Egftnjytyk

Zobacz też: David Wright (piłkarz).

David Wright
trzeciobazowy
Pełne imię i nazwisko	David Allen Wright
Pseudonim	Captain America
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1982 Norfolk, Wirginia
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	21 lipca 2004
Ostatni występ	29 września 2018
Statystyki
Średnia uderzeń	0,296
Home runy	242
Uderzenia	1777
RBI	970
Kariera klubowa
Lata Kluby 2004–2016, 2018 New York Mets

David Allen Wright (ur. 20 grudnia 1982) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego w New York Mets. Od 2013 kapitan tego zespołu. Siedmiokrotny uczestnik Meczu Gwiazd, dwukrotny zdobywca Złotej Rękawicy, dwukrotny zdobywca Silver Slugger Award. Rekordzista klubowy między innymi pod względem liczby uderzeń i RBI. Nosi przydomek Captain America.

Minor League Baseball |

Po ukończeniu szkoły średniej w 2000, otrzymał ofertę stypendium z Georgia Tech, jednak po wyborze w pierwszej rundzie draftu w czerwcu 2001 z numerem 38. przez New York Mets, zdecydował się podpisać kontrakt z organizacją tego klubu^[1]. Zawodową karierę rozpoczął od występów w Kingsport Mets (poziom Rookie). Następnie w 2002 grał w Capital City Bombers (Class A), a w 2003 St. Lucie Mets (Class A Advanced)^[2].

Na początku 2004 został zaproszony do zespołu New York Mets na występy w spring training, jednak po jego zakończeniu został odesłany do Binghamton Mets (Double A), w którym rozegrał 60 meczów i uzyskał średnią 0,363, zdobył 10 home runów i zaliczył 40 RBI. W czerwcu został przesunięty do zespołu Norfolk Tides (Triple A), gdzie w 31 spotkaniach osiągnął średnią 0,298^[1][2].

Major League Baseball |

New York Mets |

21 lipca 2004 otrzymał powołanie do 40-osobowego składu New York Mets i tego samego dnia zadebiutował w Major League Baseball na trzeciej bazie w meczu przeciwko Montreal Expos na Shea Stadium^[3]. Dzień później w spotkaniu z Expos zaliczył pierwsze uderzenie (double) w MLB^[4]. 26 lipca 2004 w meczu z Expos rozegranym na Stadionie Olimpijskim w Montrealu zdobył pierwszego home runa w MLB^[1]. Pierwszy sezon w MLB zakończył ze średnią 0,299, ponadto zdobył 14 home runów i zaliczył 40 RBI^[3].

David Wright podczas spring training w 2007 roku

W lipcu 2006 otrzymał najwięcej głosów spośród trzeciobazowych od kibiców wybierających zawodników do Meczu Gwiazd, który odbył się 11 lipca 2006. W swoim pierwszym podejściu w All-Star Game zdobył home runa w drugiej połowie drugiej zmiany po narzucie Kenny'ego Rogersa, dając prowadzenie NL All-Star Team 1–0. Dzień wcześniej wystąpił w Home Run Derby, gdzie przegrał w rundzie finałowej z Ryanem Howardem z Philadelphia Phillies^[1]. 6 sierpnia 2006 podpisał nowy, sześcioletni kontrakt wart 55 milionów dolarów^[5] W tym samym roku po raz pierwszy wystąpił w play off. Mets dotarli do National League Championship Series, w których ulegli St. Louis Cardinals 3–4^[1]. W listopadzie 2006 wziął udział w MLB Japan All-Star Series, serii meczów między zespołami gwiazd z MLB i NPB^[6].

David Wright w 2008

10 lipca 2007 po raz drugi z rzędu wyszedł w wyjściowym składzie NL All-Star Team^[1]. W sezonie 2007 został uznany najlepszym obrońcą spośród trzeciobazowych i zdobył pierwszą w karierze Złotą Rękawicę. Ponadto uzyskał średnią 0,325, zaliczył 107 RBI, zdobył 30 home runów, skradł 34 bazy i został trzecim w historii klubu zawodnikiem, który wstąpił do Klubu 30–30^[1][3]. Otrzymał również nagrodę Silver Slugger Award, a w głosowaniu do nagrody MVP National League zajął 4. miejsce^[1]. W 2008 wystąpił jako rezerwowy w swoim trzecim Meczu Gwiazd i po raz drugi z rzędu został nagrodzony Złotą Rękawicą i Silver Slugger Award^[1].

13 kwietnia 2009 w meczu przeciwko San Diego Padres, został pierwszym baseballistą New York Mets, który zdobył home runa na nowo wybudowanym stadionie Citi Field^[7]. W lipcu 2009 po raz czwarty z rzędu zagrał w All-Star Game i po raz trzeci w wyjściowym składzie^[3]. 15 sierpnia 2009 w spotkaniu z San Francisco Giants został uderzony piłką w głowę po narzucie Matta Caina, po czym zmuszony był pauzować przez dwa tygodnie^[8].

5 kwietnia 2010 w meczu otwarcia z Florida Marlins na Citi Field zdobył home runa w pierwszym podejściu^[9]. 27 kwietnia 2010 w spotkaniu z Los Angeles Dodgers został najmłodszym zawodnikiem w historii klubu, który osiągnął pułap 1000 uderzeń^[10]. W czerwcu 2010 osiągnął średnią 0,404, zdobył 6 home runów, zaliczył 29 RBI i został wybrany najlepszym baseballistą miesiąca^[3]. 13 lipca 2010 po raz piąty z rzędu wystąpił w Meczu Gwiazd i po raz czwarty w wyjściowym składzie^[3]. W maju 2011 doznał kontuzji pleców, co wykluczyło go z gry na dwa miesiące^[1][11].

25 kwietnia 2012 w meczu przeciwko Miami Marlins na Citi Field ustanowił klubowy rekord zaliczając 735. RBI i wyprzedził w tej klasyfikacji Darryla Strawberry'ego^[12]. W lipcu 2012 zajął 2. miejsce w głosowaniu kibiców do wyjściowego składu NL All-Star Team za Pablo Sandovalem z San Francisco Giants^[13]. 24 sierpnia 2012 w spotkaniu z Houston Astros zdobył 200. home runa w MLB^[14], zaś 26 września 2012 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates pobił klubowy rekord należący do Eda Kranepoola, zaliczając 1419. uderzenie^[15]. W głosowaniu na najbardziej wartościowego zawodnika zajął 6. miejsce^[3]. W listopadzie 2012 podpisał nowy, ośmioletni kontrakt wart 138 milionów dolarów; to najwyższy kontrakt w historii klubu^[16].

Przed rozpoczęciem sezonu 2013 został czwartym w historii klubu (po Johnie Franco, Garym Carterze i Keicie Hernandezie) kapitanem zespołu^[1]. W czerwcu 2013 został wyznaczony na kapitana National League na lipcowe Home Run Derby^[17], a po występie w Meczu Gwiazd został czwartym zawodnikiem New York Mets, który zaliczył przynajmniej siedem występów w All-Star Game^[18]. 20 września 2012 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies zdobył 221. home runa i przesunął się w klubowej klasyfikacji wszech czasów na 2. miejsce, wyprzedzając Mike'a Piazzę^[19].

14 kwietnia 2015 w spotkaniu z Phillies doznał kontuzji kolana przy próbie kradzieży drugiej bazy^[20]. Podczas rehabilitacji zdiagnozowano u niego również zwężenie kanału kręgowego. 10 sierpnia 2015 rozpoczął występy w St. Lucie Mets^[21], a do 40-osobowego składu New York Mets powrócił dwa tygodnie później^[22]. W tym samym roku zagrał w pięciu meczach World Series, w których Mets przegrali z Kansas City Royals 1–4^[3].

21 maja 2016 w meczu z Milwaukee Brewers na Citi Field przy stanie 4–4 i wszystkich bazach zajętych, zaliczył zwycięskie RBI single^[23]. 16 czerwca 2016 z powodu dyskopatii szyjnej zmuszony był przejść operację^[24], co wykluczyło go z gry do końca sezonu 2017^[25][26].

Po raz ostatni zagrał 29 września 2018 w meczu przeciwko Miami Marlins^[27].

World Baseball Classic |

David Wright podczas turnieju World Baseball Classic w 2009 roku

W 2009 był w składzie reprezentacji Stanów Zjednoczonych na turnieju World Baseball Classic^[28]. 17 marca w meczu z Portoryko zaliczył walk-off hit w drugiej połowie dziewiątej zmiany, co dało awans Amerykanom do dalszej części turnieju^[29].

Po raz drugi w World Baseball Classic wystąpił w 2013 roku^[30]. W wygranym przez USA 6–2 meczu grupowym z reprezentacją Włoch, zdobył grand slama^[31], a w spotkaniu drugiej rundy przeciwko Portoryko zaliczył 5 RBI, po czym zyskał przydomek Captain America^[32].

Działalność charytatywna |

W 2005 roku założył fundację David Wright Foundation, której początkowo celem było wspieranie osób ze stwardnieniem rozsianym^[33]. Inauguracyjna impreza fundacji miała miejsce w 16 grudnia 2005 w klubie członków New York Stock Exchange^[34]. W późniejszym okresie fundacja rozszerzyła zakres udzielanej pomocy, między innymi również dla dzieci, wspierając edukację i poprawę jakości ich życia^[33].

Rekordy klubowe |

Stan na koniec sezonu 2016^[35]

Nagrody i wyróżnienia |

David Wright podczas parady przed Meczem Gwiazd w St. Louis 14 lipca 2009

Statystyki |

Sezon zasadniczy^[3]

Postseason^[3]

Przypisy |