Egftnjytyk

Akademia Francuska

Akademia Francuska (fr. Académie française) – towarzystwo naukowe założone w 1635 w Paryżu. Pierwsza tego typu instytucja w nowożytnej Europie, później przekształcona w instytucję państwową.

Najstarsza z pięciu akademii zgrupowanych w Instytucie Francuskim (Institut de France)

Akademia Francuska została powołana za panowania króla Ludwika XIII przez kardynała Richelieu. Członków Akademii jest zawsze 40, kadencje są dożywotnie. Po śmierci jednego z akademików zostaje zwolniony „fotel”, a wtedy nowego członka wybierają pozostali. Do tej pory najmniej członków zajmowało fotel 26 i 35 (po trzynastu), najczęściej zaś zmieniali się zasiadający na fotelu nr 4 (dwudziestu czterech).

Zadania Akademii Francuskiej |

Akademia Francuska odgrywa podwójną rolę:

Czuwanie nad językiem francuskim |

Jest to pierwotna misja, powierzona jej statutowo w chwili powołania Akademii. W przeszłości w celu wypełnienia tej misji Akademia pracowała nad zachowaniem niezmienionego kształtu języka, tak aby stał się on wspólnym dziedzictwem Francuzów i wszystkich tych, którzy używają języka francuskiego.

Obecnie Akademia działa w celu utrzymania wysokiego poziomu języka używanego powszechnie, podejmuje się także śledzenia jego koniecznej ewolucji. Ustala normy języka. Opracowuje Dictionnaire de l'Académie française (Słownik Akademii Francuskiej), w którym podaje normy językowe, a także zalecenia poprawnościowe. Członkowie Akademii biorą udział w licznych komisjach pracujących nad opracowywaniem terminologii specjalistycznej.

Mecenat |

Druga misja – mecenat – nieprzewidziana początkowo, stała się możliwa dzięki dotacjom i zapisom testamentowym na rzecz Akademii. Akademia przyznaje każdego roku około 60 nagród literackich.

Szczególną rangę ma grand prix de la Francophonie (wielka nagroda w dziedzinie języka francuskiego), przyznawana corocznie od 1986. Jest ona wyrazem stałej dbałości Akademii o to, by język francuski odgrywał rolę kulturotwórczą w skali świata.

Akademia przyznaje subwencje stowarzyszeniom literackim i naukowym, organizacjom charytatywnym oraz środki celowe: na pomoc rodzinom wielodzietnym, wdowom, osobom pokrzywdzonym, lub takim które wyróżniły się poświęceniem jakiejś sprawie lub osobie. Istnieją także stypendia Akademii (noszą nazwy: Zellidja, Neveux, Corblin, Damade).

Historia Akademii |

Académie française, czyli Akademię Francuską, założył w 1635 kardynał Richelieu.
Statut i regulamin zaproponowane przez kardynała (wraz z licencją podpisaną przez króla Ludwika XIII i zarejestrowaną przez sąd, zwany parlamentem, w 1637) przyznawały charakter oficjalny stowarzyszeniu literatów, którzy już wcześniej spotykali się w sposób nieformalny.

Pierwotna misja stanowiła, że celem Akademii jest ustalenie trwałych zasad języka francuskiego oraz uczynienie go czystym i zrozumiałym dla wszystkich. W tym duchu miała działać ta nowa instytucja, a zacząć od stworzenia słownika.

Pierwsze wydanie słownika ukazało się w 1694, następne w latach: 1718, 1740, 1762, 1798, 1835, 1878, 1932-1935, 1992. Dziewiąte wydanie jest w trakcie publikowania.

Początkowo Akademia odbywała posiedzenia u poszczególnych jej członków, później u kanclerza Séguiera, od 1672 w Luwrze i w końcu w budynku zbudowanym naprzeciw Luwru – Collège des Quatre-Nations (Kolegium Czterech Narodów) – do którego w 1805 wprowadził się Instytut Francuski.

W ciągu trzech i pół wieku swego istnienia Akademia umiała utrzymać swoje instytucje, które funkcjonowały regularnie, z wyjątkiem lat 1793-1803.

Tradycja otaczania Akademii szczególną troską przez najwyższe władze Francji została zapoczątkowana już przez jej fundatorów i trwa do dnia dzisiejszego.

„Nieśmiertelni” |

Od początku swego istnienia członkami Akademii Francuskiej zostało ponad 700 osób, jednocześnie funkcję pełni 40 członków. Akademicy są jedynymi osobami władnymi wybrać nowego członka Akademii, po zwolnieniu jednego z miejsc wskutek śmierci któregoś z nich.

W Akademii zasiadają poeci, powieściopisarze, ludzie teatru, filozofowie, lekarze, naukowcy, etnolodzy, krytycy sztuki, wojskowi, przedstawiciele Kościoła – tacy, którzy przysłużyli się szczególnie propagowaniu pięknej francuszczyzny.

Tytuł „Nieśmiertelnych” zawdzięczają akademicy nadanej przez kardynała Richelieu dewizie figurującej na ich pieczęci: „Dla nieśmiertelności” (À l’immortalité).

Członkowie Akademii Francuskiej często są proszeni o wydanie światłej oceny prawidłowego użycia słów, tym samym o sprecyzowanie ich zakresu pojęciowego i niesionych przez nie wartości. Autorytet w dziedzinie semantyki przekłada się na autorytet moralny, ma wpływ na kulturę, obyczajowość i tradycje.

Słynny „zielony strój” akademików używany w czasie uroczystych posiedzeń został stworzony w czasach Konsulatu. Wybór do Akademii jest często uważany za najwyższą godność jaką można uzyskać w społeczeństwie francuskim.

W dziejach Akademii zdarzały się rzadkie przypadki wykluczeń z jej grona z powodu uchybienia honorowi. Szczególnie drastyczne przypadki miały miejsce po II wojnie światowej z powodu kolaboracji z wrogiem: Charles Maurras, Abel Bonnard, Abel Hermand i najsłynniejszej, dotyczącej marszałka Philippe'a Pétaina.

Obecni członkowie Akademii Francuskiej |

1. 
   Claude Dagens, wybrany w 2008


2. 
   Dany Laferrière, wybrany w 2013


3. 
   Jean-Denis Bredin, wybrany w 1989


4. 
   Jean-Luc Marion, wybrany w 2008


5. 
   Andreï Makine, wybrany w 2016


6. 
   Marc Fumaroli, wybrany w 1995


7. 
   Jules Hoffmann, wybrany w 2012


8. wakat (Michel Déon, wybrany w 1978, zmarł w grudniu 2016)


9. 
   Patrick Grainville, wybrany w 2018


10. 
    Florence Delay, wybrana w 2000


11. 
    Gabriel de Broglie, wybrany w 2001


12. wakat (Jean d’Ormesson, wybrany w 1973, zmarł w grudniu 2017)


13. wakat (Simone Veil, wybrana w 2008, zmarła w czerwcu 2017)


14. 
    Hélène Carrère d'Encausse, wybrana w 1990


15. 
    Frédéric Vitoux, wybrany w 2001


16. 
    Valéry Giscard d’Estaing, wybrany w 2003


17. 
    Érik Orsenna, wybrany w 1998


18. 
    Michel Serres, wybrany w 1990


19. 
    Jean-Loup Dabadie, wybrany w 2008


20. 
    Angelo Rinaldi, wybrany w 2001


21. 
    Alain Finkielkraut, wybrany w 2014


22. 
    René de Obaldia, wybrany w 1999


23. 
    Pierre Rosenberg, wybrany w 1995


24. wakat (Max Gallo, wybrany w 2007, zmarł w lipcu 2017)


25. 
    Dominique Fernandez, wybrany w 2007


26. 
    Jean-Marie Rouart, wybrany w 1997


27. 
    Pierre Nora, wybrany w 2001


28. 
    Jean-Christophe Rufin, wybrany w 2008


29. 
    Amin Maalouf, wybrany w 2011


30. 
    Danièle Sallenave, wybrana w 2011


31. 
    Michael Edwards, wybrany w 2013


32. 
    François Weyergans, wybrany w 2009


33. 
    Dominique Bona, wybrana w 2013


34. 
    François Cheng, wybrany w 2002


35. 
    Yves Pouliquen, wybrany w 2001


36. 
    Barbara Cassin, wybrana w 2018


37. 
    Michel Zink, wybrany w 2017


38. 
    Marc Lambron, wybrany w 2014


39. 
    Jean Clair, wybrany w 2008


40. 
    Xavier Darcos, wybrany w 2013

 Osobny artykuł: Lista członków Akademii Francuskiej według foteli.

„41. fotel” |

Warto zwrócić uwagę, że wielu pisarzy, często sławnych, z różnych przyczyn nigdy nie przekroczyło szacownych wrót Akademii. Działo się tak bądź dlatego, że nigdy nie kandydowali, bądź ich kandydatury były odrzucone, lub też zmarli przedwcześnie. Termin „41. fotel” został stworzony w 1885 przez pisarza Arsène'a Houssaye'a dla wskazania takich właśnie autorów (np. Jules Verne).

Linki zewnętrzne |

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Akademia Francuska

• 
  L'Académie française (oficjalna witryna Akademii)


• 
  Les Immortels : noty biograficzne 705 Nieśmiertelnych


• 
  Dictionnaire de l'Académie française (Słownik Akademii Francuskiej)