Łasica
| ||
Mustela[1] | ||
Linnaeus, 1758[2] | ||
 Przedstawiciel rodzaju – gronostaj europejski (Mustela erminea) | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
Rząd | drapieżne | |
Rodzina | łasicowate | |
| Podrodzina | łasice | |
Rodzaj | łasica | |
Typ nomenklatoryczny | ||
[Mustela] erminea Linnaeus, 1758 | ||
Synonimy | ||
| ||
Gatunki | ||
zobacz opis w tekście | ||
Łasica[8] (Mustela) – rodzaj lądowego ssaka drapieżnego z podrodziny łasic (Mustelinae) w rodzinie łasicowatych (Mustelidae). Gatunki zaliczane do tego rodzaju są najmniejszymi ssakami w rzędzie drapieżnych (Carnivora).
Zasięg występowania |
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce, Eurazji i Afryce[9][10].
Charakterystyka |
Długość ciała 19–56,2 cm, długość ogona 4,2–21 cm; masa ciała 25–2050 g; samce są większe i cięższe od samic[10]. Najczęściej posiadają czerwoną lub brązową sierść na grzbiecie i białą na brzuchu. Zdarza się, że niektóre osobniki pewnych gatunków po linieniu przybierają na zimę całkowicie białe ubarwienie. Posiadają wydłużone, smukłe ciało o krótkich nogach co pozwala im skutecznie polować w zaroślach.
Łasice odżywiają się małymi ssakami i od czasu do czasu człowiek uznaje je lokalnie jako szkodniki, gdyż niektóre gatunki polują również na drób oraz króliki hodowane na farmach i gospodarstwach[11].
Systematyka |
Etymologia |
Mustela (Mustella): łac. mustela – łasica, od zdrobnienia mus, muris – mysz[12].
Putorius: łac. putor – smród, fetor; w aluzji do charakterystycznego odoru[13]. Gatunek typowy: Mustela putorius Linnaeus, 1758.
Arctogale: gr. αρκτoς – niedźwiedź; γαλη galē – łasica[14]. Gatunek typowy: [Mustela] erminea Linnaeus, 1758.
Ictis: gr. ίκτις iktis – łasica lub kuna[15]. Gatunek typowy: Mustela vulgaris Griffith, 1827 = [Mustela] erminea Linnaeus, 1758.
Foetorius: łac. fetor – smród, odór[16]. Gatunek typowy: Mustela putorius Linnaeus, 1758.
Podział systematyczny |
Do rodzaju należą następujące gatunki[8][9]:
Mustela africana – łasica tropikalna
Mustela altaica – łasica górska
Mustela erminea – gronostaj europejski
Mustela eversmanii – tchórz stepowy
Mustela felipei – łasica kolumbijska
Mustela formosana – łasica tajwańska
Mustela frenata – łasica długoogonowa
Mustela itatsi – łasica japońska
Mustela kathiah – łasica żółtobrzucha
Mustela lutreola – norka europejska
Mustela lutreolina – łasica indonezyjska
Mustela nigripes – tchórz czarnołapy
Mustela nivalis – łasica pospolita
Mustela nudipes – łasica malajska
Mustela putorius – tchórz zwyczajny
Mustela sibirica – łasica syberyjska
Mustela strigidorsa – łasica pręgowana
Mustela subpalmata – łasica egipska
Pozycja taksonomiczna opisywanej pod nazwami Mustela furo, Mustela putorius furo i Mustela putorius f. furo udomowionej fretki domowej nie została ostatecznie ustalona. Tradycyjnie uważano, że pochodzi od tchórza zwyczajnego (M. putorius), jednak badania genetyczne wskazują na bliższe pokrewieństwo z tchórzem stepowym (M. eversmanii). Ci trzej przedstawiciele rodzaju Mustela mogą się ze sobą krzyżować dając płodne potomstwo.
Przypisy |
↑ Mustela, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ C. Linneaus: Systema naturae per regna tria naturae :secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 45. (łac.)
↑ G.A. Scopoli: Introductio ad historiam naturalem sistens genera lapidum, plantarum, et animalium: hactenus detecta, caracteribus essentialibus donata, in tribus divisa, subinde ad leges naturae. Pragae: Apud Wolfgangum Gerle, 1777, s. 491, 498. (łac.)
↑ G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation: pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1817, s. 147. (fr.)
↑ Kaup 1829 ↓, s. 30.
↑ Kaup 1829 ↓, s. 40.
↑ A. Keyserling & J.H. Blasius: Die wirbelthiere Europa’s. Braunschweig: F. Vieweg und sohn, 1840, s. xx, 68. (niem.)
↑ ab W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159–161. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
↑ ab Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mustela. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-07-19]
↑ ab S. Larivière & A.P. Jennings: Family Mustelidae (Weasels and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 649–. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.)
↑ K.P. Buckley, E.B. Byrne & D.P. Sleeman. Diet of Irish Stoats (Mustela ermine hibernica) in two habitats. „Irish Naturalists’ Journal”. 34, s. 8-12, 2015 (ang.).
↑ Palmer 1904 ↓, s. 436.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 599.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 118.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 348.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 285.
Bibliografia |
Naoko Kurose, Alexei V. Abramov & Ryuichi Masuda. Molecular phylogeny and taxonomy of the genus Mustela (Mustelidae, Carnivora), inferred from mitochondrial DNA sequences: New perspectives on phylogenetic status of the back-striped weasel and American mink. „Mammal Study”. 1 (33), s. 25-33, 2008. DOI: 10.3106/1348-6160(2008)33%5B25:MPATOT%5D2.0.CO%3B2 (ang.).
- T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 71-718, seria: North American Fauna. (ang.)
- J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 1–203. (niem.)
