Wielka Brytania na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932






















Wielka Brytania na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932

Wielka Brytania
Kod MKOl
GBR

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1932
Los Angeles
Chorąży

David Burghley
Liczba zawodników
72 w 45 konkurencjach w 9 dyscyplinach









Medale
Pozycja: 8.

Złoto
4

Srebro
7

Brąz
5

Razem
16


Wielka Brytania na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932 – kadra sportowców reprezentujących Wielką Brytanię na letnich igrzyskach olimpijskich w 1932 roku w Los Angeles.


Wielką Brytanię reprezentowało 72 sportowców, w tym 58 mężczyzn i 14 kobiet. Pod względem liczebności była to najmniejsza kadra tego państwa od występu Brytyjczyków w 1904 roku[1]. Uczestniczyli oni w dziewięciu dyscyplinach sportowych, w których zdobyli cztery złote, siedem srebrnych i pięć brązowych medali. Najlepszy wynik medalowy osiągnął wioślarz Hugh Edwards, który dwukrotnie zdobył olimpijskie złoto. Po dwa medale zdobyli jeszcze lekkoatleta Thomas Hampson i pływaczka Valerie Davies. Ogółem medale zdobyło 32 Brytyjczyków[2]. W Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury 1932 złoty medal zdobył architekt John Hughes[a][2].


Najmłodszym zawodnikiem reprezentacji była pływaczka Edna Hughes (16 lat i 6 dni), zaś najstarszym Thomas Green (38 lat i 126 dni), który był jednocześnie najstarszym medalistą w kadrze[2]. Chorążym podczas ceremonii otwarcia igrzysk był lord David Burghley[1].


Był to dziewiąty występ sportowców brytyjskich podczas letnich igrzysk olimpijskich. Mniej Brytyjczyków startowało w Saint Louis w 1904 i w Atenach w 1896 roku[1].




Spis treści






  • 1 Tło startu


  • 2 Statystyki według dyscyplin


  • 3 Zdobyte medale


  • 4 Wyniki


    • 4.1 Boks


    • 4.2 Kolarstwo


      • 4.2.1 Kolarstwo szosowe


      • 4.2.2 Kolarstwo torowe




    • 4.3 Lekkoatletyka


    • 4.4 Pięciobój nowoczesny


    • 4.5 Pływanie


    • 4.6 Szermierka


    • 4.7 Wioślarstwo


    • 4.8 Zapasy


    • 4.9 Żeglarstwo




  • 5 Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury


  • 6 Uwagi


  • 7 Przypisy





Tło startu |


Brytyjski Komitet Olimpijski utworzony został w 1905 roku w brytyjskiej Izbie Gmin, w pierwszym składzie wchodziło dziewięć związków sportowych: kolarstwa, lekkoatletyki, łucznictwa, łyżwiarstwa, piłki nożnej, ratownictwa sportowego, rugby, szermierki i wioślarstwa[3]. Do MKOL-u został przyjęty w tym samym roku[4]. Przed 1932 rokiem Brytyjczycy wystąpili na wszystkich letnich igrzyskach, startowali także na Olimpiadzie Letniej 1906[1].


Na pierwszych igrzyskach w Atenach, Wielką Brytanię reprezentowało 10 sportowców. Pierwszym brytyjskim mistrzem olimpijskim został Launceston Elliot, który zwyciężył w podnoszeniu ciężarów jednorącz[5]. Największa liczba sportowców reprezentowała Zjednoczone Królestwo w 1908 roku, gdy igrzyska odbywały się w Londynie. 735 sportowców zdobyło wtedy 56 złotych, 51 srebrnych i 39 brązowych medali (łącznie 146 krążków)[6][1].


Spośród startujących w Los Angeles zawodników, jedynie 15 osób startowało wcześniej na igrzyskach, zatem dla 57 z nich był to olimpijski debiut[7].


Wielka Brytania miała najmniejszą kadrę od igrzysk w Saint Louis w 1904 roku[1]. Wysokie koszty przeprawy przez Atlantyk oraz wielki kryzys spowodowały, że kraje wysyłały znacznie mniejszą liczbę sportowców, niż na poprzednich igrzyskach[8]. Podobnie było w przypadku Brytyjczyków[1].



Statystyki według dyscyplin |


Spośród 16 sportów, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do programu igrzysk, Brytyjczycy wzięli udział w dziewięciu z nich[9]. Najliczniejszą część kadry stanowili lekkoatleci (24) i pływacy (15), najmniej zaś startowało w zapasach i żeglarstwie (po dwie osoby)[2].


W Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury startowało 36 brytyjskich artystów, w tym trzy kobiety. Wliczając ich udział, Wielką Brytanię na igrzyskach w Los Angeles reprezentowało 108 osób (91 mężczyzn i 17 kobiet)[2].





































































Lp. Sport Mężczyźni Kobiety
1. Boks 3 0
2. Kolarstwo 7 0
3. Lekkoatletyka 19 5
4. Pięciobój nowoczesny 3 0
5. Pływanie 6 7
6. Szermierka 1 2
7. Wioślarstwo 15 0
8. Zapasy 2 0
9. Żeglarstwo 2 0
Łącznie 58 14



Zdobyte medale |











































































































































Medal
Zawodnik
Dyscyplina
Konkurencja
Rezultat
Data

Gold medal.svg Złoto
Thomas Hampson
Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Bieg na 800 m 1:49,7
2 sierpnia

Gold medal.svg Złoto
Thomas Green
Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Chód na 50 km 4:50:10
3 sierpnia

Gold medal.svg Złoto

Hugh Edwards
Lewis Clive

Rowing pictogram.svg Wioślarstwo
Dwójka bez sternika 8:00,0
13 sierpnia

Gold medal.svg Złoto

John Badcock
Jack Beresford
Hugh Edwards
Rowland George

Rowing pictogram.svg Wioślarstwo
Czwórka bez sternika 6:58,2
13 sierpnia

Silver medal.svg Srebro

Ernest Chambers
Stanley Chambers

Cycling (road) pictogram.svg Kolarstwo
Tandemy W finale przegrali z Francuzami 0–2.
3 sierpnia

Silver medal.svg Srebro
Jerry Cornes
Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Bieg na 1500 m 3:52,6
4 sierpnia

Silver medal.svg Srebro
Judy Guinness
Fencing pictogram.svg Szermierka
Floret kobiet W pojedynku o złoto przegrała
z Austriaczką Ellen Müller-Preis.

4 sierpnia

Silver medal.svg Srebro
Thomas Evenson
Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Bieg na 3000 m z przeszkodami 10:46,0
6 sierpnia

Silver medal.svg Srebro
Samuel Ferris
Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Maraton 2:31:55
7 sierpnia

Silver medal.svg Srebro

David Burghley
Thomas Hampson
Godfrey Rampling
Crew Stoneley

Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 400 m 3:11,2
7 sierpnia

Silver medal.svg Srebro

Peter Jaffe
Colin Ratsey

Sailing pictogram.svg Żeglarstwo
Star 35 pkt.
11 sierpnia

Bronze medal.svg Brąz

William Harvell
Charles Holland
Ernest Johnson
Frank Southall

Cycling (road) pictogram.svg Kolarstwo
Wyścig druż. na dochodzenie W pojedynku o brązowy medal
pokonali Kanadyjczyków.

3 sierpnia

Bronze medal.svg Brąz
Donald Finlay
Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Bieg na 110 m przez płotki 14,74
3 sierpnia

Bronze medal.svg Brąz

Nellie Halstead
Eileen Hiscock
Gwendoline Porter
Violet Webb

Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 100 m kobiet 47,6
7 sierpnia

Bronze medal.svg Brąz
Valerie Davies
Swimming pictogram.svg Pływanie
100 m stylem grzbietowym kobiet 1:22,5
11 sierpnia

Bronze medal.svg Brąz

Joyce Cooper
Valerie Davies
Edna Hughes
Helen Varcoe

Swimming pictogram.svg Pływanie
Sztafeta 4 × 100 m st. dowolnym kobiet 4:52,4
12 sierpnia


Wyniki |



Boxing pictogram.svg Boks |



 Osobny artykuł: Boks na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Wielką Brytanię reprezentowało trzech bokserów, każdy w innej kategorii. Dwóch z nich, a więc Harry Mizler i David McCleave, walczyło już w 1/8 finału w dniu 9 sierpnia. Mizler pożegnał się jednak z turniejem po porażce z Nathanem Borem, późniejszym brązowym medalistą zawodów[10]. McCleave z kolei wygrał swój pojedynek z faworyzowanym Meksykaninem Albertem Romero, którego pokonał przez dyskwalifikację[11] (Romero zadał nieprzepisowy cios po uprzednim ostrzeżeniu)[12]. Thomas Pardoe, trzeci z bokserów, miał w 1/8 finału wolny los[13].


Obaj bokserzy wygrali swoje pojedynki ćwierćfinałowe. Pardoe pokonał Kiyonobu Murakamiego z Japonii[14], zaś McCleave zwyciężył Luciena Laplace'a z Francji[15]. Obydwaj przegrali jednak swoje pojedynki półfinałowe, Pardoe z Francisco Cabañasem z Meksyku (późniejszym wicemistrzem olimpijskim)[16], a McCleave z Edwardem Flynnem (późniejszym mistrzem)[17]. Obaj bokserzy przegrali walkowerem pojedynki o brązowy medal i zajęli w swych kategoriach czwarte miejsca[18][19].















































Zawodnik
Konkurencja
1/8
Ćwierćfinał
Półfinał
Mecz o 3. miejsce
Finał
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Miejsce

Thomas Pardoe

Waga musza

Wolny los

Japonia Murakami
W

Meksyk Cabañas
P

w/o

NQ
4.

Harry Mizler

Waga lekka

Stany Zjednoczone Bor
P

NQ
8T.

David McCleave

Waga półśrednia

Meksyk Romero
W – dsq

Francja Laplace
W

Stany Zjednoczone Flynn
P

w/o

NQ
4.


Cycling (road) pictogram.svg Kolarstwo |



 Osobny artykuł: Kolarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

W kolarstwie startowało siedmiu brytyjskich kolarzy. Czterech z nich startowało w kolarstwie szosowym, zaś sześciu w kolarstwie torowym (trzech jechało zarówno w zawodach szosowych jak i torowych)[20].



Cycling (road) pictogram.svg Kolarstwo szosowe |


W kolarstwie szosowym startowało czterech Brytyjczyków. W rozegranej 4 sierpnia jeździe indywidualnej na czas startowali: Frank Southall, Charles Holland, Stanley Butler i William Harvell[20].


Frank Southall, jedyny z drużyny, który startował na poprzednich igrzyskach, miał na swoim koncie dwa srebrne medale z Amsterdamu, zarówno w jeździe szosowej jak i torowej[21]. Poza tym był wymieniany jako jeden z kandydatów do medalu w jeździe indywidualnej[22]. Zawody skończył ostatecznie na szóstym miejscu ze stratą 31 sekund do trzeciego miejsca. Pozostali Brytyjczycy ukończyli zawody na miejscach w drugiej dziesiątce[22].


Sporządzono również klasyfikację drużynową, w której brano pod uwagę czasy trzech najlepszych zawodników w wyścigu indywidualnym. Frank Southall, Charles Holland i Stanley Butler zajęli czwarte miejsce, a do miejsca medalowego zabrakło im około 5 i pół minuty[23].




































Zawodnik
Konkurencja
Czas
Pozycja

Frank Southall

Jazda indywidualna na czas
2:30:16,2
6. (na 35)

Charles Holland
2:37:17,2
15. (na 35)

Stanley Butler
2:37:19,6
16. (na 35)

William Harvell
2:37:46,8
19. (na 35)

Frank Southall
Charles Holland
Stanley Butler

Drużynowa jazda na czas
7:44:53,0
4. (na 8)


Cycling (track) pictogram.svg Kolarstwo torowe |


W czterech konkurencjach kolarstwa torowego brało udział sześciu zawodników, w tym trzech, którzy na tych samych igrzyskach brali później udział w jeździe szosowej (Frank Southall, Charles Holland i William Harvell). Pozostali to Ernest Johnson oraz bracia Ernest i Stanley Chambers[20].


1 sierpnia William Harvell zajął czwarte miejsce (ex aequo z Luigi Consonnim) w wyścigu na 1000 m[24]. W sprincie Ernest Chambers odpadł w ćwierćfinałach[25], jednak w tandemach wraz z bratem Stanleyem zdobył srebrny medal. W pierwszej rundzie przegrali z parą francuską[26], jednak awansowali do półfinału dzięki repasażom. W półfinale mieli zmierzyć się z Holendrami, jednak z powodu uszkodzenia roweru rywale nie pojawili się na starcie[27]. W finale bracia Chambers przegrali ponownie z parą francuską Perrin/Chaillot[27].


W drużynowej jeździe na czas Brytyjczycy awansowali do półfinału, w którym przegrali o 3,5 sekundy z Francuzami. W meczu o brązowy medal, drużyna z wysp wyraźnie pokonała Kanadyjczyków o ponad minutę[28].























































Zawodnik
Konkurencja
Runda 1
Repasaż
Ćwierćfinały
Półfinały
Finał
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Pozycja

Ernest Chambers

Sprint

Holandia van Egmond
Kanada Marchiori
2. Q

BYE

Zjednoczone Królestwo Włoch Pellizzari
2.

NQ
5T. (na 9)

William Harvell

1000 m na czas


1:14,7
4T. (na 9)

Ernest Chambers
Stanley Chambers

Tandemy

 Francja
2.

 Dania
 Stany Zjednoczone
2.Q


w/o
1.Q (14,9)

 Francja
2.
2. (na 5)

William Harvell
Charles Holland
Ernest Johnson
Frank Southall

Druż. na dochodzenie
3. Q (4:58,2)



 Francja
2. (4:57,4)

 Kanada
1. (4:56,0)
3. (na 5)


Athletics pictogram.svg Lekkoatletyka |



 Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Lekkoatleci byli najliczniejszą grupą sportowców reprezentujących kraj znad cieśniny La Manche. Do startu przystąpiło 19 mężczyzn i 5 kobiet[29].


W płaskich biegach sprinterskich, brytyjscy lekkoatleci nie zdobyli żadnych medali. Najlepsze wyniki osiągnęli 400-metrowcy, czyli Godfrey Rampling i Crew Stoneley, którzy odpadli w półfinałach[29]. Do finału biegu na 110 m przez płotki zakwalifikowało się dwóch zawodników. Donald Finlay osiągnął trzecie miejsce, wyprzedzając m.in. rekordzistę świata Jacka Kellera i swojego rodaka Davida Burghleya[30]. W biegu na 400 m przez płotki Burghley nie obronił złota, wywalczonego przed czterema laty, znalazł się bowiem na czwartym miejscu[31].


W biegu na 800 metrów dwóch brytyjskich średniodystansowców dostało się do finału. Jack Powell przybiegł na metę jako siódmy, zaś Thomas Hampson został mistrzem olimpijskim, bijąc przy tym rekord świata. Z wynikiem 1:49,7 zdobył jedyne w swojej karierze olimpijskie złoto[32], a będącego na drugim miejscu Kanadyjczyka Alexa Wilsona wyprzedził 20 metrów przed metą[33]. W finale biegu na 1500 m pobiegł Jerry Cornes, który nie był głównym kandydatem do medalu. Zdobył wicemistrzostwo olimpijskie, wyprzedzając bardziej faworyzowanych zawodników, takich jak: czarnoskóry Kanadyjczyk Phil Edwards, Amerykanin Glenn Cunningham czy Nowozelandczyk Jack Lovelock[34]. Z kolei Alexander Burns zajął siódme miejsce w biegu na 5000 m[35].


W biegu na 3000 m z przeszkodami dwóch Brytyjczyków pobiegło w finale. Finał miał nietypowy przebieg, bowiem sędzia odpowiedzialny za liczenie okrążeń pomylił się i zawodnicy pobiegli jedno okrążenie więcej. O ile pomyłka ta nie miała wpływu na pierwsze miejsce (Volmari Iso-Hollo prowadził wyraźnie i wygrał z przewagą prawie 13 sekund), o tyle drugi Brytyjczyk Thomas Evenson wyprzedził Amerykanina Joe McCluskeya nieznacznie na ostatnich metrach. Po 3000 metrów Amerykanin był drugi. George Bailey, drugi z Brytyjczyków, zdobył piątą lokatę[36]. W chodzie na 50 km, rozgrywanym na igrzyskach po raz pierwszy, zwyciężył Thomas Green. Najstarszy w całej kadrze brytyjskiej zawodnik, zwyciężył z przewagą ponad siedmiu minut nad kolejnym chodziarzem (Jānis Daliņš), choć na 40. kilometrze Green szedł w trzyosobowej grupce razem z Łotyszem i Włochem Ugo Frigerio[37]. Startujący w maratonie Samuel Ferris i Duncan Wright byli kandydatami do medali. Przez pewien czas stawce wyścigu przewodziła pięcioosobowa grupka, w tym z biegnącymi w niej Brytyjczykami. Oderwał się od niej Argentyńczyk Juan Carlos Zabala, który ostatecznie zwyciężył z przewagą 19 sekund nad Samuelem Ferrisem, choć ten pod koniec wyścigu znacznie zmniejszył stratę do Zabali. Wright ukończył zawody na czwartym miejscu[38].


W sztafecie 4 × 100 m, Wielka Brytania zajęła szóste miejsce[29]. Z kolei sztafeta 4 × 400 m w składzie: Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling, zdobyła srebrny medal. W biegu finałowym sprinterzy ze Zjednoczonego Królestwa prowadzili nawet po trzeciej zmianie lorda Burghleya, jednak biegnący jako ostatni Godfrey Rampling nie wytrzymał tempa biegu i został wyprzedzony przez sztafetę amerykańską. Amerykanie pobili rekord świata[39].


W trzech konkurencjach żeńskich wystartowało pięć Brytyjek. Najlepszy wynik osiągnęła sztafeta 4 × 100 m. Eileen Hiscock, Gwendoline Porter, Violet Webb i Nellie Halstead zdobyły brązowy medal, wyprzedzając minimalnie Holenderki[40]. Eileen Hiscock była najlepszą z Brytyjek w indywidualnym biegu na 100 m, zajmując w finale piąte miejsce. Violet Webb, jedyna reprezentantka w biegu na 80 m przez płotki, również była piąta[29].


Mężczyźni







































































































































































































































Zawodnik
Konkurencja
Eliminacje
Ćwierćfinał
Półfinał
Finał
Rezultat
Miejsce
Rezultat
Miejsce
Rezultat
Miejsce
Rezultat
Miejsce

Stanley Fuller

100 m
11,3
4.

NQ
25. (na 33)

Ernest Page
11,1
2. Q
10,9
4.

NQ
15. (na 33)

Frederick Reid

DNF

NQ

DNF

Stanley Engelhart

200 m

NO
3. Q
21,9
4.

NQ
14T. (na 25)

Stanley Fuller
22,4
3. Q
22,0
5.

NQ
17T. (na 25)

Godfrey Rampling

400 m
49,5
2. Q
48,8
2. Q
48,0
4.

NQ
7. (na 27)

Crew Stoneley
49,1
3. Q
49,1
4. Q
48,6
5.

NQ
9. (na 27)

Thomas Hampson

800 m


1:53,0
1. Q
1:49,7 WR
1. (na 21)

Jack Powell


1:55,6
3. Q
1:53,0
7. (na 21)

Jerry Cornes

1500 m


4:01,0
2. Q
3:52,6
2. (na 24)

Reginald Thomas



DNF

NQ

DNF

George Bailey

5000 m



NO

NQ

NO

Alexander Burns


15:25,83
1. Q
15:04,4
7. (na 18)

Samuel Ferris

Maraton


2:31:55
2. (na 28)

Duncan Wright


2:32:41
4. (na 28)

David Burghley

110 m przez płotki


15,1
3. Q
14,6
2. Q
14,83
5. (na 17)

Donald Finlay


14,84
1. Q
14,6
3. Q
14,74
3 (na 17)

Roland Harper


14,9
2. Q
14,9
5.

NQ
7–10.[b] (na 17)

David Burghley

400 m przez płotki


55,1
2. Q
53,0
3. Q
52,01
4. (na 18)

George Bailey

3000 m z przeszkodami


9:16,0
4. Q
10:53,2[c]
5. (na 15)

Thomas Evenson


9:18,8 OR
1. Q
10:46,0[c]
2. (na 15)

Thomas Green

Chód na 50 km


4:50:10
1. (na 15)

Stanley Engelhart
Donald Finlay
Stanley Fuller
Ernest Page

4 x 100 m


42,0
3. Q
41,4
6. (na 8)

David Burghley
Thomas Hampson
Godfrey Rampling
Crew Stoneley

4 x 400 m


3:21,8
2. Q
3:11,2
2. (na 7)

Kobiety

























































Zawodnik
Konkurencja
Eliminacje
Półfinał
Finał
Rezultat
Miejsce
Rezultat
Miejsce
Rezultat
Miejsce

Eileen Hiscock

100 m
12,3
3. Q
12,3
3. Q
12,3
5. (na 20)

Ethel Johnson
13,9
5.

NQ
20. (na 20)

Gwendoline Porter
12,4
4.

NQ
14. (na 20)

Violet Webb

80 m przez płotki


12,1
2. Q
11,9
5. (na 9)

Nellie Halstead
Eileen Hiscock
Gwendoline Porter
Violet Webb

4 x 100 m


47,6
3. (na 6)


Modern pentathlon pictogram.svg Pięciobój nowoczesny |



 Osobny artykuł: Pięciobój nowoczesny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Brytyjski pięciobój nowoczesny był reprezentowany przez trzech zawodników[41]. Najlepszym zawodnikiem był Percy Legard, który zajął ósme miejsce. Legard (startujący też w zimowych igrzyskach jako kombinator norweski[42]) w całej olimpijskiej stawce był najlepszym biegaczem (w biegu na 4000 m zwyciężył z przewagą niemal pół minuty nad innym Brytyjczykiem – Jeffreyem MacDougallem)[43]. W pojedynczych konkurencjach trzecie miejsce zajął jeszcze Vernon Barlow (jazda konna)[44]. Ostatecznie Barlow był 14., a MacDougall 15.[41].

























Zawodnik
Konkurencja
Wynik
Pozycja

Vernon Barlow

Indywidualnie
61,0
14. (na 25)

Percy Legard
53,0
8. (na 25)

Jeffrey MacDougall
62,0
15. (na 25)


Pływanie |



 Osobny artykuł: Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

W pływaniu wystąpiło sześciu pływaków i siedem pływaczek. Pływanie było jedną z dwóch dyscyplin, w której królestwo reprezentowało więcej kobiet niż mężczyzn[45].


Wśród sześciu startujących mężczyzn, dwóch występowało już wcześniej na igrzyskach. Reginald Sutton i Joseph Whiteside nie zdobywali w Amsterdamie medali[46], podobnie jak w 1932 w Los Angeles. Cała szóstka odpadała w swoich konkurencjach już na etapie eliminacji. W sztafecie 4 × 200 m zespół w składzie: Mostyn Ffrench-Williams, Robert Leivers, Reginald Sutton, Joseph Whiteside, zajął piąte miejsce[45].


Wyższe miejsca osiągały za to pływaczki. W czterech z pięciu konkurencji Brytyjki miały przynajmniej jedną przedstawicielkę w finale, żadna nie awansowała do finału jedynie na 100 m stylem dowolnym[45]. Na 400 m stylem dowolnym Joyce Cooper zajęła czwartą lokatę, przegrywając z Jenny Maakal o niecałe 2,5 sekundy (straciła jednak ponad 20 sekund do dwóch najlepszych zawodniczek)[47]. W sześcioosobowym wyścigu finałowym na 100 m stylem grzbietowym, wystąpiły trzy Brytyjki. Medal zdobyła jedynie Valerie Davies (brąz), która wyprzedziła swą rodaczkę Phyllis Harding. Joyce Cooper zajęła szóste miejsce[48]. Margery Hinton osiągnęła czwarte miejsce na 200 m stylem klasycznym[49].


W finale sztafety 4 × 200 m ekipa brytyjska w składzie: Joyce Cooper, Valerie Davies, Edna Hughes (najmłodszy sportowiec brytyjski na tych igrzyskach[2]) i Helen Varcoe, zdobyła brązowy medal. Ekipa brytyjska wyprzedziła o ponad 10 sekund Kanadę i Japonię[50]. Tym samym Valerie Davies zdobyła drugi brąz i była na tych igrzyskach jedyną kobietą, która dla Wielkiej Brytanii zdobyła przynajmniej dwa medale[2].


Mężczyźni





































































Zawodnik
Konkurencja
Eliminacje
Półfinał
Finał
Czas
Miejsce
Czas
Miejsce
Czas
Miejsce

Mostyn Ffrench-Williams

100 m st. dowolnym
1:05,9
5.

NQ
18. (na 22)

Reginald Sutton
1:02,9
4.

NQ
13T. (na 22)

Joseph Whiteside
1:04,7
4.

NQ
16. (na 22)

Robert Leivers

400 m st. dowolnym
5:14,6
3.

NQ
13. (na 19)

Norman Wainwright
5:12,0
3.

NQ
12. (na 19)

William Francis

100 m st. grzbietowym
1:12,9
4.

NQ
10. (na 16)

Mostyn Ffrench-Williams
Robert Leivers
Reginald Sutton
Joseph Whiteside

4 × 200 m st. dowolnym


9:45,8
5. (na 7)

Kobiety




































































































Zawodniczka
Konkurencja
Eliminacje
Półfinał
Finał
Czas
Miejsce
Czas
Miejsce
Czas
Miejsce

Joyce Cooper

100 m st. dowolnym
1:09,0 OR
1. Q
1:09,2
4.

NQ
7. (na 20)

Valerie Davies
1:12,7
3.

NQ
11. (na 20)

Edna Hughes
1:15,1
4.

NQ
13. (na 20)

Joyce Cooper

400 m st. dowolnym
5:56,7
1. Q
6:00,4
3. Q
5:49,7
4. (na 14)

Joyce Cooper

100 m st. grzbietowym


1:25,0
2. Q
1:23,4
6. (na 12)

Valerie Davies


1:22,0
1. Q
1:22,5
3. (na 12)

Phyllis Harding


1:22,5
3. Q
1:22,6
4. (na 12)

Margery Hinton

200 m st. klasycznym


3:13,5
2. Q
3:11,7
4. (na 11)

Cecelia Wolstenholme


3:24,5
3.

NQ
8. (na 11)

Joyce Cooper
Valerie Davies
Edna Hughes
Helen Varcoe

4 × 100 m st. dowolnym


4:52,4
3. (na 5)


Fencing pictogram.svg Szermierka |



 Osobny artykuł: Szermierka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

W zawodach szermierczych wystąpiło trzech brytyjskich florecistów. Obok pływania, szermierka była jedynym sportem, w którym startowało więcej Brytyjek niż Brytyjczyków (udział brał jeden mężczyzna i dwie kobiety)[51].


Emrys Lloyd był jedynym mężczyzną startującym w zawodach. W fazie eliminacyjnej i półfinałowej przegrał tylko jedno z 12 spotkań (pokonał go jedynie Gustavo Marzi). Zarówno w grupie eliminacyjnej, jak i grupie półfinałowej, był najlepszym zawodnikiem i awansował do walk finałowych[52][53]. Tam pokonało go jednak czterech rywali, co w końcowej klasyfikacji dało mu szóste miejsce[54].


We florecie kobiet wystąpiły dwie zawodniczki: Judy Guinness i Peggy Butler. Obie przeszły fazę eliminacyjną i awansowały do dziesięcioosobowego finału. Judy Guinness zwyciężyła osiem pojedynków i jeden przegrała, miała taki sam bilans jak Austriaczka Ellen Müller-Preis. Wobec tego rozegrano dodatkowy pojedynek, w którym zwyciężyła Müller-Preis. Guinness zdobyła tym samym srebrny medal. Peggy Butler przegrała wszystkie pojedynki i zajęła 10. miejsce[55].


Mężczyźni





























Zawodnik
Konkurencja
Eliminacje
Półfinał
Finał
Miejsce
Przeciwnicy
Wynik
Przeciwnicy
Wynik
Przeciwnicy
Wynik

Emrys Lloyd

Floret

Meksyk Candiani – W (5:1)
Kanada Dalton – W (5:1)
Dania Bloch – W (5:0)
Stany Zjednoczone Every – W (5:2)
Argentyna Gorordo – W (5:4)
1. Q (5–0)

Zjednoczone Królestwo Włoch Marzi – P (2:5)
Szwajcaria de Graffenried – W (5:0)
Stany Zjednoczone Every – W (5:2)
Dania Ivan Osiier – W (5:1)
Belgia de Bourguignon – W (5:1)
Francja Bougnol – W (5:4)
Argentyna Gorordo – W (5:3)
Szwajcaria Guaragna – W (5:3)
1. Q (7–1)

Zjednoczone Królestwo Włoch Marzi – P (2:5)
Zjednoczone Królestwo Włoch Gaudini – P (2:5)
Republika Weimarska Casmir – P (2:5)
Stany Zjednoczone Levis – W (5:4)
Zjednoczone Królestwo Włoch Guaragna – W (5:4)
Argentyna Larraz – W (5:3)
Francja Bougnol – W (5:2)
Argentyna Gorordo – W (5:1)
Francja Cattiau – P (4:5)
6. (5–4)
6. (na 26)

Kobiety






































Zawodnik
Konkurencja
Eliminacje
Finał
Baraż
Miejsce
Przeciwnicy
Wynik
Przeciwnicy
Wynik
Przeciwnicy
Wynik

Judy Guinness

Floret

Republika Weimarska Mayer – P (3:5)
Dania Munck – W (5:4)
Holandia de Boer – W (5:1)
Królestwo Węgier (1920–1946) Danÿ – W (5:2)
Stany Zjednoczone Guggolz – W (5:3)
Francja Vidal – W (5:2)
Stany Zjednoczone Lloyd – P (4:5)
2. Q (5–2)

Austria Müller-Preis – P (3:5)
Królestwo Węgier (1920–1946) Bogen-Bogáti – W (5:1)
Belgia Addams – W (5:2)
Republika Weimarska Mayer – W (5:1)
Holandia de Boer – W (5:1)
Dania Munck – W (5:3)
Dania Olsen – W (5:4)
Stany Zjednoczone Lloyd – W (5:1)
Wielka Brytania Butler – W (5:1)
1T. (8–1)

Austria Müller-Preis – P (3:5)
2.
2. (na 17)

Peggy Butler

Belgia Addams – P (1:5)
Królestwo Węgier (1920–1946) Bogen-Bogáti – P (4:5)
Dania Olsen – P (4:5)
Stany Zjednoczone Locke – W (5:3)
Dania Klint – W (5:1)
Kanada Archibald – W (5:0)
Meksyk Escudero – W (5:2)
5. Q (4–3)

Austria Müller-Preis – P (2:5)
Wielka Brytania Guinness – P (1:5)
Królestwo Węgier (1920–1946) Bogen-Bogáti – P (1:5)
Belgia Addams – P (2:5)
Republika Weimarska Mayer – P (1:5)
Holandia de Boer – P (3:5)
Dania Munck – P (2:5)
Dania Olsen – P (4:5)
Stany Zjednoczone Lloyd – P (3:5)
10. (0–9)

N/a
10. (na 17)


Wioślarstwo |



 Osobny artykuł: Wioślarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

15 brytyjskich wioślarzy reprezentowało swój kraj w czterech konkurencjach, każdy zawodnik, z wyjątkiem Hugh Edwardsa, brał udział w jednej z nich[56].


Dick Southwood wywalczył czwarte miejsce w jedynkach, w zawodach wystąpiło jednak pięciu wioślarzy[57]. Również czwartą lokatę zajął zespół startujący w ósemkach ze sternikiem. Załoga reprezentująca Leander Club była jednak predestynowana do walki o złoty medal[58]. Dwójka bez sternika w składzie Lewis Clive i Hugh Edwards, była kandydatem do zdobycia złotego medalu[59]. Tak też się stało, choć z Nowozelandczykami wygrali o 2,4 sekundy[60]. Podobny status miała brytyjska czwórka bez sternika (John Badcock, Jack Beresford, Hugh Edwards, Rowland George), również uznawana za faworytów[61]. W finale wyprzedzili o prawie pięć sekund drugich na mecie Niemców[62]. Początkowo w składzie czwórki był Tom Tyler, który rozchorował się w Los Angeles. W jego miejsce powołano Edwardsa, który zdobył dzięki temu swój drugi złoty medal[61][56].




























































Zawodnik
Konkurencja
Eliminacje
Repasaż
Finał
Miejsce
Czas
Miejsce
Czas
Miejsce
Czas
Miejsce

Dick Southwood

Jedynki
7:42,6
1. Q


8:33,6
4.
4. (na 5)

Lewis Clive
Hugh Edwards

Dwójka bez sternika
7:47,0
1. Q


8:00,0
1.
1. (na 6)

John Badcock
Hugh Edwards
Jack Beresford
Rowland George

Czwórka bez sternika
7:13,2
1. Q


6:58,2
1.
1. (na 5)

Thomas Askwith
David Haig-Thomas
Lewis Luxton
Donald McCowen
Kenneth Payne
John Ranking
Harold Rickett
William Sambell
Charles Sergell

Ósemka ze sternikiem
6:34,4
2.
6:49,0
1.Q
6:40,8
4.
4. (na 8)


Wrestling pictogram.svg Zapasy |



 Zobacz też: Zapasy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Dwóch brytyjskich zapaśników startowało w zmaganiach olimpijskich w Los Angeles w stylu wolnym[63]. Joe Reid w kategorii do 56 kilogramów doszedł do trzeciej rundy, w której wyeliminował go przyszły mistrz olimpijski, Robert Pearce[64]. Z kolei Joseph Taylor doszedł do czwartej rundy, w której przegrał z późniejszym wicemistrzem olimpijskim Edgarem Nemirem[65]. Obaj zawodnicy odpadli w pojedynkach o strefę medalową.


Styl wolny




































Konkurencja
Zawodnik
Runda I
Runda II
Runda III
Runda IV
Finał
Rywal
Rywal
Rywal
Rywal
Rywal

Joe Reid

–56 kg

Finlandia Aatos Askari
P tusz (7:19)

Grecja Jeorjos Zerwinis
W

Stany Zjednoczone Robert Pearce
P



NQ

Joseph Taylor

–61 kg

Szwecja Einar Karlsson
P

Meksyk Fidel Arellano
W tusz (5:45)

wolny los

Stany Zjednoczone Edgar Nemir
P tusz (8:49)

NQ


Żeglarstwo |



 Osobny artykuł: Żeglarstwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Dwóch żeglarzy brytyjskich brało udział w amerykańskich igrzyskach. Colin Ratsey startujący w klasie Snowbird, zajął szóste miejsce[66], choć do szóstego wyścigu plasował się na drugiej pozycji[67]. Znacznie słabsze występy w drugiej części spowodowały jego spadek o cztery pozycje[68].


Ratsey wystąpił jeszcze razem z Peterem Jaffe w klasie Star. Brytyjski duet, płynący na jachcie Joy, przez całe zawody plasował się na drugim miejscu i na takiej pozycji zmagania zakończył[69].





























































































Zawodnik
Konkurencja
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
Wynik
Pozycja
Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt. Poz. Pkt.

Colin Ratsey

Snowbird
1.
11
5.
7
1.
11
7.
5
4.
8
9.
3
8.
4
7.
5
9.
3
9.
3
3.
9
69
6. (na 11)

Peter Jaffe
Colin Ratsey

Star
2.
6
4.
4
4.
4
4.
4
3.
5
1.
7
3.
5


35
2. (na 7)


Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury |



 Zobacz też: Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury 1932.

Oprócz zawodów sportowych, rozegrano także zawody artystyczne. W Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury znalazły się prace 36 brytyjskich artystów, w tym 33 mężczyzn i trzech kobiet. 33 reprezentantów startowało w malarstwie, dwóch w rzeźbiarstwie i jeden w architekturze[70].


Jedyną wyróżnioną personą został architekt John Hughes, któremu przyznano złoty medal w konkurencji plan miasta. Opracował on projekt centrum sportowo-rekreacyjnego ze stadionem sportowym dla Liverpoolu. Mimo zwycięstwa w konkursie, jego projekt nie został wdrożony w życie[71].


Praca Charlesa Pearsa brała udział w konkurencji malarstwo, a jedno z dzieł Geralda Spencera Pryse'a w konkurencji druki. Nie wiadomo, w której z trzech konkurencji brały udział prace pozostałych brytyjskich malarzy (status taki mają także dwa dzieła Pryse'a)[72]. Podobnie wygląda sytuacja w sprawie dwojga brytyjskich rzeźbiarzy, brak danych, w której konkurencji rzeźbiarstwa uczestniczyli[73].






































































































































































































Artysta
Dziedzina
Konkurencja
Tytuł dzieła
Wynik

John Hughes
Architektura
Plan miasta

Projekt centrum sportowo-rekreacyjnego ze stadionem sportowym dla Liverpoolu
1.

Charles Pears
Malarstwo
Malarstwo

Shamrock V
3-7

Gerald Spencer Pryse
Druki

Greyhound Coursing
4-7

Anna Airy
Nieznana konkurencja

The Lucky Tipser

brak danych

Laura Knight

Between the Rounds

Alfred Munnings

Shooting Party in Fields of Turnips

Archibald Hartrick

Football at Fettes School, Scotland

Anton van Anrooy

Javanese Court Dancer

Arthur Burgess

Spring

Skiing down the Bernina Pass

Cecil Ross Burnett

Rugby Football

Polo

Charles Cundall

The Oxford-Cambridge Boat Race

Charles Payne

County Galway

Charles Simpson

Wild Duck and Water Lilies

Doncaster Racecourse, St. Leger Meeting, 1931

Grand National

Cuthbert Orde

Wing-Commander Orlebar A.F.C. (Holder of World's Speed Record)

David Ghilchik

Original 'Punch' Drawing I

Original 'Punch' Drawing II

Original 'Punch' Drawing III

Original 'Punch' Drawing IV

Donald Wood

Jodhpur Ponies ready for the Second Chukker

Edgar Seligman

Calisthenics

Ernest Moore

Brigadier-General Reginald John Kentish (Member IOC)

Francis Hodge

Swimmers

The Bathing Pool

After the Bath

Frank Mason

Racing at Cowes

Denholm Armour

Stag Hunting in Devonshire

Stag Hunting in Devon, at Porlock Weir

G. Elcock

Polo in the Argentine

George Sheringham

Sea Fish

Flies

Coarse Fish

Gilbert Holiday

The Try Hards and the Die Hards

Harry Watson

The Rink, Villars, Switzerland

The Skater

John Lavery

The Earl of Lonsdale K.G.

Schooling the Pony

Lewis Baumer

The Novice

The Hill Top

Achtung

The English School Skater

The Girl who Skated on the Curling Rink

The Girl who Believed in the Catalogues

Lionel Edwards

The end of 40 minutes

Signalling for the Pack - Devon and Somerset Staghounds

P.A. Hay

On the London Tennis Court

Philip de László

Sylvia, Daughter of Count and Countess Széchényi

Ronald Gray

Girl Skiing

Thomas Dugdale

Man with a Hare

Fish

Tom Purvis

Huntswoman

Motorist

Fishing

Canoeing

Bathing

Heath Robinson

Clam Spearing in the Frozen North

Learning Mountain Climbing in the Home

Machines for clearing out Holes in Golf Courses

Gerald Spencer Pryse

Otter Hunting

The Knock Out

David Evans
Rzeźbiarstwo
Nieznana konkurencja

Football Panel

Jess Peacey Lawson

Youths Wrestling


Uwagi |




  1. Medali z Olimpijskiego Konkursu Sztuki i Literatury nie wlicza się do dorobku medalowego reprezentacji.


  2. Nieznane są wszystkie wyniki półfinałowe z tej konkurencji, dlatego Roland Harper jest tu sklasyfikowany na miejscach 7–10.


  3. ab W wyniku pomyłki sędziego, zawodnicy w biegu finałowym biegli jedno okrążenie więcej (zamiast 3000 m było to 3400 m).



Przypisy |




  1. abcdefg Great Britain (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  2. abcdefg Great Britain at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  3. About Us (ang.). teamgb.com. [dostęp 2017-06-08].


  4. GREAT BRITAIN (ang.). olympic.org. [dostęp 2017-06-08].


  5. Great Britain at the 1896 Athina Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  6. Great Britain at the 1908 London Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  7. Great Britain at the 1928 Amsterdam Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  8. Grzegorz Młodzikowski: 20 olimpiad ery nowożytnej. Sport i Turystyka, 1973, s. 128.


  9. 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  10. Nat Bor Bio, Stats and Results (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  11. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Welterweight Round One (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  12. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Welterweight (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  13. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Lightweight Round One (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  14. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Flyweight Quarter-Finals (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  15. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Welterweight Quarter-Finals (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  16. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Flyweight Semi-Finals (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  17. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Welterweight Semi-Finals (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  18. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Flyweight Final Round (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  19. Boxing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Welterweight Final Round (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  20. abc Great Britain Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  21. Great Britain Cycling at the 1928 Amsterdam Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  22. ab Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Road Race, Individual (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  23. Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Road Race, Team (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-08].


  24. Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 1,000 metres Time Trial (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  25. Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Sprint Quarter-Finals (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  26. Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Tandem Sprint, 2,000 metres Round One (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  27. ab Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Tandem Sprint, 2,000 metres (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  28. Cycling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Team Pursuit, 4,000 metres Final Round (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  29. abcd Great Britain Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  30. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 110 metres Hurdles (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  31. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 400 metres Hurdles (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  32. Tommy Hampson Bio, Stats and Results (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  33. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 800 metres (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  34. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 1,500 metres (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  35. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 5,000 metres (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  36. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 3,000 metres Steeplechase Final (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  37. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 50 kilometres Walk (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  38. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Marathon (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  39. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's 4 × 400 metres Relay (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  40. Athletics at the 1932 Los Angeles Summer Games: Women's 4 × 100 metres Relay (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  41. ab Great Britain Modern Pentathlon at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  42. Percy Legard Bio, Stats and Results (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  43. Modern Pentathlon at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Individual Running (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  44. Modern Pentathlon at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Individual Riding (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  45. abc Great Britain Swimming at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  46. Great Britain Swimming at the 1928 Amsterdam Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  47. Swimming at the 1932 Los Angeles Summer Games: Women's 400 metres Freestyle Final (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  48. Swimming at the 1932 Los Angeles Summer Games: Women's 100 metres Backstroke Final (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  49. Swimming at the 1932 Los Angeles Summer Games: Women's 200 metres Breaststroke Final (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  50. Swimming at the 1932 Los Angeles Summer Games: Women's 4 × 100 metres Freestyle Relay (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  51. Great Britain Fencing at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  52. Fencing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Foil, Individual Round One (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  53. Fencing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Foil, Individual Semi-Finals (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  54. Fencing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Foil, Individual (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  55. Fencing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Women's Foil, Individual Final Pool (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  56. ab Great Britain Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  57. Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Single Sculls (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  58. Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Coxed Eights (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  59. Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Coxless Pairs (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  60. Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Coxless Pairs Final Round (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  61. ab Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Coxless Fours (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  62. Rowing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Coxless Fours Final Round (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  63. Great Britain Wrestling at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  64. Wrestling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Bantamweight, Freestyle Round Three (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  65. Wrestling at the 1932 Los Angeles Summer Games: Men's Featherweight, Freestyle Round Four (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  66. Great Britain Sailing at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  67. Sailing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Mixed One Person Dinghy Phase Six Summary (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  68. Colin Ratsey Bio, Stats and Results (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  69. Sailing at the 1932 Los Angeles Summer Games: Mixed Two Person Keelboat (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  70. Great Britain Art Competitions at the 1932 Los Angeles Summer Games (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  71. Art Competitions at the 1932 Los Angeles Summer Games: Mixed Architecture, Designs For Town Planning (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  72. Art Competitions at the 1932 Los Angeles Summer Games: Mixed Painting, Unknown Event (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].


  73. Art Competitions at the 1932 Los Angeles Summer Games: Mixed Sculpturing, Unknown Event (ang.). Sports-reference.com. [dostęp 2017-06-09].






這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Shark

Wiciokrzew