3 Brygada Ochrony Pogranicza - wielka jednostka piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Struktura organizacyjna brygady
3Obsada personalna dowództwa brygady
4Uwagi
5Przypisy
6Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Na posiedzeniu Politycznego Komitetu Rady Ministrów, w dniach 21-22 sierpnia 1924 roku, zapadła decyzja powołania Korpusu Wojskowej Straży Granicznej. 12 września 1924 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz wykonawczy w sprawie utworzenia Korpusu Ochrony Pogranicza[1], a 17 września instrukcję określającą jego strukturę[2]. 3 Brygada KOP sformowana została w pierwszym etapie formowania Korpusu Ochrony Pogranicza na podstawie rozkazu L. dz. 12044/O.de B./24 szefa Sztabu Generalnego z dnia 27 września 1924 roku[3]. Zorganizowana została w październiku 1924 roku na terenie ówczesnej Ziemi Wileńskiej. Brygadę formowały okręgi I Warszawa, III Grodno i IX Brześć. W skład 3 Brygady KOP weszły: 1 batalion graniczny „Budsław”, 5 batalion graniczny „Łużki”, 7 batalion graniczny „Podświle”, 10 batalion graniczny „Krasne”, 1 szwadron kawalerii „Budsław”, 6 szwadron kawalerii „Łużki”, 7 szwadron kawalerii „Podświle”, 8 szwadron kawalerii „Krasne”[4].
Przegrupowanie do miejsca przeznaczenia rozpoczęła 27 października 1924 roku i rozwinęła się w pasie na południu od Rakowa do styku granicy polsko-radziecko-łotewskiej na zachód od Leonpola[4]. Ochraniała pas o szerokości 344 km i głębokości 30 km[4]. Dowództwo brygady rozmieszczono w Wilejce[4][5].
W 1926 roku w strukturze brygady zorganizowana została szkoła podoficerska dla niezawodowych podoficerów piechoty[6]. Szkoła stacjonowała w Budsławiu przy 1 batalionie granicznym[7].
Latem 1927 roku ze składu 2 Brygady OP wyłączone zostały 6 batalion graniczny i 2 szwadron z Iwieńca i podporządkowane dowódcy 3 Brygady OP. Ponadto w skład brygady wszedł nowo powstały 28 batalion odwodowy w Wołożynie. Natomiast z dwóch batalionów granicznych (5 i 7) oraz dwóch szwadronów kawalerii (6 i 7) sformowana została 3 Półbrygada Ochrony Pogranicza.
W 1928 roku brygada ochraniała odcinek granicy państwowej długości 761,994 kilometrów[8]. Latem tego roku zlikwidowana została szkoła podoficerska. W jej miejsce, oraz w miejsce identycznych szkół funkcjonujących w pozostałych brygadach, utworzony został Batalion Szkolny KOP w twierdzy Osowiec[6].
Aby zapewnić odpowiednią ilość żołnierzy o wyszkoleniu saperskim, z dniem 1 kwietnia 1928 roku utworzono brygadowy ośrodek wyszkolenia pionierów przy 1 batalionie granicznym w Budsławiu[8].
Latem 1929 roku brygada została rozformowana. Z dwóch batalionów (6 i 28) oraz jednego szwadronu kawalerii (2) utworzony został pułk KOP „Wołożyn” i podporządkowany dowódcy 2 Brygady OP, przemianowanej na Brygadę KOP „Nowogródek”. 3 Półbrygada Ochrony Pogranicza przemianowana została na pułk KOP „Głębokie”. Z pozostałych dwóch batalionów (1 i 10) oraz dwóch szwadronów (1 i 8) sformowany został pułk KOP „Wilejka”. Oba pułki podporządkowane zostały dowódcy 6 Brygady OP, przemianowanej na Brygadę KOP „Wilno”.
Struktura organizacyjna brygady |
Koszary dowództwa 3 Brygady KOP ~ 1926
Struktura organizacyjna brygady w 1924 roku[3][a]
Dowództwo 3 Brygady Ochrony Pogranicza w Wilejce
5 batalion graniczny w m. Łużki
6 szwadron w m. Łużki
7 batalion graniczny w m. Podświle
7 szwadron w m. Podświle
1 batalion graniczny w m. Budsław
1 szwadron w m. Budsław
10 batalion graniczny w m. Krasne
8 szwadron w m. Krasne
pluton żandarmerii przy 3 BOP
Struktura organizacyjna brygady w dniu 31 grudnia 1927 roku[9][5]
Dowództwo 3 Brygady Ochrony Pogranicza w Wilejce
3 Półbrygada Ochrony Pogranicza w Podświlu
1 batalion graniczny w Budsławiu
1 szwadron w m. Budsław
10 batalion graniczny w Krasnem
8 szwadron w m. Krasne
6 batalion graniczny w Iwieńcu
2 szwadron w m. Iwieniec
28 batalion odwodowy w Wołożynie
szkoła podoficerów niezawodowych
pluton żandarmerii przy 3 BOP
Obsada personalna dowództwa brygady |
Dowódcy brygady
płk rez. pow. do sł. czyn. Kazimierz Rumsza (X 1924 – V 1926[10])
ppłk piech. Bolesław Pytel (p.o. 25 IV – 29 V 1926[11])
płk piech. Jan Skorobohaty-Jakubowski (V 1926[12] – 5 I 1928[11])
płk piech. Wincenty Nowaczyński (5 I 1928[11] – VII 1929 → dowódca 1 Brygady OP)
I oficerowie sztabu brygady
mjr piech. Wacław Budrewicz (2 I 1925 – 1926 → dowódca 22 baonu granicznego)
ppłk SG Kazimierz Florek
Uwagi |
↑Pododdziały przedstawione zostały w układzie geograficznym, od północy ku południowi.
Przypisy |
↑Prochwicz 2003 ↓, s. 11-12.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 111.
↑ abProchwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.
↑ abcdProchwicz 3/1994 ↓, s. 150.
↑ abKomunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 4/1927.
↑ abProchwicz 3/1994 ↓, s. 153.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 54.
↑ abBereza i Szczepański 2014 ↓, s. 51.
↑Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 31.
↑Dziennik Personalny MSWojsk nr 20 z 8 V 1926, s. 154.
↑ abcWiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 8.
↑Dziennik Personalny MSWojsk nr 20 z 8 maja 1926, s. 154.
Bibliografia |
Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919-1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Jerzy Prochwicz. Walki oddziałów KOP na obszarach północno-wschodniej Polski. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 13, 2000. Białystok. ISSN 1232-7468.
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Korpus Ochrony Pogranicza
Dyslokacja KOP w 1938 • Dowództwo KOP • CSP KOP • dżand KOP
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]