski dochodząc do 1/16 finału. W 1951 r. drużyna wygrała rozgrywki A-klasy, ale baraży o II ligę nie przeszła z uwagi na grę nieuprawnionego zawodnika. W 1953 r., po reorganizacji rozgrywek, utworzono Ligę Międzywojewódzką, obejmującą województwa szczecińskie, zielonogórskie i poznańskie. Z tego pierwszego desygnowano do gry kluby: Kolejarz Szczecin, Gwardia Szczecin oraz Kolejarz Goleniów.

Jesienią 1955 roku Kolejarz zmienił nazwę na Klub Sportowy Pogoń. Nazwa i barwy nawiązują do tradycji jednego z największych klubów Polski lat 1918-1939, Pogoni Lwów. W 1957 r. pod wodzą Floriana Krygiera zespół został wicemistrzem Ligi Międzywojewódzkiej i w turnieju barażowym o II ligę (Flota Gdynia, Warta Gorzów, Kujawiak Włocławek) zajął I miejsce. Po raz pierwszy w historii Pogoń awansowała na zaplecze ekstraklasy.

W 1958 roku Pogoń Szczecin zajęła w grupie północnej I miejsce (37 punktów, stosunek bramek 54:22), co dało historyczny awans do I ligi. Podczas zmagań o awans do ekstraklasy szczeciński zespół ustanowił rekord – nie przegrał żadnego ze spotkań. Wyczyn ten pozostaje niepobity do dziś.

Rok	Liga	Miejsce	↑↓
1948	C klasa	?	↑
1949	A klasa	3
1950	A klasa	8
1951	Międzywojewódzka	1
1952	Międzywojewódzka	1
1953	Międzywojewódzka	5
1954	Międzywojewódzka	7
1955	Międzywojewódzka	4
1956	Międzywojewódzka	2
1957	Międzywojewódzka	1	↑
1958	II liga	1	↑
1959	I liga	10
1960	I liga	12	↓
1961	II liga	4
1962	II liga	1	↑
1962/63	I liga	11
1963/64	I liga	12
1964/65	I liga	13	↓
1965/66	II liga	2	↑
1966/67	I liga	9
1967/68	I liga	6
1968/69	I liga	11
1969/70	I liga	12
1970/71	I liga	4
1971/72	I liga	11
1972/73	I liga	9
1973/74	I liga	8
1974/75	I liga	12
1975/76	I liga	6
1976/77	I liga	6
1977/78	I liga	11
1978/79	I liga	15	↓
1979/80	II liga	8
1980/81	II liga	1	↑
1981/82	I liga	6
1982/83	I liga	4
1983/84	I liga	3
1984/85	I liga	11
1985/86	I liga	10
1986/87	I liga	2
1987/88	I liga	10
1988/89	I liga	13	↓
1989/90	II liga	15
1990/91	II liga	11
1991/92	II liga	1	↑
1992/93	I liga	7
1993/94	I liga	5
1994/95	I liga	8
1995/96	I liga	15	↓
1996/97	II liga	2	↑
1997/98	I liga	14
1998/99	I liga	13
1999/00	I liga	13
2000/01	I liga	2
2001/02	I liga	8
2002/03	I liga	16	↓
2003/04	II liga	1	↑
2004/05	I liga	9
2005/06	I liga	10
2006/07	I liga	16	↓
2007/08	IV liga	1	↑
2008/09	II liga	2	↑
2009/10	I liga	5
2010/11	I liga	6
2011/12	I liga	2	↑
2012/13	Ekstraklasa	12
2013/14	Ekstraklasa	7
2014/15	Ekstraklasa	8
2015/16	Ekstraklasa	6
2016/17	Ekstraklasa	7
2017/18	Ekstraklasa	11
2018/19	Ekstraklasa

Sukcesy i porażki |

W debiucie pierwszoligowym drużyna Portowców przegrała u siebie z Gwardią Warszawa 0:1. Pierwsze sezony w ekstraklasie nie były udane. W 1959 roku Pogoń zajęła 10. miejsce (na 12 zespołów), zaś w kolejnym – ostatnie, co oznaczało spadek do II ligi. Spowodowało to wyprzedaż zawodników klubowych i od 1961 r. w klubie postawiono na pracę z młodzieżą. Sukcesy młodzieżowe, a później seniorskie, wiążą się z osobami szczególnie zasłużonymi dla Pogoni: Zbigniewem Ryziewiczem i Florianem Krygierem.

W 1962 roku Pogoń powróciła do I ligi, gdzie zagościła na trzy sezony. Później jeden sezon spędziła na zapleczu pierwszego frontu, aby znowu awansować, tym razem na długo (13 sezonów). Był to najdłuższy nieprzerwany okres gry Pogoni w I lidze.

Lata 80 XX w. to czasy największych sukcesów klubu. Zachodniopomorska jedenastka dwa razy walczyła w finale Pucharu Polski, w obu przypadkach jednak minimalnie uległa rywalom: w roku 1981 Legii Warszawa 0:1 (po dogrywce), a w 1982 Lechowi Poznań 0:1.

W 1984 roku Pogoń, trenowana wówczas przez Eugeniusza Ksola, po raz pierwszy w swej historii zajęła miejsce na podium. Trzecie miejsce było przepustką do występów w europejskich pucharach (Puchar UEFA). W swoim debiucie Duma Pomorza wylosowała 1. FC Köln, w szeregach którego występowali reprezentanci RFN, m.in. Harald „Toni” Schumacher, Pierre Littbarski i Klaus Allofs. 19 września 1984 r. w Kolonii Pogoń, mimo niezłej gry i okazji bramkowych, przegrała 1:2 (bramka dla Pogoni po samobójczym trafieniu Uwe Haasa). W rewanżu, 3 października, MKS zanotował w Szczecinie porażkę 0:1, nie wykorzystując m.in. dwóch rzutów karnych. Przygoda z pucharami zakończyła się na pierwszej rundzie.

W 1987 roku szczeciński klub osiągnął swój największy w dotychczasowej historii sukces: Portowcy zostali wicemistrzami Polski. Zespół, trenowany przez charyzmatycznego i niezwykle popularnego w Szczecinie Leszka Jezierskiego „Napoleona”, grał ofensywnie i strzelał dużo bramek. Pogoń, w barwach której grali m.in. Marek Szczech, Mariusz Kuras, Kazimierz Sokołowski, Marek Ostrowski, Marek Leśniak i Jerzy Hawrylewicz, rozbiła m.in. Katowice 7:2 i Lechię Gdańsk 5:1. Na finiszu rozgrywek szczecińską drużynę wyprzedził jedynie Górnik Zabrze. Królem strzelców ligi został Marek Leśniak (24 bramki).

W I rundzie Pucharu UEFA szczeciński zespół ponownie trafił na wymagającego rywala, ekipę Hellas Werona. W zespole, który w 1985 zdobył mistrzostwo Włoch, grali m.in. Niemiec Thomas Berthold i Duńczyk Preben Elkjær Larsen. W pierwszym meczu, 16 września w Szczecinie, padł remis 1:1 (gol Marka Leśniaka). W rewanżu dwa tygodnie później Duma Pomorza nie sprostała rywalom, ulegając 1:3 (bramkę dla Pogoni zdobył Jerzy Hawrylewicz). Dwa lata później Pogoń zanotowała spadek do drugiej ligi, w której grała przez 3 sezony.

Lata 90 XX w. były naznaczone zmaganiami klubu o przetrwanie i ciągłą walką drużyny o ekstraklasowy byt. Portowcy utracili ekstraklasę w roku 1996, ale na krótko. Powrót nastąpił już w kolejnym sezonie.

Kryzys |

Na przełomie tysiącleci rozpoczął się najtrudniejszy okres w historii Pogoni. Po wycofaniu się Zarządu Portów Szczecin-Świnoujście z finansowania i zarządzania klubem, rozpoczęto poszukiwania innych źródeł utrzymania klubu, który popadał w zadłużenie.

W 1999 roku miasto zaoferowało tureckiemu przedsiębiorcy Sabriemu Bekdaşowi tereny przy stadionie, w zamian za finansowanie Pogoni. 29 grudnia powołano do życia Sportową Spółkę Akcyjną Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin. Polityka zatrudniania przez Bekdaşa w Pogoni piłkarskich gwiazd (Dariusz Gęsior, Brasília, Jerzy Podbrożny czy Oleg Salenko – król strzelców Mundialu w 1994) przyniosła efekty. W 2001 roku Duma Pomorza zdobyła drugie w swych dziejach wicemistrzostwo Polski, ustępując w tabeli jedynie wschodzącej gwieździe Wisły Kraków.

Sukces okazał się krótkotrwały, a niedługo po nim pojawiły się problemy, które w dalszej kolejności doprowadziły do głębokiego kryzysu w klubie. Osią sporu między Bekdaşem a władzami Szczecina były obiecane przez miasto tereny, na których turecki biznesmen chciał przeprowadzić własne inwestycje. Mimo zawartej wcześniej umowy miasto nie wydzierżawiło Bekdaşowi 18 hektarów wokół stadionu Pogoni. W odpowiedzi większościowy udziałowiec SSA w listopadzie 2001 roku wstrzymał finansowanie klubu, a następnie wycofał się z klubu. Turek zostawił Pogoń z ogromnymi długami, a drużyna poległa w I rundzie pucharu UEFA z amatorami z Islandii, Fylkirem Reykjavík (1:1 u siebie i 1:2 w meczu wyjazdowym).

4 lipca 2002 roku następnym właścicielem spółki został szwedzki biznesmen polskiego pochodzenia – Les Gondor (vel Leszek Gondorowicz, przed laty taksówkarz z Lipian). Gondor obiecał podźwignąć klub z upadku, jednak były to czcze słowa. W efekcie rozmaitych działań i kolejnych przepychanek z miastem Pogoń została doprowadzona do ruiny. Skutkiem rządów Gondora był spadek z ekstraklasy w 2003 roku. Drużyna grała katastrofalnie, z 30 ligowych spotkań wygrała tylko dwa, a w całym sezonie zdobyła zaledwie 9 punktów.

Dodatkowo klub nie dostał drugoligowej licencji i gdyby nie istniejące od 2002 roku Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin – Pogoń Walcząca, musiałby rozpoczynać rozgrywki od B-klasy. Stowarzyszenie założyło klub Pogoń Szczecin Nowa, który został zgłoszony w Zachodniopomorskim Związku Piłki Nożnej do rozgrywek czwartoligowych.

Kolejnym właścicielem został Antoni Ptak, przedsiębiorca i właściciel Sportowej Spółki Akcyjnej Piotrcovia Piotrków Trybunalski, wcześniej działający w ŁKS i Lechii/Polonii Gdańsk. W 2003 roku Ptak postanowił przenieść z Piotrkowa Trybunalskiego do Szczecina drużynę z II ligową licencją (Piotrcovia) i zmienić jej nazwę na MKS Pogoń Szczecin. Mimo kontrowersji, jakie wywołał ten pomysł w szczecińskim środowisku, przedsiębiorca ze Rzgowa zrealizował swoją koncepcję. Do rejestracji nowej spółki doszło 8 lipca 2003 roku.

Szczecińscy kibice początkowo odnosili się z nieufnością do nowego klubu. Drużyna jednak szybko zaczęła wygrywać w drugiej lidze i w znakomitym stylu awansowała do ekstraklasy w sezonie 2003/2004. Trzon zespołu z Piotrkowa uzupełniono o piłkarzy szczecińskich, co pozwoliło zachodniopomorskim kibicom bardziej identyfikować się z klubem kierowanym przez A. Ptaka.

W sezonie 2004/2005 Pogoń zajęła w ekstraklasie 9 miejsce (na 14 zespołów) i zgłosiła akces do występów w Pucharze Intertoto. W I rundzie wyeliminowała mołdawski Tiligul-Tiras Tiraspol, oto wyniki dwumeczu:

• 18 czerwca 2005, Tiligul-Tiras Tiraspol – Pogoń Szczecin 0:3


• 25 czerwca 2005, Pogoń Szczecin – Tilgul Tiraspol 6:2.

W II rundzie Portowcy odpadli w rywalizacji z czeską Sigmą Ołomuniec, uzyskując następujące wyniki:

• 2 lipca 2005, Sigma Ołomuniec – Pogoń Szczecin 1:0


• 9 lipca 2005, Pogoń Szczecin – SK Sigma Ołomuniec 0:0

Zima 2005/2006 okazała się dla klubu okresem przełomowym. W związku z niezadowalającymi wynikami drużyny w rundzie jesiennej Ekstraklasy (zespół plasował się na 9 pozycji), Antoni Ptak zdecydował się na sprzedaż większości zawodników i zastąpienie ich graczami brazylijskimi, wyszukiwanymi za oceanem przez syna, Dawida Ptaka. Swą nową koncepcję budowy zespołu Antoni Ptak streścił następująco: „Pogoń będzie brazylijska, albo żadna”^[3].

Mecz Legii z Pogonią zakończony wynikiem 3:1 (1:1); w ekipie szczecinian na boisko wyszli m.in. Julcimar, Campos, Otávio, Thiago i Tinga (6 maja 2007).

Do końca lutego 2006 r. w klubie zatrudniono kilkunastu piłkarzy z Brazylii. Pogoń Szczecin stała się bodaj jedynym niebrazylijskim klubem na świecie zbudowanym niemal w 100% z zawodników tego kraju. Ewenementem w europejskim futbolu było również „skoszarowanie” drużyny pod Łodzią, w oddalonym od Szczecina niemal o 500 kilometrów^[4]Gutowie Małym, gdzie Antoni Ptak wybudował piłkarski ośrodek szkoleniowy. Piłkarze musieli stamtąd dojeżdżać do Szczecina na mecze rozgrywane „u siebie”. Paradoksalnie były to ich najodleglejsze wyjazdy na mecze ligowe.

Kolejnym precedensem w historii szczecińskiego i polskiego futbolu był mecz przeciwko Bełchatowowi (11 kwietnia 2006). Na boisko w Bełchatowie w barwach Pogoni wyszła jedenastka, w składzie której nie było ani jednego Polaka. W bramce stanął słowacki bramkarz Boris Peškovič, a w polu zagrało dziesięciu Brazylijczyków. Mecz zakończył się porażką 0:2^[5]. Na koniec rundy wiosennej sezonu 2005/2006 Pogoń zajęła 11 miejsce.

Po nieudanym sezonie 2006/2007 (ostatnie miejsce w tabeli) Antoni Ptak rozpoczął wyprzedaż zawodników. Negocjował sprzedaż klubu z kilkoma podmiotami, rozważał także przeniesienie drużyny do innego miasta – jednakże pod inną nazwą, gdyż prawo do nazwy, herbu i tradycji szczecińskiego klubu należą do Stowarzyszenia Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin.

Odbudowa |

28 czerwca 2007 r. przedstawiciele Antoniego Ptaka, po długich negocjacjach z udziałem przedstawicieli PZPN, miasta Szczecin nie doszli do porozumienia w sprawie sprzedaży wydzielonej ze spółki-matki sekcji piłkarskiej z miejscem w II lidze. Kupnem zainteresowani byli dwaj zachodniopomorscy przedsiębiorcy: Artur Kałużny (Szczecin, branża gastronomiczna) i Grzegorz Smolny (Złocieniec, branża drzewna).

Przyszli właściciele zapowiedzieli wobec tego powstanie nowej spółki akcyjnej zbudowanej na bazie kibicowskiej Pogoni Nowej Szczecin, do której po wycofaniu się klubu Antoniego Ptaka z rozgrywek, na mocy wcześniej podpisanej umowy powróciło miejsce w IV lidze. 24 lipca utworzono Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną. Udziałowcami spółki zostali Artur Kałużny i Grzegorz Smolny – 50%, Stowarzyszenie Klub Sportowy Pogoń Szczecin Nowa – 25%, Dariusz Adamczuk – 12,5%, Grzegorz Matlak – 12,5%. Stowarzyszenie Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin uzyskując zabezpieczenia formalno-prawne przekazało do nowej spółki prawo do nazwy, barw, herbu i tradycji Pogoni Szczecin^[6]. 25 lipca Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Klubu Sportowego Pogoń Szczecin Nowa, podjęło decyzję o przekazaniu do nowo powstałej spółki akcyjnej Pogoń Szczecin sekcji piłkarskiej^[7]. 31 lipca, po ostatecznym wycofaniu się Antoniego Ptaka ze szczecińskiej piłki, Zachodniopomorski Związek Piłki Nożnej zdecydował, że nowa spółka Pogoń Szczecin warunkowo wystąpi w rozgrywkach czwartoligowych. Uchwała uprawomocniła się po spełnieniu przez spółkę 7 punktów formalno-prawnych^[8].

11 sierpnia 2007 r. Pogoń wystartowała w rozgrywkach IV ligi. Sezon 2007/2008 drużyna zakończyła zwycięsko, a w spotkaniu barażowym dwukrotnie pokonała Zatokę Puck. Dało to Portowcom awans do zreformowanej II ligi.

19 czerwca 2008 poinformowano o rozmowach pomiędzy władzami II ligowej Pogoni Szczecin a właścicielem klubu Dyskobolia Groclin Grodzisk Wielkopolski, Zbigniewem Drzymałą. Miały one na celu przeniesienie drużyny piłkarskiej i miejsca w ekstraklasie z Grodziska do Szczecina, a następnie fuzję obu klubów pod szyldem Pogoni Szczecin. Oznaczałoby to powrót Portowców do ekstraklasy od nowego sezonu. Wskutek silnego sprzeciwu stowarzyszeń kibiców 30 czerwca przerwano negocjacje. Rozmowy o fuzji obu klubów zakończyły się fiaskiem.

Na półmetku sezonu 2008/2009 Pogoń Szczecin zajmowała 4. lokatę, sezon Portowcy zakończyli na 2. miejscu II ligi grupy zachodniej, awansując do I ligi. Bilans spotkań: 18 zwycięstw, 8 remisów, 8 porażek.

Powrót do Ekstraklasy |

10 kwietnia 2012 trenerem Pogoni Szczecin został Ryszard Tarasiewicz^[9]. Grająca wówczas w I lidze Pogoń wywalczyła pod jego wodzą awans do Ekstraklasy^[10], jednak kontraktu z Tarasiewiczem nie przedłużono. Nowym szkoleniowcem został Artur Skowronek^[11], a 19 marca 2013 r. jego następcą został Dariusz Wdowczyk^[12]. W swoim jubileuszowym, czterdziestym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej Pogoń zajęła 12 miejsce.

W 2013 roku klub obchodził także swoje 65-lecie. Z tej okazji 10 lipca zorganizowano towarzyski mecz z Olympique Lyon, który zakończył się wynikiem 0:0^[13].

Trenerzy Pogoni Szczecin |

Sukcesy |

W kraju |

• wicemistrz Polski (2x) – 1987, 2001
  


• trzecie miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej (1x) – 1984
  


• finalista Pucharu Polski (3x) – 1981, 1982, 2010
  


• półfinalista Pucharu Ligi Polskiej (1x) – 2000
  

Na arenie międzynarodowej |

• 1/32 finału Pucharu UEFA (2x) – 1984/85, 1987/88
  


• Runda kwalifikacyjna Pucharu UEFA (1x) – 2001/02
  


• II runda Pucharu Intertoto (1x) – 2005
  

Juniorzy |

• 
  mistrz Polski juniorów starszych (1x) – 1986


• wicemistrz Polski juniorów starszych (3x) – 1965, 2016, 2017


• trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów starszych (4x) – 1960, 2008, 2012, 2014


• trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów młodszych (1x) – 2002

Królowie strzelców Pogoni |

Sztab trenerski |

Budynek klubowy

Funkcja	Imię i nazwisko
Trener	Kosta Runjaić
II Trener	Dietmar Brehmer
Asystent	Robert Kolendowicz
Szef banku informacji	Sławomir Rafałowicz
Trener bramkarzy	Boris Peškovič
Trener ds. przygotowania fizycznego	Rafał Buryta
Kierownik drużyny	Daniel Strzelecki
Lekarz	Bartosz Paprota
Lekarz	Mariusz Pietrzak
Fizjoterapeuta	Dariusz Dalke
Masażysta	Tomasz Bardzel
Masażysta	Paweł Bogucki
Dietetyk	Katarzyna Piotrowska

Piłkarze |

Obecny skład |

Stan na 8 września 2018^[15]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Łukasz Załuska (2. wicekapitan) 7 3 pomocnikPO Spas Delew 8 3 pomocnikPO Dawid Błanik 9 4 napastnikNA Adam Frączczak (kapitan) 10 3 pomocnikPO Radosław Majewski 11 4 napastnikNA Soufian Benyamina 14 3 pomocnikPO Kamil Drygas (wicekapitan) 15 2 obrońcaOB Hubert Matynia 17 3 pomocnikPO Zvonimir Kožulj 18 4 napastnikNA Adam Buksa 19 4 napastnikNA Michał Żyro (wypożyczony z Wolverhampton Wanderers F.C.) 20 3 pomocnikPO Tomasz Hołota 21 2 obrońcaOB Sebastian Rudol 22 2 obrońcaOB David Stec 23 2 obrońcaOB Jarosław Fojut

Nr Poz. Piłkarz 24 2 obrońcaOB David Niepsuj 25 2 obrońcaOB Lasza Dwali 26 1 bramkarzBR Jakub Bursztyn 27 3 pomocnikPO Sebastian Kowalczyk 28 3 pomocnikPO Tomás Podstawski 33 2 obrońcaOB Mariusz Malec 34 3 pomocnikPO Iker Guarrotxena 40 2 obrońcaOB Sebastian Walukiewicz 53 1 bramkarzBR Łukasz Budziłek 54 3 pomocnikPO Maciej Żurawski 55 2 obrońcaOB Hubert Sadowski 59 4 napastnikNA Adrian Benedyczak 60 3 pomocnikPO Stanisław Wawrzynowicz 67 1 bramkarzBR Jędrzej Grobelny 77 2 obrońcaOB Ricardo Nunes

Wypożyczeni |

Nr Poz. Piłkarz 4 napastnikNA Marcin Listkowski (w Rakowie Częstochowa) 3 pomocnikPO Rafał Maćkowski (we Chrobrym Głogów) 3 pomocnikPO Damian Pawłowski (w Wigrach Suwałki) 3 pomocnikPO Błażej Starzycki (w Błękitnych Stargard) 4 napastnikNA Aron Stasiak (w Wigrach Suwałki)

Numery zastrzeżone |

Nr Poz. Piłkarz 5 3 pomocnikPO Edi Andradina[16] 78 4 napastnikNA Olgierd Moskalewicz[16]

Piłkarze Pogoni w Reprezentacji Polski |

Pełna lista piłkarzy z Pogoni Szczecin, którzy wystąpili w meczach seniorskiej Reprezentacji Polski^[17].

Stan na 26 marca 2017 roku

Piłkarze Pogoni w innych reprezentacjach |

Pełna lista piłkarzy z Pogoni Szczecin, którzy wystąpili w meczach seniorskich reprezentacji swoich krajów^[18].

Stan na 17 czerwca 2018 roku

Lp.	Imię i nazwisko	Reprezentacja	Lata gry	Występów	Goli	Turnieje
1.	Dickson Choto	Zimbabwe	2002	1	0
2.	Sergei Mošnikov	Estonia	2012	5	0
3.	Dušan Perniš	Słowacja	2013	1	0
4.	Ádám Gyurcsó	Węgry	2016–2017	6	2
5.	Wladimer Dwaliszwili	Gruzja	2016	1	0
6.	Spas Delew	Bułgaria	2016–2018	8	2
7.	Lasza Dwali	Gruzja	2017–2018	5	1
W sumie:				24	5

Najwięcej meczów w barwach Pogoni |

Stan na koniec sezonu 2017/2018

Lp.	Imię i nazwisko	Występów	Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
1.	Mariusz Kuras	486	1983–1999
2.	Leszek Wolski	462	1971–1987
3.	Andrzej Miązek	449	1983–1997
4.	Zenon Kasztelan	368	1965–1982
5.	Robert Dymkowski	347	1990–2002
Grający w sezonie 2017/2018[19]			Pierwszy mecz
Adam Frączczak		245	2011
Rafał Murawski		147	2014
Sebastian Rudol		128	2013
Łukasz Zwoliński		120	2012
Ricardo Nunes		117	2014

Najwięcej goli w barwach Pogoni |

Stan na koniec sezonu 2017/2018

Lp.	Imię i nazwisko	Goli	Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
1.	Marian Kielec	120	1959–1979
	Robert Dymkowski	120	1990–2002
3.	Leszek Wolski	115	1971–1987
4.	Olgierd Moskalewicz	92	1991–2010
5.	Marek Leśniak	83	1982–1988
Grający w sezonie 2017/2018[20]			Pierwszy mecz
Adam Frączczak		63	2011
Łukasz Zwoliński		25	2012
Rafał Murawski		17	2014
Spas Delew		10	2016
Kamil Drygas		10	2016
Ádám Gyurcsó		10	2016
Dawid Kort		10	2013

Pogoń w Ekstraklasie |

Stan na koniec sezonu 2017/2018

Pogoń zajmuje 7. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy. Jest najwyżej notowaną drużyną bez tytułu mistrzowskiego.

Jubileuszowe mecze w Ekstraklasie |

Jubileuszowe gole w Ekstraklasie |

Europejskie puchary |

Sezon	Rozgrywki	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1984/85	Puchar UEFA	1R	1. FC Köln	0–1	1–2	1–3
1987/88	Puchar UEFA	1R	Hellas Werona	1–1	1–3	2–4
1995	Puchar Intertoto	Grupa 8	AS Cannes	1–2		5. miejsce
			Farul Konstanca		1–2
			Dniapro Mohylew	3–3
			FK Bečej		1–2
2001/02	Puchar UEFA	1R	Fylkir	1–1	1–2	2–3
2005	Puchar Intertoto	1R	Tiligul-Tiras	6–2	3–0	9–2
		2R	Sigma Ołomuniec	0–0	0–1	0–1

Właściciele i sponsorzy |

Władze Pogoni Szczecin SA |

Prezes zarządu: Jarosław Mroczek
Wiceprezes zarządu: Tomasz Adamczyk
Dyrektor sportowy: wakat
Dyrektor ds. Bezpieczeństwa i Organizacji: Konrad Szczawiński
Rzecznik Prasowy: Krzysztof Ufland

Struktura własnościowa |

• 74,72% – EPA sp. z o.o.


• 15,11% – Grzegorz Smolny


• 9,72% – Artur Kałużny


• 0,45% – Stowarzyszenie Kibiców Pogoń Nowa/Stowarzyszenie MKS Pogoń Szczecin

Sponsorzy |

Sponsor główny: Grupa Azoty
Sponsorzy strategiczni: Miasto Szczecin, Polska Żegluga Morska, Bosman, Port Szczecin-Świnoujście
Sponsorzy techniczni: Zina
Sponsorzy ligi: Lotto, nc+
Pozostali sponsorzy: Pomorze Zachodnie, Unity Line, Żegluga Polska, Drobimex Sp. z o.o., ZAPOL, Szczecińska Energetyka Cieplna, Zakład Wodociągów i Kanalizacji Szczecin, Energopol

Kibice |

Kibice Pogoni Szczecin zrzeszeni są w kilku fan klubach, m.in.:

• Młode Wilki


• Lads from Szczecin


• Old Boys Pogodno


• 
  Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin Pogoń Walcząca (zarejestrowane w KRS w 2002, link)


• 
  Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin Portowcy (zarejestrowane w KRS w maju 2007, link)


• Wierni Tradycji


• FC Chojna '92

Kibice Pogoni Szczecin od połowy lat 70 XX wieku z przerwami^[21] przyjaźnili się z fanami Legii Warszawa. Zgoda została zakończona 27 września 2013 roku^[22].

Jako ogół, za aktywny i zorganizowany doping wyróżnieni zostali dwukrotnie nagrodami głównymi w I i II edycji konkursu Orange Fair Play – za rundę wiosenną sezonu 2004/2005 i rundę jesienną sezonu 2005/2006.

Przedstawiciele sympatyków Pogoni byli jednymi z założycieli Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców, a Robert Jacoszek ze Stowarzyszenia Kibiców Pogoni Szczecin „Portowcy” został członkiem pierwszego zarządu Związku.

Pogoń Szczecin Nowa |

5 maja 2003 (według innych źródeł w marcu 2003) Stowarzyszenie Kibiców „Pogoń Walcząca” założyło jednosekcyjny klub piłkarski Pogoń Nowa Szczecin, początkowo zgłoszony w ZZPN do rozgrywek czwartoligowych w sezonie 2003/2004. Po przeniesieniu w tym samym roku do Szczecina przez Antoniego Ptaka Piotrcovii Piotrków Trybunalski i zmianie jej nazwy na Pogoń Szczecin, miejsce Pogoni Nowej w IV lidze kibice przekazali rezerwom drugoligowca. Pogoń Nowa skupiła się na prowadzeniu drużyn młodzieżowych (początkowo po dwie drużyny juniorów i trampkarzy). W roku 2004 zespół prowadzony przez Włodzimierza Obsta w walce o ćwierćfinał mistrzostw Polski juniorów starszych pokonał faworyzowaną drużynę Lecha Poznań.

Przed sezonem 2006/2007 Pogoń Nowa chciała wystąpić w IV lidze w miejsce rezerw MKS Pogoń SSA, na prowadzenie których zarząd należącej do Antoniego Ptaka spółki próbował pozyskać finanse z miejskiej kasy. Do porozumienia nie doszło i od 26 sierpnia 2006 r. klub prowadził także drużynę seniorów, występującą początkowo w zachodniopomorskiej B-klasie. Działaczami klubu i zarazem piłkarzami tego zespołu zostali były reprezentant Polski Dariusz Adamczuk oraz były pierwszoligowiec Grzegorz Matlak. Drużyna rozgrywała mecze na boisku nr 2 stadionu im. Floriana Krygiera. Za cel w sezonie 2006/2007 postawiono awans do A-klasy. Udało się go wywalczyć, wygrywając 21 spotkań, jedno remisując (bilans bramek 146:12, najwyższe zwycięstwa: na własnym boisku 18:0, na wyjeździe 9:0). W meczach gościnnie występowali znakomici przed laty piłkarze Pogoni, zasłużeni dla klubu: Zenon Kasztelan, Zbigniew Kozłowski, Mariusz Kuras, Andrzej Rycak i Adam Kensy.

24 lipca 2007 na bazie dotychczasowej Pogoni Szczecin Nowej, przy współpracy ze szczecińskimi biznesmenami Arturem Kałużnym i Grzegorzem Smolnym powołano Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną. 25 lipca 2007 r. Pogoń Nowa przekazała nowej spółce sekcję piłkarską. Od tej pory spółka kontynuuje tradycje Pogoni Szczecin.

Na początku czerwca 2008 r. ze Stowarzyszenia odszedł Dariusz Adamczuk.

26 czerwca Pogoń Nowa wydała oświadczenie w sprawie propozycji przeniesienia spółki Groclin Dyskobolia SSA do Szczecina. Pomysł ten nie znalazł akceptacji Stowarzyszenia, co przyczyniło się do zerwania rozmów przedstawicieli Pogoni Szczecin ze Zbigniewem Drzymałą.

Hymn |

Autorem hymnu Pogoni Szczecin jest thrashmetalowy zespół muzyczny Quo Vadis. Hymn My Portowcy miał swoją premierę przed meczem ze Stalą Szczecin, 10 maja 2008 roku.

Szczeciński zespół już wcześniej komponował z myślą o Dumie Pomorza - w 2002 roku powstał utwór Pogoń Szczecin wita was, odtwarzany w latach 2002–2008 przed meczami podczas wejścia piłkarzy na murawę.

Podczas meczów domowych Pogoni wraz z pierwszym gwizdkiem sędziego oraz po każdej strzelonej przez gospodarzy bramce na stadionie rozlega się dźwięk syreny okrętowej, mającej symbolizować związki klubu z portem^[23]. Oprócz tego po bramkach Pogoni z głośników rozlega się utwór I will survive w wykonaniu zespołu Hermes House Band (cover utworu autorstwa Glorii Gaynor).

Barwy, herb i strój klubowy |

Podstawowy strój sportowy w którym występują piłkarze Pogoni Szczecin jest odzwierciedleniem barw z herbu Szczecina i flagi miasta Szczecina, pierwotnie czerwonych i niebieskich lub obecnie granatowych i bordowych. Od 2015 roku stroje to ponownie tzw. pasiaki; klub zrezygnował z jednolitych granatowych kompletów i wrócił do historycznych koszulek "Portowców" oraz klubowych barw^[24][25]. Producentami strojów klubu na przestrzeni lat były m.in. firmy sportowe: Uhlsport, Adidas, Lotto, Nike, ZINA^[26]. Tradycyjnie koszulka ozdobiona jest też herbem klubowym, w trójkątną tarczę stożkiem skierowanym w dół, na którym widnieje złota ukoronowana głowa gryfa otoczona wieńcem ze stylizowanych gałązek oliwnych, napis "Pogoń" oraz data założenia "1948"^[27]. Herb klubu został zarejestrowany w 2005 roku w urzędzie patentowym^[28].

Stadion |

 Osobny artykuł: Stadion Miejski w Szczecinie.

Stadion Miejski w Szczecinie

Pogoń swoje mecze w Szczecinie rozgrywa na Stadionie Miejskim. Pojemność stadionu wynosi 18 027 miejsc (1572 pod zadaszeniem i 1000 w sektorze kibiców przyjezdnych). W 2009 roku wybudowano sektor 24, czyli budynek VIP. Obiekt dysponuje sztucznym oświetleniem o natężeniu 2300 luksów i podgrzewaną płytą głównego boiska o wymiarach 105 × 68 metrów. Najbardziej zagorzali sympatycy Dumy Pomorza, zwykli dopingować swoją drużynę na sektorach 10, 11 i 12, czyli na tak zwanym "młynie". Sektory 17, 18 i 19 to sektory rodzinne, natomiast sektor 23, to sektor kibiców gości. Z użytku wyłączona jest dolna część sektorów 1, 2 i 9 (z powodu umieszczonych na nich reklam sponsorów), 15, część sektorów 3 i 6 (oszczędności), oraz sektor 22 będący buforem pomiędzy kibicami gospodarzy i gości. Obecnie dla kibiców gospodarzy dostępnych jest 13637 miejsc. Na stadionie Pogoni, wszystkie miejsca są siedzące.

Pogoń II Szczecin |

Pogoń II Szczecin
Barwy	granatowo-bordowe
Liga	III liga, CLJ
Adres	71-102 Szczecin, ul. Karłowicza 28
Stadion	Boisko nr 2 przy Stadionie im. Floriana Krygiera Szczecin
Trener	Paweł Sikora
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons

Oprócz pierwszej drużyny Pogoń posiada zespół rezerw występujący w rozgrywkach III ligi oraz Centralnej Ligi Juniorów. Trzon tej drużyny stanowią piłkarze w młodym wieku uzupełniani w meczach piłkarzami pierwszej drużyny. Najstarszy piłkarz rezerw urodził się w 1994 roku, a najmłodszy w 1998 roku.

Sztab trenerski |

Funkcja	Imię i nazwisko	Obywatelstwo
trener II zespołu	Paweł Sikora	Polska
trener drużyny młodzieżowej	Maciej Mateńko	Polska
trener drużyny juniorów starszych	Paweł Cretti	Polska
masażysta	Michał Śliwak	Polska

Piłkarze |

Stan na 3 listopada 2015^[29]

Nr Poz. Piłkarz 1 bramkarzBR Patryk Brzozowski 1 bramkarzBR Adrian Henger 1 bramkarzBR Mikołaj Brylewski 1 bramkarzBR Piotr Ignatowicz 1 bramkarzBR Bartosz Piotrowski 1 bramkarzBR Daniel Kusztan 2 obrońcaOB Patryk Adamczuk 2 obrońcaOB Fabian Pach 2 obrońcaOB Błażej Chouwer 2 obrońcaOB Adrian Krzywicki 2 obrońcaOB Jakub Kuzko 2 obrońcaOB Paweł Marczuk 2 obrońcaOB Michał Stańczyk 2 obrońcaOB Sebastian Negel 2 obrońcaOB Krystian Ziółkowski 2 obrońcaOB Michał Macuk 3 pomocnikPO Szymon Waleński

Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Konrad Bartoszewicz 3 pomocnikPO Mateusz Bochnak 3 pomocnikPO Tomasz Borucki 3 pomocnikPO Sebastian Kowalczyk 3 pomocnikPO Gracjan Kuśmierek 3 pomocnikPO Rafał Maćkowski 3 pomocnikPO Damian Pawłowski 3 pomocnikPO Błażej Starzycki 3 pomocnikPO Dawid Zieliński 3 pomocnikPO Patryk Paczuk 4 napastnikNA Jakub Bartosik 4 napastnikNA Łukasz Zakrzewski 4 napastnikNA Marcin Listkowski 4 napastnikNA Gracjan Jaroch 4 napastnikNA Aron Stasiak

Wypożyczeni |

Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Alan Błajewski (w Stilonie) 3 pomocnikPO Grzegorz Bryk (w Vinecie) 3 pomocnikPO Karol Izdebski (w Hutniku) 3 pomocnikPO Szymon Kapelusz (w Chemiku) 3 pomocnikPO Kajetan Pogorzelczyk (w Vinecie)

Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Jakub Klimko (w Chemiku) 3 pomocnikPO Mateusz Kosacki (w Stilonie) 3 pomocnikPO Mateusz Kosarzecki (w Chemiku) 3 pomocnikPO Dominik Porczak (w Arkonii)

Przypisy |

Bibliografia |

• 
  Florian Krygier 50 lat piłki nożnej w MKS Pogoń Szczecin 1948-1998, wyd. Morski Klub Sportowy „Pogoń”, 1998, ​ISBN 83-910750-0-1​.


• serwis internetowy 90minut.pl
  


• serwis internetowy pogon.v.pl
  

Linki zewnętrzne |

• Pogoń Szczecin – strona oficjalna

p • d • e Ekstraklasa w sezonie 2018/2019 Arka Gdynia • Cracovia • Górnik Zabrze • Jagiellonia Białystok • Korona Kielce • Lech Poznań • Lechia Gdańsk • Legia Warszawa • Miedź Legnica • Piast Gliwice • Pogoń Szczecin • Śląsk Wrocław • Wisła Kraków • Wisła Płock • Zagłębie Lubin • Zagłębie Sosnowiec